Zaterdag 13 tot dinsdag 16 augustus 2011:
We hebben drie heerlijke dagen op de camping gehad. Het weer liet het wel wat afweten. Weinig zon, bewolking en wat miezerige regen wisselen elkaar af. De temperatuur blijft echter lekker. Het zwembad is voor de kinderen heerlijk, wij hebben veel gewandeld, gelezen en geluierd. Vandaag vervolgen we onze reis.
Eerst naar het klooster in Alcobaça. Volgens de Trotter een ‘must’ en het is echt de moeite waard. Alles draait in dit klooster om Pedro (de zoon van koning Alfons IV) en Inez. Het klooster werd in de 12e eeuw gesticht door Alfonso Henriques. Van het oorspronkelijke bouwwerk is niets meer over. Het is totaal verwoest door de Moren. De Santa Mariakerk dateert uit de 13e eeuw. De kerk heeft het grootste kerkschip van Portugal. In de dwarsbeuken staan de graven van Pedro en Inez.
Daarna drinken we koffie met een gebakje, specialiteit van de stad, op een terrasje voor het klooster.
Dan vervolgen we de reis naar Nazaré. Een erg toeristisch, maar ook folkloristisch plaatsje.
Het vinden van een parkeerplaats is een heel karwei. De mannen sturen de campers door nauwe straatjes, waar overal auto’s geparkeerd staan. Een auto heeft zijn voorwielen scheef staan en dat kost ons een zijlampje. Antonie ziet het allemaal gebeuren en roept: ‘Opa heeft verloren’.
Uiteindelijk vinden we een plaats aan de rand van het dorp vlakbij de boulevard. Inmiddels is de lucht weer helemaal blauw en de temperatuur is flink opgelopen.
We slenteren over de boulevard, de kinderen rijden in de botsauto’s, elastieken op de trampolines, Pitti en ik kopen op het strand gedroogde sardines en eten ze uit het vuistje op.
We drinken wat op een terrasje. We zien op verschillende tafeltjes bordjes met slakken en bestellen ze ook. Ze zijn gebakken in olie en knoflook. Naast Pitti en ik vindt Mara dit ook lekker.
Tot laat in de middag slenteren we over de boulevard en gaan uit eten.
Om tien uur zijn we in de camper. Allemaal doodmoe. Het was een heerlijke dag.
Woensdag 17 augustus:
We rijden op tijd weg. Vandaag staat de pelgrimstocht naar Fatima op het programma.
Op deze route ligt ook Batalha, waar een prachtige kerk met klooster staat. Eén van de belangrijkste gotische meesterwerken van de wereld. We zijn er rond de middag. De zon schijnt door de glasramen op de zuiderkant en dat creëert een prachtig kleurenspel op de muren en de vloer. Dit klooster is nog mooier dan dat van gisteren.
Het hoogtepunt van deze dag is Fatima.
We parkeren op een groot terrein aan de rand van het stadje. Het is gigantisch druk. Toch vinden we twee plekjes in de schaduw.
Dan gaan we op weg naar het grote plein, waar drie herdertjes (Francisco, Jacinta en Lucia) op 13 mei 1917 en de dertien daarop volgende maanden op de 13e, Maria zagen verschijnen.
Francisco en Jacinto stierven op jonge leeftijd. Lucia is in het klooster in Coimbra getreden en daar in 2005 overleden.
Nu is de plaats een gigantische kermis. Wij zijn er nu twee keer geweest en zullen deze plaats niet meer aandoen op onze reizen.
Donderdag 18 augustus rijden we weer naar de kust. We stoppen in Plaia da Vagueira op een camperplaats aan zee. Er is ook een groot zwemparadijs bij. Wij maken met Arie een lange strandwandeling naar het dorp en De Clemensjes gaan zwemmen met Pitti. Caroline vermaakt zich weer met de was.
’s Avonds kijken we naar de zonsondergang op het strand. De lucht wordt prachtig roze met blauw.
Het blijft een heerlijk geluid en gezicht: de aanrollende golven.
Vrijdag 19 augustus 2011:
Het laatste stukje Portugal vandaag. We rijden langs de kust door pijnboombossen naar Caminha. We zijn er om half een. Het is een historisch dorp met oude huizen van graniet, fonteinen en gebouwen in renaissance stijl. We willen vandaag hier blijven en vanavond, als het niet meer zo warm is, doorrijden naar Santiago de Compostella. Het loopt echter anders.
Van een Belgisch echtpaar, dat we al eerder hebben ontmoet in Embalse de Yesa, horen we dat je met de ferry kunt overvaren naar Guardia in Spanje. Carolien en ik gaan naar de kassa van de ferry. Er gaat nog één boot vandaag: vanmiddag om drie uur.
We zetten de campers op het parkeerterrein van de ferry en wachten tot we om kwart voor drie aan boord kunnen. De overtocht duurt een kwartiertje.
Dan rijden we langs de kust in Spanje. Ondanks de hitte wordt het toch een prachtige rit. De kust is hier heel anders. Er liggen veel rotsen voor de kust, waar de golven op stukslaan.
De laatste 100 km rijden we tolweg. Om zeven uur (het is nu weer één uur later dan in Portugal) zitten we achter de camper aan een wijntje en een biertje.
Morgen gaan we de stad in.
Zaterdag 20 augustus:
Ondanks dat het in Spanje één uur later is als in Portugal, zijn we gewoon om acht uur wakker. Ook Carolien loopt al buiten met Willem. De rest van de familie komt wat later.
We wandelen in een half uurtje naar het grote plein voor de Basiliek. Het is een prachtig gezicht de wandelaars het plein op te zien komen. Ze reageren allemaal anders op de behaalde prestatie.
Er wordt geklapt, gelachen, gehuild, de grond wordt gekust, sommigen vallen doodvermoeid languit op het plein. Kortom, we komen weer ogen tekort.
Vandaag worden er ook weer de nodige winkeltjes bezocht om souvenirtjes te kopen. De twee kleinsten een wandelstok met de schelp eraan en Luc voegt weer een rozenkrans aan zijn verzameling toe. Pitti koopt kleine wierookvaatjes voor zijn collega’s. Wij kopen voor Carolien een nieuwe sleutelhanger. Die van zes jaar geleden is pas kapot gegaan.
Na uren wandelen eten we wat in een restaurant, waar de hondjes ook binnen mogen.
Om drie uur zijn we terug bij de camper. Het is vandaag erg warm (Nee Liset, ik zeg niet hoe warm!!!). Carolien heeft er moeite mee en Pitti en zij besluiten naar Mino aan de kust te rijden.
Wij volgen ze later. Het is veel te warm en we hebben hier een heerlijk plekje met gras en schaduw.
Om half zes rijden wij ook richting Mino. Al gauw krijgen we een sms van Caro, dat er aan de kust nergens plaats is. Ze rijden al drie uur en hebben nog niets gevonden.
Na heel veel stuurmanskunst van Piet staan wij om half acht in Ares aan de haven. Er is dit weekend feest van de watersportverenigingen. Er zijn overal kraampjes en er worden roeiwedstrijden gehouden. Het is erg gezellig. Inmiddels hebben Caro en Pitti een plekje gevonden bij Cabanas, tien km terug.
Piet vindt het hier echter gezelliger en zo zijn we vanavond voor het eerst sinds weken weer samen.
Zondag 21 augustus 2011:
We krijgen een sms van Caro, dat ze al richting Frankrijk rijden. Dat verandert onze plannen. We rijden nu niet naar Cabanas, maar op ons gemak een stuk langs de noordkust van Spanje en stoppen om twee uur in Cadavedo, op ons strandje van zes jaar geleden.
De weg er naar toe is smal en gaat steil naar beneden. Als we op de parkeerplaats komen zien we een groot bord: Verboden voor caravan en campers. Dit geldt voor parkeren en slapen.
We blijven er toch de hele middag en na het eten rijden we naar het dorp terug. We mogen overnachten op het parkeerterrein van de plaatselijke kroeg ‘El Casino’.
We hebben nu net de koffie op en Piet heeft zijn eerste biertje besteld. Morgen zien we wel weer.