Week 6: Tafraoute
Donderdag 15 tot donderdag 22 februari 2018
We blijven nog een week in het Keteldal. Sinds 2010 staan we hier elk jaar wel een paar weekjes. We weten de weg in het stadje, komen elk jaar bij dezelfde winkeltjes. De mensen gaan ons ook kennen.
Deze week daarom een foto impressie van alle dingen, die we in Tafraoute doen. Samen of met vrienden.
Het weer is prima. Soms wat bewolking, maar we genieten toch elke dag van een flinke portie zon. De nachten worden ook minder koud.
We zijn alweer een maand in Marokko. Het tweede kaartje voor internet kopen we altijd in het Maroc Telecomwinkeltje in Tafaoute. Hij belt in en voor 100 dirham hebben we weer 30 dagen 10GB.
We ontbijten bijna elke morgen buiten. Achmed komt aan de deur met vers stokbrood. Bred, bred, bred roept hij. En dan ‘Goedemorgen Elly’, waarop Piet naar buiten gaat. Hihi.
Dit jaar heeft Achmed concurrentie. Elke morgen voor hij komt wordt er op de deur geklopt door een vrouw, die ook met brood komt. Soms al om half acht. Arie’s geblaf schrikt haar niet af.
Elke morgen maakt Piet met Pieter en Peter een lange wandeling. De honden gaan ook mee.
Ik vind het heerlijk om dan even alleen aan te keutelen, stickje in de TV en een klassiek muziekje op.
Piet gaat naar de kapper op het plein. Knippen, scheren, wenkbrauwen, neusharen, kortom helemaal tot in de puntjes weer verzorgd voor 40 dirham.
Driemaal deze week gaan Peter en Piet naar de hamam. De laatste keer naar de nieuwe hamam.
Ria en ik gaan de laatste keer ook naar de nieuwe hamam. Het doet mij altijd denken aan toen ik kind was. Met mijn broertje en moeder naar het badhuis in de Harstenhoekstraat. Eerst werd Cor gewassen, daarna ik en dan moesten we in de hal wachten tot mijn moeder klaar was.
In de nieuwe hamam kun je je tas met kleren afgeven. De hamam ruimte is ruim en hoog en het geluid is niet zo hard als in de oude. Het is er niet druk. We tappen emmers heet water, dan scrubben, je haar wassen en het hete water met het steelpannetje over je heen gooien. Tot slot wassen we elkaars rug en genieten we nog even van de temperatuur in de hamam. Nog een laatste emmer water en dan afdrogen, aankleden en op de fiets terug.
’s Middags drinken we nos-nos op een terrasje in de stad.
We koken veel buiten op de Marokkaanse brander. Op een morgen ruik ik gas. Het moet de brander zijn. We kunnen het eerst niet vinden, maar dan ziet Piet een braam in de schroefdraad. We kopen een nieuw onderdeel van koper. Alles werkt weer perfect.
Piet koopt nieuwe slippers bij het vertrouwde winkeltje. De man is blij ons te zien, vraagt of wij en onze familie allemaal gezond is. We praten gezellig met hem. Dan pakt hij een paar slippers uit het rek. Piet past ze en klaar. Het lijkt wel of hij maat 47 altijd voor hem heeft klaar staan.
Zondag gaan we met z’n zessen eten bij café Marrakech.
Piet mag hier ook de accu’s van de fietsen opladen. Voor gasten doet de eigenaar dit graag en wij zijn er blij mee.
We nemen als voorgerecht harira- of groentesoep, daarna frites met kefte of boeuf en als dessert vers fruit of orange canelle (sinaasappelpartjes met kaneel).
De eigenaar zet tot slot twee schalen met koekjes voor ons neer van het huis. We drinken er thee, espresso of nos-nos bij. Het is echt zondag vandaag, vinden we allemaal.
Aan het eind van de middag komt er vaak een herder met geiten door het dal. We bewaren het groenten afval voor de dieren. Als ze te dichtbij komen worden ze door Arie en Rexa verdreven. Gelukkig kan de herder hier ook om lachen.
’ ’s Avonds komt een Marokkaanse met harira aan de deur. Voor 20 dirham eten we een geweldig lekkere soep.
Dinsdag eten we met z’n zessen voor de camper van Peter en Ria. Ria bakt frites en zij hebben kip, wij maken salade met kalkoenfilet. Jammer genoeg is Greta ziek, dus komt Pieter alleen. Hij brengt heerlijke balletjes en een goede rode wijn mee.
Voor het dessert halen we allemaal de luifel binnen, want er lijkt zwaar weer op komst.
Daarna eten we de orange canelli met likeur van Ria. We drinken koffie en dan gaat iedereen weer naar de eigen camper. Greta wordt niet vergeten. Ria brengt haar nog echte kippenbouillon om op te knappen.
Woensdag geven we de was (lakens, dekbedovertrekken, handdoeken enz) mee aan de Marokkaanse wasvrouw. 's Avonds krijgen we die weer schoon terug.
Na het ontbijt (brr in de camper. Het is 11° buiten en 14 binnen) gaan we zingen voor Pieter. Hij is vandaag jarig.
Het ook weer marktdag In Tafraoute. We lopen erheen. Het is er altijd druk. We kopen warme vis. Een zak vol voor 20 dirham, groenten, aardbeien, sinaasappels, bananen, pinda’s en rozijnen.
Na de markt vieren we Pieters verjaardag. Hij heeft oliebollen gebakken. Ze smaken verrukkelijk.
Ria lust geen oliebollen. Tot ze een oliebol van Pieter proeft.
Later eten we de vis en gaan we buurten bij Wobbie en Wim. Zij staan hier ook sinds zaterdag.
We eindigen de dag met een avondje klaverjassen bij Peter en Ria. Altijd een feest.
Donderdag vertrekken Greta en Pieter. We zwaaien ze met z’n vieren uit. Jammer, maar het hoort bij het overwinteren in Marokko. Verwelkomen en afscheid nemen.
Wij gaan nog een keer met z’n vieren naar de hamam. We eten goulash met rijst, doperwten en salade bij Ria en Peter.
Het weer krijgt vandaag een dikke tien.
Morgen gaan we naar Agadir.