Van Sidi Kaouki naar Mirleft
Vrijdag 26 januari 2018:
Het waait stevig. Het is koud en bewolkt als we opstaan. Tijd om door te gaan.
We nemen vanmorgen afscheid van Gerrit en Fija en van campingbaas Rachid. We hebben de temperaturen in de verschillende delen van Marokko bekeken. In Tafraoute is het nog elke nacht – 4° / -5°. Overdag wordt het niet warmer dan 8°. Tata geeft geen betere temperuren aan. Taroudant komt er nog het beste uit. Ook in Mirleft is het 18° overdag en ’s nachts +9°. We besluiten rustig naar Mirleft te gaan. De camping is prima en gezellig. De markt op zaterdag en zondag in Sidi Ifni is een must. Zo groot en zoveel aanbod van knoflook tot hele stereo installaties uit de zestiger jaren.
De weg van Sidi Kaouki naar Agadir is een van de mooiste stukken van Marokko, vinden wij. Vergezichten over de dalen, uitzicht op de vandaag woeste zee. Golven van wel vijf meter hoog rollen naar het strand.
In Tamri zien we kilometers bananenplantages. De stalletjes met bananen worden volop gefotografeerd door toeristen. Natuurlijk zijn er ook vandaag weer Chinezen (of Japanners of Taiwanezen). Zouden wij Europeanen ook zo slecht te onderscheiden zijn?
De snelweg bij Taghazoute is helemaal klaar en rijdt fantastisch. Toch jammer, de bedrijvigheid langs de kustweg was altijd leuk om te zien.
De eerste stop is in Tamraght op het strand. We eten mix grill met frites en groenten bij Brahim. Vorig jaar waren we hier met Pieter en Greta.
De zon schijnt, de wind is nagenoeg weg en het eten smaakt goed.
We nemen vandaag de rondweg om Agadir. In Tiferhal stoppen we bij de groentenstal en slaan voor een paar dagen groenten en fruit in. Dan rijden we het laatste stuk naar Sidi R’bat.
Nog steeds is de weg naar de camperplaats van Auberge La Dune een zandweg. De oprit naar het plateau is wel stukken verbeterd en er is zelfs water aangelegd.
We worden gelijk herkend en hartelijk verwelkomd. Er staat maar een (grote) camper op het plateau. Zo heerlijk, dat dit plekje nog steeds niet vol is.
Binnen de muren van de Auberge staan drie campers. Daar is ook stroom, maar wij verkiezen de vrijheid.
We zitten nog tot half zes (Marokkaanse tijd) buiten. Kijken later naar de zonsondergang en dan is het tijd voor ‘De Slimste Mens’ finale en The Voice.
Vandaag hebben we de eerste duizend kilometer afgelegd in Marokko. In totaal hebben we al weer 4.000 km met de LMC gereden.
linksboven staan we op het plateau, eronder de binnenplaats van de Auberge en rechtsonder een stukje van het National parc met uitzicht op Sidi Wassay. Foto vergroten door erop te klikken.
Zaterdag 27 januari 2018:
Gisteravond zijn er twee Duitse camperbusjes bijgekomen. Vanmorgen wandelen we naar het natuurreservaat Parc National de Sous Massa. Aan de overkant van de baai zien we Sidi Wassay liggen.
Vanmiddag kleuren we lekker bij. Vroeg in de avond een lekker warme douche bij de Auberge en dan zitten we klaar voor ‘Wie is de Mol’.
Elke week appen mijn zus en ik op zaterdagavond, wie de Mol is en wisselen we verdenkingen uit.
Vanavond houd ik het op Olcay, omdat Piet zag, dat zij op haar helm voorop MOL had staan. Bij de anderen staat PDL op de helm.
Zondag 28 januari 2018:
Het Grepiblog staat weer op Facebook. Pieter en Greta staan in Tata en komen richting kust. Zij gaan over vijf weken terug naar Europa. We spreken af elkaar nog te zien. We gaan allebei ergens deze week naar de nieuwe camping in Sidi Ifni ‘Tamhroucht’.
Wij rijden vandaag zuidwaarts. De N1 was vorig jaar nog een ramp. Nu is hij klaar tot Tiznit. Een strakke weg, zonder kuilen en we mogen op veel stukken 100 km rijden. Wat een verbetering.
Toch verbazen we ons steeds weer over de hoeveelheid stenen en rotsblokken overal om ons heen. Waar komen ze vandaan? Was er in het Stenen Tijdperk ook stenenregen?
In Tiznit gaan we richting Aglou Plage, omdat we langs Sidi Boul-fehdail willen rijden. We staan hier elk jaar wel een paar dagen. Elk jaar worden campers hier ook weggestuurd door de politie.
In de verte zien we de witte daken van de campers al. Er staan 44 Franse campers. En dan wurmen wij ons als enige Nederlanders er toch maar weer tussen.
We hebben een prachtige plek vooraan bij het dorp met uitzicht op de zee.
We lopen vanmiddag naar beneden om water te halen uit de put. Het is druk, want de vis is net aan land gebracht. Ik krijg er hier nooit genoeg van om foto’s te maken. Elk plekje is een foto waard.
Maandag en dinsdag is het afwisselend, bewolkt en dinsdag valt er zelfs een spatje regen. We vermaken ons met wandelen naar het dorp beneden en klimmen dan naar boven om door de duinen terug te lopen.
Dinsdagavond krijgen we een app van Coen Prenger. Sinds dertig jaar sneeuw in Zagora in Marokko. Woensdagmorgen krijgen we ook van Liset een app, of we snowboots bij ons hebben.
In de loop van de dag krijgen we nog diverse apps van kennissen en vrienden. Heel lief.
Gelukkig hebben wij toevallig de juiste route gekozen en genieten we van de zon.
Het is ook buiten het gesprek van de dag bij de Fransen. Wij maken de camper weer rijklaar. We gaan vandaag 40 km zuidelijker naar Sidi Ifni.
Camping Tamhroucht ligt links langs de de weg. GPS: N 29.39725, W 10.14932
Het is een nieuwe camping, maar ook hier is het verval al te zien. Kapotte douchekoppen, verstopte afvoeren, losse stekker in de elektriciteitskast.
Er zijn drie terrassen, alleen de middelste heeft warme douches. Daar is het natuurlijk druk met……. Franse campers. We zijn weer de enige Nederlanders. Er staat nog 1 Zwitser en 1 Oostenrijker.
We vinden een mooie plek met uitzicht over de zee en een deel van Sidi Ifni.
We blijven hier in ieder geval tot zondag. Zaterdag gaan we zeker naar de markt in Sidi Ifni.
Week 4: Een weekje Sidi Ifni
Donderdag 1 februari 2018:
We hebben bij de aanschaf van deze camper ervoor gekozen geen fietsendrager of iets dergelijks achterop te plaatsen. De Dethleffs had een prachtige Sawiko fiets/scooterdrager, maar bij elke oneffenheid in de weg, of bij het op- en afrijden van een veerboot, schuurde de onderkant van de drager over de straat. Het kon geen kwaad, maar het geluid deed altijd anders vermoeden.
Vandaag gaan we de nieuwe elektrische vouwfietsen voor het eerst proberen.
Het opbouwen is een peulenschil. Binnen een kwartiertje zijn we klaar.
We gaan richting centrum Sidi Ifni om boodschappen te doen. Al snel komen we in een wijk, waar veel winkeltjes zijn. We kopen melk, yoghurt, groenten en bij een echte bakker stokbrood en iets lekkers bij de koffie.
Vanmiddag komen Greta en Pieter ook naar Sidi Ifni. We verheugen ons erop. Het is gezellig en we hebben altijd veel gespreksstof.
Om half drie zitten we voor onze camper met z’n vieren aan de koffie. Het is lekker zonnig. Natuurlijk hebben we het ook even over het weer deze winter in Marokko.
We willen alle vier naar Tafraoute, maar daar vriest het op dit moment ’s nachts vijf graden en overdag wordt het niet warmer dan acht graden.
Voorlopig blijven we dus hier. De nachten zijn aangenaam en overdag in de zon is het heerlijk.
Vanmiddag komt de man waar we vorig jaar in Tafraoute een sunblocker hebben gekocht. Dat komt mooi uit. Het doek is nu een meter te breed en moet vermaakt worden. Het onderhandelen over de prijs vergt veel tijd, maar uiteindelijk zijn we allemaal tevreden. Morgen komt hij de sunblocker terugbrengen. We bestellen ook gelijk bandenhoezen voor onze zwager Stanley.
Vrijdag 2 februari 2018:
Vanmorgen komen we erachter, dat er op de camping alleen drinkwater beneden achter de receptie is. Nu kopen wij altijd drinkwater, dus dat is geen probleem. Het water in de tank is om ons te wassen, tanden te poetsen, douchen, koken en koffiezetten.
Het water op de camping is echter geen bronwater, maar putwater. Naast het feit, dat dit niet ongevaarlijk is, ruikt het ook en is het niet kleurloos.
Gisteren heeft Piet onze tank ermee volgegooid. Dat moet er dus zo snel mogelijk uit.
We laten het water onder de camper weglopen. Gelukkig staan we op een stenige bodem, die goed absorbeert.
We maken de tank schoon en vullen hem met een flinke bodem warm water met steradent tabletten.
Dit laten we een poosje staan. Dan begint het werk voor Piet. Op de fiets met drie lege containers van acht liter naar beneden naar de receptie en met volle weer terug. En dat vier maal.
In die tussentijd komt ook de Marokkaan met onze sunblocker terug. We doen hem in de rails van de luifel en hij blijkt ruim vijf centimeter te lang. Natuurlijk probeert de man dit goed te praten. Ik wil het echter niet. De bandenhoezen passen prima, alleen zijn ze allebei van een ander soort materiaal. Ook de kleur verschilt. Ook die gaan dus mee terug.
In de loop van de middag gaat het erg hard waaien. Dat duurt tot laat in de avond. Geen ‘Flikken Maastricht’ en geen ’The Voice’.
zaterdag 3 februari 2018:
Het was een onrustige nacht. De storm hield behoorlijk lang aan.
De zon schijnt als we wakker worden. Piet haalt op de fiets brood bij de warme bakker.
Na het ontbijt gaat de tupperware emmer weer vol, want de camping heeft nog geen wasautomaat.
Normaal spaar ik het wel op, maar met de weersverwachting voor komende week denk i, dat we hier nog wel een weekje blijven. Dat is bepaald geen straf. We kunnen op de fiets de stad in. Er is een nieuwe weg naast de N103 aangelegd en die is een stuk minder stijl.
Om half een fietsen we met Pieter en Greta naar de markt. Arie past op de camper.
We gaan eerst eten bij Mustapha Kharbouch. Pieter, Greta en ik nemen een mix van garnalen, inktvis en drie soorten andere vis. Piet kiest voor brochettes. We krijgen salade vooraf met remouladesaus.
Bij het hoofdgerecht is harissa, een hete saus, die ik oversla.
Na de nos-nos en espresso gaan we de markt op. We stallen de fietsen bij een gardien.
We kopen tomaten, paprika’s, courgettes, komkommer, uien, aardbeien, pinda’s, dadels, mandarijnen en bananen. Totaal 51 dirham. Nog een vijf euro.
We sluiten de middag af met een glas verse sinaasappelsap op een terras en fietsen dan terug naar de camping.
Er zijn veel camperaars bijgekomen. Iedereen heeft inmiddels wel de weersvooruitzichten voor Marokko gezien. Sidi Ifni is een van de weinige plaatsen, waar het goed blijft op deze hoogte.
Verder naar het zuiden wordt het natuurlijk nog beter, maar ook kaler.
Zondag 4 februari 2018:
Zondags ontbijtje: vers stokbroodje, eitje, beschuitje en lekker lang tafelen. De zon schijnt, de hemel strakblauw, maar wel een koud windje.
We gaan vandaag nog een keer op de fiets naar de markt en dus ook nog maar eens voor zo’n heerlijke maaltijd.
Piet gaat vandaag voor kefte van de grill, ik neem weer een mix vis. Een grote fles water erbij en smullen maar. Afrekenen bij de baas: 90 dirham ( € 8,50).
We drinken weer nos-nos op het terras om de hoek. Greta en Pieter zitten daar ook.
Wij gaan daarna nog even de markt op. Ik scoor een paar dikke sokken voor 8 dirham (€ 0,75). Vannacht geen koude voeten meer.
Onze fietsen hebben we bij een Marokkaanse gardiën op de parkeerplaats gestald. Een jonge knul, die Engels spreekt en ook vandaag weer vraagt of hij met ons mee mag naar Nederland.
Hij zit niet meer op school, maar moet geld verdienen voor zijn ouders. Wat een toekomst.
Aan het eind van de middag drinken we een wijntje bij Pieter en Greta. De wind is weg en we zitten nog lekker in de zon.
Maandag 5 februari 2018:
Het weer is grillig. Vannacht hebben we ramen moeten sluiten voor de wind en de regen. Nu schijnt de zon.
Piet gaat met Pieter de dagelijkse wandeling maken. Arie vindt het elke dag een feest. De mannen lopen soms wel meer dan een uur.
Vanmorgen komt Piet terug met verse sperziebonen. Een paar kilometer terug is markt.
We fietsen er samen heen.
Een kraam op de markt in Marokko betekent voor groenten en fruit een groot zeil op de grond of de auto vol met fruit. We kopen weer verse aardbeien, bananen en nieuwe aardappelen.
De verdere dag zitten we afwisselend binnen of buiten, met of zonder vest. Ik heb wel al twee dagen een spijkerbroek aan. Ook Arie vindt het soms te koud.
Dinsdag 6 februari 2018:
Rustig geslapen. Weinig wind en weinig regen. We zijn uitgenodigd om bij Greta en Pieter te eten.
De mannen maken natuurlijk eerst hun dagelijkse wandeling. Ze nemen allebei het kleine gasflesje mee. Ze moeten omgewisseld worden. Kosten 11 dirham (€ 1,-)
Om een uur eten we bij Greta en Pieter een heerlijke salade Niçoise. Als dessert is er een crême d’Espania met kaneel en suiker. We drinken buiten koffie tot besluit
Rond vier uur fietsen we weer naar Sidi Ifni. We drinken op het terras een jus d’orange en Piet haalt bij een kraampje een sfunh met suiker. Wij weten de naam niet, maar de Marokkaanse collega van Liset herkent de lekkernij en geeft de naam door. Als je meer sfunhs koopt, worden ze aan een touwtje geregen om gemakkelijk mee te nemen.
Vanavond gaat de schotel tot twee keer toe naar beneden. Het stormt, regent en we krijgen zelfs een hagelbui. Daarna is het weer windstil.
Woensdag en donderdag is er weinig verschil in het weer. We zijn afwisselend binnen en buiten.
Fietsen tussen de buien door naar de stad. De Yahtzee-blaadjes gaan hard deze week.