Deze week wat meer wolken, af en toe een onweersbui, maar ook veel zon en nog steeds 25 graden
Week 7: Oost Sardinië: Nog meer strand, prachtige uitzichten, leuke plekjes
Zaterdagmiddag half vier nemen we afscheid van onze Duitse buren. We doen boodschappen bij Eurospin in Villasimius. We kopen een pane Carasau. Dat brood willen we ook proberen. Het zijn flinterdunne plakken, in de houtoven gebakken en wekenlang houdbaar. Vroeger namen de herders dit mee, wanneer ze lang van hun familie gescheiden in de bergen leefden.
Daarna rijden we door naar Spiaggia di Marina di San Pietro (Castiadas). Een P aan zee. Coördinaten N39.19976 E9.562349.
De plek op zich is prima voor een nachtje. We maken nog een kleine wandeling over het strand en dan wordt het al donker.
Zondag 1 oktober:
We besluiten we naar Stagno Ferraxi te rijden. Er moet daar een mooie vrije plek in de duinen zijn volgens een Duitse camperaar. De weg er naar toe is de laatste 4 km off road rijden, maar goed te doen. Coördinaten N39.31959 E9.602465
Het klopt inderdaad. Met een snelheid van 15 km p/u maken we een flinke afdaling naar beneden. Daar moeten we rechtsaf, maar het pad wordt erg smal met links en rechts grote cactussen met flinke naalden. Toch moeten we hierlangs. Rustig aan dus maar.
We rijden door het pijnbomenbos. Hier staan wat campers, maar het is zondag en wij willen Sport en Penoza zien vanavond. We vinden iets verderop een prima plek op een open stuk in de duinen.
Vanmiddag wandelen we naar het strand. We merken dit weekend al, dat het seizoen echt voorbij is. Alle strandtenten zijn gesloten. Alle douches afgesloten en de prullenbakken zijn weggehaald. Dat is gelijk te zien, wat een rotzooi ligt overal en het is echt niet van de camperaars. Die nemen het vuil mee.
Vanavond wil ik buiten pannenkoeken bakken. Alles staat klaar en de eerste
pannenkoek gaat prima. Dan krijg ik bezoek van tientallen wespen. Ze zitten overal: op de boter, in het spek. Binnen no time zijn we binnen. Daar ga ik verder met bakken.
Rond achten gaat het onweren en regenen. Gelukkig staan we aan de rand van de bui en valt het mee. We maken een planning van wat we nog willen zien op Sardinië. Naar aanleiding hiervan denken we zaterdag 14 oktober van Porte Torres over te varen naar Nice.
Maandag 2 oktober 2017:
De zon probeert tussen de wolken door te schijnen. Het is weer droog en de temperatuur wijst 23° aan.
Rond tienen vertrekken we. Bij een bewolkt dagje kunnen we beter rijden. We rijden langs een lagune. Het is nog steeds bewolkt. Een vissersbootje glijdt door het water. Een prachtig plaatje.
We gaan verder door de bergen. Aan beide zijden staan druivenstokken. Alle druiven zijn er al af. Toch hebben we hier nog geen enkele aankondiging van wijnfeesten gezien.
Onderweg naar Marina di Tertinio komen we langs Muravera. Er is markt en daar gaan we naar toe. Het stelt echter niet veel voor. We drinken cappuccino op een terrasje en gaan weer verder.
De volgende stop is bij een kerkje in San Nicola. Het kerkje is gebouwd in de twaalfde eeuw. Naast de kerk is een soort verenigingsgebouw. Het echtpaar, dat er is, doet voor ons de kerkdeur open. Het is sober van binnen en erg donker.
Tegenwoordig zijn er geen kerkdiensten meer, maar worden er huwelijken gesloten en feestjes gehouden.
Als we terug wandelen, krijgen we van het echtpaar een bekertje rode wijn aangeboden. Zelfgemaakt. We willen graag een bodempje proeven. Piet moet nog rijden en ik heb na mijn jicht grote afkeer van rode wijn.
We nemen daarna afscheid van het vriendelijke stel.
Om een uur staan we in Marina di Tertinio vlakbij het strand.
Coördinaten N 39.69378 E9.65777. Er staan nog twee campers.
Vanmiddag zwemmen we weer in zee.
Onze warme douche Water tanken en dan gaan we weer
Dinsdag 3 oktober:
We verkassen. Niet omdat het hier niet leuk is, maar de familie Mier heeft bezit genomen van het terrein. Afschuwelijke beesten om in je camper te krijgen.
We rijden de SS125 door de bergen. Tussen Tertinio en Barisardo zijn de uitzichten prachtig. Je kunt je adem blijven inhouden.
In Barisardo doen we boodschappen bij de Conad en gaan dan in een Trattoria
eten. Deze keer neemt Piet tortellini en ik penne met gorgonzola. Gelatina en café lungo toe.
De camperplaats, die we op het oog hebben in Bari is gesloten. Je mag hier nu niet overnachten. We rijden daarom naar Ceo. Ook deze camperplaats is dicht.
We gaan hier wel zwemmen. Er steken twee grote rotsen uit de zee. Het lijken twee mensen achter elkaar.
Later rijden we door de duinen ongeveer een kilometer verder omhoog. We vinden een plekje aan het Spiagga di Musculedda tussen Ceo en Tortilo.
Coördinaten N39.889771 E9.679443. Daar staat ook Ben, een Nederlander, die we al verschillende keren hebben ontmoet. Later komt er nog een Duits campertje met Markus en Anne. Zij zijn al snel bevriend met Arie.
Woensdag probeer ik een ferry terug te boeken van Porte Torres naar Toulon. Dan blijkt dat alles vol zit. De eerste boot, die we kunnen boeken, vaart op 19 oktober ’s avonds om 22.30 uur. Ik probeer allerlei andere maatschappijen, maar na twee uur zoeken, boeken we toch de 19e maar.
Een voordeel is, dat we hier nog een paar dagen kunnen blijven. Piet heeft vlakbij ook een waterpunt ontdekt, dus aan water geen gebrek.
Vanavond maken we een strandwandeling.
Donderdag en vrijdag zijn heel warme dagen. We zwemmen, douchen lekker buiten achter de camper, luieren en vrijdagmorgen gaan we op de fiets naar Tortoli, een stadje op 7 km afstand.
We wandelen door de smalle straatjes. We nemen een kijkje in een winkel vol streekprodukten. Overal hangen hammen aan het plafond. Geweldig om te zien.
Ook hier zien we weer murales. Een is zo grappig, dat we die jullie niet willen onthouden.
De giro is ook hier geweest. In het hele stadje kom je overal roze fietsen als versiering tegen.
zaterdag 7 oktober 2017:
Na vier dagen Spiagga di Musculedda nemen we voorlopig afscheid van zee en strand. We gaan de bergen in. De TomTom staat op Fonni, een stadje in het Gennargentummassief, Een streek in de bergen met nog veel tradities. Er wordt een speciaal Sardijns gesproken, tijdens feesten worden oude klederdrachten gedragen, die van dorp tot dorp verschillen. Dit was ook het gebied, waar in de zestiger jaren voor eigen rechter werd gespeeld en banditisme aan de orde van de dag was.
Nu kunnen we er genieten van de gastvrijheid, de smakelijke gerechten en de prachtige natuur. En dat doen we vandaag volop.
Van Fonni rijden we sp7 naar Tonara. Onderweg lopen koeien, geiten en wilde varkens midden op de weg. We passen de snelheid aan tot groot ongenoegen van de Sardijnen. Auto’s en motoren nemen het niet zo nauw met snelheid en inhaalverboden.
Murale in Fonni Onderweg vandaag veel waterpunten
Tussen Fonni en Desulo stoppen we bij een klein restaurantje bij een tankstation.
We krijgen het laatste tafeltje. Het is gezellig druk en ook hier zien we murales aan de muren en boven de bar.
Er is geen menukaart. Alleen een dagmenu. We laten ons dus verrassen.
Er worden zeven schaaltjes met prosciutto di Parma en salami, witte bonen in saus, komkommer in pittige saus, erwten, gebakken courgettes, champignons en Sardijns brood neergezet.
Het smaakt allemaal voortreffelijk. Dan komt het hoofdgerecht, een grote schaal ravioli in tomatensaus met geraspte kaas. Als dessert is er espresso en café Americana.
Anderhalf uur later rollen we het restaurant uit en rijden we het laatste stuk naar hotel Taloro aan het Lago di Gusana in Gavoi. Bij het hotel is plaats voor twee campers.
Coördinaten: N40.134809 E9.190049
het stuwmeer Murale op de muur van het hotel
Er is niets verplicht, als we hier staan. We gaan gezellig in de bar een vino bianco drinken en maken een praatje met de ober.
Vanavond voetbal Wit Rusland - Nederland