De route van afgelopen week
Epirus en
Dinsdag 5 juni 2018:
We zijn om half acht wakker. Douchen, ontbijt met verse sinaasappelsap van de Griekse familie.
Opruimen, gedag zeggen en dan rijden we om negen uur.
Eerste stop is de Lidl. Melk, kaas, rauwe ham, tzatziki en limonade. Nog diesel tanken en dan gaan we naar Plataria. Een plaatsje 10 km onder Igoumenitsa.
Net voorbij Preveza stoppen we bij Nikopolis, de stad van de overwinning, gesticht door Octavianus. Hij versloeg in die omgeving in 31 voor Christus Marcus Antonius en Cleopatra in een zeeslag.
Dan gaan we verder naar Plataria. Als we daar zijn, valt het tegen. In 2005 stonden we op het gras aan het water. Nu is de camperplaats iets verder bij de jachthaven.
We besluiten door te rijden naar Depranos Beach, 5 km voorbij Igoumenitsa. We stonden hier in 2014 met Ineke en Harrie en Thole en Everdien. Bij aankomst zien we gelijk de borden Verboden de kamperen.
Er staan maar twee campers. Wel veel dagjesmensen. Een camper is al snel weer weg.
Piet gaat een praatje maken met de mensen van de andere camper. Zij staan hier overdag. ’s Avonds controleert de politie op kampeerders.
Wat nu? Albanië is nu wel heel dichtbij. Wij hebben nog steeds twijfels over alle tegenstrijdige berichten over de toestand van de wegen in Albanië.
We besluiten toch te kiezen voor de grensovergang naar Albanië via Kastoria.
We willen vandaag naar de cp in Konitsa te gaan.
Dat lukt niet, want de navigatie geeft op de A2 naar Joanina aan, dat we de afslag Vereniki moeten nemen. Ik twijfel, maar dan is het onheil al geschiedt.
We klimmen en klimmen, er liggen wat stenen, maar al gauw zijn er hele stukken weg uit. We rijden tussen de bijenkisten op 1.351 meter hoog.
Er liggen steeds meer stenen op de weg. Hij wordt smaller en we vinden het minder leuk. Keren lukt niet. Dan houdt de weg op en komt er een stuk onverharde weg. Voor mij houdt het nu ook op. We gaan terug naar de A2. Piet zoekt een stukje, waar het verantwoord is om te draaien.
En dan staan we anderhalf uur later weer bij de afslag van de A2.
We rijden tot Joanina en gaan dan richting Konitsa. Om half zes zien we in het dorpje Kalpaki, 40 km voor Konitsa een aanduiding van een CP. Daar stoppen we. Genoeg voor vandaag.
Na de Griekse salade met kip lopen we het dorpje nog in vanavond en drinken een witte wijn op het terras van het plaatselijke café.
Woensdag 6 juni 2018:
Weer een mooie rit door de bergen over de 20 en de 15. Op verschillende plekken langs deze route kunnen we het Vikos park in en kun je wandelen naar de Vikos kloof. Er zijn nog verschillende mooie oude bruggen, die het beklimmen waard zijn. Ook hier zijn weer hele stukken weg verdwenen en moeten we over grind rijden.
De rivier langs de route staat nagenoeg droog.
Om twee uur zijn we in Kastoria. We bezoeken het klooster Moni Panagias Mauriotissas. We kunnen hier ook overnachten, maar kiezen voor de parkeerplaats middenin de stad. Hier mag overnacht worden. Coördinaten N40.52038 E21.25990
Donderdag 7 juni 2018:
Wakker worden, wassen, aankleden en rijden naar de Lidl drie straten verder voor een vers broodje. Dan gaat de navigatie op Shkoder in Albanie.
We zijn verbaasd over de prima autoweg tot de grens. We betalen € 2,10 voor de tunnel net voor de grens. Eenmaal in Albanie rijden we de SH3. Ook een prima weg. Af en toe een kuiltje, maar dat mag geen naam hebben. Er is hier veel landbouw.
Paarden, muilezels staan nog voor de ploegen. Landarbeiders bewerken het land met de zeis. Terug in de tijd. Overal zien we ook weer de plaatsen waar auto’s worden gewassen. Na Elbasan is er weer een nieuwe 4-baans autoweg.
We moeten er echter snel af, want de berg ernaast is gewoon ingestort op de autobaan. Wat een ravage. In Tirana gaan we even verkeerd en rijden we een stukje de oude weg. Ook weer leuk.
Om vier uur zijn we op camping Legjenda in Shköder. Coördinaten N 42.04423 E 19.49005.
We vinden een prima plek in de schaduw. De schotel gaat uit en we hebben een ontvangst van 89%.
Vanavond eten we de laatste tomaten en komkommer van de familie in een Griekse salade.
Nu hebben we nog sinaasappels en citroenen. We zijn blij, dat we op de vorige camping wat hebben weggegeven.
Na het eten gaan we afkoelen in het zwembad. Daarna douchen en dan zitten we nog lekker buiten.
We schrijven vandaag 31°. Morgen wordt 36° verwacht.
Vrijdag 8 juni:
We fietsen vanmorgen naar Shköder. Een zelfmoordpoging. De fietsers rijden net zo gevaarlijk als de auto’s. Met drie naast elkaar komen ze ons tegemoet aan de voor hen verkeerde kant van de weg.
We wanen ons vandaag echt in Marokko. Overal nog stalletjes met groenten en fruit op de stoep. Hopen tweedehands kleding gewoon op de grond te koop. Ook hier weer overal plekjes waar auto’s gewassen kunnen worden. Het water spuit in een mooie boog omhoog. Kost hier niets waarschijnlijk.
Ik koop drie grote tomaten en een komkommer voor 30 lek = € 0,23.
We lopen nog even de Jysk binnen. Een mooie winkel, maar de prijzen zijn veel hoger dan in Nederland.
Vanmiddag koelen we af in het zwembad. Het is 35°.
Vanavond eten we in het restaurant van de camping. De eigenaar is een kunstenaar. Dat zie je overal. Glas-in-lood ramen, houtsnijwerkjes, een bijzonder sfeervol restaurant met eigen werk.
We willen buiten in de tuin eten. Hebben Arie mee, omdat het in de camper erg warm is. Den begint het te hozen. Arie mag niet binnen in het restaurant. Piet brengt haar terug naar de camper en doet de ramen dicht. De luifel was al ingedraaid en de stoelen opgeruimd. Morgen gaan we weer rijden.
Als Piet terug is in het restaurant, gaat het erg waaien. Er valt een boom in de tuin om als een luciferhoutje. Even geleden zaten hier nog mensen. Het bliksemt en onweert. Arme Arie, bang voor onweer en alleen in de camper.
Er vallen hagelstenen zo groot als een stuiter. Als het even rustig is, gaat Piet Arie weer halen. Hij neemt haar gewoon mee naar binnen. Niemand zegt iets. Iedereen is druk door het omgeslagen weer.
Achteraf blijkt alleen schade aan luifels. Het is droog en nog steeds 29°. Het is 21.40 uur.
Voorlopig nog maar niet naar bed.
Zaterdag 9 juni 2018:
Het heeft vannacht flink geregend. Er was wat onweer met één grote klap. Toen was het ook voorbij.
Vanmorgen schijnt de zon. Het is om negen uur al 24°.
De warmte blijft vandaag. Het wordt zelfs erg drukkend.
Bij de grensovergang van Albanië naar Montenegro krijgen we een flinke bui. We staan ruim een uur voor de grens. Personenauto’s halen de rij gewoon in en drukken het tegemoetkomend verkeer in de berm. Gelukkig komen wij ook hier weer zonder schade uit.
Bij de grenspolitie van Montenegro gaat het snel. Geen file. Paspoorten, autopapieren en door.
We kiezen er voor om in de baai van Kotor de ferry te nemen van Lepetane naar Kamenari. Kosten € 9, -
Ook de grensovergang van Montenegro naar Kroatië gaat soepel.
Om half vijf zijn we op camping Kate in Mlini, net onder Dubrovnik. We hebben vandaag over 162 km toch zeven uur gedaan. Coördinaten N 42.62481, E 18.20835
De camping is vol, maar de eigenaar herkent ons. Na overleg mogen wij op het gereserveerde veld bij een Duits reisgezelschap staan.
We maken nog wat foto’s van het uitzicht op de Adriatische zee en de camping.