Week 9: Nog vier dagen Sardinie, de oversteek naar Toulon en weer thuis!
Zondag 15 oktober 2017:
Het was een onrustige nacht. Het is weekend, dus er was veel verkeer vannacht.
Vanmorgen rijden we naar Stintino. Het is nog steeds 26°.
We wandelen door het leuke stadje en langs de jachthaven vol dure scheepjes.
Dan gaan we op zoek naar een plekje aan een van de stranden.
We rijden de SP18 richting Alghero. Met Google Maps vinden we een klif boven Argentiera: Località La Muntagna. Coordinaten N40.749811 E8.157426
Er staan zes campers, Duitse en Italiaanse. We vinden een plekje naast een Duits stel. Zij gaan vanmiddag naar de ferry in Porto Torres. We krijgen dan een megaplek alleen.
Rond drie uur cirkelt een helikopter van de brandweer boven de zee. Hij landt op nog geen vijftig meter naast ons. Twee brandweermannen stappen uit.
Een Italiaanse mevrouw laat mij via een vertaalprogramma op haar telefoon lezen, dat er een duiker wordt vermist.
Later varen er ook twee reddingsboten voor de kust. Tot het donker wordt is het wat onrustig rondom de klif. Het is een komen en gaan van auto’s en boten van de kustwacht.
We douchen nog lekker buiten. Daarna genieten we samen van de zonsondergang. Vanavond Sport, een spannende aflevering van Penoza en Meisje van Plezier. Wat hebben we het toch druk. Nog vier dagen.
Maandag en dinsdag:
We hebben hier niets mee gezien of gehoord van de vermissing. Gelukkig maar.
Piet maakt vandaag de zonnepanelen weer schoon, smeert de schotel en ruimt de garage op. Ik lees lekker in het zonnetje. Dinsdag maak ik de lege kastjes schoon en verzamel alvast de was voor thuis, lees lekker en doe een spelletje in het zonnetje.
’s Avonds kijken we naar de laatste zonsondergang van deze vakantie. Het blijft een bijzonder moment, als die grote oranje bal in het water verdwijnt.
De camper in de verte tijdens de wandeling
Woensdag 18 oktober 2017:
Onze kleinzoon Luc is jarig. 19 jaar. We waren graag nu in Ernzen geweest. Helaas konden we geen ferry eerder boeken. Van harte gefeliciteerd Luc!!
We maken nog een wandeling en om 15.30 uur vertrekken we naar Porto Torres.
We parkeren bij de haven. Vanavond wandelen we naar het Piazza Garibaldi en drinken een wijntje en een Aperolspritz op een terrasje.
Vannacht om twee uur schrikken we wakker van een harde bonk op de camper. Een grote meeuw is geland op het dak en trippelt vrolijk heen en weer. Piet moet eruit om hem te verjagen.
We merken om zes uur dat we aan de haven staan. Er wordt al druk gewerkt en gepraat. Een grote boot vaart binnen en wordt met het nodige lawaai gelost.
Vanmorgen wandelen we de stad in. We willen wat streekprodukten meenemen voor de kinderen.
Tussen de middag gaan we voor de laatste keer pasta en pizza eten op het Piazza Garibaldi.
Daarna halen we wat slaap van vannacht in.
En dan begint het wachten …
.Vanavond om 20.30 uur ook weer een spannende aflevering van Expeditie Robinson. We kijken tot half tien. Dan legt de Mega Express 1 van Corsica Sardinia Elba Ferries in de haven aan. Wat een fantastisch gezicht in het donker. De boot is helemaal verlicht. Net voor tienen kunnen we al het schip oprijden. We kunnen de ontknoping van deze aflevering van Expeditie Robinson niet zien. Gelukkig kijkt mijn zus wel en appt ze me later hoe het is afgelopen.
We zijn op een na de laatste camper, die inscheept. Dat betekent morgenochtend als een van de eersten eraf.
We zoeken een plaatsje aan boord om te slapen. Dat valt niet mee. De boot is uit Elba gekomen en bijna alle banken zijn bezet. Gelukkig vinden we nog een plekje.
Piet slaapt vannacht. Daar ben ik blij om, want hij gaat morgen voor 400 km achter het stuur
Ik hang met Arie op een andere bank en lees vannacht twee boeken van Loes den Hollander uit. Af en toe vallen mijn ogen even dicht.
Om zes uur gaan we ontbijten. Helaas ligt op dit moment de boot wat te schudden.
Ik eet alleen een croissant en drink een kopje koffie. Piet doet dit ook, maar heeft er niet lang plezier van.
Vrijdag 20 oktober: om acht uur rijden we de kade van Toulon op.
Het weer is prima. We rijden route nationaal tot Vienne. Om half vijf staan we op de camperplek daar. Een prima plek. We kunnen ossen, toilet legen en eventueel water innemen. Alles gratis. Om tien uur liggen we. Morgen verder.
Zaterdag 21 oktober 2017:
De eerste verjaardag van mama na haar overlijden in mei. We staan er allemaal even bij stil. Mijn zus, mijn broer en de klein- en achterklein-kinderen.
De wekker staat op 6.45 uur. De bakker is al open. We ontbijten, ik ruim binnen en Piet zorgt voor de buitenboel. Om kwart voor acht rijden we.
Het wordt een lange dag. Nog bijna 1000 km te gaan. We rijden tolweg. We willen naar huis. Dat lukt. Om half negen vanavond zijn we weer op de Donk.
Nog even over deze vakantie
We begonnen in Corsica. Dit eiland viel ons tegen. Dat heeft vooral te maken met de smalle wegen. Veel hoogteverschillen. Nauwelijks (2 keer) mogelijkheden om vrij te kamperen en op campings was TV kijken (lees de schotel opzetten) heel vaak niet mogelijk. Schaduwrijke plekken betekende bomen, bomen en nog eens bomen.
De vlag van Corsica bestaat uit een witte achtergrond met daarop het hoofd van een Moorse man. Deze vlag is zowel de officiële vlag van de regio Corsica als van de departementen Haute-Corse en Corse-du-Sud. In het Corsicaans wordt de vlag A bandera testa mora ("De vlag met het Morenhoofd") genoemd.
Sardinië is voor ons een openbaring geworden. Wat hebben we genoten. Van de mooie natuur; de zee en het zwemmen erin; de fijne plekjes, die we ontdekt hebben; de lieve mensen, die we ontmoet hebben; het uit eten gaan, wat hier een feest voor ons is.
De vlag van Sardinië, of de Vier-Moren-Vlag, is het officiële embleem van de autonome regio Sardinië. De vlag is al oud en er zijn in de loop der jaren diverse versies geweest. Sinds de 18e eeuw hielden de Moren hun hoofd naar links en tevens hielden zij de witte band voor hun ogen. De officiële erkenning van de vlag van Sardinië binnen Italië kwam in 1952 met een presidentieel besluit. Een regionale wet veranderde in 1999 de vlag: de Moren kijken nu naar rechts en de witte banden bedekken de voorhoofden. Op het wapen van Sardinië kijken de Moren de andere kant op en zijn hun ogen bedekt door een blinddoek.
We zijn weer thuis. Ook dat is fijn en nieuw. Wat is ons huis groot en wat is genoeg stroom toch gemakkelijk. We hebben vanavond de TV en sfeerverlichting aan.
De wasautomaat draait en de droger doet zijn werk.
Alle telefoons, tablets en laptops worden opgeladen en we gaan straks lekker lang douchen. Wat een luxe!!
Iedereen bedankt voor het ‘meereizen’ via onze website. Het is zo fijn reacties te krijgen. En zonder iemand tekort te doen, Monique en Nel: we zijn steeds nieuwsgierig, wie van jullie het eerst reageert. Dank iedereen.
In januari 2018 gaan we weer ‘anroet’.