Twee maanden onderweg.
Van de Atlas naar de vallei van de Draa
Woensdagavond eten we tajine in het restaurant van de camping. We hebben hier heerlijke dagen gehad. Een aanrader voor iedereen, die naar Ait Ben Haddou wil. Op de fiets of met de taxi.
Donderdag 30 januari 2014:
We worden uitgezwaaid door Christophe. De eerste stop is 15 km verder: De Atlas Corporation Studio's. Hier staan de reusachtige Egyptische Goden uit films als Gladiator, Mission Cleopatra, maar ook Asterix en Obelisk en de ark van Noach.
Piet gaat voor de rondleiding van drie kwartier. Ik blijf in de camper en probeer het stof een beetje de baas te worden.
De verdere rit gaat door de vallei van de Draa. Van Agzd tot aan Mhamid ligt langs deze route een groene strook met palmbomen en oases. Er wordt druk gewerkt. De huidskleur van de mensen is hier veel donkerder. Het zijn de Harratine, de eerste bewoners van de oases, toen de Sahara begon op te rukken.
Langs de weg zien we veel stalletjes met rietproducten.
We genieten van het uitzicht. Het binnenland van Marokko is zoveel mooier dan de kust. Het gebergte is massief en grillig
In de middag rijden we camping Kashba de la Palmeraie op. Ook hier waren we in 2010 al eens.
's Middags lopen we naar het dorp om fruit en eieren te kopen. De eieren worden zo leuk verpakt. Je kunt ze makkelijk meenemen. In een fietsenwinkeltje koopt Piet een binnenband voor zijn fiets voor 20 dirham, € 1,80. Op de terugweg worden we uitgenodigd thee te drinken bij de eigenaar van het winkeltje tegenover de camping. Hij herkent Piet en Arie. Eenmaal binnen heeft hij het steeds over 'baraka', dat betekent de kans van uw leven. Hij duidt daarop op zijn koopwaar en denkt weer een kleed te kunnen verkopen. Hoe erg ik ook mijn best doe voet bij stuk te houden, ik ga toch weer voor de bijl. Ik koop een (waar moet ik er mee blijven) tafelkleed en de man krijgt van Piet zijn zwarte leren jas.
De andere dag als we vertrekken is zijn winkel gesloten. De omzet van deze week is behaald.
We vervolgen de mooie route over de N9 naar Zagora. Langs de weg is een compleet irrigatiekanaal aangelegd. Het water moet van de stuwdam van de Draa komen. Als we dan ook het bord zien met Barrage Draa 10 km, besluiten we daar heen te rijden.
De weg is niet best, maar de omgeving prachtig. Na zes km komen we bij een slagboom met militairen. Stop: tot hier en niet verder. We moeten draaien en de zes kilometer weer terug hobbelen. Jammer. In plaats van riet staan er nu overal stalletjes met vijgen en dadels
Net na de middag rijden we Zagora binnen. Een lange, brede laan met aan twee kanten trottoirs en verlichting. Dat hebben we nog niet zo vaak helemaal klaar gezien.
Het is even zoeken naar camping Sindibad. Het blijkt een kleine camping in de palmentuin met maar twee (zeer schone) douches. We worden al snel ontdekt door Hartmut en Maike, het Duitse stel dat we in Torreguardara hebben ontmoet en met wie we zijn overgevaren.
We drinken wat en Maike vertelt ons het een en ander over Zagora, markt, winkeltjes, wandelen aan de rivier de Draa. De komende dagen genoeg te ontdekken dus.
Later in de middag lopen we naar de hoofdstraat. Middenin de stad staat de grote moskee.
Er zijn veel restaurants en winkeltjes. We vinden een boulangerie - patisserie. Ze verkopen heerlijke koeken en vers, knapperig stokbrood.
Terug op de camping blijkt, dat we een goed plekje hebben. We ontbijten 's morgens buiten in de zon en de zon blijft tot ruim vijf uur in de middag.
Zaterdag rommelen we weer wat aan. Ik doe een klein wasje, Piet ruimt de garage op. We gaan naar ons bakkertje en slenteren door de straatjes. Ook nemen we een kijkje op de andere camping in Zagora.
We hebben inmiddels geleerd niet in te gaan op vragen van Marokkaanse winkeliers. Waar kom je vandaan? Oh Holland: wel kijken niet kopen, Amsterdam, Utrecht, Ajax. We lachen vriendelijk, maar stappen door.
Zondag 2 februari 2014:
Markt of souk. Een hele grote. We laten Arie thuis. Om tien uur wandelen we tussen de mandarijnen, groenten, potten en pannen, gereedschap en tweedehands kleding.
We kopen mandarijnen, verse erwten, pinda's en een lemen vaas voor in de tuin.
Op een terrasje in de hoofdstraat drinken we een glas verse sinaasappelsap. Een dagelijks gebeuren. Persen doen we zelf haast niet meer.
We brengen de boodschappen naar de camper, laten Arie uit en gaan dan samen terug naar de stad om te eten. Piet een plat mixe met frites en ik een pizza met mozzarella. Een glas sinaasappelsap en een thé de Menthe erbij. Piet heeft bij zijn vlees ook kippenlevertjes. Die lust hij niet en ik graag. We drinken nog een nosnos, in het Marokkaans betekent dat halfhalf, koffie met opgeklopte melk. Totale rekening 95 dirham (€ 9,-).
We lopen nog een keer over de markt en buiken dan lekker uit in het zonnetje voor de camper.
Maandag, dinsdag en woensdag:
Het is nu echt drie dagen tropisch. De temperatuur ligt tussen de 30 en 32°. We halen 's morgens een baguette en tegen vier uur gaan we een glas sinaasappelsap in het stadje drinken.
Piet koopt maandag weer een paar babouches. De enige winkel met schoenen in Zagora heeft zelfs maat 46. Als we willen betalen is er een probleem. Er is een stukje van een briefje van 100 dirham afgescheurd. De verkoper wil het niet aannemen. We moeten morgen naar de bank. Daar krijgen we echter ook geen nieuw biljet. Gelukkig weten we nog, dat we dit briefje zondag na het eten hebben terug gekregen als wisselgeld. Piet gaat dinsdagmorgen dus koffie drinken in dat restaurant. De ober herkent hem en neemt het biljet na aandringen van Piet in.
's Avonds moeten we de kop van de schotel een paar millimeter naar rechts draaien om goed TV te ontvangen.
Woensdag: Mara is jarig. Ze wordt zeven jaar. We krijgen al vroeg een app, dat ze haar verjaardagsenvelop open maakt en ons bedankt. Lief!!!
Vandaag gaan we nog een keer naar de soek. Ik koop een Marokkaans theepotje en verse munt.
Een natuurlijk weer mandarijnen, paprika's, courgettes en komkommer. Maar deze keer ook amandelen, pinda's en Marokkaanse (erg droge) koekjes.
Vanmiddag lopen we langs Maike en Hartmut, omdat we morgen vertrekken. Een groep Duitse vrouwen staan met acht honden klaar om een lange wandeling langs de Draa te gaan maken. Ik ga met Arie mee. We wandelen waar toeristen niet komen. Kriskras door de smalle straatjes en dan.... zijn we aan de bijna droge Draa. De honden gaan los en ruim een uur later zijn we voldaan, maar erg stoffig weer op de camping. Arie gaat vanavond met Piet douchen. Na een week Zagora is dat geen overbodige luxe.
Onderstaand nog een foto van de toegang tot de camping. Altijd weer fijn, als we boven zijn.
Op de fotopagina van deze week staan nog meer foto's.
Morgen gaan we oostwaarts, richting Rissani. We laten Mhamid liggen, omdat de weg van 80 km erheen erg smal en slecht is.