Van Tafraoute naar Marrakech
Vrijdag 23 februari 2018:
Het was een vochtige nacht. De ramen zijn aangeslagen. De zon schijnt echter al. Binnen een half uur zijn de ramen droog.
We nemen afscheid van Peter en Ria, Wobbie en Wim en Fija en Gerrit en gaan over de R105 richting Agadir. De amandelbloesem is dit jaar erg laat. De bomen staan nog in knop.
Ook vandaag genieten we van de prachtige vergezichten. Voorbij Tiolit verlaten we de R105 en gaan boven Ait Baha naar Agadir. Zo vermijden we ook Ait Melloul. Onderweg zien we veel kuddes met geiten. Het blijft bijzonder om te zien, hoe ze in de bomen klimmen en zich tegoed doen aan de vruchten.
In Agadir gaan we eerst naar de Atakadao, een Makro in Marokko. We kunnen hier zelfs drank op vrijdag kopen. Alle artikelen zijn per 6, 8 of 12 goedkoper. Toch heeft de Marjane qua levensmiddelen mijn voorkeur. Dus wordt dat de volgende stop.
Om vier uur zijn we op de Route de L’Oued Sous bij Resort Labranda Dunes d’Or. Coördinaten N 30.40634 W9.59964. Een parkeerplaats achter de boulevard voor dertig dirham per nacht.
’s Avonds maken we een wandeling over de boulevard. Deze buurt is helemaal op toeristen ingesteld. Souvenirs, kleding winkels, restaurantjes, nachtclubs, hotels.
Slapen gaat hier prima en…… vannacht voor het eerst sinds weken zonder kruik en extra deken.
Zaterdagmorgen rijden we eerst naar de Uniprix. Parkeren met de camper gaat prima. De Uniprix valt mij wat tegen. Het heeft veel weg van de Chinese winkels in Spanje.
Als we de straat verder inlopen, zie ik coiffure Valentino, de kapper van Greta. Ik aarzel geen moment en laat mijn haar lekker kort knippen. In de tussentijd gaat Piet op zoek naar brood en patisserie Tafarnaut, waar je heerlijke gebakjes kunt eten.
Na een uurtje zien we elkaar weer. Piet heeft stokbrood, ik voel me heerlijk met kort haar. Tafernaut bewaren we voor later, want Arie is daar niet welkom.
We rijden via de N8(N11) naar Taroudant. Coördinaten N 30.47293, W 8.87064 Om een uur hebben we het laatste plekje aan de muur.
’s Middags lopen we naar het centrum. Via de soek komen we op het grote plein. Daar drinken we jus d’orange en eten we een sfunh. Er staan drie grote groepen mannen op het plein. In het midden staat een verteller, soms met muzikanten erbij. De verteller lijkt in trance. Alle mannen luisteren ademloos naar zijn verhaal. Jammer toch, dat we het niet begrijpen.
Vanavond de Mol. Een grote verrassing: Simone is eruit en dus ook de Mol van Karen, Stanley en Joa. ‘Onze Mol’ zit er nog steeds in.
Zondag 25 februari 2018:
Marktdag in Taroudant. We lopen er heen. Dat blijkt voor mij te ver. Lopen gaat me op het ogenblik slecht af. We lopen een stukje de veemarkt op. Kijken toe hoe een muilezel op een auto wordt geladen en zien de geitjes hun lot afwachten.
Dan moeten we toch, met wat stops, terug. Jammer. Op de terugweg zien we de verbodsborden voor campers in de Avenue Moulay Ismail. Fijn, dat we toch nog aan de muur bij Palais Salam mogen staan.
’s Middags kijkt Piet Feijenoord – PSV. Daarna gaan we op de fiets Taroudant verkennen. Natuurlijk beginnen we met een nos-nos en jus d’orange op het plein. Het is weer druk met vertellers, slangenbezweerders, een schilder, die met rietstengels werkt en heel veel mannen, die naar de verhalen luisteren. Piet wordt wel vijf keer gevraagd, of ze zijn slippers mogen poetsen.
Later fietsen we een eind langs de stadsmuur en eten een plat de dinde in een klein restaurantje.
’s Avonds maakt Piet nog wat foto’s van het verlichte stadswapen op het plein voor de stadspoort.
Maandag:
We worden wakker met regen en het regent met tussenpozen tot twee uur vanmiddag. Dan fietsen we naar de stad om dirhams te pinnen.
We rijden daarna helemaal om Taroudant langs de muur. Wat een indrukwekkend geheel is het.
Natuurlijk eten we vandaag ook weer een sfunh.
Tegen de avond maken we de grage klaar voor vertrek morgen. De fietsen gaan er steeds makkelijker in. Opvouwen is er niet meer bij. Ze passen geweldig.
De camperplaats is inmiddels overvol. Langs het trottoir staan ook vier grote campers.
Dan komt er nog een camper, die de uitgang zo afsluit, dat een camper er niet meer kan uitrijden. Voor ik het zelf besef sta ik buiten om daar tegen te protesteren. Het moet wel veilig blijven. Na veel (Frans) gepraat krijgt de bestuurder zijn twintig dirham terug en rijdt weg. De gardiën komt zijn excuses bij ons aanbieden. Ik ben er erg blij mee. Opgesloten zijn of je opgesloten voelen vind ik verschrikkelijk.
Dinsdag 27 februari 2018:
De zon schijnt. We rijden om negen uur Taroudant uit over de N10. Voor de derde keer gaan we de Tizi ’N Test rijden.
Al snel zien we sneeuw op de bergen van de Anti Atlas. Bij de afslag van Taliouine gaat de N10 over in R203. Hier ligt de weg over tien km eruit. We moeten gewoon piste rijden.
Daarna gaat het beter, maar tot aan Tahanaoute blijft grotendeels een smalle weg met een brede kartelrand.
Vlak voor de top stoppen we bij een restaurantje voor een kop nos-nos. We kletsen met drie Duitse jongeren, die een weekje met een huurauto Marokko verkennen.
Na de top worden we verrast door een wagen, die de gaten in de weg vult met kluiten asfalt.
Dat wordt slalom rijden om de camper niet onder te spetten. Ook kunnen we onze reserveflessen vullen met schoon bergwater.
Een tegenligger is geen pretje. Een bus helemaal niet
Pas om half vijf zijn we op Ourika Camp in Marrakech. Coördinaten N 31.52646 W 7.95971. Moe en flink door elkaar geschud. Zelfs twee plankjes in de kastjes zijn losgetrild.
We zetten de stoelen buiten, drankje erbij en nog een uurtje genieten van de zon.
Daarna douchen, salade maken en ons verheugen op morgen.
Woensdag 28 februari 2018:
We zijn al vroeg wakker. Snel opruimen, bed alvast opmaken voor vanavond en dan snel naar het vliegveld van Marrakech. We kopen Marokkaans gebak als welkom en dan begint het wachten.
Verwachte landing 10.45 uur wordt al snel 11.07 uur. Eindelijk rond half twaalf komen Liset en Bram door de douane.
Voor we gaan rijden, drinken we wat en eten we de gebakjes. Dan gaat het richting Agadir. Eerst nog door Marrakech en dan via de N8 naar de autobaan. Het weer wordt steeds slechter. Er staat een harde wind en het regent behoorlijk. In Agadir doen we boodschappen voor het avondeten. Dan rijden we naar camping International in Aourir. Coördinaten N 30.49462 W 9.62331.
We worden hartelijk ontvangen en zoeken dan snel een plekje. Gelukkig is de wind gaan liggen en kunnen Piet en Bram Feijenoord – Willem II kijken. Het regent nog steeds.
Donderdagmorgen ontbijten we gezellig en dan gaan we anroet.
In Aourir staan de straten vol modder. De putten zijn eruit gehaald en overeind gezet om de modderstroom te kunnen wegwerken.
In Agadir is het niet veel beter. Het regent nog steeds. Na Agadir wordt het beter. Over de R105 gaan we naar Tafraoute. Wolken en zon wisselen elkaar nu af.
Eenmaal in Tafraoute gaan we eerst eten bij café Marrakech. Daar zitten Wim en Wobbie met twee andere echtparen ook. Altijd leuk elkaar weer te zien.
Daarna rijden we naar het Keteldal. Het is niet drukker geworden en het plekje van Pieter en Greta is nog vrij. Dus parkeren we de camper daar.
Later lopen we een rondje over het veld. We lopen langs Gerrit en Fija. Dan zien we Thole en Everdien. Wat een verrassing. We gaan hun vast nog zien deze reis.
Aan het eind van de middag komt de herder met zijn geiten weer voorbij. Dat laat Liset zich niet ontnemen.
Vanavond geen roze bergen, maar…… de weersvooruitzichten voor morgen zijn goed.