We gaan voor de zesde keer overwinteren in Marokko.
We hadden al diverse keren logees in Marokko.
In 2010 kwamen Liset en Anke, twee van onze drie dochters;
In 2011 reden Mary-Ann en Marieke een week mee;
In 2015 hebben we Liset en Pim een week een stukje Marokko laten zien.
Maar het hoogtepunt voor ons wordt 2017. Niet alleen zijn we dan 50 jaar getrouwd, maar 18 januari 2017 vliegen Carolien, Liset en Anke met Transavia naar Marakesh en genieten we van een weekje vakantie met onze meiden.
Vrijdag 18 november 2016:
We gaan weer ‘anroet’.
Om elf uur vertrekken we. Net voorbij den Bosch worden we verrast door natte sneeuw en hagel.
Maar daarna komt het zonnetje en dat blijft tot St. Vith op ons schijnen.
We doen nog wat boodschappen in St. Vith en rijden dan om kwart voor vijf de Ernzer Berg op.
Het is altijd druk maar heerlijk weer even bij Carolien en Pitti te zijn. Carolien komt gelijk met ons aan.
We kletsen gezellig bij. Om half tien ’s avonds komen vrienden van Carolien en Pitti. Wij gaan tegen elven naar onze camper.
Zaterdag 19 november:
We zijn om half acht wakker. Wassen, aankleden, Arie uitlaten. Gelukkig hebben we altijd een sleutel van Carolien in de camper en kunnen we zonder te bellen naar binnen.
We roosteren brood, zetten koffie en thee. Een voor één komt de familie ook naar beneden. Antonie dekt de tafel. De kinderstoel is gisteren al versierd, want Joyce is jarig. Eén jaar!
Na het ontbijt vertrekken wij. Het is mistig en regenachtig. Toch schieten we lekker op. Tot net voorbij Nancy. We worden door de police aan de kant gezet.
Er is een ongeluk gebeurd en alle voertuigen breder dan 1.90 m kunnen er niet langs. We moeten rechts van de weg achter vrachtwagens parkeren. Achter ons staat een Duitse camper. De man komt een praatje maken. Hij gaat voor het eerst overwinteren en zit vol vragen. Piet is er zoet mee.
Na twintig minuten ziet Piet een camper tussen de personenauto’s voorbij rijden. Hij stapt uit. De politie is weg. De camper wordt gestart en wij voegen ons tussen de stroom auto’s. De Duitse camper volgt.
Er blijkt een vrachtwagen met glazen ruiten gekanteld te zijn. De auto ligt een stuk over de tweede baan. Met een beetje passen en meten stuurt Piet er keurig langs. Ik ben zo druk met meekijken, dat ik vergeet een foto van de chaos te maken. Het scheelt ons wel uren, want er moet nog een takelwagen komen en voordat deze kolos omgetrokken en afgevoerd is, komen er wel een aantal uren bij.
We rijden over Epinal en Dole naar Cissey. Net voor Dole rijden we achter een busje, dat 60 km rijdt, terwijl 90 is toegestaan. Inhalen lukt niet. Dan…. is er een gaatje. Piet geeft gas, spuit voorbij de slak en….de flits gaat af. Grr. Waarom moet er nu net hier een flitser staan.
De rit verloopt verder rustig en om vier uur staan we bij ‘onze wijnboer’.
Vanavond kijken we op NPO1 naar ‘Als de dijken breken’. Een indrukwekkende serie over de gevaren van het wonen in ons land zover onder NAP. Daarna is het lachen met ’de Quiz’ met Paul de Leeuw en als gast Jesse Klaver.
Coördinaten Cissey N 46.95940 E 4.86881
Zondag 20 november:
Heerlijk geslapen. Zondag dus een gekookt eitje. Daarna opruimen en dan gaan we op weg. Het eerste stuk naar Chagny gaat langs het kanaal. We kopen brood en wat lekkers bij de bakker. Vandaag staat Le Blesle hotel ‘Le Scorpion’ als einddoel. Na 450 km gisteren, staat er vanavond 295 km op de teller.
Het is mooi weer. Veel zon, maar ook veel wind. Net voor Issoire is een camperplaats in Montpeyroux, waar we even willen kijken. De camperplaats is een mix-parking en staat vol.
De TomTom zegt dat we door het dorp naar de A75 terug kunnen. Dan rijden we klem boven in het dorp. Piet moet ruim 400 meter achteruit en omlaag rijden. Toch weer leuk zo’n bijzondere verrichting tussendoor. Dat houdt ons alert.
Om half vier zijn we bij Wim en Joke in hotel ‘Le Scorpion’. We drinken wat en gaan dan lekker douchen. Vanavond eten we in het hotel.
Langzaam komt nu toch het vakantiegevoel in ons boven.
Coördinaten Le Blesle N45.31219 E3.18677.
Maandag 21 november:
Een rijdag 324 km met veel wind, maar wel zon. We stoppen vandaag om vijf uur op de parkeerplaats bij het winkelcentrum in Figueres. Een prima plek met dank aan Thole en Everdien.
Coördinaten N 42.26018 E2.95143
Dinsdag en woensdag 22/23 november:
Het heeft vannacht geonweerd. Nu schijnt de zon.
We maken vandaag een rit door de bergen richting Vic. Daarna volgen we de C17 naar Tarragona. Het is erg jammer, dat we weinig van de omgeving zien. De zon maakt al gauw plaats voor mist en regen. De mist trekt op, maar de regen volgt ons de hele dag.
Daarom besluiten we onderweg de Ebro delta niet aan te doen, maar naar camping Los Pinos in Peniscola te rijden. Stroom en internet doen veel bij slecht weer.
Ook woensdag zitten we de hele dag in de camper. Als het even droog is doen we de noodzakelijke dingen. Verder vermaken we ons met een spelletje Yahtzee en Candy Crush
Coördinaten camping ‘Los Pinos’ N 40.37940, E 0.38850
Donderdag rijden we naar Cullera. Het is bewolkt maar droog. De temperatuur laat nog te wensen over. In Cullera heeft het zo erg geregend, dat we slalom moeten rijden om de kuilen te ontwijken. Je weet immers nooit of er echt een gat onder het water zit.
We vinden een plekje bij de ingang. Ook hier is in het voorjaar ‘geruimd’ door de politie. Een deel van het terrein is afgezet. Er zijn grote rotsblokken gelegd om op rijden te voorkomen.
Toch staan er nu weer ruim 100 campers.
We maken een wandeling over het terrein en zien al gauw wat bekenden. Het merendeel van de camperaars zijn toch Duitsers.
Coordinaten Cullera N 39.154351 W0.241580
Vrijdag 25 november gaan we over de N332 naar La Marina. We hebben afgesproken met vrienden uit Nederland. Zij staan op camping Rincon de Luna, vlakbij Guardamar del Segura.
We rijden eerst naar de Repsol In Guardamar om te wassen.
Daarna zoeken we hen op, kletsen lekker bij en spreken af morgenavond uit eten te gaan.
Dan rijden we terug naar San Fulgencio en rijden naar Camperpark San Fulgencio. We staan hier elk jaar wel een paar dagen. Nu is het echter helemaal vol. Er is nog een plaats achterin, klein en zonder zon. Wat te doen?
We besluiten toch hier te blijven. Ik ga de was ophangen en Piet gaat met Arie rond. Bij terugkomst meldt hij een betere plek gevonden te hebben op de camping iets verderop.
Ik haal de was dus maar weer af en we verkassen. Een goede beslissing, blijkt later.
Het is ‘n kleine camping.
Chris, de eigenaar, heet ons welkom samen met zijn Stafford Mika van acht jaar.
Arie protesteert natuurlijk, maar is duidelijk de mindere van Mika. De twee verdragen elkaar prima.
’s Avonds drinken we wat in de kantine, maken kennis met mensen uit Leusden. We eten met elkaar frites met giros (uit Nederland) en kijken vanavond natuurlijk ‘The Voice’.
Coordinaten minicamping Oasis
N 38.11998, W -0.66255
Zaterdag 28 november:
Berry is jarig. We zitten er alleen 1 jaar naast. Maar goed. Je ziet er ook zo jong uit Berry!
Het is lekker weer. Vanmorgen was het om 8.30 uur al 18° buiten. Deur open dus. Arie gaat buiten spelen met Mika. De vriendschap is echter niet van lange duur. Mika gaat de camper in en wil aan Arie’s eten beginnen. Einde vriendschap dus.
We gaan vanmorgen naar de markt. Om twaalf uur krijgen we visite van een oud collega. Zij brengen Hollandse bitterballen mee van de markt. Heerlijk.
Dan komt het gesprek op geocaching. Zij doen dit al een jaar en vinden het erg leuk.
Ik download de app op mijn telefoon en dan blijkt vlakbij de camping ook een schat te liggen.
We gaan op pad en we vinden de schat uiteindelijk in een agave.
Het is erg leuk. Wie weet gaan we ons in Marokko daar aan wagen. Ik download in ieder geval de app ook op mijn tablet.
Aan het eind van de middag gaan we met z’n vieren schnitzel eten in San Pedro de Pinatar.
Het restaurant is altijd vol op zaterdag. Gelukkig is er nog een tafeltje vrij.
Op de terugweg naar San Fulgencio rijden we door Guardamar. In de zijstraatjes langs het strand staan overal campers. Het zijn ook prachtige plekjes zo aan het strand.
Vanavond werk ik de website bij. Morgen gaan we verder naar het zuiden. Marokko lokt!