Vijf weken onderweg: MAROKKO
Het eerste weekend van 2014 blijven we nog in Torrox. We wandelen over de boulevard naar de vuurtoren en zitten in het zonnetje op een terrasje. De bult in mijn lies slinkt langzaam. Zondagmorgen besluiten we toch richting Algeciras te rijden.
We gaan op tijd weg, want het belooft weer een prachtige dag te worden. Om twaalf uur parkeren we op de boulevard in San Pedro de Alcatara. Na het eten pikken we ons zoveelste boulevardje.
Als we terugkomen, staat er een Franse camper voor ons. Zij blijven hier ook overnachten.
Maandag 6 januari:
Drie Koningen is een feestdag in Spanje. Alle winkels zijn dicht. We rijden naar Torreguardara, zo'n 35 km voor Algeciras. We rijden een onverharde weg af naar een strandje. Er staan nog drie campers en twee caravans. We maken kennis met Hartmut en Maike. Zij hebben zes jaar geleden hun camper verruild voor een Nederlandse caravan van firma Jan Krul. Ze wonen in Spanje en Hongarije. Maike is lerares Spaans. 's Winters verblijven ze al meer dan twintig jaar op camping Sindibad in Zagora. Zij gaan ook morgen naar Marokko. Ze nodigen ons uit om een bezoek aan hen te brengen, als we in Zagora zijn.
Dinsdag 7 januari:
Vroeg op. Om half negen rijden we. In Algeciras slaan we nog wat boodschappen bij de Lidl in. We treffen Hartmut, Maike en hun vrienden bij het kopen van het ticket. De prijs valt ons mee, net als drie jaar geleden € 200,- voor een open ticket. De boot vaart vandaag om 11 en om 15 uur. Het is inmiddels 11 uur, dus die boot zullen we niet halen.
We rijden met zijn drieën naar de haven. Maike vraagt een Spaanse beambte in welke rij we moeten staan. Dan blijkt, dat de boot nog niet weg is en wij mogen doorrijden. Wat een geluk. Samen hadden we gewoon in de rij aangesloten.
Om half twaalf varen we. De boot is nog niet voor een kwart vol. De paspoorten worden aan boord gecontroleerd door de Marokkaanse autoriteiten. Piet moet in Tanger Med nog wel naar de politie, omdat hij een nieuw paspoort heeft.
Bij het afmeren in Tanger Med is er een probleem. De campers en vrachtwagens kunnen er niet afrijden. Na veel vijven en zessen varen we naar een andere aanleghaven. Met veel aanwijzingen rijden we de boot af. We horen het gekras op de grond. Brr, als dat maar goed gaat.
Als we ergens kunnen stoppen, kijkt Piet onder de camper. De stekker van het fietsenrek is eruit.
Het lijkt het enige mankement gelukkig.
Inmiddels zijn we wel twee uur verder, terwijl we na een uur als in Tanger Med waren. Bij de douane zijn de rijen erg lang. Alle acht loketten zijn geopend. Toch brengen we hier nog een uur door. Piet gaat intussen naar de politie om het nieuwe paspoort te melden. Een formaliteit die vijf minuten in beslag neemt. Om drie uur rijden we de A1 op richting Casablanca.
We stoppen om vier bij de camperplaats in Asilah. We zijn hier nu voor de derde keer. Het is een fijne camperplaats met vriendelijke jongens.
Ik verbaas me over de wilde zee en de hoge golven. Dan vertelt de beheerder, dat er gisteren een flinke storm is geweest in Frankrijk, Noord Spanje en Portugal. Marokko krijgt hier vandaag een klein staartje van mee.
Het is in Marokko een uur vroeger dan in Spanje. We wandelen met Arie naar het dorp en kuieren door de souk. 's Avonds doet de TV het niet goed. Morgen eerst de kop 20 graden omzetten.
Woensdag 8 januari 2014:
We blijven nog een dagje acclimatiseren. Even wennen aan de geur van Marokko.
We gaan vanmorgen naar het kantoor van Maroc Telecom om prépayé mobile internet te kopen. Ik heb nog een stick van drie jaar geleden. Het wordt een verhaal van anderhalf uur. De beambte krijgt eerst geen telefoonverbinding om te activeren. We moeten wachten op de chef. Als een en ander geregeld is hebben we nog steeds geen internet. Ja, de stekker zat erin, maar het simkaartje moet er ook in worden geschoven. De dombo. Dan hebben we verbinding, maar klopt de pincode niet. Weer de chef erbij, die de pincode annuleert. En nu....... zien we de startpagina. We hebben een maand mobiel internet. Ik wil nog maar niet denken over de verlenging volgende maand.
Vanmiddag gaan we de stad in. Er is markt, kilometers lang. Allemaal handelswaar, die wij niet eens meer naar de kringloop durven brengen.
We kopen een donut aan een stalletje ( € 0,09 per stuk) en lopen terug in de tijd. Boomhuizen, TV's met grote toeters, gasstelletjes en heel veel kleding, schoenen en roestig gereedschap. De geur zit er weer in.
Vanavond geeft de TV veel storing. Piet zet de ladder tegen de camper en draait de kop van de schotel een beetje naar rechts. Het is even testen, maar na twee keer draaien hebben we weer een fantastisch beeld. De Franse buurman is ook erg belangstellend. Hij wil de ladder graag even lenen om hetzelfde te doen.
Donderdag 9 januari 2014:
Ik wist al de hele week, dat deze dag zou komen. Toch is het moeilijk. Om negen uur krijg ik al een sms'je van Harrie en Ineke: hoi, hoi, vandaag denken we speciaal aan jou Elly, alweer een jaar geleden. Liefs van ons voor jullie en een aai voor Arie! We hebben allebei tranen. Zo lief. Later op de dag lees ik de appjes van onze meiden. Zij hebben vandaag oma gebeld of bezocht. Zo zijn we deze dag ver van elkaar, maar toch zo dichtbij elkaar.
We vertrekken vandaag naar Moulay Bousselham. Greta en Pieter zijn daar nog.
Het is maar 80 km, maar we doen het rustig aan. We stoppen bij de eerste markt en kopen mandarijnen, uien, aardappelen, paprika, tomaten, courgette en aubergine. Ook nog een Marokkaans brood. Totaal 13 dirham of € 1,17.
Onderweg drinken we koffie in een restaurantje op een splitsing. Volgend de eigenaar kunnen we rechtsaf naar Moulay. Ja inderdaad, maar over vier km doen we ruim een uur. Piet is druk met alle gaten ontwijken.
Om een uur zijn we op camping 'Flamant Loisirs' in Moulay Bousselham. We gaan een plekje zoeken en zien al snel de Hymer van Pieter en Greta staan. Het is erg vol op de camping. Dat verbaast ons. Dan horen we, dat er op de andere camping in het dorp gisteren en vloedgolf is geweest. De camping is overspoeld met water en alle stroom is uitgevallen. We worden ons er weer van bewust, dat het klimaat over de hele wereld verandert. Gelukkig ligt deze camping vrij hoog en niet aan het water. We zoeken een zonnige plekje, de pootjes gaan uit, het Marokkaans vloerkleed wordt gelegd en radio 2 gaat aan. Een portje en een sherry erbij. Wie doet ons wat!!!
Vanmiddag komen Pieter en Greta bij ons buurten. We kletsen lekker bij. Pieters neus geneest redelijk. Hij moet echt uitkijken voor de zon en dat is hier moeilijk. Morgen gaan zij verder richting Marrakech. Wij blijven een paar dagen op deze camping.
Vrijdag 10 januari:
Pim wordt 15 jaar vandaag. Hieperdepiep hoera!!! We appen alle Bakkertjes en bellen vanavond. We drinken koffie bij Pieter en Greta. Daarna breken zij op en gaan richting Marrakech.
Wij fietsen naar Moulay Bousselham. Ook hier overal verbodsborden voor caravans en campings om 's nachts te overnachten. We kopen brood, aardbeien en frambozen bij een stalletje. Op de terugweg fietsen we over de ondergelopen camping. Het is er nog modderig, maar op sommige plaatsen is er weer stroom.
Gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurd. Vanavond en vannacht regent het.
Zaterdag 11 januari 2011:
De campingbaas zorgt voor vers brood. We kunnen kiezen uit een rond brood of stokbrood.
Vanmorgen ruimen we de wat warmere kleren definitief op. Ze gaan in een doos onder de bank. We verplaatsen een stopcontact en dweilen de vloer.
Om een uur fietsen we naar het dorp. We gaan eten bij restaurant Milano. Een aanrader van Greta en Pieter.
We kiezen een tafeltje buiten. Piet neemt kalkoenbrochettes en ik de uitgebreide visschotel, maar zonder inktvis. Het smaakt ons voortreffelijk.
Daarna nog een toetje en een espresso. We laten de fietsen staan en lopen over het kleine marktje om eieren en brood te kopen.
De rest van de middag zitten we in het zonnetje voor de camping.
Morgen nog een wasje draaien, de fietsen weer op de camper en dan maandag richting Essouira.