Ancona op weg naar de haven
Griekenland – Peloponnesos
Week 3:
Zondag 6 mei 2018:
We zijn op tijd in de haven. Karen en ik gaan inchecken. We zien, dat de ferry een uur later vertrekt, om 18.30 uur. We kunnen om vijf uur al inschepen. We gaan eten op het haventerrein bij de Pizzeria. Dan begint het lange wachten. De boot loopt pas om half zes binnen. Wij kunnen om half acht aan boord.
Pas om kwart over acht varen we Ancona uit. Bijna twee uur later dan gepland. We krijgen wel stroom, zodat de koelkast op elektra kan blijven.
We melden ons bij de receptie op dek 7 van de Olympia Europa. We krijgen gelukkig kamers tegenover elkaar op dek 9.
We verkennen met elkaar en de honden het schip. Op dek 11 kunnen we de honden uitlaten. Dat is ook het enige dek, waar ze mogen komen.
Op dek 10 zijn twee restaurants, een gokhal, sauna en Spa.
Om half tien zijn we allemaal moe en gaar van deze lange dag. Piet en Karen zijn zelfs verbrand door de zon.
Maandag 7 mei:
We hebben heel slecht geslapen. De airco stond hoog en trok alle warmte weg. Pas om vijf uur vannacht lukt het Piet hem lager te zetten. Ik ben steenkoud. Zelfs Arie ligt te rillen onder de deken aan mijn voeteneind. En dus liggen we nog drie uurtjes met z’n drieën op 80 cm breedte en zijn we allemaal warm.
We ontbijten aan boord en brengen dan de hele dag door op dek 11 in (en af en toe uit) de zon.
De ferry legt eerst aan in Igoumenitsa . Pas om half acht leggen we aan in Patras. Gelukkig zijn we snel van boord en rijden we naar camping Alissos in Kato Alissos.
Coordinaten N38.15000 E21.57736.
Om half negen staan de twee campers. Karen heeft koffie gezet en daarna klaverjassen we.
Later vanavond kijken Piet en ik in onze camper nog de aflevering van zondag van ‘De 12 van Oldenheim’ op de app van Canal Digitaal. Om middernacht liggen we.
Dinsdag 8 mei 208:
Piet laat Arie uit en komt terug met lekker vers stokbrood.
We rijden vanmorgen naar Kylini, zo’n 50 km verder aan de Middellandse zee.
Onderweg kopen we fruit langs de weg.
In Kylini kunnen we aan het strand staan (N 37.93910 E 21.14314). Bij de haven is een toiletgebouw, bij het speeltuintje, hier kun je het toilet legen en water halen. Vooraan op het strand zijn douches. Jammer genoeg zijn ze afgesloten. Er is wel een kraan met drinkwater.
Vanuit deze haven vertrekken de veerboten naar Zakynthos en Kefalonia. We staan aan het strand met uitzicht op de aankomende en vertrekken veerboten, dit gaat de hele dag door.
Vanmiddag lopen we door het stadje en pikken een terrasje in de schaduw. Het is vandaag 26°.
Vanavond zijn we door Karen en Stanley uitgenodigd om te eten.
Het wordt een heerlijke avond. Later maken we nog een wandeling door het dorp. Overal zitten katten. Gelukkig zij de honden in de camper.
Woensdag 9 mei 2018:
We verkassen naar Kata Kolo. Eerst rijden we naar de Lidl in Amaliada. Van hieruit is het nog 17 km naar Kata Kolo. Wij waren hier in september 2005, onze eerste grote reis met de Hymer 584 naar Griekenland.
Vanuit de verte zien we twee grote cruiseschepen liggen.
Katakolo is een klein plaatsje maar heel erg toeristisch vanwege deze grote cruiseboten.
Er zijn veel restaurantjes en winkels met prullaria.
Wij zoeken een plekje op de kade in de haven. Er liggen jachten uit Duitsland, Oostenrijk en Engeland. Coördinaten N 37.64952 E 21.31773.
We kunnen stroom nemen en er zijn douches en toiletten. Kosten per dag € 5, -. Een wereldplek.
We zitten voor de camper en genieten we van alle bedrijvigheid voor ons. En er klinkt muziek van een van de cruiseschepen.
We wandelen naar het stadje. Stanley koopt een hoed tegen de felle zon. We zijn alle vier een beetje verbrand. Zon, zee en wind. Dat wil wel bruinen.
Karen en ik kopen dezelfde leren tas, één die ook als rugzak kan worden gebruikt.
Later in de middag klaverjassen we in de schaduw voor de camper.
Vanavond zitten we tot acht uur Griekse tijd buiten.
Donderdag 10 mei:
Karen en Stanley gaan naar Olympia. Wij waren daar in 2005 al en blijven bij de camper en passen op Moos.
We brengen de dag door met wandelen en lezen. Ook vandaag liggen er weer twee grote cruiseschepen.
Vanavond kookt Stanley voor ons een Indische maaltijd, Orak Arik. Om half negen gaan we naar binnen. We zijn soezerig van een hele dag buiten in de zon.
Vrijdag 11 mei:
We verkassen zestig kilometer zuidelijk naar Kalo Nero, maar eerst kopen we nog brood, koekjes en hartige taartjes bij de plaatselijke bakker. Dan rijden we naar de Aldi in Pirgos om boodschappen te doen. Om half twaalf zijn we aan het strand van Kalo Nero aan de Ionische zee, aan de Golf van Kyperissía. Coördinaten N37.29768 E21.69530
Het is één lang strand, bekend om de caretta-caretta (zee)schildpadden, die hier van mei tot augustus hun eieren leggen. Na ongeveer zestig dagen komen de eieren uit. De plekken zijn beschermd en gemarkeerd. Eieren zoeken is verboden.
We hebben een prachtplek. Het is jammer, dat er een flinke wind staat.
Vanmiddag gaan we op de fiets de omgeving verkennen. Helaas is er vanavond wat bewolking en is er geen romantische zonsondergang.
Zaterdag 12 mei 2018:
Stanley haalt vers brood in het stadje. Na het ontbijt gaan we weer op de fiets.
Ik heb nog een probleempje met internet. Ik heb niet genoeg aan mijn 5 Gb per maand. Vorig jaar kon ik bij Tele2 voor € 10,- 5 Gb bijkopen op vakantie. Nu is dat € 20,-. Ik informeer bij Thole wat handig is. Als snel krijg ik bruikbare tips. Maandag dus op pad voor een Grieks simkaartje van Wind of Cosmote..
Vanmiddag luieren we in de zon. Wat een vakantie.
Zondag 13 mei 2018:
Moederdag! Vanmorgen bij het opstaan, gaat mijn eerste gedachte naar mijn moeder. We waren vaak niet thuis, maar dan zorgden Liset en Anke altijd voor een presentje voor haar.
Nu ben ik de oudste generatie. Een raar idee.
Terug naar de dingen van deze dag. Om negen uur rijden we van het strand van Kalo Nero. We gaan langs de bakker en kopen een groot bruin brood.
De route vandaag is weer adembenemend mooi.
In Gialova wandelen we naar de haven. Daarna komen we bij Pilos. Voor Pilos is een parkeerplaats, die van boven op de stad uitkijkt. Ook hier zien we campers staan aan de haven. Het is een leuk stadje, met een gezellig plein en veel toeristen.
Even verder op de route moeten we stoppen voor een overstekende schildpad. Natuurlijk moet Stoffel van alle kanten gefotografeerd worden.
We rijden verder naar Methoni. Samen met Koroni waren deze twee steden de ogen van Venetië. Beiden liggen op de linker landtong van de Peloponnesos, Methoni aan de westkant en Koroni aan de oostkant. Vanaf de Middeleeuwen werd Methoni beroemd door de strategische ligging. Eerst werd het bezet door de Byzantijnen, daarna door de Venetianen. De Venetianen bouwden er in de 13e eeuw een nieuwe vesting. Stanley en Karen bezoeken in Methoni het fort. De toegang tot het fort is € 2, - pp. Helaas mogen de hondjes niet naar binnen, dus maken wij een wandeling en maak ik de lunch alvast klaar voor als Karen en Stanley terugkomen.
We staan geparkeerd aan de rand van het strand. Piet zet het Marokkaanse gasstel en de stoelen buiten. Ik heb net de uien in de pan, als een Engelse mevrouw komt waarschuwen, dat kamperen hier niet mag. De politie controleert streng en er worden gelijk bekeuringen uitgeschreven. Alles gaat dus weer naar binnen. Net op tijd, want de politie rijdt inderdaad voorbij.
We besluiten door te rijden naar ons einddoel vandaag, het Kalamaki strand bij Vasilitsi, tussen Methoni en Koroni. Coördinaten N 36.74527 E 21.90676.
Ik ga hier verder met de lunch (het is inmiddels half drie): uien, champignons, tomaten en witte kool met roerei.
De mannen willen ons vanavond voor Moederdag mee uit eten nemen, maar dat zal tot morgen moeten wachten als we weer in de bewoonde wereld zijn. We hebben hier zelfs geen bereik met de mobiel.
Na het eten gaan we voor het eerst deze vakantie zwemmen in de Ionische zee. Het is even doorbijten, maar dan is het water toch heerlijk. Moos zwemt mee, Arie verstopt zich en is niet te zien.
Natuurlijk wordt er een spelletje geklaverjast. We zitten tot acht uur buiten. Dan is het tijd voor Studio Sport. We leven hier immers een uur later.
Vanavond de 12 van Oldenheim. Het is zo spannend.
Maandag 14 mei 2018:
We gaan vandaag richting tweede vinger (Buitenmani) van de Peloponnesos. Een mooie, maar grotendeels smalle weg door kleine dorpjes. Om half twaalf zijn we in Analipsi aan het strand. Coördinaten: N37.002567 E21.967385. We parkeren de campers en verkennen de omgeving. Er zijn twee restaurantjes en een grote groenten- en fruitkraam.
We gaan vanmiddag in het restaurant bij het kerkje eten. Het blijkt een goede keus.
De verdere middag zonnen en luieren we bij de campers.
Vanavond kijken we een film van Karen en Stanley over internetpesten.
Een stukje geschiedenis over de vingers van de Peloponnesos:
Als men op de kaart kijkt naar de Peloponnesos dan lijkt het schiereiland een beetje op een grote hand met drie vingers en een duim. Tussen het westelijk en het middelste schiereiland ligt Kalamata, het bestuurscentrum van de provincie. De naam Kalamata betekent goede ogen en heeft het circa 800 jaar geleden gekregen van een oude icoon waarop Moeder Maria stond afgebeeld die met mooi geschilderde ogen de wereld vol liefde bezag.
De meest westelijke, linkse vinger is de provincie Messinia. De middelste vinger heet Mani, dat niet de naam is voor een bestuurlijk gebied, maar een landschappelijke naam. Het noordwestelijke deel van Mani, tot de plaats Areopoli, behoort tot de provincie Messinia. Dit stuk heet Exo-Mani ofwel Buiten-Mani. Het zuidelijke en oostelijke stuk van deze vinger hoort bij de provincie Lakonia en heet Mesa-Mani ofwel Binnen-Mani.
Het landschap in de provincie is zeer verschillend. Zo zijn het westelijk schiereiland van Messinia en Buiten-Mani zeer vruchtbare gebieden en rijk aan planten en bomen. Daarentegen is Binnen-Mani dor, kaal en ruig. Er zijn mensen die beweren dat de bevolking op het landschap is gaan lijken; koppig, stug en onverzettelijk. De bewoners zelf menen dat zij de echte Manioten zijn, de onverschrokken nakomelingen van Sparta uit de oudheid. Zij zijn trots dat vroegere onderdrukkers als de Romeinen, Byzantijnen, Venetianen, Franken of Turken nooit echt de baas zijn geworden in dit deel van Griekenland.
Dinsdag 15 mei:
We verkassen vandaag naar Agios Nikolaos. Op het eerste stuk naar Kalamata groeien duizenden olijfbomen. In Messini is een nieuwe Lidl. We slaan voor een paar dagen weer groenten en fruit in. Na Kalamata gaat de weg naar het zuiden de bergen in met prachtige vergezichten. Na 20 km gaat het met veel haarspeldbochten weer naar beneden.
De eerste toeristische plaats is Kardamyli. In oud Kardamyli staat de Agios Spiridonkerk met een aparte klokkentoren met reliëf.
We parkeren hier de campers, eten een broodje en gaan te voet naar het kerkje.
In het dorp kopen we 5 liter flessen water en nieuwe waterschoenen. In de zee zijn hier veel zee egels. Daarna gaat de weg langs de kust met veel baaien, rotsen en zandstranden naar Stoupa.
Vier kilometer voorbij Stoupa ligt Agios Nikolaos. Als we het stadje binnenrijden, zien Piet en ik, dat we hier 13 jaar geleden ook gestaan hebben. Het verschil is groot Toen was het echt dorps, nu echt toeristisch. We parkeren op nagenoeg dezelfde plek.
Coördinaten: N36.823550 E22.282830
Het is half twee en 29°. De zon brandt, dus de luifel moet uit.
Vanmiddag lopen we langs de haven en genieten van een heerlijke ijscoupe op een terras.
Vanavond zitten we tot negen uur buiten te klaverjassen. Dan moeten we vanwege de muggen naar binnen verkassen.
Woensdag 16 mei:
Vanmorgen komt de politie in gebrekkig Engels vertellen, dat we hier wel mogen parkeren, maar niet overnachten. Gelijk heeft hij het verzoek, of wij dat aan de andere zeven camperaars wilden doorgeven. Karen neemt de Engels sprekenden op zich, Stanley, gaat naar de Oostenrijker en de Duitser en ik mag naar de Fransen.
Om tien uur is de parkeerplaats op ons na leeg.
Wij gaan vandaag verder naar Lumini. Dit is een van de camperplaatsen, die vriend Rob voor ons op Maps.me heeft ingevoegd.
We rijden een van de mooiste ritten van de middelste vinger. Prachtige vergezichten en kleine kerkjes met bijzondere fresco’s binnen. We kunnen elke hoek wel stoppen om te foto’s te schieten. Ik neem ook een foto van een Ikonostasie-Kapelletje.
Overal in Griekenland vindt je van deze kleine kapelletjes langs de weg. Deze zijn daar geplaatst door de familie als herdenkingsplaats van in het verkeer omgekomen familieleden. Soms plaatsen ze er ook een foto van de omgekomene in. Door het Griekse rijgedrag, vaak in combinatie met alcohol, loopt het regelmatig slecht af. Deze mini-kapelletjes blijven er jaren lang staan. Elk jaar houdt de familie een korte herdenking bij het huisje. Men plaatst er bloemen, een flesje olijfolie en zet er een brandend kaarsje of olielampje in. Ook als iemand het ongeluk heeft overleeft en als dank daarvoor, zet men soms ook een 'ikonostasie' neer, maar dan zonder kruisje erop. Icoon betekend heilig, Stasia betekend gedenkplaats of halte.
Vaak staat er ook een kruis bovenop. Die 'huisjes' zijn herdenkingstekens op plekken waar een dodelijk ongeluk gebeurd is.
Vanaf grote afstand zien we Lumini al in de baai liggen. Weer een mooi vergezicht met een staalblauwe hemel en zee.
We vinden een prima plek aan het strand aan de rand van het dorp. Coördinaten N36.69299 E22.38937.
Vanavond gaan we van de kaartpot eten in een van de restaurants. De inktvis hangt buiten te drogen en de krab en kreeft worden met stromend water vers gehouden in een boot.
Ook als in vorige jaren wordt de vis echter duur betaald in Griekenland en houden we het bij het kiezen op echt Griekse vleesgerechten.
We nemen een voorgerecht en een hoofdgerecht. Zelfs dit blijkt voor (bijna) zestig plussers teveel.
Donderdag 17 mei 2018:
Ook vanmorgen raadplegen we Maps.me en komen we uit op Kotronas. Volgens de omschrijving een superplek op de pier. Een rit van 22 kilometer van de westkust naar de oostkust in de binnen-Mani. Een van de mooiste streken van de Peloponnesos. Woeste landschappen, reusachtige kale bergen en huizen gebouwd in de vorm van massieve vierkante torens. Zij dienden vroeger als vluchtplaats voor families. Nog talrijker zijn de kerkjes en de duizenden olijfbomen. Dus weer een mooie rit.
We stoppen op een pleintje in een van de mooie dorpjes. Het hele pleintje ligt bezaaid met bramen. We proeven er een paar. Dan komt een vriendelijke Griek. Hij plukt voor ons een schaaltje vol bramen. Hij vertelt over de leegloop in de dorpen. De ouderen gaan dood en de jonge mensen vertrekken naar elders. Een triest verhaal. Een paar kilometer voor Kotronas zien we de resten van een grote bosbrand, die hier in juli 2017 woedde. Er waren geen slachtoffers, maar de verwoesting was en is nog steeds groot.
We rijden om elf uur de pier op. We kunnen naast elkaar op de kop van de pier staan. Een wereldplek. Coördinaten N36.618554 E22.494356
Vanmiddag zwemmen we in de zee. Moos zwemt mee, maar Arie blijft geduldig op het strand wachten. We douchen buiten voor de camper met het warme water uit de vijf liter flessen.
Het is vanmiddag 30°. We klagen niet, maar dat is echt warm. Voor het eerst hebben we geen bereik met de schotel. Ik bel naar ‘de Schutskooi’. Er lijkt niets kapot. Het kaartje van Canal Digitaal wordt door Annemieke gereactiveerd. Helaas vindt de schotel nog steeds niets.
Vrijdag 18 mei 2018:
Er moet gewassen worden, dus rijden we naar camping Gythion Bay in Lakonia.
Coördinaten N36.72913 E22.54519.
We draaien twee wassen, bekijken de camping en zitten verder in de schaduw van de luifel.
Ik zoek nog op google naar schotelontvangst in Griekenland. In meerdere berichten lees ik, dat ontvangst van Astra 1 en 3 in het oosten van Griekenland niet mogelijk is. De TV blijft dus voorlopig uit.
Zaterdag 19 mei 2018:
We wijzigen de route. Het is zo warm, dat het aan de kust nog het best vertoeven is. We rijden vandaag naar Monemvasia aan de oostkust van de derde vinger, de provincie Lakonia.
De route gaat over Skala. In Skala is een Lidl. Tijd om de koelkast voorraad weer aan te vullen.
Piet ziet een leuke korte broek. Geen pashokjes? Geen probleem. Hij gaat gewoon achter de deur naar de bakkerij staan.
We rijden nog een stukje langs de kust en zien een gestrand schip in de zee. Het ligt echt weg te rotten. Dit is waarschijnlijk goedkoper dan bergen.
We steken de derde vinger dwars over. Een bergachtig landschap, een mooie en goede weg en heel veel sinaasappelbomen.
Om een uur parkeren we bij de haven van Monemvasia. De thermometer geeft 31° aan.
Piet en ik gaan met de bus naar het schiereiland om de oude stad te bekijken. Stanley en Karen blijven in de nieuwe stad.
De bus doet er vijf minuten over om naar boven te rijden. De oude stad lijkt erg veel op de straatjes op Mont St. Michel. Nauwe straatjes, veel souvenirwinkeltjes en restaurantjes.
Om vier uur zijn we terug bij de campers. We verkassen naar Epidaros Limara, 10 km noordwaarts. We zijn verrast op een leuk stukje strand met douche te komen. Er staan al acht campers, maar er is nog plaats genoeg. Coördinaten N36.732973 E23.030405.
We zetten de stoeltjes buiten en zitten met z’n vieren voor de camper. Op het strand zit maar een Griekse familie, vader, moeder en drie kindertjes. Het meisje kan zwemmen, het broertje kruipt op handen en voeten achter haar aan.
Wij zitten met elkaar te kletsen. Opeens springt Piet op, overbrugt met kleren aan 20 meter naar de zee, springt erin en vist het jongetje eruit. Hij is meerdere keren onder water gegaan en had het zonder Piet niet overleefd. Piet gaat naar de ouders en maakt ze met gebaren duidelijk, dat ze moeten opletten. Gelukkig loopt het goed af. Piet heeft een doorweekte portemonnee en een natte broek. Dat is wel te overzien.
Vanavond maakt Stanley pizza op de pizzasteen. Heerlijk.
Uitzicht op de rots van Monemvasia
We zitten samen nog tot half negen buiten voor de camper.
Vandaag (zondag) blijven we nog een dagje op dit heerlijke strandje.
Hieronder: de route van de afgelopen week