Tafroute is voor ons echt een beetje thuis. We besluiten dan ook even een paar dagen heerlijk te relaxen bij Omar.
Dinsdag en woensdag is er soek. We struinen de soek af. Vinden nog een cadeautje voor Luc en Mara, een kaftan voor Sandra (besteld vorig jaar in Castelsarrat).
Onze gasfles raakt deze week ook leeg. Met de taxi gaan Piet en een Duitse buurman twee nieuwe flessen in het dorp kopen. De volle Marokkaanse fles wordt op zijn kop opgehangen en met een slangetje verbonden met de lege fles. Zo wordt onze eigen fles weer volledig gevuld. Ik heb altijd gedacht, dat gas opstijgt. Het blijkt dus precies andersom te zijn. Het is de oplossing om in elk land je eigen fles te vullen en nooit meer verrast te worden met een andere aansluiting of niet kunnen inwisselen.
Het lijkt een heerlijk rustig weekje. Het weer is fantastisch, we zijn de hele dag buiten in de zon. Piet is aan het lezen geslagen en ik heb wifi van de camping.
Elke dag komen en gaan er campers. Mensen kijken blijft toch een leuke bezigheid.
We verlengen de aansluiting met internet voor een maand. Wana is nu Inwi geworden.
Het werkt in eerste instantie niet. Ik ga terug naar de winkel, de verkoper pleegt wat telefoontjes en binnen een half uurtje is het voor elkaar. Piet is inmiddels weer de souk ingelopen en heeft een fietspomp gekocht. Ja, inderdaad, de eerste lekke band is weer voor Piet.
We skypen met de meiden en mijn ouders. Maandag horen we van Liset, dat Yvonne is opgenomen in het Beatrix ziekenhuis in Gorinchem. Gelukkig mag ze donderdagavond weer naar haar mannen thuis.
Woensdagvond rond 21.30 uur klopt Omar op de deur. Hij is helemaal overstuur en wil dat Piet meegaat. Balen, want Piet zit lekker ontspannen naar Nederland – Oostenrijk te kijken. Er staat buiten de muur van de camping nog een Nederlands echtpaar. Zij hebben illegaal stroom afgetapt. Omar heeft dit ontdekt. De Nederlander heeft Omar met een steen geslagen en daarna een paar keer in zijn hand gebeten, toen hij hem daarover aansprak. Er volgde een vechtpartij. Gevolg: kapotte bril en gezicht onder het bloed bij de Nederlander. Omar’s mobiel uit de hand geslagen, toen hij een en ander wou fotograferen en een hand onder het bloed. Piet heeft met succes Omar tot bedaren gebracht. Intussen staan wel alle campinggasten buiten. Leuk hoor, als je verder de enige Hollander bent. Morgen komt de politie en dat voor € 1,80 stroom per dag. Achteraf blijkt, dat de man al een maand buiten de camping staat!!!
Donderdagavond, als de zon ondergaat nemen we nog mooie foto’s van de bergen, die Tafraoute insluiten: de Djebel Lekst (2359 m) en de Adrar Mquorn (2344 m). Adembenemend mooi om de roze gloed op de twee bergflanken te zien.
Vrijdag nemen we afscheid van Omar en Tafraoute. We gaan naar de vallei van het Paradijs boven Agadir.
Vrijdag 11 februari:
We maken een prachtige rit van Tafraoute naar Agadir. In Tioulit stoppen we bij de Kashba van Tizourgan. De kashba ligt boven op een berg. Het is een flinke klim, maar het uitzicht is dat meer dan waard.
We zien weer overal de geiten in de arganbomen klimmen. In Agadir doen we boodschappen bij de Marjane. Dan gaan we op zoek naar de Fiatgarage. We vinden de garage snel. Helaas hebben ze geen linkerachteruitkijkspiegel op voorraad. Ze kunnen morgen wel een noodreparatie uitvoeren. We besluiten dat dan maar te doen.
We mogen achter de garage overnachten. Er wordt een gardiën opgetrommeld en we mogen stroom nemen. Als ik de leptop aanzet, heb ik ook nog een goede internetverbinding van de garage. ’s Nachts komt er nog een Franse camper. Voor de camping in Agadir is bij hem om drie uur vannacht een ruit ingeslagen. Het is een half uurtje erg rumoerig, maar dan slapen we weer lekker door.
Zaterdag 12 februari:
Om half negen wordt de complete spiegel van de camper gehaald. Men probeert met alle macht de spiegel weer bruikbaar te maken. Om half elf rijdt een auto van de Assistance Maroc met onze spiegel weg. En nu is het wachten tot hij terugkomt en wachten duurt lang. Gelukkig is het lekker zonnig. Inmiddels staan er nog een Duitse, een Zweedse en twee Franse campers en kan Piet een praatje maken. Ik vermaak me wel met Mahjong.
Om half twee komt de ‘patron’ van de garage met een big smile de spiegel laten zien. Het is weer een wonder, net als vorig jaar. Een spiegel, die in gruzelementen lag, is weer bijna in de oude staat hersteld. Vijf uur werk en een fantastisch resultaat. Wij kunnen verder, de anderen moeten tot maandag blijven. Alleen voor de rekening moeten we maandag terug, want het kantoor is gesloten.
Om twee uur vertrekken we naar de vallei van het Paradijs net boven Agadir. Een prachtige, maar heel smalle, weg met onwerkelijk mooie vergezichten. Het eindpunt is de barrage van Immouzer. We zijn half op weg, als we besluiten terug te keren. Deze weg is zo smal, dat ik bij elke tegenligger eruit moet om Piet erdoor te loodsen.
We overnachten in Immouzer op het pleintje midden in het dorp.