Week 2: Langer dan gepland in Burriana
Zaterdag staat er een forse wind. Het is maar net 16°. We besluiten met de camper boodschappen bij de Lidl te doen en dan een ritje in de omgeving te maken.
Als we de boodschappen hebben opgeruimd en Piet wil starten hoort hij een klik.
De versnellingspook heeft nergens meer grip op en zwabbert alle kanten op.
We zijn even heel verbaasd, maar dan moet er toch gehandeld worden. We staan niet echt uit de weg op het kleine parkeerterrein.
Ik bel de alarmcentrale van Aveco en leg het probleem uit. Er wordt een sleepauto geregeld. Omdat alle garages op zaterdag zijn gesloten adviseert men om ons terug te laten slepen naar de camperplaats. Maandag worden we dan naar de Iveco garage in Burriana gesleept.
Wij gaan akkoord en genieten nog van een lekker weekend. Het is erg rustig op de plaats. Er staan maar vier campers.
Foto vanuit de sleepwagen Voorzichtig met de hobbels
Zondagmiddag komen er nog twee Nederlandse campers bij. Zij hebben beiden een kentekenplaat van 'De Schutskooi Kerkdriel'. Daar moet Piet meer van weten.
Even later maken we kennis met Leny en Toon van Heumen en hun zus en zwager.
Toon werkt bij 'De Schutskooi' en kennen we.
Tegen de avond gaat het weer waaien. De camper kan alleen maar in de achteruit rijden. We draaien hem zover als het kan om een beetje uit de wind te komen.
Maandag 15 februari 2016:
Piet rijdt om acht uur vanmorgen zelf de camper in zijn achteruit van het terrein af. Er zijn nogal wat hobbels. De sleepauto tilt de camper aan de voorwielen op. Bij de hobbels komt dan het chassis van het fietsenrek op de grond.
Om tien uur is er nog niemand. Inmiddels staan er nog maar drie campers op het terrein.
Ik ga bellen met de alarmdienst van Aveco. In die tussentijd rijdt de Policia Local het terrein op. Zij stappen uit en melden, dat er wel overdag gerecreëerd mag worden, maar slapen hier verboden is.
Pas om twaalf uur komt de sleepwagen. In die tussentijd is het terrein, op één camper na, leeg.
We worden gesleept naar een Iveco garage in Burriana.
Er blijkt een pal los te zijn, die de pook verbindt met de versnellingsbak. Een monteur probeert in eerste instantie het euvel te verhelpen. Al gauw blijkt dat het niet gaat lukken. Het zit dieper in de versnellingsbak. Dan begint het grote onderhandelen tussen Môbiledrome en Aveco Alarmcentrale.
Er moet via de Spaanse collega van de Alarmcentrale iemand komen om een diagnose te stellen.
Voor ons wordt in die tussentijd een hotel geregeld. Omdat we Arie hebben en honden in Spanje overal taboe zijn, is dat moeilijk. Een bezoeker van de garage geeft een tip, dat hotel Beatriz in het centrum van Burriana wel honden toelaat.
Pas om acht uur 's avonds worden we van de garage opgehaald met een taxi. We zijn bekaf.
In het hotel eten we nog wat snel meegenomen restjes uit de koelkast en om negen uur liggen we naar de Spaanse TV te kijken, waar we allebei niets van snappen.
Dinsdag
Wij vermaken ons vandaag wel. Er is markt in Burriana. We halen de fietsen op en zoeken een wasserette om alle kleding te wassen. 's Middags eten we in het restaurant onder het hotel en lopen we nog eens het stadje door.
Pas om half acht vanavond krijgen we een telefoontje van de Alarmdienst. De camper wordt naar Nederland vervoerd om bij Môbiledrome gerepareerd te worden.
Er wordt gezocht naar een vervangende camper met fietsenrek. Zonder fiets ben ik toch wat beperkt. We staan ook vaak vrij, dus een zonnepaneel is niet overbodig.
Intussen twijfelen we wel heel erg, of we nog verder willen.
Wat voor camper? Zonnepanelen? of moeten we verplicht op camperplaatsen met stroom? We wachten morgen af, wat voor aanbod we krijgen en dan beslissen we.
Woensdagmorgen krijgen we al vroeg een telefoontje van Zinger Campers in Beilen.
Zij regelen een vervangende camper. We krijgen een Eura Mobil Terrestra 710 EB van 2013 met fietsendrager. Geen zonnepanelen, maar we hebben het aggregaat bij ons gelukkig. De camper komt zo snel mogelijk op een oplader naar Spanje.
Onderweg naar Grau de Castello Vanaf het terras bij het vliegveld
Wij gaan vandaag fietsen. We gaan naar Castello. Een mooie rit dwars door de sinaasappel boomgaarden. We houden de kust aan en komen via St. Barabara in Grau de Castello. We zitten weer lekker op de boulevard in het zonnetje.
We fietsen langs een camperplek aan de rand van het stadje. Leuk om te staan.
Dan rijden we door richting Benicassim. We komen bij een vliegveld van Aeroclub Castellon. Dat herkennen we. Hier hebben we jaren geleden overnacht en er is een restaurantje bij. Hier lunchen we. We realiseren ons, dat we in de afgelopen 14 jaar camperen al heel wat hebben gezien.
We fietsen terug door Grau de Castello naar Almazora.
En daar gebeurt het dan toch weer....... Piet krijgt een lekke voorband. Er zit een behoorlijke doorn in.
Hij plakt de band, maar de fietspomp werkt niet, of er zit nog een gaatje in.
Ik maak wat foto's van Piet en sinaasappels. Ik heb echt de slappe lach.
Toch blijft hij altijd lachen de afvallers
Hij besluit in Almazora naar de fietsenmaker te lopen. Dat is gelukkig niet ver.
De winkel is tot vier uur dicht. Het is nu kwart voor drie.
Piet blijft wachten en ik fiets met Arie achterop terug naar het hotel.
's Avonds gaan we naar een Tapaz restaurant. We genieten van alle lekkere hapjes.
Een biertje en een rood wijntje erbij. Wat is het leven toch goed.
Donderdag wandelen we wat. Piet belt naar Beilen, of de camper al onderweg is. Ja, ze zijn woensdagavond om zeven uur vertrokken met twee chauffeurs. Nog even volhouden dus. Ze moeten 2.000 km overbruggen.
's Middags gaan we naar de camper om alvast wat zaken in te pakken, de toilet en wastafel schoon te maken en de watertank leeg te laten lopen.
We zijn ruim een uur bezig. Morgen als de camper er is nog genoeg te doen. De koel-/vrieskast ompakken, de voorraad levensmiddelen, alle hangkleding.
Vanavond gaan we naar de pizzeria. De pizza's vallen wat tegen, maar 't sfeertje is goed en we smeden leuke plannen samen voor later dit jaar.
Vrijdag 19 februari 2016
We ontbijten bij de 'Spaanse bakker Bart' verderop in de straat. Arie blijft in de hotelkamer.
Om half twaalf krijgen we een telefoontje van de chauffeur van Zinger Campers. Ze zijn aan de Frans-Spaanse grens. Er is nog 400 km te gaan. De verwachting is, dat ze vanmiddag tussen vijf en zes bij de garage in Burriana zijn.
Het is lekker weer, wel fris, maar zonnig. We gaan vanmiddag lekker fietsen.
Als we over de boulevard langs de gedoogplaats rijden, staan er toch alweer vijf campers. Goed om te weten, dan slapen we daar vannacht ook.
Daar komt ie! Wat een precisiewerk
Om kwart over vijf komt de sleepauto met de Eura mobil. En dan begint het overladen. Wat een crime. Jammer genoeg geen foto's gemaakt door de hectiek van dat moment.
Twee en een hals uur lang gebuffeld. Om half negen staat alles in de Eura inclusief de fietsen achterop.
Piet heeft in de tussentijd water gevuld. Als ik naar binnen wil, zie ik al het water over straat lopen. Oh jee, de boiler niet dicht gemaakt, denk ik optimistisch.
Dan zie ik al het water over de vloer en langs de kastjes stromen. De kraan in de keuken staat open en de stop zit in de gootsteen.
Eerst de kraan dicht en dan gaan we maar deppen met handdoeken. We zijn erg blij met Harm, één van de chauffeurs. Hij heeft net zo hard gewerkt als wij en nu neemt hij het voortouw en begint met alles de dweilen.
Om negen uur zetten we de twee mannen met onze Dethleffs bij het hotel op de boulevard af.
Wij parkeren op het terrein bij de haven en zijn dan echt toe een glaasje.
Zaterdag 20 februari:
Lekker geslapen in de breedte op twee eenpersoons bedden. Vanmorgen geven we alles een plekje letterlijk en figuurlijk en maken we twee bedden op.
Vandaag rusten we uit en morgen gaan we weer 'anroet'.
Fijn weekend allemaal