Week 4: Marokko!!
Zaterdag markt in San Fulgencio. We lopen er nog een laatste keer overheen. Kopen nootjes en knoflook en krijgen een nieuw pompje op het Versace flesje van Piet.
Om twaalf uur nemen we afscheid van Harrie en Ineke. Voorbij Torreviega nemen we afslag Playa Flamengo.
We gaan eerst schnitzel met salade en frites eten en rijden dan naar het winkelcentrum La Zenia.
We slenteren over de promenade. Alle winkels zijn hier te vinden: Primark, H & M, C & A en de immens grote supermarkt El Campo.
Om vier uur parkeren we aan de boulevard bij Le Torre de la Horradada.
Coördinaten N 37°51'23" W 0°45'55"
Even later zitten we hand in hand boven op de boulevard (ons liedje van Paul van Vliet. haha), drankje erbij en in het zonnetje.
Zondag 20 december:
De wekker gaat om zeven uur af. Het is nog donker buiten. We hebben, met wat onderbrekingen van een paar nachtbrakers, lekker geslapen.
We willen vandaag naar Torrox Costa, een rit van ruim 430 km over de A7, A91, A92a en de A44. Een prachtige weg en vandaag voelen we ons bijna alleen, omdat er (haast) geen vrachtwagens rijden. Aan beide kanten prachtige natuur. Soms glooiend, maar ook sierra's met witte bergtoppen.
Om één uur 's middags staan we vlakbij de boulevard van Torrox. 's Middags wandelen we langs het strand. Op het strand staan grote machines. Er wordt een grote dam aangelegd en het strand is opgehoogd. Jammer alleen, dat het met heel donker zand is gedaan. We drinken een wijntje met tapas in bar Caribe. Ik check gelijk de mail, app en natuurlijk facebook. Piet leest op zijn tablet (jaja) de krant en kijkt de voetbaluitslagen van gisteren.
Terug bij de camper proberen we de schotel uit voor de voetbal van vanavond.
We krijgen geen ontvangst. De ladder wordt opgezet en Piet draait de kop van de schotel iets bij. Hebbes! Als Feyenoord nu ook nog wint vanavond, is Piet helemaal blij. Ja en dan blijkt 's avonds, dat je niet alles kunt hebben. NEC was iets te sterk.
Maandag: Vandaag de laatste 200 km naar Algeçiras met een tussenstop bij IKEA in Malaga.
In de loop der jaren hebben we alle IKEA adressen verzameld van de landen, die wij hebben bezocht. We zijn er om tien uur en beginnen met een ontbijtje. Dit maal geen kaas en jam, maar rauwe ham, olijfolie en tomatenpuree. Ik eet mijn broodje dus droog en Piet heeft dubbel beleg. Dan gaan we de winkel in. We kopen twee hoeslakentjes voor een ledikantje. Nee, nee, geen uitbreiding van onze familie, maar die passen precies om de zittingen van de bank. We kregen deze tip en het klopt.
Weer een prima parkeerplaats Spaans ontbijtje met uitzicht op de camper
Om drie uur zijn we in Algeçiras. We slaan de laatste boodschappen bij de Lidl in. Dan gaan we een ticket kopen bij Carlos. Zelfde prijs als vorig jaar: € 220,- voor een open retour. Ditmaal varen we met SFR. We zijn nieuwsgierig. Dit is voor ons een nieuwe maatschappij. Na een Big Mac menu gaan we naar de Puerto.
Daar blijkt, dat overnachten in de haven niet meer mag. Gelukkig zijn we de enige camper en krijgen we bij uitzondering een plekje aan de zijkant.
De hele avond is het druk. Bijna om het uur vertrekt er wel een ferry. Om elf uur gaan we naar bed. Nog een kwartier later wordt er op de camper geklopt. We moeten een rij opschuiven. Snel de ochtendjassen aan, plisségordijnen open, stoelen omdraaien, bearlock erin en dat alles voor hemelsbreed drie meter opschuiven.
Grrr, een half uur later gaat het licht weer uit.
Morgen om negen uur gaan we naar Marokko.
Maandagnacht zijn we regelmatig wakker. Om drie uur vertrekt er al een boot naar Marokko. Er wordt getoeterd en gepraat, kinderen lopen om de camper heen. We staan op, zetten koffie en eten de laatste krentenbol. Als we de gordijnen open doen zien we dat we aan alle kanten tussen Franse en Spaanse volgepakte en hoog opgestapelde auto's met Marokkanen staan, die voor de Kerstvakantie naar familie in Marokko gaan.
Piet regelt een plekje op de boot van zes uur. Dat lukt en om vijf uur rijden we door de poort.
Om kwart voor zes mogen we de boot oprijden. We parkeren achter een Italiaanse Citroën Jubilee.
Piet zet de auto op de handrem en dan gebeurt het. De bestuurder van de auto voor ons rijdt achteruit. Voordat Piet kan toeteren zit hij al tegen de camper aan.
We staan binnen no time buiten. Het personeel van FRS staat er ook al. Gelukkig valt de schade mee. Alleen het nummerbord is ingedeukt. We laten het maar zo. We zijn wel behoorlijk geschrokken.
De oversteek van de Straat van Gibraltar gaat snel. De zee is erg rustig.
Om half negen rijden we de haven van Tanger Med uit. De controle was scherp bij met name de personenauto's. Wij moesten wat langer dan normaal wachten, maar ook nu werd de camper niet gecontroleerd.
We rijden over de tolweg naar Assilah. Onderweg tanken we voor 8 dirham per liter (€ 0.71).
In Assilah pinnen we eerst dirhams en dan gaan we naar Maroc Telecom. De dongel wordt weer geactiveerd en voor € 9,- hebben we een maand internet.
Op camping Assaada sluit ik de TP link router weer aan. Het werkt allemaal nog. Overal internet. De TV duurt wat langer, maar aan het eind van de ochtend is alles geregeld.
Camping As saada Assilah met douches en toiletten
Naast ons staan Niels, Christel en zoon Menno van 15. Zij runnen een strandtent op Texel, Paal 12. Ze zijn in Marokko om inkopen te doen voor hun winkeltje volgend seizoen. Menno heeft nu vakantie en vliegt volgende week alleen terug. Ze zijn vanaf de boot achter ons aan gereden. We hebben ze een beetje wegwijs gemaakt met geld wisselen, een dongel kopen en wat ze echt moeten zien in Marokko.
Woensdag verkassen we naar de camperplaats bij de muur van Assilah.
Coördinaten N 35.46781 W 6.03656
We lopen naar de markt om inkopen te doen en drinken een Nos-Nos op 'n terrasje.
Van twaalf tot vier zitten we lekker in het zonnetje.
Irritant hoeveel mannen met diverse koopwaar we in deze paar uur al hebben weggestuurd. We krijgen I-phones, koraal, riemen, vis en nog veel meer aangeboden.
TV ontvangst hebben we niet meer. Van Pieter begrijpen we, dat het erg moeilijk is TV te ontvangen. Astra 3 doet het zeker niet.
We spreken met Pieter en Greta af om met elkaar Oud- en Nieuw in Ait-Aourir op camping International te vieren. We zien er naar uit. Oliebollenmix, rozijnen en zonnebloemolie hebben we meegenomen. Dus dat wordt bakken Oudejaarsdag!
We genieten van het prachtige uitzicht over de Atlantische Oceaan.
Bij eb staan de mannen tot hun liezen in de modder om kokkels te zoeken.
Wij kijken onze ogen uit naar alle rotzooi, die in het water ligt.
Donderdag 24 december:
Het jaar wordt steeds dunner. Morgen Kerst, waar we niets om geven, maar toch.....
We gaan naar El Jadida, 390 km, en dat over de N! in Marokko. Vertrek zeven uur 's morgens en om vier uur rijden we op de boulevard van El Jadida.
Ook hier zijn we de enige camper. Vorig jaar stond het hier vol. We mogen wel overnachten.
We wandelen naar de stad. Overal zijn festiviteiten. Vandaag wordt de geboortedag van Mohammed (Id-Ul-Maulid) gevierd. Het is gezellig druk.
Op het strand wordt, zoals altijd, gevoetbald. Er zijn wel twintig teams. Ze voetballen op blote voeten, hebben shirts van alle bekende clubs. Als het vloed wordt schuiven ze op, maar blijven voetballen.
Als we 's avonds lekker zitten te lezen (want de TV doet nog niets) wordt er aan de camper geschud. Piet schiet naar buiten en ziet nog net, dat opgeschoten jongens twee Kerstmannen van het touw achterop hebben geplukt. Eén van de jongens schrikt en geeft de Kerstman gelijk terug. De ander is er vandoor.
Gelijk schiet door ons heen, dat onze kleinzoons dit ook hadden kunnen doen. Kwajongensstreken!
Toch verhuizen we naar de overkant van de straat. We zitten dan iets meer op ons gemak en op deze feestdag blijft het voorlopig nog lang druk op de boulevard.
's Morgens wakker worden op de boulevard met dit uitzicht. Daar doen we het ook voor!!
Vrijdag 25 december 2015:
Lekker geslapen. Toch blijven we hier niet. Met dit prachtige weer willen we lekker languit in het zonnetje. We besluiten naar Ounara te gaan. Camping 'des Oliviers' is een mooie camping. Eigenaar Tito maakt heerlijke tajines en we kunnen zondag op de fiets naar de markt in Haddraa. Dus nog een keer een lange dag rijden dit jaar. We gaan over de N1, op het eerste stukje na, een prima weg. Wel veel controles, maar daar raken we aan gewend. Waar we niet aan gewend raken is de rijstijl van sommige chauffeurs. Inhalen , zodat de tegenligger de berm in moet, of 40 km rijden op een weg, waar je 100 mag.
Om één uur staan we, luifel uit, stoelen met voetenbankjes half in de zon. Het bed is afgehaald en de was draait. Ingeschreven en voor morgenmiddag tajine poulet besteld.
Toch een beetje een Kerstgevoel!
Fijne dagen allemaal en tot 2016