Week 2: Van Bled naar Belgrado
Donderdag 26 april:
We worden wakker van de vogels en de roep van de koekoek. We blijven liggen tot
acht uur. Als we de horren opendoen worden we verrast door de zon en een
strakblauwe hemel.
Vandaag staat de rit door Kroatië op het programma. Eerst bellen we met mama en
proberen daarna papa in het ziekenhuis te bellen. Dat lukt niet.
Om 10 uur rijden we de camping af. Zelf vanaf de autobaan is Slovenië een mooi land. Veel ruimte en veel groen. Net voor de grens moet een camperplaats zijn bij een thermaalbad in Catez ob Savi. Het blijkt een camping te zijn van Vacan Soleil. Erg druk en het zwembad is een prachtige natte speelplaats voor jonge gezinnen of voor opa's en oma's met kleinkinderen. We rijden dus verder. Om half een rijden we Kroatië binnen. Hier hoeven we geen vignet te kopen, maar betalen we tol net als in Frankrijk.
We verlaten de tolweg bij Novska en rijden verder de route nationaal.
We komen vandaag tot Jaric, een klein plaatsje circa 10 km van de tolweg. We parkeren naast de kerk en vragen de pastoor
toestemming. Dat is geen probleem.
We genieten van de zon. Vandaag 24°.
We worden net als vorig jaar weer getroffen door de erfenis van de oorlog. Veel armoede en ellende. Veel huizen zijn beschoten,
verbrand of overwoekerd. Daar
tussen staan opgeknapte woningen. Al met al een trieste aanblik.
Vrijdag 27 april:
Vandaag staat Belgrado op het programma. In Zenum, 10 km van Belgrado is een autocamp aan de Donau. We rijden al om half acht,
want het belooft vandaag erg warm te worden. Om 12 uur staan we op de camping. Stoeltjes naar buiten en genieten van de zon. We hebben nog geen Servische dinars, slechte ontvangst met de telefoon
en geen internet. Toch willen we graag weten, hoe het met pa is. 's Middags
fietsen we daarom naar een winkelcentrum op 4 km afstand. Eerst pin ik 1000 dinars. Haha, dat is dus € 10,-. Nog maar een keer dus een nulletje meer pinnen. In 'n klein cafeetje kunnen we
internetten en de post bekijken.
's Avonds zitten we tot negen uur buiten. Het is binnen te warm. Vandaag is Joke
Starrenburg jarig en heeft Cor Gersen zijn lintje gekregen. Allebei gefeliciteerd, lieve mensen. Zouden we nog meer bekenden hebben, die een lintje krijgen?? Woensdag maar eens 'Het Kontakt'
digitaal lezen.
Zaterdag 28 april:
We gaan op de fiets naar Belgrado. Volgens de campingbeheerder is het 10 km. Om 10 uur vertrekken we. Het is al goed warm. We zoeken de weg naar de Donaukade. Het blijkt een hele steile afdaling met kinderkopjes te zijn. Parijs - Roubain is er niets bij. We hebben er al 8 km opzitten, als we een bord zien: fietsroute Belgrado 14.1 km.
Ok, 't is even slikken en wat verwensingen, maar we zijn nu toch op weg en de kade
langs de Donau is erg gezellig. Veel wandelende en fietsende mensen. Om de 10
meter een stalletje met ijs en de zon, die steeds heter wordt.
Om 12 uur fietsen we over de brug over de Donau. We gaan met de fietslift naar
beneden en vervolgen de weg langs de andere oever naar Belgrado. Inmiddels
hebben we al 19 km gefietst en Belgrado is nog 3.2 km verder. Langs de kade is een groot tenniscomplex. We zien heel veel VIP-tenten en worden nieuwsgierig.
Vandaag zijn de voorrondes voor het grote ATP-tennistoernooi. Dat wordt volgend weekend hier gehouden. Jammer genoeg spelen er op dit moment geen bekende tennissers.
We gaan iets verder door een tunneltje. Het stinkt naar uitlaatgassen. Dit breekt het
laatste beetje moed, dat ik nog had om verder te fietsen. Het is 28° en in het centrum zal het niet koeler zijn. We draaien om en fietsen heerlijk langs de Donau terug. Op zijn tijd een stop om
wat te drinken en te eten. Om drie uur zijn we terug op de camping: 39 km op de teller. Petje af voor Piet op zijn vouwfiets.
We douchen, bekijken de route voor morgen.
Zondag 29 april:
Zeven uur op, om acht uur rijden. We volgen de autobaan richting Sofia. De weg is
afwisselend prima en dan weer een lappendeken met grote gaten, die niet gestopt zijn. Na Nis houdt de tolweg op. We moeten nog 85 km over een tweebaansweg.
Slechte weg. Heel veel vrachtverkeer (op zondag. we snappen er niets van) en
ongeduldige zondagrijders.
Om half een staan we 350 km verder op een klein campinkje in Pirot naast een Turks
restaurant.
De eigenaresse begroet ons met: 'Wie geht's? Willkommen hier. Der camping kostet
€ 20,--.
Ik zeg, dat dat te veel is. Zij bindt snel in. Nu moeten we € 10,- zonder douche en stroom betalen.
Dat vinden we prima. Stroom genoeg met dit prachtige weer en douchen kunnen we ook in de camper.
We laten Arie uit en lopen het terras op van het Turkse restaurant. Het zit vol met vrachtwagenchauffeurs, die ons allemaal willen vertellen, wat we moeten zien in Turkije.
Piet haalt de kaart erbij en ik kan even appen met Liset. Mijn vader is weer thuis, maar erg zwak.
Aan het eind van de middag gaan we hier een Turkse thee drinken en het weblog
verzenden.
Terug op de camping worden we begroet door een haan, veel kippen en een trotse pauw.
Gelukkig heeft Arie een stevige riem. Zij ligt verder wel de hele middag geobsedeerd
naar de dieren te kijken.
We eten 's avonds in het Turkse chauffeurscafé en bellen met pa, Liset en Ank.
Morgen Bulgarije - Sofia.