Voor het eerst sinds onze terugkeer in maart uit Spanje trekken we er weer met de camper
op uit.
De vakantie deze winter zullen we niet snel vergeten. Na veertien dagen vlogen we 1 januari 2013 al weer naar Nederland. Onze vrienden bleven in La Marina achter. Na het overlijden van mijn vader zijn we 23 januari weer terug gevlogen. Het weer was een stuk minder als vorige jaren. Veel wind en ook de temperatuur liet het wat afweten.
Op 6 maart waren we thuis. Daarna volgde de operatie en het herstel van Piet en ook ik heb
moeten leren naar mijn lichaam te luisteren.
We hebben twee elektrische fietsen gekocht en in plaats van wandelen zullen we in de volgende reizen onze dagen veelal vullen met fietsen.
Woensdag 22 mei 2013 gaan we weer anroet.
Deze keer naar Frankrijk, Spanje , Portugal. Gewoon genieten van de zon, de zee en alles wat op ons pad komt.
Onze eerste stop is in Aalst, België. We overnachten op de camperplaats bij het zwembad (coördinaten N 50°56.289' en E 4°03.498').
Het zonnetje schijnt. We pakken de fiets en rijden naar het centrum. We wandelen langs prachtige oude gebouwen en bezoeken de Basiliek.
's Nachts gaat het regenen. We besluiten om Brussel heen richting Hastière te rijden.
Zo komen we door Soignies, La Louviere. We maken een wandeling in Binche, de carnavalsstad en toeren door 'het zwarte land' van Charleroi en Marcinelle ( steenkolenmijnen). We krijgen een enorme
hagelbui en een sneeuwbui onderweg. Te gek om over te praten. Het is 23 mei. We moeten eigenlijk in korte broek lopen. Het is echter vandaag 8°. In Rosée kopen we een Belgische friet (zo groot,
dat we het niet op kunnen) en om half drie zijn we in Hastière.
We rijden naar het vakantiepark Domaine de Bonsoy. Hier vieren we komend weekend de 40e
verjaardag van Pitti.
Daarna parkeren we langs de Maas in Hastière.
Vrijdagmorgen 24 mei gaan we winkelen in Dinant. De hele stad staat in het teken van de saxofoon. Op de brug naar de basiliek staan saxofoons in alle kleuren van alle Europese landen. In het centrum wordt overal aan de weg gewerkt. Jammer, want dat maakt gezellig winkelen wel iets minder leuk. Toch koop ik nog een paar bont gekleurde AllStars.
Om één uur belt Carolien. Ze is al in Hastière, samen met Antonie en Karin.
We helpen Carolien met inkopen doen en rijden dan naar ons weekendverblijf op Domaine de
Bonsoy. Het blijkt een voormalig restaurant van het park te zijn. Heel geschikt voor de vijftig mensen dit weekend. Er zijn boven twee grote slaapzalen met elk 24 bedden. Stapelbedden en
wel drie hoog!!
We maken eerst het huis gezellig, hangen posters en slingers op.
In de loop van de middag en de avond komen er al een aantal mensen. De rest, waaronder ook
Dave, die de muziek verzorgt, komt morgen.
Piet, Luc, Pim en Bram hebben het biljart ontdekt. En wat een talent blijkt Bram weer te zijn.
Het weer is vandaag erg meegevallen. Een flauw zonnetje en droog!!!
Zaterdag vieren we feest. Het is erg gezellig, de muziek van Dave is fantastisch. We dansen en zingen de hele avond. Pitti kan terugkijken op een geweldig verjaardagsfeest.
Zondag 26 mei ontbijten we met zijn allen. Neef Gerard heeft pannenkoeken
gebakken, er zijn warme croissants, eitjes. We
genieten er van.
Om half twaalf nemen we afscheid van iedereen en gaan we richting Amiens. Het is erg rustig op de weg. Af en toe spettert het nog wat, maar in de loop van de dag wordt het steeds warmer.
We rijden door een afwisselend en glooiend landschap. Om vijf uur stoppen we in Saint Saenes, tussen Amiens en Rouen in. Nog even genieten van het late middag zonnetje en dan....... liggen we om half negen plat. Het weekend eist zijn tol.
Na een lange rustige, maar koude nacht rijden we maandag verder naar Fougères. Naast het Chateau Médiéval is een camperplaats. We zoeken een plekje, de stoelen komen uit de camper. Het is vandaag 20° en de zon voelt heerlijk warm aan.
In de namiddag maken we de klim naar de oude stad en via de stadswandeling komen we zo weer terug bij het kasteel. We zitten nog tot zeven uur buiten. Morgen gaan we verder richting Vannes - St. Nazaire.
Dinsdag 28 mei 2013:
De flinke regenbuien 's nachts verhinderen niet, dat we heerlijk slapen. Vanmorgen is het weer droog.
Op ons gemak maken we de camper weer reisklaar. We rijden naar de Vendée met zijn mondaine badplaatsen. Toch altijd weer leuk om te zien. We komen langs het huis een van de voormalige presidenten van Frankrijk Clemenceau. Zijn bijnaam was Le Tigre.
In 1991 hebben we dit verblijf aan zee met de meiden en Arjan bezocht.
In St. Hilaire de Riez parkeren we bij het strand. Er staat echter zo'n straffe wind, dat we besluiten 5 km verderop te gaan slapen. We vinden een camperplaats bij de zeilschool (voor de liefhebber N 46°43.855' en W 1°54.762'). 's Avonds maken we toch weer een lekkere wandeling langs het meer.
De volgende dag zetten we koers naar het zuiden. We worden de regen elke nacht, maar nu ook regelmatig overdag, zat.
We zijn een week onderweg. Er moet ook eens gewassen worden. We dragen teveel lange broeken en truitjes met lange mouwen. Daar hebben we niet al te veel van meegenomen.
Uit het ACSI boek kiezen we camping Puits de l'auture. Het blijkt een goede keus. Ruime plaatsen, heerlijke douches en wifi. We blijven hier een
paar dagen om de omgeving te verkennen, alleen...... dan moet het wel droog worden.
Vandaag, donderdag 30 mei, zijn Ton, Jacolien en Ruchama jarig. Van harte gefeliciteerd allemaal.
Vrijdag 31 mei:
Tot vroeg in de morgen heeft het gehoosd. Nu is het droog en er staat een zonnetje. Piet haalt de fietsen van de camper. In de tussentijd gebruik ik de wasmachine en de droger. Om 11 uur ligt alles weer schoon in de kast.
We fietsen naar Royan. Het seizoen is hier duidelijk nog niet begonnen. Overal zien we zwembaden zonder water, leegstaande afgesloten huizen, dichte winkels en restaurantjes.
Er zijn wel uitstekende fietspaden, genummerd en goede wegwijzers.
We fietsen naar de pont van Royan naar Verdon. Morgen steken we daar met de camper over om de kuststreek ten westen van Bordeaux te ontdekken.
Op de terugweg eten we een crêpe met natuurlijk een ijsje toe.
Piet laadt 's avonds de accu's van de fietsen op, ik maak mijn verhaal af en morgen gaan we weer 'anroet'.
Zaterdag 1 juni 2013:
Bij het wakker worden schijnt de zon al en dat zal de hele dag zo blijven. Om 10 uur hebben we afgerekend op de camping. De receptioniste sprak wat Nederlands, maar omdat ik mijn Frans echt wil oefenen schakelde ze over op Frans. We hebben een leuk gesprek over onze nieuwe koning. Als afscheid geven we ze twee oranje wuppies van 30 april 2013. Ze is er echt mee verguld.
We rijden de route national. We hebben veel rotondes. Ze zijn in deze streek allemaal opgevrolijkt met beelden, parasols en bij Mirambeau staat middenop de rotonde een grote slak.
We krijgen weer een steentje op de voorruit. In eerste instantie zien we niets, maar later zien we tot onze schrik, dat we een scheur van 12 cm rechts onder in de voorruit hebben. Nu maar hopen, dat die het deze vakantie redt.
Om twaalf uur rijden we door Blaye, een plaatsje aan de delta van de Gironde. Er is markt en daarnaast zien we aan de rivier een grote camperplaats. De keus is snel gemaakt. Camper neergezet en de markt op.
Het valt ons op, dat Frankrijk erg duur is geworden. 1 kilo aardappels € 2,80, komkommer € 1,30. Met het fruit kijken we na een week niet eens meer naar de prijs: appels € 2,50 per kilo, aardbeien € 3,50 per doosje van 500 gram. We zijn helemaal verwend door Spanje en Marokko. Maar ja, we moeten toch eten en onze vitaminen binnen krijgen.
We zijn op de camperplaats tussen 40 campers weer de enige Nederlanders. Er staat voor 90% Fransen en wat Engelsen en een verdwaalde
Duitser.
De Franse camper naast ons blijkt van een stel uit Gent te zijn. We maken kennis. Hij heeft altijd Nederlands op een middelbare school in Gent gegeven. Daarnaast heeft hij technische cursussen in de nijverheid (een fabriek dus) gegeven.
We worden uitgenodigd voor een aperitief en drinken droge witte wijn met licor de pompelmousse. Heerlijk fris.
's Avonds merken we allebei, dat we vandaag flink verbrand zijn.
Zondag 2 juni 2013:
Eindelijk. Het weer is stabiel, blauwe lucht en 23°. Onze Belgische buurtjes gaan weer verder en wij schuiven op naar hun plekje. Helemaal vooraan aan de Gironde.
Bij de aanlegsteiger heeft een groot cruiseschip aangelegd: de Cyrano de Bergerac. Er staan twee grote touringcars klaar om de mensen voor een
excursie mee te nemen.
Wat een plezier hebben de gasten. We moeten gelijk aan Liset denken.
Wij gaan vandaag naar de Citadel van Blaye. Weer een flinke klim, maar het uitzicht is prachtig. Helaas begeeft mijn fototoestel het. Geen foto's dus, maar wel een prachtige wandeling.
's Middags drinken we een wijntje op een terrasje. Ik kan gelijk even de post bekijken.
Maandag 3 juni:
Stanley is jarig. Van harte gefeliciteerd.
Wij gaan vandaag fietsen naar Bourg en Gironde. Het is maar 16 km, maar vrij heuvelachtig. Om half elf rijden we weg. Het wordt inderdaad flink trappen, maar gelukkig hebben we 8 versnellingen en drie soorten elektrische ondersteuning: eco, normaal en sport. We gebruiken ze vandaag allemaal.
De rit is echt de moeite waard. Veel chateaux met druivenvelden. Dat worden allemaal heerlijke Bordeaux wijnen.
In de Gironde liggen twee scheepswrakken. Ze liggen er al een aantal jaren zo te zien. Een raar gezicht in een gecultiveerd landschap. Om half drie zijn we weer terug in Blaye. We hebben in Bourg wel een leuke camperplaats aan de Gironde gezien, middenin het dorp.
Tegen zeven uur breken we op en rijden daarheen. Hier genieten we nog van een heerlijk warme avond. Om tien uur wordt het pas een beetje schemerig. Morgen richting Bordeaux. Daarna willen we Inek en Wiebe een bezoekje brengen. we bellen met Inek en spreken af woensdag in de middag bij hun te zijn.
Dinsdag 4 juni
Bordeaux!!
De weg gaat eerst langs de Gironde, daarna rijden we langs de Dordogne aan de linkerzijde en na de brug over de Garonne rijden we Bordeaux binnen.
Een prachtige rit onder een staalblauwe hemel.
Om elf uur parkeren we de camper net buiten het centrum op een wat verborgen privé terreintje. Als we de fietsen er af
willen halen, komt de bewoner van het huis ernaast. We mogen blijven staan.
We fietsen over de Pont de Pierre zo het centrum van Bordeaux in. We rijden de hele boulevard af, langs het Place de Palais, de Place de Bourse, het Grand Theatre naar de nieuwe brug Pont Jacques Chaban.
Langs de kade liggen twee cruiseschepen. Het ene schip is weer de Cyrano de Bergerac en het andere is een gigantische zeecruiser.
We rijden terug naar het Bureau de Tourisme, zetten de fietsen op slot en gewapend met een plan de ville gaan we op pad. We wandelen door het park met het 'Vrijheidsbeeld', slenteren door de winkelstraatjes, maken nog een foto van de Louis Vuitton winkel voor Pitti.
Na twee uur wandelen zoeken we een plekje om te eten. Piet kiest voor een hamburger classic met sla en zelfgemaakte frites en ik neem een salade met geitenkaas en amandelen. Een espresso en koffie toe.
Dan wordt het tijd de fietsen weer op te zoeken. Om vijf uur zijn we weer bij de camper.
Eerst zetten we alles tegen elkaar open, we drinken wat en dan gaan de fietsen er weer op.
We rijden Bordeaux uit en vinden een half uurtje later een plekje in Portets aan de Garonne.
Woensdag 5 juni:
Tijdens de rit naar Castelsagrat verandert het landschap van druivenvelden naar maïsvelden en akkers met zonnebloemen. De plantjes zijn nog maar 10 tot 15 cm hoog. In deze velden zien we veel kale stukken. ook hier heeft het zo geregend, dat veel plantjes zijn weggespoeld.
Om half drie zijn we op Ouillet. Het is altijd weer heerlijk elkaar te zien. Ze zitten beiden een beetje in de lappenmand, dus er is heel wat te vertellen. We besluiten tot zaterdag hier te blijven.
Donderdag was-, boodschappen-, rommeldag.
Wiebe en Piet maken het zwembad weer zomerklaar. Wiebe heeft last van zijn knie en kan niet zoveel als hij wil. Morgen gaat hij naar de arts.
Vandaag proberen we ook de BBQ van Kees uit. Het wordt geen succes. Gelukkig hebben we nu maar twee toeschouwers, maar ik had dit niet graag op een camperplaats met allemaal nieuwsgierige Fransen uitgeprobeerd. Hahaha. We zullen Kees nog eens moeten laten demonstreren.
Uiteindelijk wok ik verder in de keuken op het fornuis van Inek. Het plezier is er niet minder om.
Vrijdag 7 juni 2013:
Vervelend nieuws voor Wiebe. Hij heeft een punctie in de knie gehad en moet twee dagen rustig aan doen.
Piet doet vandaag nog wat klusjes. Het is heerlijk weer, dus dat is geen moeite.
De camper is klaar, water gevuld, toilet geleegd. Morgen gaan we weer.
Drie weken onderweg in Frankrijk
Zaterdagmorgen gaat het regenen. We ontbijten nog bij Inek en Wiebe, bellen naar oma en dan gaan we. Als we de camperplaats in Moissac oprijden is de regen overgegaan in een heuse stortbui. Geen markt dus, maar onze vertrouwde Lidl vijf kilometer verder.
We besluiten verder te rijden richting Pyreneeën. Op onze route komen we bekende plaatsen tegen.
In Pouylebon hebben we in 2000 met de Hobby caravan en Sting en
Sproet gelogeerd. 's Morgens genoten we van de herten die aan de overkant op de berghelling liepen. We nemen na 13 jaar weer een kijkje op de camping. De Hollandse eigenaars zijn er nog steeds.
Het uitzicht van onze plek toen op de berg is ietsje veranderd.
Dan komen we langs Marciac. Hier hebben we 2000 een prachtige foto gemaakt van Sproet, die op een tafel zat met aan de andere kant de poes van Michiel, de eigenaar.
Vele avonden hebben we met Michiel en zijn vrouw geklaverjast en zijn Belgisch witbier opgemaakt.
Het jazzmuseum in het stadje is er nog steeds. Michiel is al jaren vertrokken. De camping wordt nu door Engelsen gerund.
Om vijf uur stoppen we in Haget, zo'n 20 km boven Tarbes. Een klein dorpje met naast de Mairie een feestzaal met parkeerterrein. Er is water en als we zondagmorgen opbreken zien we, dat er ook nog stroom was.
Zondag 9 juni 2013:
Het regent nog steeds. Dus weer een rijdag. We rijden 45 km naar Bagneres de Bigorre, aan de voet van de Pyreneeën. Hier parkeren we bij het
station op een camperplaats.
Het wordt een lees- en luierzondag. Pas 's avonds wordt het droog en maken we een wandeling door het dorp.
Maandag 10 juni:
We willen graag de col de Tourmalet rijden. Helaas ligt daar nog vijf meter sneeuw en is de col gesloten.
We maken daarom vandaag de tocht naar de col d'Aspin.
Gelukkig klaart het weer op en is de rit naar de 1489 m hoge Aspin de moeite waard. De weg erheen is smal. Gelukkig rijden er twee touringcars voor ons en rijden we bij elke tegenligger achter de bussen aan.
Overal op de weg staan namen van bekende wielrenners.
Op de top lopen we naar een uitzichtpunt. Helaas is het uitzicht toch wat mistig. Bij de afdaling wordt de lucht steeds blauwer en om half twaalf zitten we in de zon aan de koffie in Arreau.
's Middags gaan we naar het Bureau de Tourisme om te informeren naar de opening van de col de Tourmalet.
Het wordt ons snel duidelijk, dat we de eerste dagen de col niet kunnen oprijden.
We maken daarna de (kleine) dorpswandeling en zitten verder de hele middag in de zon op de camperplaats middenin het dorp.
Dinsdag 11 juni rijden we de col de Peyresourde. Dit jaar gaat de 9e
etappe van de Tour de France ook over deze col. En dat is te merken. Er wordt overal aan de weg gewerkt. Het grind wordt
opgeveegd, er worden gaten gedicht en de berm wordt opgehoogd. Net voorbij Bagneres de Luchon rijden we Spanje binnen. We rijden een prachtige route door Bossost naar Vielha.
Hier stoppen we om een stokbroodje te eten en rijden dan door naar Tredos, een klein wintersportdorpje. Maar nu is het bijna zomer.
Van veel huizen zijnde luiken gesloten, supermarktjes, restaurantjes, alles is dicht. We parkeren op het dorpspleintje en hebben gelijk bekijks van twee meisjes en twee grote zwerfhonden.
De oranje wuppies van AH doen weer wonderen. De meisjes gaan er verrukt mee weg en Arie gaat gewoon mee. We maken een wandeling door dit slaapdorp. In de enige kroeg van het dorp is ook gesloten.
Dat wordt morgenochtend weer poepen in de natuur voor Piet. Haha.
Aan het eind van de middag komt een busje het pleintje op rijden. Er wordt getoeterd. Het is de groenteman. We kopen druiven en nectarines. De mensen zijn allemaal erg vriendelijk. Toch jammer dat we geen Spaans spreken.
Woensdag 12 juni 2013:
Heerlijk geslapen. Als we opstaan staan de twee zwerfvrienden van Arie al voor de deur. We laten haar maar gaan. Gisteravond hebben we nog een pipet ingespoten, dus de vlooien zullen wel uitkijken om over te springen.
Tot Piets grote geluk is de kroeg nu open. Er staat een wagen met gasflessen voor de deur en wij hebben onze Spaanse gasfles leeg. De mannen beloven na het ontbijt bij ons langs te rijden. Voor € 18,- inclusief fooi hebben we weer 11 kg propaangas. De chauffeurs gaan graag op de foto en we krijgen ook nog het adres van een camping in Tremp. Deze wordt gerund door familie van de man. De plaats ligt op onze route, dus wie weet.
De rit voert vandaag naar de vallei de Boi. Eerst gaan we door de 5,2 km lange tunnel bij Vielha. 25 km na de tunnel slaan we af en rijden een prachtige zijweg door het dal van Boi. In dit afgelegen dalletje staan in vier dorpjes enkele bijzonder mooie Romaanse kerkjes uit de twaalfde eeuw. Zij staan allemaal op de erfgoedlijst van UNESCO.
Het eerste kerkje staat in Coll, 2,5 km van de weg. Het weggetje er naar toe is erg smal. Aan beide kanten liggen koeien met kalfjes. Schattig om
te zien.
Helaas wordt het kerkje gerestaureerd en mogen we er niet in.
Gelukkig zijn er nog drie dorpjes. In het tweede dorp Boi treffen we hetzelfde aan. We besluiten niet naar de andere twee kerkjes te rijden. Het is te warm om steeds maar weer zo te moeten sturen en draaien in de scherpe haarspeldbochten.
We eten aan de rand van het Nationale Parc d'Aigüestortes. Ineens horen we een knal, net of er een kurk uit de fles plopt. We zien echter niets in onze wijnkelder van de camper.
Na een kwartiertje ziet Piet vloeistof uit de camper druppen. Oh nee, onze jerrycan met 10 liter azijn voor het chemisch toilet is op de naad geklapt. Niet alles is er uit gelopen, maar we moeten toch de hele garage leeghalen en de vloer soppen en droog laten worden. We zijn er een uurtje zoet mee voor alles weer op zijn plaats staat. Gelukkig is hier overal stromend water van de beekjes en is het stralend weer.
Om drie uur rijden we naar Barruera en parkeren langs de rivier. (N 42°30'09 E 0°47'58) De stoelen gaan eruit, boek erbij en bruin worden. We
wandelen nog naar de camping een 200 meter verder. Daar vang ik een gratis wifi en kunnen we de post binnen halen en bellen met Liset. Jammer Caro, dat we met jou geen contact
konden maken.
Donderdag 13 juni:
We blijven hier vandaag en gaan voor het eerst sinds vorig jaar augustus weer een uitgezette wandeling lopen. Niet te ver, ongeveer een uur, maar het begin is er weer.
Het dal van Boi is erg mooi om te wandelen. Een fotograaf kan hier echter ook zijn hart ophalen.
Tot zeven uur zijn we heerlijk buiten, dan slaat het weer om en gaat het onweren. Een uur later is het droog en nog steeds zo'n 21°.
Vandaag, vrijdag 14 juni, gaan we verder richting Tremp. We blijven de N230 volgen langs de Rio de Noguera. We passeren een groot
stuwmeer in de rivier met prachtige doorkijkjes. Achter elkaar gaan
we door dertien tunneltjes. Daarna is het landschap helemaal anders. De Pyreneeën hebben plaats gemaakt voor een golvend landschap met veel akkerbouw. Ook zien we weer druivenstokken.
Bij Puente de Montanana nemen we L 1113 naar Tremp. Deze smalle weg gaat 18 km lang omhoog naar de col de Montllobar van 1080 meter hoog. Dan daalt hij langzaam de laatste 9 km naar Tremp. We hebben de weg voor ons alleen.
We zien wat roofvogels in de lucht. Het worden er steeds meer. We tellen meer als dertig vale gieren. Ze blijven boven ons cirkelen. Ook op de stroompalen ontdekken we nu exemplaren. Te mooi om niet te fotograferen. We blijven nog een paar minuten kijken naar deze schitterende vogels met hun vleugels van meer dan twee meter.
In Tremp zoeken we de camperplaats net buiten het dorp. Het is in de camper nu 35° en buiten 28,5°. Tijd om te stoppen en de schaduw op te zoeken.
Vanmiddag na de siësta gaan we het stadje in. Verder zitten we de hele avond buiten. Binnen is het om tien uur nog steeds 32°
Zaterdag rijden we 16 km richting Sort langs het meer van Talaro. Net voorbij El Pont de Claverol vinden we een prachtig plekje aan het meer bij een botensteiger en een restaurantje. De luifel gaat uit en we installeren ons voor een heerlijke warme dag aan het water. Ik kook lekker buiten en om zes uur rijden we naar het stadje om op een terrasje onze belevenissen van deze week aan jullie te vertellen. We hebben weer genoten van alle reacties vorige week.
Week 4. Aan de voet van de Spaanse en Franse Pyreneeën
Zondag 16 juni 2013:
We rijden weer terug naar het meer van Talaro.
We vinden een ander plekje en vertoeven daar bijna de hele morgen heerlijk alleen. Aan het eind van de morgen komt een Duitse camper ons gezelschap houden. We wisselen wat vakantie ervaringen uit. Rond vier uur vertrekken zijn richting Lleida. Volgens El Tiempo wordt het wisselvallig in de Pyreneeën.
Al gauw komen er drie Spaanse auto's. Drie families met even zoveel Amerikaanse Staffords. Even schrikken we, want Arie loopt los. Ze loopt met veel bravour en geblaf op de grote reu af. Deze snuffelt even aan haar en de vriendschap is gesloten. Er zijn ook nog twee puppie teefjes bij.
Gelukkig spreekt een van de Spaanse dames een beetje Engels en kletsen we over de honden. Aan de kinderen kunnen we natuurlijk onze koningswuppies weer slijten.
's Avonds gaan we uit eten bij 'ons' wifi restaurantje van gisteravond. Het is per slot vaderdag. Piet neemt spareribs en ik waag me aan eend. Het smaakt allebei voortreffelijk.
Maandag 17 juni:
Vandaag rijden we de N 260 over Sort naar Montferrer, een klein plaatsje 3 km van Le Seul d'Urgell.
Elke keer denken we, dat we de mooiste route van de vakantie hebben gereden. Steeds weer worden we verrast. Vandaag klimmen we tot 172 meter hoog naar de Coll del Canto. Eenmaal boven wandelen we over een grasveld met prachtige kleine bloemetjes.
Gelijk met ons arriveert een Zwitserse touringcar. De zestig passagiers zwalken uit over het grasveld en beginnen de bloemetjes te fotograferen. Ik doe dat dus ook. Er is vast wel iemand, die ons kan vertellen welke bloemen dit zijn.
Rond één uur zijn we bij camping Gran Sol in Montferrer. Een klein campinkje met zwembad, erg schoon en mooie ruime plaatsen. Hier kunnen we het wel een paar dagen uithouden.
Dinsdag 18 juni:
Toch jammer. Gisteravond weer veel regen en de hele nacht heeft het geonweerd. In de morgen is het weer droog, maar bewolkt. We halen de fietsen van de camper en fietsen we naar de markt in Le Seul d'Urgell. Het is maar drie kilometer. Er zit een stevige klim in, maar onze fietsen maken daar korte metten mee.
De markt is groot en heel gezellig. Veel groenten en fruit, rieten manden en kleding. Petten, schorten, jurken uit de tijd van mijn oma en broeken met elastiek.
Terug op de camping genieten we nog even van de zon. Dan wordt het weer donker, het gaat waaien en de verdere avond en nacht regent en onweert het.
Woensdag 19 juni:
We gaan nog eens naar Le Seu, om het stadje zonder markt te bekijken. We dwalen door de vele smalle straatjes en vergapen ons aan de winkeltjes. We lijken terug in de tijd. Wolwinkel, ijzerwinkel, slagerij met grote stukken koe aan de haak. Het hele dorp lijkt een museum.
Opeens zien we in een Spaanse krant een foto van het pleintje in Trebos, waar we vorige week woensdag overnacht hebben. De rivier heeft een aantal huizen vernietigd en even verderop is de camping overstroomd. Als we ´s middags het Nederlandse journaal aanzetten, zien we de beelden er van. Brr.
De zon schijnt vandaag goed. De regen van vannacht heeft de camper in een bruine Sahara zandkleur veranderd. Hij wordt dus vanmiddag gewassen. ik lees lekker in de zon mijn boek uit. 's Avonds eten we in het restaurant van de camping. Morgen gaan we naar Andorra.
Donderdag 20 juni:
We nemen afscheid van camping Gran Sol. We hebben hier drie dagen met plezier gestaan. Leuke eigenaars, rustig en schone camping.
Om half twaalf rijden we Andorra binnen. Een echte grenspost, veel politie. Andorra is geen EU land. Ze hebben gelukkig wel de euro. In de
hoofdstad Andorra la Vella vinden we nergens een parkeerplaats. We rijden terug naar de grens. Hier is een grote Leclerq van drie verdiepingen. We vermaken ons hier bijna drie uur.
Benzine, diesel. drank en sigaretten zijn goedkoop. Alle andere zaken hebben we onze twijfels over.
Om drie ur rijden we verder over Puigcerda naar een camperplaats in Saillagouse. Lief stadje!
We zitten heerlijk op 'n terrasje in de zon. Als we terugkomen bij de camper steekt er een briefje achter de ruitenwisser. Zondag is het la Fête
de la Saint Jean.
Daarom moeten we morgenvroeg uiterlijk acht uur de camperplaats verlaten. Hmm, dat is wel erg vroeg. Samen met een Deens stel zoeken we een nieuwe slaapplek. Die vinden we snel bij het station
van Saillagouse.
Vrijdag 21 juni 2013:
Volgens de statistieken begint vandaag de zomer. We kunnen ons daar goed in vinden. Als we de rolgordijnen opendoen zien we een staalblauwe lucht en stroomt de warmte de camper in.
We maken vandaag een tochtje in deze mooie omgeving. Eerst doen we Mont Louis aan. Een schattig stadje met een citadel uit de 17e eeuw. Het is een
garnizoensstad en er nog steeds een kazerne. We proeven Catalaanse koek, nemen een stokbrood mee voor onderweg en maken een wandeling door het stadje. Dan gaan we verder naar
de Gorges van Carancą. Om ons heen alleen bergen van 2000 tot 2500 meter hoog met hier en daar nog sneeuw.
We parkeren bij Thues les Bains. Vanuit hier maken we een wandeling door de Gorges. Als het pad steeds smaller wordt en flink stijgt, ga ik met Arie terug. Piet klimt nog een eind verder.
Als hij terug is eten we een heerlijk belegd stokbroodje en vervolgen onze route naar Font Romeu. Dit is een groot skigebied. We rijden naar het hoogste punt, de col de Pam op 2005 meter.
Ook hier zijn we weer alleen. Alle skiliften, winkeltjes, restaurants en zonneterrassen zijn dicht. We krijgen wel een idee hoe het hier in de
winter zal zijn.
Onderweg bij Odeillo zien we een gigantisch zonnepaneel. De weerkaatsing van het landschap in het paneel is bijzonder.
Om half vier zijn we terug bij het station van Saillagouse. We spelen lekker in het zonnetje een spelletje Yathzee. De rest van de avond blijven we hier heerlijk alleen.
Zaterdag 22 juni:
De laatste rit van deze vakantie door de Pyreneeën. We stoppen in Villefranche de Conflent. Een lief stadje binnen oude muren. Heel toeristisch met allerlei winkeltjes, een abdij en natuurlijk weer een kerkje.
We slenteren er doorheen en komen ogen tekort. Na de middag rijden we naar Thuir.
In deze stad is een wijn- en likeurfabriek Byrrh, die we willen bezichtigen. Helaas is deze gesloten. We vinden wel een lekker plekje aan de rand
van het stadje op loopafstand van het centrum. Onder grote platanen zitten we op een terrasje.
Het is nu echt zomer.
Zondag 23 juni:
Vandaag staat La Grasse op het programma. Een rit van 75 km langs de druivenstokken. De bergen hebben plaats gemaakt voor glooiende velden met nog
wel veel rotsblokken. We rijden smalle weggetjes door Gorges. Af en toe houden we onze adem in, als we door de nauwe straatjes in de dorpjes moeten. Vooral de D39 en
de D23 zijn prachtig.
In La Grasse is een camperplaats. Voor € 5,- kunnen we lozen, schoon water pakken en overnachten.
We lopen naar de Abdij Sainte-Marie. De weg voert over een brug uit de 12e eeuw. Op de binnenplaats van de abdij spelen kinderen onder begeleiding van nonnen en (leerling) pastoors??
Later wandelen we door het dorp. Er zijn veel kunstgalerijtjes, met leer, sieraden, schilderijen, beeldjes en een poppenmuseum. Alles is open. We nemen een kijkje in het poppenmuseum. De poppen blijken allemaal uit familiebezit te komen. Het staat erg vol. Zelfs aan het plafond hangen poppen.
Als we op de camperplaats terug komen, is het gezellig druk. We zijn weer de enige Hollanders.
Week 5: Van Carcassonne tot Cap d'Agde
Maandag 24 juni:
La Grasse - Trèbes is maar 57 km. We rijden deze route helemaal over de D3. Het is prachtig weer en wat doen we een mooi stukje
Frankrijk.
Langs Carcassonne loopt het Canal du Midi. We hopen bij Trèbes een plekje aan het kanaal te vinden.
Dat lukt jammer genoeg niet. Vlakbij het kanaal in Trèbes kunnen we wel op een P staan.
We lopen het dorp in en vinden een klein cafeetje aan de haven (haha) waar wifi is. We kijken naar de email en lezen de belangrijkste
apps.
Als we terug zijn in de camper gaat mijn telefoon. Het is Karen! Mijn eerste reactie is schrik: onze moeder.
Maar nee gelukkig een fantastische mededeling: Annelot en Daniël hebben een dochter: Alysa Eva. Alles goed gegaan. Fantastisch elke keer weer om opa en oma te worden. Toch een beetje jammer, dat wij die tijd ook alweer voorbij zijn (haha).
Dinsdag 25 juni:
Om tien uur zitten we op de fiets. Het is maar 7,5 km naar Carcassonne. Jammer genoeg gaan de meeste kilometers hiervan langs de N 6113, een drukke route national.
In Carcassonne rijden we eerst naar het centrum. Bij het Office de Tourisme haal ik een stadsplan. Als ik vertel, dat we op de fiets zijn, krijg ik ook de hele route van Canal du Midi. Daar kunnen we vast wat mee.
We fietsen eerst naar de oude stad. Eerst over de oude brug en dan een hele klim naar boven. Voor ons natuurlijk een makkie. We
parkeren de fietsen buiten de stadspoort en gaan dan de poort door.
Ja Ep en An, jullie hebben helemaal gelijk. Het is net
Valkenburg. Op een zonnige dag als deze toch wel even leuk.
Na twee uur rijden we naar het nieuwe centrum. Op de Place Carnot eten we een stokbroodje met brie, olijven, sla en courgettes. Dan
fietsen we over de boulevards en buigen af naar het Canal du Midi.
Dit kanaal gaan we volgen terug naar Trèbes. In totaal 10 kilometer.
Na twee kilometer krijgt Piet een lekke achterband. In de buitenband zit een scheurtje van bijna 1 cm. Dat is een tegenvaller.
Het plakken valt mee. Het probleem wordt echter niet verholpen. Met tussenstops van steeds de band oppompen bereiken we na een uurtje Trèbes. Bij de fietsenmaker koopt Piet een nieuw plaksetje en ik ga nog even terug naar het cafeetje om de apps en de mail te kijken.
Naast het parkeerterrein, waar we staan, liggen tennisbanen. Gisteravond werd er nog tot laat gespeeld.
Reden voor Piet om met een tas vol half lege fietsaccu's eens te gaan kijken. Het
blijft elke keer weer lachen, als hij met een brede
grijns op zijn gezicht terug komt. Weer gelukt. Om tien uur kan hij ze weer vol ophalen.
Het fietsen vandaag langs het Canal du Midi is ons erg bevallen. Er zijn veel sluisjes, waar gezellige bedrijvigheid is. We besluiten
voorlopig langs het Canal du Midi richting Narbonne te rijden.
Woensdag 26 juni 20123:
Van Trèbes naar Argens- Minervois is maar 34 km. We vinden er een heerlijk plekje aan het Canal.
Om één uur zitten we op de fiets en rijden we langs het kanaal naar Homps. Een klein stadje met een grote haven, waar boten van 'Le
Boat', een verhuurmaatschappij van pleziervaartuigen, 's avonds aanmeren. Er zijn vier restaurantjes, een cave, een fietsenmaker en een bakkertje langs de kade.
Er is een gedoogplaats voor campers bij. We hoeven niet lang na te denken. Hier gaan we morgen naar toe en blijven hier tot het weekend. Het weer is prima, veel zon, er is alleen veel wind, waar we trouwens beiden erg bruin van zijn geworden.
Donderdag 27 juni:
Om tien uur staan we al in Homps. Er staan maar twee campers, dus we kunnen een goed plekje uitzoeken. Dat is toch vaak moeilijk.
Je moet met zoveel dingen rekening houden: koelkast uit de zon, zelf uit de wind, een beetje horizontaal staan om te douchen. Nou ja, na drie keer verplaatsen hebben we het weer voor
elkaar.
Voor de middag rijden we naar Olonzac,een grote plaats op drie km afstand. We vinden er een grote supermarkt voor de nodige boodschappen.
Er is een gezellig centrum en een Office de Tourisme.
Ik haal nieuwe documentatie over de omgeving en ik zie een prachtige hoed voor Piet. Hij zet hem onmiddellijk op. Niet overbodig met de felle zon vandaag. Hij staat hem fantastisch!!
Terug bij de camper lees ik verder in mijn spannende boek. Piet gaat met Arie wat langs de boten wandelen. Hij blijft erg lang weg.
Als hij terugkomt zie ik aan zijn gezicht, dat er iets is gebeurd. Ja hoor, zijn hoed is afgewaaid en in het water terecht gekomen. Met veel moeite en een beetje hulp van de wind heeft hij hem
weer uit het water gevist.
In de namiddag fietsen we weer een eind langs het kanaal.
Niet alle routes zijn goed te rijden. De route vandaag is erg hobbelig, met boomstronken en veel opgedroogde blubbersporen. De wind is erg hard. Na een uurtje zijn we weer terug.
Vandaag wordt ook voor het eerst het aggregaat in gebruik
genomen om de fietsaccu's op te laden.
De Honda maakt echt weinig lawaai en in anderhalf uur zijn de accu's weer vol voor de volgende fietstochten.
Vrijdag 28 juni 2013:
Het is warm en er staat een behoorlijke wind. Ik heb heel veel last van allergie en begin te vermoeden, dat ook de haartjes van Arie hier
debet aan zijn.
We lassen dus een schoonmaakdag in. De camper wordt van boven tot onder binnen gepoetst. Met onze stofzuiger met accu aansluiting
zuigen we nog haren van Koos op. Ik zou het liefst de bekleding naast ons bed verwijderen, maar Piet is van mening dat daar de verwarming achter zit. Hij wint en ik blijf niesen.
Als dank voor het harde werken gaan we in Olonzac eten.
Viergangen menu voor € 13,-. Voorgerecht: salade voor mij, Charcuterie (vlees, paté, etc) voor Piet, allebei canard met frites, barberol toe (cake, gedrenkt in likeur met slagroom) en daarna nog
espresso. We blijven Hollanders en het is ook erg lekker.
Daarna is een siësta toch echt nodig. 's Avonds lopen we de haven rond en ontdekken we een gebouwtje, waar een gehandicapten douche is. Ons tasje is snel gepakt en we genieten van een heerlijk warme douche. (Niet aan onze kinderen vertellen hoor)
Zaterdag 29 juni:
Arjan en Liset 19 jaar getrouwd. Pfff, wat leek me dat vroeger al 'n tijd. En nu??? Ik word er een beetje sentimenteel van. Wat gaat een mensenleven snel. Genieten en fit blijven zijn voor mij twee belangrijke hoofdzaken op dit moment. Piet is gelukkig mijn stabiele factor in deze.
Vandaag is de wind weer erg aanwezig. We besluiten richting Middellandse zee te rijden en onderweg de negen sluizen van Fonserannes bij Beziers met een boot te schutten.
Het wordt een leuke tocht. Na acht sluizen gaan we ook nog een stuk Beziers in tot aan de kathedraal.
Na ruim een uur staan we weer aan de wal. We besluiten de laatste 28 km naar Cap d'Agde nog aan vandaag te plakken.
In Agde / Tamarissiere hebben we het adres van camperpark
Les Peupliers.
We vinden er gelukkig nog een plekje, want het staat behoorlijk vol. We hebben stroomaansluiting. Er zijn douches en er is wifi.
Het is wel een stukje lopen om een signaaltje te pakken, maar dat heb ik er graag voor over. Ik stuur een app naar Saskia, want
volgens ons staan zij ook in Agde en ik lees de mail.
Er is een droevig mailtje van Mary-ann, dat haar moeder is overleden. We proberen te bellen, maar krijgen geen verbinding. Ook het bellen naar mijn moeder lukt niet.
Zondag 30 juni:
Saskia en Ton staan in St. Felix d'Heras. Dat is maar liefst 70 km verder. Dat is zelfs voor onze elektrische fietsen te ver weg. Net na de middag belt Ton op het toestel van Piet. Zij vinden het erg leuk om naar ons te komen. Als ze een uurtje later arriveren met stoelen en al (echte kampeerders, haha) blijkt, dat mijn telefoon onbereikbaar is.
We hebben een beren gezellige middag met z'n viertjes.
Alleen Arie lijkt het niet zo op Bink te hebben.
Om acht uur 's avonds rijden ze na de koffie weer naar hun camping. Wij genieten nog tot tien uur buiten van een heerlijke avond.
Vakantie Frankrijk 2013 Week 6
In het teken van de tour de France
We hebben het op deze camperplaats ontzettend naar de
zin. Het is inmiddels 1 juli: hoogseizoen. Dat is hier niet te merken. Wij staan met in totaal tussen de 24 en 30 campers per dag. Het zijn ruime plaatsen. We kunnen de luifel goed uitdraaien en
dat is met deze zon en temperatuur heerlijk. Er zijn veel fietsmogelijkheden,
dus we profiteren hier volop van.
Maandag 1 juli 2013:
We fietsen eerst naar het Bureau de Tourisme in Agde. Gewapend
met een fietskaart rijden we daarna naar le Grau d'Agde.
Er is markt met heel veel streekproducten en natuurlijk kleding
en schoenen. Na de middag zitten we lekker bij de camper.
Ik een beetje in de zon en Piet met zijn Franse tijdschrift van de Tour de France onder de luifel. We eten pas als het een beetje is afgekoeld. Nou ja, minder warm dus.
Dinsdag 2 juli:
Vandaag staat Cap d'Agde op het programma. We moeten
steeds eerst langs de ene kant van het kanaal naar Agde en dan langs de andere kant weer richting Middellandse zee.
Cap d'Agde is heel toeristisch, maar erg leuk. Er is van alles te koop en overal zijn natuurlijk SOLDES.
We horen vandaag toch heel veel Vlaams en Limburgs. Daar zijn de schoolvakanties al begonnen en dat is te merken. Wat een verschil is
dit met onze vroege mei- en late septembervakanties. Het is echt druk.
Er liggen veel boten in de haven. De een nog groter en luxer, als de ander.
Later in de middag fietsen we helemaal langs het strand en slaan dan weer af naar Agde.
Woensdag 3 juli:
Een moeilijk dagje voor Mary-Ann, Kees, Marieke en Paul
vandaag. We denken er veel aan. Het overlijden van een van je ouders is een ingrijpende gebeurtenis.
Het heeft vannacht geregend. We waren bijna vergeten hoe dat klinkt in de camper haha. Om vier uur gaat Piet er uit om een plastic zak
over de fietszadels te doen. 's Morgens is het weer droog en schijnt de zon.
We gaan vandaag naar de markt in Tamarissiere en daarna
naar de Intermarché in Agde.
En dan..... doet de computer van Piets fiets het niet.
Dat wordt zwaar trappen. Gelukkig blijkt in de loop van de rit, dat hij het af en toe wel doet. Nat geworden misschien???
We zullen het niet weten, maar bij de 18 km heen en weer
naar de supermarkt doet hij het gelukkig weer.
We kopen grote crevettes en moules (garnalen en mosselen).
Op de camperplaats verkopen ze heerlijke frites. Dat wordt vanavond dus eten chez Elly. Altijd genieten!!!
Donderdag 4 juli:
Afscheid van camperplaats Agde Tamarissiere. We zullen hier zeker terugkomen. We zeggen de buren en onze vriendelijke Belgische familie uit Ieper gedag en dan gaan we naar de 100e Tour de France.
De weg er naar toe is al bijzonder. Al een eind voor Faugeres zien we grote gele borden met aankondiging van de wegafsluiting de 5e
juli. Na Faugeres rijden we precies dezelfde route als de renners morgen. Er zijn bij elke zijweg grote gele pijlen met daarop Tour de France 100 aangebracht. Gelukkig hebben we altijd een
snoeischaartje voorin liggen. Zo'n relikwie kunnen we niet laten hangen. (Morgen zal blijken, dat wij heel bescheiden zijn. Sommige auto's en campers hebben er wel drie of vier voor de
ramen.)
Onderweg zien we ook mensen, die de tour van morgen met de step afleggen en een groep van de Tour d' Amité rijdt de etappe van morgen nu ook. Het is gezellig druk op de weg. Iedereen heeft de tijd.
Om half één vinden we zo'n vier km voor de Col de Croix de Mounis (2e categorie) een plek, die ons wel wat lijkt. De weg gaat redelijk
omhoog. We staan ruim na de bocht en we kunnen ze door de bomen op de weg beneden zien aankomen. De schotel heeft ontvangst. Ook niet onbelangrijk voor morgen. Er staan nog twee campers: een
Franse en een Belgische. We parkeren naast de Belg. Gezellige mensen beiden, maar dat zijn we ook gewend van de
Belgen (haha Mieke en Guy, zo is het toch??).
Het is warm vandaag. De 30 graden wordt gepasseerd. We blijken weinig schaduw te hebben, dus de luifel gaat uit.
In de loop van de middag komen er nog twee campers bij: een Franstalige Belg en een echte Rotterdammer en... Feijenoordfan. Gezellig voor Piet.
Vrijdag 5 juli 2013:
Vroeg wakker. Er is al druk verkeer. Om elf uur gaat de weg dicht en mogen alleen auto's van de Tour de France er door. We verbazen ons over het aantal fietsers, die de route 's morgens al rijden. Van gewone fietsen, mountainbikes, elektrische vouwfietsen tot aan dure racefietsen toe.
Het is heet vandaag: 33° meet de Belg om twaalf uur.
Hij is klaar met zijn spandoek van café de Kriekel en de Belgische vlag steekt vijf meter boven zijn camper uit.
Om half één begint het spektakel met de reclamekaravaan. Met veel lawaai en muziek. Ze zijn niet scheutig met reclame artikelen. Na ruim drie kwartier maken we de balans op van onze bermprostitutie. Gezegd moet wel worden, dat Piet er beter in is als ik. De tafel ligt vol met vlaggen, petten, ballen, sleutelhangers, snoepjes, koekjes, droge worstjes en nog veel meer dingen. Altijd weer leuk voor de kleinkinderen.
Om kwart voor drie komen de renners. Doodeng hoe dicht de
motors en auto's ons voorbij denderen.
Zoefff en het is gebeurd. Ik heb een video gemaakt op mijn tablet. Kan ik vanavond eens rustig kijken, wat ik vandaag beleefd heb.
Haha.
Als alle renners en auto's gepasseerd zijn, breken wij op. We merken, dat we doodmoe zijn. Het was me het dagje dan ook wel. Erg warm en veel indrukken opgedaan. Wat een kermis is de Tour toch, maar we hadden het niet willen missen.
We rijden naar Baraluc de Bains, vlakbij Sète. Er is een mooie P voor zes campers. We hebben geluk, dat er iemand weggaat en we een
beetje schaduw van twee kleine boompjes hebben.
Wat zijn we hier de komende twee dagen blij mee. het is buiten 34° en in de camper wordt 's middags 41° gemeten.
Zaterdag en zondag staan we vroeg op. Om negen uur zitten we al de fiets.
Wij met petten op en over de kap van Arie's mand hebben
we een witte sloop vastgezet. Zaterdag rijden we naar Sète. We parkeren de fietsen. Aan de overkant is een kapper. Zij heeft over twintig minuten tijd om mijn haar een beetje te fatsoeneren.
Daarna maken een rondtour met het toeristentreintje. Leuk, maar dom, dom, dom als het zo warm is.
's Middags eten we op het pleintje bij le Mairie in de schaduw. Om drie uur zijn we weer terug bij de camper. We houden ons erg
rustig. Liters water spoelen we weg. 's Avonds fietsen we naar het dorp en slenteren langs de winkeltjes. Zelfs op zaterdagavond zijn ze allemaal open en alle terrassen zitten vol. Een echt Frans
sfeertje!
Zondag fietsen we naar Frontignan. Het is wat verder dan de bedoeling was. We fietsen langs de verschillende binnenmeren en over de vele bruggen. Om één uur zijn we in Sète, waar we bij MacDonald in de schaduw neerploffen. Na een kop koffie en een espresso komen we een beetje bij.
We fietsen terug naar de camperplaats, luifel helemaal uit, alle ramen tegen elkaar open en gewoon je stil houden in de schaduw.
Morgen willen we verder naar de Camarque. Piet gaat op de fiets, gewapend met twee lege jerrycans, op zoek naar vers water. Op de camping aan zee kan hij de jerrycans vullen. Drie keer rijdt hij in de hitte nog zes km bij het totaal van vandaag.
Dan wordt het tijd om het aggregaat de accu's bij te laten vullen.
In anderhalf uur zijn de twee accu's weer zo goed als vol.
Maandag 8 juli 2013:
Hieperdepiep: Harrie wordt vandaag 80 jaar. We bellen om te feliciteren. Helaas zijn we er niet bij Harrie, maar we toasten wel op je vanavond.
We rijden eerst naar Montpellier en gaan winkelen en eten bij Ikea. Altijd leuk en altijd iets af te rekenen bij de kassa. Parkeren is een probleem. Piet rijdt de wandelpromenade op en parkeert gewoon in de schaduw tegen het pand van Ikea. Voor Arie ook fijn, want het is 31° in de camper. Nu kunnen we gewoon alle bovenramen openzetten en komt er geen zon binnen.
Het is een gigantisch grote Ikea. We doen ruim een half uur over de bovenverdieping. We eindigen bij het restaurant. Met deze hitte is het heerlijk tussen de middag warm te eten en niet in de camper te koken.
Piet neemt een steak met frites en ik kan het niet laten weer mosselen te bestellen.
Als we daarna beneden lopen, wordt onze camper met naam en kenteken omgeroepen. We mogen daar niet staan. Ja dat wisten we wel, maar het was zo'n heerlijk schaduwplekje. Piet gaat alvast naar de camper en ik winkel rustig verder.
Als ik een kwartiertje later bij de camper komt, staat Piet met Arie in de schaduw te wachten. Niemand gehoord of gezien.
Om drie uur zijn we op Plage Piemançon aan de delta van de Rhône.
We zijn helemaal overdonderd. Deze plek lijkt zo veel op Dahla in Marokko. Er staan gigantisch veel campers en caravans. Het strand is zeker drie / vier km breed. Toch vindt iedereen een plekje met zoveel privacy, ongelooflijk. Alleen waait het hier niet zo als in Dahla.
Wij kijken uit op een binnenwater. De meeuwen komen bijna tot de camper om brood bedelen en achter het riet zit een hele zwerm roze
flamingo's. We zijn in het paradijs!!!!
Donderdag 11 juli 2013:
Drie heerlijke dagen gehad aan Plage de Piemancon, een heel andere wereld. Veel geluierd, gezwommen en lekker bruin geworden, zelfs Piet. We
hebben ons verbaasd over het aantal campers en caravans dat hier staat, tussen de 3 en 4 honderd. Een groot aantal caravans gaat hier nooit meer weg. Ze zijn gestut door allerlei
aanbouwsels. Het terrein is van het leger en is een vijf kilometer lange strandstrook.
Nu gaan we op zoek naar een wasserette, een wifi-aansluiting en dan gaan we een paar dagen aan het strand staan in Martigues.
Donderdag 11 juli 2013:
Everdien en Thole, bedankt voor jullie tip. Na de overtocht met de veerpont naar St Louis hebben we bij de Netto een machine van 13 kg helemaal volgestopt en in de tussentijd boodschappen gedaan.
Greta en Pieter: wat een naar beestje, die tijgermug. Wel iets om in het vervolg rekening mee te houden.
De camperplaats in Martigues blijkt niets voor ons. Een grote betonnen plaats in de zon met de campers strak naast elkaar.
We rijden door naar Sausset les Pins. Daar parkeren we op een kleine camperplaats naast het stadion. Voor een nacht is het prima. De luifel kan
uit, de was wordt gedroogd ( weer een heerlijk schoon bed) en we zitten tot laat buiten. Het was vandaag 34°.
We maken steeds vaker een praatje met Franse buren. Na zoveel weken Frankrijk wordt het steeds makkelijker woorden te vinden. Een
goede oefening voor komende winter in Marokko. Ook Piet pikt veel woorden op. Knap en erg leuk om te zien hoe hij zich ook in de gesprekken mengt.
Vrijdag 12 juli:
Vroeg op. We vertrekken om negen uur voor een prachtige rit van de Camarque naar de Vaucluse. We rijden binnendoor over de D 1569 langs Cavaillon en nemen daarna de N7 naar Avignon.
We stoppen in Istres om te tanken en koffie te drinken bij Mc Donald. Die blijkt pas om half elf open te gaan.
OK, dan checken we alleen de mail en de reacties op ons weblog. Een van de medewerkers, een Marokkaanse jongen, komt een praatje maken.
Er ontstaat een gesprek over Marokko. Hij komt uit El Ouladia. We laten hem het weblog met de foto's van drie jaar geleden zien en vertellen hoe graag we naar Marokko gaan. Even later komt hij
twee espresso's brengen. Stt, mondje dicht, lacht hij!!!
Na een half uur foto's van Marokko kijken (lang leve gratis wifi bij Mc Donald) gaan we verder.
Om één uur zijn we in Avignon. De camperplaats naast de camping is vol. We parkeren wat verder langs de Rhône en gaan dan met de fiets de stad in.
Het is overal druk. Tot eind juli is er een groot cultureel feest. De hele stad hangt vol met posters, waslijnen vol. Alle talen horen we om ons
heen. Wij zitten ver boven de gemiddelde leeftijd van de bezoekers van Avignon. Heerlijk om vanaf een terrasje met een pilsje en een
roseetje alles gade te slaan.
Naast ons aan de Rhône staat een jong Frans koppel. Ze verbouwen hun Renault Laguna 's avonds om tot een comfortabele slaapplaats.
We hebben er gezellige buren aan. Vandaag weer 34° en een
strakblauwe hemel.
Zaterdag 13 juli 2013:
We maken vanmorgen een fietstocht over Ile Piot - Barthelasse. We hebben twee routes gehaald bij het Office du Tourisme. Een rode
route tout velo van 13,5 km over het eiland en een groene route vic - vit van 16,5 km. Deze route is iets langer, maar gaat wel een heel stuk langs de oever van de Rhône. En fit zijn we wel. Het
was fijn geweest als ik even in het woordenboek had gekeken wat vic - vit betekent. Nu vergeten we dat niet meer:
in Holland noemen we dit een moutain bike route.
Wat hebben wij en onze fietsen geleden. Arie heeft heerlijk voor ons uit gerend. Wij hebben geprobeerd alle obstakels van gaten en
stenen te ontwijken.
Al met al is het toch een hele leuke rit geworden. Om half één zijn we weer bij de camper.
Stoelen naar buiten, stuk stokbrood in het handje en even bijkomen.
's Middags gaan we op de fiets naar de dichtstbijzijnde camping. Even een douche pikken. Heerlijk!
Als we terug komen is er grote consternatie bij de Duitse buren. De man heeft een knaap in zijn camper betrapt. Hij heeft de indringer
vast en probeert hem in de Rhône te gooien. Eerst gaat de Rayban zonnebril van de knul erin. Inmiddels heeft de buurman van de Duitser een alarmpistool gepakt en schiet er mee in de lucht. De
knaap rukt zich los en zet het op een lopen. Hij schiet de weg op, een auto komt aanrijden, stopt en laat hem instappen. Ze zijn dus met twee.
Een andere man komt rustig wandelend langs onze camper. Ik vraag wat er aan de hand is en of er dieven zijn in mijn beste Frans. Hij lacht, klopt met op de schouder en zegt breedlachend: 'Mais non madam, ce n'est rien'. Gelukkig maar.
Even later komt de Duitser ons waarschuwen voor de indringers. Zij zijn met z'n drieën, vertelt hij. De man die ik sprak, hoort er ook bij. Zij pakken in en gaan op een andere plek staan. Wij blijven gewoon hier. Die man was zo aardig voor mij en komt vast niet meer terug.
´s Avonds fietsen we naar Avignon. In de stad ontvang ik een app van Anke. Mijn moeder is gestruikeld en heeft een behoorlijke wond aan de elleboog. Anke zit met haar bij de Eerste hulp in Gorinchem. Bah, toch weer even schrikken en bezorgdheid om mijn moeder en onze meiden. Ze zijn zo betrokken met oma.
Zondag 14 juli 2013:
Quatorze juillet. Feest in Frankrijk. Ook in Avignon. Al vroeg is het heel druk richting centrum. Hordes mensen gaan over de brug. We
besluiten vandaag te rijden. We hebben genoten van Avignon en alle activiteiten. Het was druk, maar vandaag zal het hectisch zijn.
We rijden binnendoor richting Crest, de Drôme. Weer een ander landschap. Veel druiven, zonnebloemen, maïs en fruit. Onderweg zien we een gerooid druivenveld. Ik wil heel graag een oud druivenstammetje als decoratie in de tuin. Piet gaat het veld in en zoekt drie mooie stammetjes uit. Thuis gaan die in de blanke lak en op onze tuintafel. De laatste 8 km tot Crest moeten we over de N538 en daar komt vandaag rond twee uur de tour.
We stoppen daarom 16 km voor Crest in Puy Saint Martin.
Het kleine dorp heeft een prachtig aangelegde camperplaats. Plaatsen van circa 120² op gras midden in het dorp.
's Middags gaan we eten in het plaatselijke restaurant.
We genieten van een heerlijk driegangen diner.
Daarna gewoon lekker in de schaduw met een boek, of zoals
Piet oogjes toe.
Maandag 15 juli:
Vandaag een dagje naar Crest en Die. Lekker slenteren door de straatjes in Crest. Ik koop voor het eerst sinds jaren weer een jurk.
Dan rijden we naar Harold, Ans, Lois en Alec in Die.
De camping is complet. Gelukkig is er nog wel plaats op de camperplaats in Die. We parkeren, halen de fietsen van de camper en rijden naar de gemeentecamping.
Het is op de camping even zoeken, maar om vier uur zitten we gezellig aan de meegebrachte appeltaart en een drankje. Het wordt als vanouds bij hun viertjes weer een heel gezellige middag. We wandelen langs de Drôme en we gaan eten in het restaurant van de camping. Later douchen wij ook nog op de camping en dan fietsen we terug naar de camperplaats.
Er zijn veel campers bijgekomen. We maken een rondje en
zitten nog lang buiten.
Dinsdag 16 juli:
We halen bij het Bureau de Tourisme een stadsplan en krijgen er een historische stadswandeling in het Nederlands bij. We zien tijdens deze wandeling de mooie kathedraal en veel huizen en gebouwen vanaf de twaalfde eeuw.
Om twaalf uur rijden we Die uit. We gaan richting Montelimar, maar stoppen al in Saillans. Er is een mooie camperplaats aan de Drôme. Hier willen we wel even pootjebaden, want het is erg warm en benauwd vandaag. De thermometer bij de Farmacie geeft 32° aan.
Ook Arie moet er vandaag aan geloven. Ze zwemt aan de lijn de Drôme over. 's Middags lopen we naar het centrum en zitten lekker op 'n terrasje.
Tegen de avond loopt ook deze plek toch weer redelijk vol. Er zijn nog twee Nederlandse stellen. Eén ervan blijkt Guy te kennen. Ze
staan elk jaar op de camperplaats in Alfas del P. Zij vertellen, dat de
camperplaats is verkocht aan Nederlanders en het een camping wordt. Zij controleren ook elk jaar een aantal campings van het boek Facile en route. 's Avonds gaat het restaurant bij de
camperplaats open. We proeven een cremant de Die, een heerlijk sprankelende witte wijn. We kletsen met onze andere Nederlandse buren. Zij hebben hun spaarverlof opgenomen en zijn drie maanden
door Frankrijk aan het toeren. Aan het eind van de avond koelt het gelukkig een beetje af.
Woensdag 17 juli 2013:
Hieperdepiep, Piet is 68 jaar!!!
Om half acht komt het eerste sms'je al. We staan rustig op. Het is bewolkt en erg drukkend. Na het ontbijt zetten we de stoelen op het
dijkje aan de Drôme. De buren zitten er ook al. Tegen half twaalf gaat het een beetje regenen.
Wij besluiten de reis richting Montelimar te vervolgen.
In Le Teil moet een leuke camperplaats zijn.
We lunchen in Puy Saint Martin op de camperplaats. Deze is nu mudjevol.
Om twee uur zijn we in Le Teil. De camperplaats valt ons egen. Veel hoge bomen en de schotel vindt geen Astra. En dat met de toer tijdrit van vandaag.
We rijden door naar Viviers, een camperplaats aan de Rhône bij de jachthaven. Helaas, deze is opgeheven.
Gelukkig vinden we in Viviers een nieuwe camperplaats, een voormalige camping.
Eindelijk om half vier kunnen we Piets verjaardagsfeestje samen vieren. We bellen nog met Sanne. Zij gaat morgenvroeg om vijf uur vliegen naar Griekenland met Serea. Fijne vakantie meiden!!!
Donderdag 18 juli rijden we een prachtige route over de D362 over Larnas door de Gorges van de Ardeche naar St. Remèze. Hier vinden we een plekje bij Les Chais du Vivarais, een wijncoöperatie.
Het is rond de middag. We wandelen naar het dorp en in een klein restaurantje eten we een heerlijke maaltijd op het terras.
Terug op de camperplaats is het erg druk met verkoop van wijn. We zien hele pallets voorbij gaan.
We nemen ook een kijkje en ik raak aan de praat met een Belgisch echtpaar, Mireille en Alex. Zij komen hier al jaren. Ze rijden er zelfs voor om.
Met name de rosé vindt Alex heerlijk. Ze nodigen ons uit om
later een rosé bij hen te komen proeven.
Wij proeven in de winkel ook de rosé. Piet houdt het bij een witte wijn, moeilleux, lekker zoet en ik vind de rosé inderdaad erg lekker.
Als we terug zijn bij de camper, blijken Mireille, Alex en hun zoon Jonas onze buren te zijn.
Het proeven van de rosé is het begin van twee heerlijke avonden met zijn vijven. Tegen zeven uur begint het te regenen. Zo kunnen we
ook de mooie Benimar van binnen proberen.
Mireille tovert van alles te eten uit de voorraad te voorschijn. Ze maakt een heerlijke dipsaus van mascarpone, kokosmelk, kruiden
en knoflook. Later zitten we nog tot half elf met elkaar buiten.
Vrijdag wandelen we naar het dorp. Vandaag komen Arjan, Liset en de jongens naar Vallon Pont d'Arc. De route loopt door St. Merèze. We hopen stiekem natuurlijk, dat we ze zien.
We zullen echter moeten wachten tot morgen.
's Middags zijn we erg lui. Het is warm en drukkend. We zitten heerlijk met zijn vijven buiten, als het gaat onweren. De regenbui
overvalt ons toch nog. We doen ons best alles zo snel mogelijk naar binnen te krijgen. Grote hagelstenen vallen uit de lucht en ketsen op de campers.
Weer zoeken we onderdak bij Alex en Mireille. Na de bui zetten we tafel en stoelen weer buiten. Het blijft erg gezellig.
Zaterdag 20 juli:
We nemen afscheid van onze buren. Zij gaan vandaag weer richting België. Wij besluiten met de bus naar Vallon Pont d'Arc te gaan. De bus vertrekt van een camping 1,5 km terug. Om half elf lopen we daarheen. Het is nu al erg heet. Als we bij de camping komen en ik bij de receptie navraag doe, blijkt er helemaal geen bus te gaan. Zo gaan we weer 1,5 km terug. Een flinke wandeling om de dag te beginnen.
We besluiten op de fiets naar Vallon Pont d'Arc te gaan. Het is maar 14 km. De eerste vier km is flink klimmen. Daarna is het ruim 8 km
dalen. Piet haalt snelheden van 42 km per uur. Ik doe het iets langzamer.
Binnen 35 minuten staan we in het centrum van Vallon. We parkeren de fietsen en lopen door het wel heel erg toeristische stadje. We gaan naar het Office de Tourisme om te vragen, hoe laat de bus
naar St. Mezère gaat. Duidelijk is, dat we deze lange klim terug niet kunnen. We gaan de fietsen stallen bij Arjan en Liset op camping l'Ardechois.
Het is heerlijk hun allemaal weer te zien. We kletsen bij, drinken een bakje koffie en dan brengen Arjan en Liset ons terug naar de camper.
Helemaal geweldig. Morgen gaan we echt een dagje met en bij hun
doorbrengen.
Zondag 21 juli 2013:
Een heerlijk dagje op camping l'Ardechois in Vallon Pont d'Arc.
's Middags gaan we zwemmen in de Ardeche. Een gevaarlijk avontuur trouwens, want de stenen in de rivier zijn erg glad door alg. Piet gaat een keer goed onderuit. Gelukkig zonder gevolgen.
Na een heerlijke dag gaan we 's avonds om tien uur voor de laatste keer terug naar ons stekkie in St. Mezère.
Maandag rijden we van St. Mezere naar Poligny in de Jura. We overnachten
op het grote parkeerterrein vlakbij het centrum.
Dinsdag 23 juli maken we nog een mooie rit over de N83 langs de Moezel. Via Nancy en Metz zijn we om drie uur bij Carolien.
Pitti, Antonie en Mara zijn al op vakantie met de camper.
Luc logeert bij zijn mémé.
We kletsen met zijn drietjes lekker bij. Ik was al wat en donderdag rijden we naar huis.
We zijn dan precies negen weken op pad geweest.
Wat is de tijd gevlogen!