Week 2: Turkije Edirne en Istanboel
Zondag 31 augustus:
Eerst zoals elke zondag boterham met een eitje, glaasje sinaasappelsap en een beschuitje. Dan maken we ons klaar voor 400 km naar Belgrado.
Maar eerst gaan we naar het kerkhof In Boedapest. Daar liggen de oma en opa van Ineke begraven en bij dat graf is de urn van Ineke's moeder twee jaar geleden uitgestrooid.
Het is een beladen moment voor Ineke. Ze koopt een boeket rode rozen voor op het graf.
Ineke blijft nog een klein poosje alleen met haar gevoelens. Wij lopen alvast terug naar de camper.
Ik heb een gek gevoel. Ik moet steeds denken aan de laatste keer, dat wij op het graf bij oma Scheveningen zijn geweest. Bij terugkomst waren Sting en Nusky verdoofd en was de tas van Piet gestolen met rijbewijs, kenteken, portemonnee en geld.
We drinken koffie op de parkeerplaats en gaan dan op weg
Ongelooflijk. Een hele straat met stalletjes bloemen en bloemstukken op het kerkhof.
We zien vandaag veel maïs, uitgebloeide zonnebloemen. Het is erg vlak en saai om te rijden.
In Servië moeten we tol betalen. Wij worden aangeslagen voor categorie 3: boven 3.500 kg. Ik protesteer, maar spreek de taal niet en verlies dan toch. Harrie en Ineke betalen voor categorie 2.
Bij het uitrijden uit de tolpoort raakt Harrie de paal. De luifel van de camper is ontzet.
Bij de twee tolpoort worden we gewoon voor cat. 2 aangeslagen. De boeven!!
We hebben de coördinaten van een bewaakte camperplaats in Belgrado. Het blijkt een parkeerterrein tussen autobaan en treinrails te zijn. Overal ligt afval. We gaan dus 15 km terug naar camping Dunav in Zenum . Om vijf uur staan we gesetteld.
coördinaten camping Dunav N 44.87750 E 20.35619
Maandag 1 september:
Vroeg op om de ruim 400 km naar Sofia te overbruggen. Douchen, ontbijten, opruimen en om negen uur rijden we de camping af.
Net buiten Belgrado gaan we weer door de tolpaaltjes. Hier gaan we op de weegbrug. Ons ticket geeft weer categorie 3 (zwaarder dan 3500 kg) aan. Ook ons kenteken staat op het ticket. Big brother weet echt alles.
Het is tropisch vandaag. Om elf uur is het al 31°. Gelukkig staat er een windje. Ik rijd vandaag ook weer een stuk. Het voelt lekker.
Net voorbij Nis moeten we afrekenen. De man in het loket kijkt ons eens aan en tikt dan categorie 2 in.
Daarna wordt het rijden leuker. We zijn ook alle vier wel toe aan een ander uitzicht dan mais, uitgebloeide zonnebloemen en voorbijrazende auto's. Nu rijden we een redelijk smalle tweebaansweg, af en toe door een dorp. Wel wordt overal aan een nieuwe snelweg gewerkt. Toch jammer.
Bij de grensovergang wil een politieagente in de camper van Harrie en Ineke kijken. Wij krijgen een vriendelijk knikje en kunnen doorrijden.
We stoppen in Pirot bij de camping waar wij in 2012 hebben overnacht. We drinken wat en gaan dan voor de laatste 80 km naar Sofia. We hebben de coördinaten van een Hymer camperplaats. Het is even slikken als we de plek zien. Hij staat vol met campers en caravans, die rijp zijn voor de sloop. Wij mogen een plekje zoeken. We besluiten met elkaar toch hier te overnachten en om vijf uur zitten we aan het welverdiende pilsje en wijntje. Het is in Bulgarije één uur later.
Coördinaten Hymer camperplaats N 43.68807 E 23.23146
Dinsdag 2 september:
De zon is al warm als we opstaan. Vandaag gaan we Sofia bezoeken. De patroon belt voor ons een taxi. Arie is hier in Sofia helemaal geen probleem. Ze kan zo mee in de gele taxi. Het is ruim negen kilometer naar het centrum, dwars door de achterbuurten van Sofia. Overal zigeunerkinderen, afgebroken huizen en vuil.
Na ruim 25 minuten zijn we in het centrum van Sofia. De chauffeur stopt voor de Alexander Nevsky kathedraal. We moeten inclusief fooi € 7,- betalen. De goede man geeft zijn telefoonnummer als we teug willen.
De kathedraal is prachtig. Veel marmer en fresco's . Daarnaast steekt de St Sofiakerk schril af. Voor deze kerk is ook een eeuwige vlam voor de gevallenen.
We slenteren over een marktje met veel nepiconen, drinken koffie tegenover de Nationale schouwburg en lopen door de P.C. Hooftstraat van Sofia. We eten een heerlijke wrap, gevuld met kip, frites en sla.
Om drie uur zoeken we een taxi en na wat onderhandelen worden we weer voor € 7,- terug gebracht naar onze campers. Tegen de avond gaat Ineke afrekenen. De man vraagt eerst € 40,-. Na flink onderhandelen wordt dat € 20,- voor twee campers twee nachten. Goed gedaan Ineke.
Een impressie van Sofia. De schoentjes hebben we speciaal voor Liset op de foto gezet.
Piet is overal een bekend figuur. Deze filmster wilde graag met hem op de foto.
Woensdag 3 september 2014:
Vandaag gaan we dan echt Turkije in. We vertrekken om negen uur. We tanken en stoppen bij Lidl voor wat laatste boodschappen. Dan gaan we de A1 op naar Plovdiv, één van de oudste steden van Bulgarije.
Het is rond twaalf uur en erg druk. We proberen een parkeerplekje in de stad te vinden, maar overal staan wacht- en/ of parkeerverboden. Vanuit de auto maak ik een foto van nog maar een moskee.
Omdat we nog een flinke rit voor de boeg hebben (350 km vandaag) rijden we door.
Na Plovdiv wordt de weg weer slecht. Veel gaten. We rijden vaak op de vluchtstrook, daar valt het nog een beetje mee. Het scherm van de geluidsbox aan mijn kant valt eruit. Er komen wat schroefjes mee. Ook bij Piet liggen wat dopjes op de grond, die we niet thuis kunnen brengen. De snelheid gaat terug naar 65/70 km. De Tomtom houd ik op mijn schoot, omdat het gerammel ondraaglijk is.
Het landschap wordt wat glooiender. Nog steeds overal maïs en zonnebloemen. Langs de weg zijn stalletjes met groenten en fruit. Hele stapels pompoenen en meloenen bieden ze te koop aan voor 29 leva per stuk (€ 0,15)
De laatste dertig km naar de Turkse grens gaat over een nieuwe autobaan. Heerlijk, wat een rust.
Dan komt de grens. Eerst de Bulgaarse douane en politie. Paspoorten laten zien en klaar.
Bij de Turkse grens moeten we de auto parkeren en aan de andere kant van de weg bij loket 58 een visum kopen. Kosten € 25,- p.p. Het visum wordt in ons paspoort geplakt.
Daarna gaan we terug naar de Turkse politie en zij zetten een stempel in ons paspoort.
De volgende stap is naar de Turkse douane om te camper in te voeren. Bij loket 96 geven we ons paspoort en kenteken af. Er wordt een protocol opgemaakt en in de paspoorten wordt het nummer hiervan genoteerd met weer een stempel. Dan volgt tot slot de controle van de camper. Bij Harrie en Ineke gaat de douanier naar binnen. Als wij de camper openmaken schrikt hij terug van Arie. Gelukkig zit ze in de gordel.
Hij geeft ons snel een barcode voor het laatste loket en neemt vriendelijk maar snel afscheid.
In totaal heeft de hele procedure nog geen veertig minuten geduurd.
We zijn in Turkije!! Tot nu toe gereden 2550 km.
Om zes uur rijden we Edirne binnen. De grote Selimmoskee steekt boven de stad uit.
We vragen een politieagent op het kruispunt middenin het centrum naar de autoparking. Hij wijst ons naar de grote P voor de moskee.
We mogen de campers naast de bussen parkeren en kunnen hier ook overnachten.
Het is druk op de parking. Er staan veel bussen. In de moskee is een dienst. We zetten de krukjes naast de camper en drinken een welverdiend wijntje en pilsje na deze lange en een beetje spannende dag.
Dan gaat de moskee uit. Het hele parkeerterrein wordt overspoeld door vrouwen, mannen en kinderen. Er wordt gehuild en gekust. Ineke en ik lopen erheen en maken foto's van het gebeuren.
Van een jonge vrouw horen we dat de bus naast ons vertrekt naar Istanboel. De passagiers gaan daar op het vliegtuig naar Medina, Mekka.
We gaan terug naar de mannen. Haha, onze campers zijn ingesloten door Turkse mensen, die afscheid nemen van hun familie en vrienden in de bus. We kunnen er niet bij komen. Onze twee krukjes zijn bezet door twee vrouwen. Piet en Harrie zitten op hun krukje tegen onze camper aangeplakt. De camper van Harrie en Ineke staat open. Er staan mensen op de treeplank naar de bus te kijken. Zelf kunnen zij met de mogelijkheid bij hun camper komen.
Dan vertrekt de bus en in vijf minuten is het parkeerterrein leeg. Alleen heel veel afval blijft over.
We drinken nog wat, dan gaat het waaien, het wordt pikdonker en er barst een behoorlijke bui los.
's Avonds lopen we naar het centrum om Turkse lira te pinnen. We drinken cappuccino op een terras.
Als we naar de campers willen gaan, barst een onweer los. Heel dichtbij en het stortregent gelijk. Het water loopt over het terras onze schoenen in. We wachten een poosje, maar het wordt niet minder.
We lopen snel naar het parkeerterrein. Het is nog een behoorlijk eind en we zijn dan ook door en doornat als we bij de campers zijn. Toch geniet ik altijd een beetje van door de regen en plassen lopen.
Donderdag 4 september:
Heerlijk geslapen. Om vijf uur even wakker van de imam in de moskee. Daarna tot half negen gelegen. De zon schijnt en de lucht is strakblauw.
Piet laat Arie uit en ziet naast onze camper een stekkerdoos bij een pand in aanbouw. Hij vraagt aan de eigenaar of we in mogen pluggen. Dat is geen probleem. We krijgen zelfs een tafel en vier stoelen van zijn theeterras en vijf minuten later komt de ober met vier koppen Turkse koffie. Wat een vriendelijke mensen toch.
Vandaag is ook Fenne geboren: De dochter van Karlijn en Michiel. We lezen dat pas zaterdag 6 september op de app.
Karlijn, Michiel, Berry en Franka alsnog onze felicitaties met jullie dochter en kleindochter
coördinaten camperplaats Edirne N 41°40.803 E 26°33.671
We bezoeken vanmorgen de Selimmoskee, die in opdracht van sultan Selim 2 in 1575 is voltooid. De vier minaretten zijn 71 meter hoog. Hij biedt plaats aan 2400 mensen.
Daarna lopen we door de overdekte bazaar. We kopen brood en baklava in kleine winkeltjes en houden ons verder de hele middag rustig. Buiten 32° in de camper wordt het zelfs 39°.
's Avonds wandelen we naar de andere moskee en gaan we uit eten in een van de kleine eettentjes, waar alleen Turkse mensen eten. We zijn de enige toeristen. We nemen een gemengde schotel met sla, yoghurt en een pittige paprikasaus. Ik probeer ook nog de specialiteit van Edirne: gefrituurde levertjes met ui en tomaat. Tava ciger. Het smaakt heerlijk. Piet vindt het ook lekker. Voor we gaan slapen halen we het dekbed uit de hoes. Voorlopig is een hoes al meer dan genoeg.
Hierboven een kleine indruk van onze eerste twee dagen in Turkije Edirne.
5 september 2014:
Carolien is jarig!! 45 jaar. Waar blijft de tijd. We bellen om zeven uur Europese tijd. De telefoon gaat maar twee keer over. Carolien is vrij. De kinderen hebben nog vakantie. We feliciteren haar, kletsen even en laten haar dan verder slapen. Het is bij ons al acht uur en vandaag gaan we naar Istanboel. Maar eerst ontbijt en weer geld pinnen.
Om negen uur rijden we naar de ING bank. Piet en Harrie parkeren op een plek, waar dat niet mag. Ineke en ik lopen naar de bank. Ik probeer geld te pinnen, maar de automaat spuugt mijn pasje twee keer uit. Ook bij Ineke lukt het niet. We gaan naar binnen. De bewaker gaat met mij mee naar buiten. Ik probeer het nog eens. Ook nu lukt het niet. We mogen weer mee naar binnen. De automaat blijkt gewoon leeg. Tien minuten later is alles geregeld. We pinnen en lopen naar de campers. Piet is druk in gesprek met twee politieagenten. Het gesprek gaat over voetbal, Sneijder en onze bestemming in Turkije.
We rijden over de D100 naar Istanboel. De weg is goed. Er is veel snelheidscontrole.
Ongeveer 15 km voor Istanboel rijden we de file in. Over de laatste 20 km doen we twee uur.
Om twee uur rijden we de parkeerplaats op, die we van Simon en Minke hebben gehad.
Voor ons bezoek aan Istanboel voldoet de plek. Er is alleen een toilet en we kunnen ons toilet legen. Geen water, douche of stroom. We parkeren de campers zo, dat de koelkasten uit de zon zijn. Het is ook vandaag weer ruim 30°.
Coördinaten camperplaats N 41.00178 O 28.97741
Zaterdag 6 september:
We hebben afgesproken een aantal dingen in Istanboel samen te doen. We gaan vandaag eerst naar de Aya Sofya (Betekenis: Heilige wijsheid). Harrie gaat niet mee naar binnen, maar maakt het zich gemakkelijk op een bankje en gaat mensen kijken.
Wij genieten met zijn drietjes van een prachtige rondgang. Eerst boven naar de galerijen van de tribunes, dan naar beneden. Wat een pracht en praal.
De laan naar de Aya Sofya. Een Eunugh op een bankje. Foto's kunnen eigenlijk niet laten zien hoe mooi het is.
Daarna gaan Harrie en Ineke naar de Cisterne en wij willen naar de Blauwe moskee. De rij om naar binnen te gaan is echter zo lang en je staat in de zon, dus we besluiten naar de Grand Bazaar te gaan. Natuurlijk kan Piet niet langs de voetbalshirts van Turkije en koopt hij toch weer shirts.
's Middags maken we met Arie nog een wandeling. We gaan over de boulevard. Veel Turkse mannen liggen hier te zonnen op de stenen. Hele windschermen bouwen ze. De katten zitten dichtbij de vissers te wachten op hun prooi. We lopen langs het standbeeld van Ata Turk naar de Galatabrug ( vier km) en nemen voor de brug tram T1. Deze gaat naar het station in modern Istanboel over de bekende brug. We blijven zitten in de tram, totdat deze weer stopt op het plein voor de Blauwe moskee. Dan wandelen we terug naar de camperplaats. Voor vandaag hebben we het allemaal wel gehad. 's Nachts herhaalt zich dezelfde procedure als gisternacht. Het is erg arm en onrustig op de parkeerplaats.
Zondag 7 september:
Vanmorgen gaan we naar de Blauwe moskee en het Topkapipaleis. We zijn vroeg op. Slapen is toch moeilijk op deze plek. Het regent wat, maar de thermometer loopt weer op naar de 30°.
Gelukkig is de rij niet lang en zijn we binnen een kwartier binnen. We vergapen ons aan de prachtige mozaïeken op de plafonds en het mooie houtsnijwerk.
Het Topkapipaleis is ook weer een hoogtepunt. Met name de wandeling door de haremverblijven, waar de sultan op niets bespaard heeft, maar ook het Chinese porselein, de kleding en de juwelen geven ons een (heel) kleine impressie van het leven daar en toen.
We lunchen in een klein restaurantje ver van de toeristische attracties en lopen dan terug naar de camper.
We zijn allebei doodmoe. De verdere middag besteden we aan lekker douchen in de camper en languit in de schaduw een beetje bijkomen.
We hebben deze twee dagen een klein stukje Istanboel gezien. Het was indrukwekkend, maar we zijn ook toe aan even bijkomen in het groen. Morgen dus naar een camping in Avga.