Kerst en Oudjaar 2015 en een nieuw jaar: 2016
Tweede Kerstdag: Ontbijt met een vers stokbroodje en natuurlijk verse sinaasappelsap.
We luieren in het zonnetje en luisteren naar de top 2000. Om één uur serveert Tito de tajine poulet bij de camper.
Zondag gaan we voor het derde jaar achtereen naar de markt in Haddraa. Ook dit keer weer op de fiets. Het is maar zes kilometer, maar we zijn blij, als we er zonder kleerscheuren zijn. De auto's, bussen en dockers scheuren vlak langs ons.
We stallen de fietsen bij de Pharmacie en lopen de markt over.
Ook nu worden we allebei weer een beetje misselijk van de uitstallingen bij de slagers. Als er net geslacht is, wordt de kop van het dier op de grond voor de kraam neergezet en ja.... daar word je niet vrolijk van. Vlak naast de slagers zijn de eettenten. Overal wordt kebab, geitenvlees of lam geroosterd. Met het beeld van de slagerijen nog op ons netvlies, hebben we echt geen trek nu.
Piet denkt altijd wat te vinden bij zelfgemaakt gereedschap. Nu is hij op zoek naar haringen voor de stormband. Daar is echter bij de Marokkanen geen markt voor.
We kopen verse erwten, wortels, aubergines, paprika's en fruit.
Op een terrasje naast het tankstation drinken we koffie en muntthee. Dan fietsen we de drukke weg weer terug naar de camping.
Arie is altijd blij, als we er weer zijn.
vol bewondering vorig jaar prachtig resultaat coord. camping N31.532740, W9.547050
's Middags nemen we een kijkje bij het nieuwe zwembad op de camping. Vorig jaar werd er nog hard aan gewerkt. Nu is het klaar. Alleen het water ontbreekt nog.
Dinsdag 29 december:
Het wordt weer warm vandaag. We staan vroeg op. Om half tien zijn we in Essaouira bij de Carrefour. Even twijfelen we, of de winkel wel open is. Er staat maat één auto op het grote parkeerterrein. Eenmaal binnen snappen we het wel. Zo mooi, vol en vers het vorig jaar was, zo triest is het nu. Verlepte groenten, weinig vlees en wat er in de vitrine ligt, nodigt niet uit tot kopen.
Jammer.
We kopen het hoogst noodzakelijke en dat is hier water. Vier grote vijf liter flessen en wat broodbeleg.
We maken een rondje over de boulevard tot de haven om geld te pinnen en gaan dan binnendoor via Diabat naar de N1 richting Ait Aourir. Op de camperplaats van Essaouira staan maar zes campers, waarvan drie Hollanders.
Het eerst stuk langs de N1 is glooiend. Overal zien we olijfbomen en kuddes geiten en schapen.
De steile afdaling naar Imsouane Het surfstrand van Imsouane
Bij Imsouane wordt het steiler. We rijden naar het dorp beneden aan de Atlantische oceaan. In jan 2010 hebben we hier met Ria en Peter op de camping gestaan. Er was toen niets te beleven.
Nu gonst het van de activiteiten. Het is een echte surfplaats geworden. Hotels, restaurants en heel veel jongelui. Erg gezellig.
We eten ons stokbroodje lekker buiten op en kijken naar de surfers in de verte.
Om half drie zijn we op camping International in Air Aourir. Pieter staat al te zwaaien en we worden door beiden warm verwelkomd.
Er is een plekje voor ons gereserveerd, maar ook hier is het erg rustig.
We drinken eerst koffie met gebak bij Pieter en Greta. Zij zijn vandaag 48 jaar getrouwd.
Dan gaan we ons installeren. Een fluitje van een cent. Nog even de schotel omhoog en dan kunnen we gezellig samen een whisky en een wijntje drinken.
Ja..... en dan blijft de schotel draaien en vindt geen satelliet. We kunnen hier geen Astra3 meer ontvangen en moeten overschakelen op Astra1. Maar hoe moet dat met deze nieuwe installatie???
Met de handleiding op de laptop erbij gaan Pieter en ik aan de gang. Na een half uur geven we het op. Het lukt ons niet.
Later op de avond probeer ik het nog eens en dan lukt het uiteindelijk.
Zolang we hier staan gaat die schotel niet meer naar beneden!
Coordinaten camping N 30.495374, W 9.624467 Onze camper en de camper van Greta en Pieter
Woensdag: Op de fiets afdalen naar Aourir. Vijf kilometer dalen. Mijn computertje geeft 39.3 km aan. Heerlijk, maar we moeten ook nog terug straks.
We rijden door Aourir naar het strand en drinken een nos-nos op 'n terrasje. Ook hier, waar we een paar jaar geleden nog vrij konden camperen, staan nu grote verbodsborden.
Op de terugweg in het dorp stoppen we voor een jus d'orange. Jammer, dat de schil wordt meegeperst. Dat beïnvloedt toch de smaak.
We kopen brood en sinaasappels en dan begint de klim naar de camping. Pieter en ik rijden voorop. Pieter rijdt hem op eco, ik op sport, maar zo kan ik wel blijven kletsen.
Donderdag 31 december 2015:
De laatste dag van het jaar. Als eerste bellen we Anke. 42 jaar vandaag. Het is heerlijk om haar stem even te horen. De herinnering komt boven. Oudejaarsavond 1973 met Wim Kan en de oliecrisis en ons prachtige derde meisje in de wieg.
We ontbijten buiten in de zon. Net als gisteren gaan de mannen wandelen. Ze beklimmen de heuvel naast de camping. Van daaruit kunnen ze de Atlantische Oceaan zien.
Greta maakt een salade niçoise en ik tref voorbereidingen voor het bakken van de oliebollen vanmiddag. Volgend jaar moet ik een grote schaal meenemen om het deeg te laten rijzen. Nu gebruik ik de wok van de Cadac van Pieter en Greta.
De salade niçoise smaakt voortreffelijk. We drinken er een witte wijn bij en als dessert is er kaas. Het is erg gezellig. We kunnen het ook over alles en niets hebben. Luchtig, diep, zo heerlijk ontspannen.
En dan wordt het toch tijd om de oliebollen te bakken. Het deeg is mooi gerezen. De rozijnen zijn niet meer te zien. Als ze zonnebloemolie heet is laat Pieter de eerste oliebol vakkundig in de olie glijden. Mooi rond.
Als de eerste vier klaar zijn wordt er geproefd. Pieter maakt er een filmpje van. Dat moet een YouTube hit worden. haha
's Avonds maak ik van een plat Marokkaans brood een kleine pizza en drinken we een Cava Brut.
Het dessert is een zelfgemaakte paté met vruchten van Greta.
We kijken naar het overzicht van DWDD. Herman Finkers daarna valt ons erg tegen.
We twijfelen nog even, of we het nieuwe jaar gelijk met NPO1 vieren, of als het hier een uur later pas 2016 is. We kiezen al snel om met het aftellen van de klok mee te gaan.
Vanuit Aourir wensen wij iedereen een goed en gezond 2016