Week 6: De laatste week van 2016
Wat een voorrecht om zo te genieten van onze AOW en pensioen. Onderweg zijn met de camper en lieve en bijzondere mensen ontmoeten, die hetzelfde doen als wij: genieten van alle mooie dingen onderweg en van elkaar.
Zaterdagmiddag fietsen we met Greta en Pieter naar het restaurant aan het strand. Loes en Rob zitten daar ook heerlijk in de zon. We drinken nos-nos en verse sinaasappelsap. Naast het restaurant staat een busje. Zij verkopen van bikini’s tot surfplanken.
Op de terugweg kopen we mandarijnen, brood en eieren en fietsen dan de vijf kilometer weer omhoog terug naar de camping.
De computer van Pieters fiets geeft op de heenweg aan dat de accu nog halfvol is. Helaas, aan het begin van de klim blijkt hij leeg. Met een beetje steun van Piet komen de twee mannen toch nog vrij fris op de camping.
Zondagmorgen, eerste kerstdag, laat het zonnetje het afweten. Er staat een behoorlijke wind, steeds uit een andere richting.
We besluiten onze camper naast die van Greta en Pieter te zetten. We eten vandaag gezellig samen.
Het wordt een echt diner. Kijk maar naar de menukaart, die Greta heeft gemaakt.
Tweede kerstdag gaan wij weer anroet. We rijden door Agadir. We willen tanken en zoeken een tankstation, waar we kunnen pinnen.
Helaas werkt het apparaat niet. Dat gebeurt nog al eens. Gelukkig hebben we nog dirhams genoeg.
Het is erg druk onderweg. De auto’s, brommers en dockers rijden ons rechts en links voorbij. Na Agadir wordt het rustiger. We nemen de afslag naar Tifnite.
We hopen, dat we hier kunnen overnachten, maar helaas, grote verbodsborden voor campers en caravans om te overnachten. Tussen 8 en 18 uur mag er geparkeerd worden. Dat doen we dus maar.
Ik maak een stokbroodje, Piet zet de stoeltjes buiten en even later zitten we heerlijk in het zonnetje te eten.
Vanuit het gebouw even terug worden we door een bewapende militair in de gaten gehouden. Het voelt niet goed, dus na een kleine wandeling met Arie rijden we terug naar de N1.
Ik stel voor om de afslag naar Sidi Ouassay te nemen en dan daarna Sidi Rabat aan te houden. Misschien dat we daar een plekje vinden. Ik zie op de kaart een natuurgebied, Parc National de Sous Massa, naast Sidi Rabat.
Als we het dorp binnenrijden houdt de weg ineens op. We kunnen niet draaien, dus we moeten even door. Uitkijken geblazen, want monteurs zijn bezig stroomlijnen aan de palen te maken en de staalkabels hangen laag boven het pad.
Als we willen draaien, komt een jongen naar de camper en vertelt, dat we hier wel kunnen staan. Hij loopt vooruit en tot onze verrassing komen we bij een stuk grond, waar al vier campers staan.
De oprit ziet er niet al te best uit. Piet rijdt goed aan en geeft gas. We slippen even, maar dat mag geen naam hebben. En dan staan we op een plek met prachtig uitzicht op de zee. Coördinaten N 30.085952 W 9.663791
Er staan nog twee Fransen, die later de middag vertrekken, Een Duits en een Zwitsers stel.
We maken een praatje. De Duitse Gertrude kent heel veel Nederlanders en we worden overstelpt met namen, die we niet kennen. Twee blijven hangen: Gerda en Jan (!) en Nelleke en Frank. We moeten stiekem lachen omdat ze verbaasd is, dat wij die mensen allemaal niet kennen.
We zetten de camper goed, kleed op de grond, stoelen erop en dan maar bruinen.
’s Middags maken we nog een wandeling richting de grotten van Ifrane, Dat is mij echter te ver en we moeten ook nog door het zand omhoog weer terug. Jammer.
Dinsdag lopen we naar het natuurreservaat Parc National de Sous Massa. Er zitten veel ibissen hier. Arie moet natuurlijk aan de lijn. We zien veel geiten en schapen, maar geen ibissen.
Als we terug zijn bij de camper komt er toch nog een hele zwerm ibissen overvliegen.
Ik heb nog een wasje in de Tupperware emmer. Piet spoelt hem uit bij het hotel. Dan mis ik twee uur later bij het opruimen het deksel van de emmer. En zonder deksel heb ik niks aan de emmer. Grr!!
Piet gaat terug naar de spoelplaats en komt even later met het deksel. Men had hem gevonden en als frisbee op het dak van de toiletten gegooid.
Woensdagmorgen gaan de laatste twee campers weg en zijn we helemaal alleen.
’s Middags eten we tajine in het restaurant.
Er zit ook nog een Franse groep.
Na de nos-nos lopen we terug. Op het terras voor het restaurant zit een blonde vrouw met twee Marokkaanse jongens. Wij zeggen gedag en horen, dat ze Nederlands is. Ze heet Marian en komt uit Velp. We maken een praatje. Ze komt veel in Marokko op vakantie, huurt dan een auto en toert met Marokkaanse vrienden rond. Ik vertel haar dat we in Meski ook twee jaar geleden een Nederlandse zijn tegen gekomen. ’Oh’ zegt Marian, ‘Die ken ik, dat is Wilma’. Bizar! Twee Nederlandse vrouwen, die wij tegen komen en die kennen elkaar ook nog.
’s Middags gaat Piet met Arie toch de wandeling maken naar de grotten.
Ik installeer me in de zon in mijn afgeknipte spijkerbroek en maak de laatste sudoku’s van Franka.
Om half vijf drinken we een wijntje en doen we een spelletje Yahtzee. Wat een leven!
Donderdag zijn we om negen uur al klaar om te rijden. Gisteren is op de afrit wat grond en grind gegooid om het af en oprijden te vergemakkelijken.
En dat alles met een pikhouweel, schep en kruiwagen.
Dan gaan we op weg naar Tiznit.
De N1 is voor een groot deel klaar tussen Massa en Tiznit, maar er zijn ook nog stukken waar het rijden geen pretje is.
Het valt ons weer op dat er veel controle is onderweg. We mogen tot nu toe steeds doorrijden en hoeven geen papieren te laten zien. Onderweg laad ik alle apparaten vol en heb ik internet via de dongel.
Om elf uur parkeren we de camper in Tiznit bij de camping. We lopen naar de soek, kopen fruit en groenten. Piet gaat gelijk naar de kapper.
Na de lunch rijden we naar Sidi Bould-fedail. Ook hier mag volgens zeggen niet meer overnacht worden.
We lopen naar het dorp beneden en maken een praatje met een paar vissers. vragen, Als we vragen of het problemen geeft als we overnachten, blijft het antwoord vaag. We besluiten gewoon te blijven.
Om vier uur zijn we al met vijf campers: twee Oostenrijkse en twee Franse.
Coördinaten N29.667464 W9.982942
Vrijdag 30 december 2016:
We gaan naar camping ‘Erkounte’ in Mirhleft om Oud en Nieuw te vieren.
Greta en Pieter zijn er al.
Het waait vandaag en dat maakt het goed neerzetten van de camper altijd lastig. In de wind of in de zon? We kiezen voor de zon.
’s Middags eten we met z’n vieren couscous met kip in het restaurant. Muntthee erbij en een coupe ijs toe.
We zetten de schotel op. We hebben nog steeds Astra 3 TV en radio, dus gaat gelijk de top 2000 weer aan.
De verdere middag liggen we lekker lui in (en soms uit) de zon.
Oudejaarsdag
Vandaag twee feestelijkheden. Anke wordt 43 jaar en Carolien en Pitti zijn 19 jaar getrouwd.
Omdat het hier een uur vroeger is, hebben we gisteravond al gebeld met Anke en een felicitatie op facebook gezet.
Deze dag is altijd moeilijk om zover weg te zijn.
Piet maakt met Pieter een lange wandeling. Ik maak vanmorgen de camper schoon. We hebben de laatste week zoveel zand en stof gehad, dat alles grijs is.
Van een wit laken maak ik ook een zonne/windscherm.
We eten sperziebonen met een karbonaadje, even een bodempje voor Oudjaarsavond maken.
Dan maak ik het beslag voor de oliebollen. Bij gebrek aan beter doe ik dat in de mosselpan. Daarna begint het wachten tot het gerezen is.
Om half vier liggen de eerste oliebollen te dansen in de pan.
Als we allebei klaar zijn toasten we op het resultaat met een heerlijke Spaanse cava.
Oudejaarsavond vieren we met elkaar in onze camper. We kijken Claudia de Breij en houden de Nederlandse klok voor het aftellen naar 2017 aan.
Daarna wandelen we nog over de camping. Het is hier heel rustig, geen vuurwerk en geen relletjes. Wat een verschil met wat er vanavond weer in Istanbul is gebeurd.
Zondag 1 januari 2017
Arie blijft vanmorgen op de camper passen. Wij stappen om kwart over tien in de bus naar Sidi Ifni. Twintig kilometer alleen maar klimmen, dalen en draaien. Ik voel de rode wijn van gisteravond omhoog komen.
Om kwart voor elf lopen we de markt op. Het is al vroeg warm. Kooplui zoeken de schaduw in de kramen of onder een Hollandse Bavaria parasol.
We kopen zes wijnglaasjes. Als de meiden komen hebben we aan vier glaasjes echt niet genoeg.
Dan naar de groentemarkt: sinaasappels, mandarijnen, sperziebonen, wortelen, paprika, komkommer en aubergines. Alles voor 21 dirham (€ 2,-) bij elkaar.
We drinken met Greta en Pieter nog verse sinaasappelsap op een terras en dan gaan wij weer richting bus.
We weten nu ook hoe je aangeeft, dat je op je bestemming bent. Je tikt gewoon met je ring of iets hards op de ijzeren stangen. Dan stopt de bus.
Om kwart voor twee zijn we weer op de camping. Arie is zoals altijd blij, dat we er weer zijn.