Derde deel Roemenië: Van Moldavië naar de Zwarte Zee
Zaterdag 8 september 2018:
Weekend! En dat is te merken op de weg. De Roemenen gaan in groten getale winkelen of recreëren. Wij gaan vandaag richting het Lacu Rosu. Een rit van 260 km. Het is bewolkt en af en toe regent het. We nemen er dus gewoon de tijd voor.
Gelukkig klaart het al snel op. Onderweg zien we overal partytenten met barbecues. We zijn nieuwsgierig en stoppen. Het zijn Roma families. Zij verkopen hiervan alles. Het vlees ligt uitgestald. Je bestelt en het wordt voor je klaar gemaakt.
Er zijn ook stalletjes met honing, jam, chocolade en houten beschilderde eieren. Alles zelf gemaakt. Piet koopt een plak chocolade en ik een beschilderd eitje.
De 17B is een prima weg. De eerste 89 km tenminste. Dan bij Hangu wordt het erg slecht. We kunnen niet harder dan 30 km. Langs de stuwdam met uitzicht over het 40 km lange meer.
Om half vijf zijn we bij Motel Christina voor Bicaz. Sitecode 27406.Hier willen we overnachten. De vrouw bij de receptie is nors en onvriendelijk. Overnachten kan hier niet. Ze loopt weg en laat me gewoon staan. Ook als ik de site op Campercontact laat zien, reageert ze niet. Ze wijst naar de camping 200 meter verder. Maar ook daar kunnen we niet overnachten.
We merken nu waarom. Overal zijn trouwerijen en dat gaat gepaard met grote feesten.
We besluiten door te rijden naar Hotel Lacul Rosu.
Het is nog 30 km. Een rit door de mooie Bicazkloof. Een prachtige route en gelukkig een goede weg. De steile rotswanden komen hier vlak bij elkaar en het riviertje de Bicaz stroomt er doorheen met veel watervalletjes. Een weg ook vol souvenirkraampjes.
Tegen zes uur komen we moe aan bij Hotel Lacul Rosu. Sitecode 2523. Gps: N 46.79287 E 25.79382. Een verademing. Camperplaatsen met stroom, water, moderne douches voor 75 lei.
Eén minpuntje. De schotel doet het hier nergens. We staan tussen meters hoge dennen.
Ook hier is een groot trouwfeest.
We zijn met drie campers. Naast ons staat een Carthago uit Oostenrijk. Het is de derde keer, dat we elkaar treffen. Leuke mensen. We zullen ze vast nog eens zien in Roemenië.
De andere camper is een Italiaan.
Vanavond liggen we vroeg. Van slapen komt nog weinig. Het feest is in volle gang.
Zondag 9 september:
Wat een nacht. Om vier uur vannacht was het einde feest. Daarna toch nog lekker geslapen. We gaan douchen in het moderne en heel schone toiletgebouw. Dan gaan we op weg naar het Lacu Rosu, het rode meer. En we worden verrast.
Vroeger tijdens een aardverschuiving kleurde het water van het meer rood en knapten de bomen als lucifershoutjes af. De restanten van die bomen steken nog steeds boven het water uit. Wat een raar gezicht. We zijn gewaarschuwd niet op zondag hierheen te gaan. Dan komen alle Roemenen naar dit gebied om te picknicken en staat alles vol. Maar ja, het komt wel zo uit en het is inderdaad vol. We vinden toch een parkeerplekje en maken foto’s van het meer met zijn afgebroken boomtoppen.
Dan gaan we verder over de 12C. In Gheorgheni zoeken we een bank en pinnen we Roemeense Lei. De biljetten zijn van materiaal, dat niet te vouwen is. Het lijkt wel plastic. Het ziet er vrij nieuw uit. Het geeft echter net zo snel uit als onze euro’s.
Bij Racu slaan we af naar de 12A. Het is vandaag een bewolkte dag. Jammer, want ook nu is het landschap zo mooi.
Onderweg stoppen we bij de bouw van een houten huis. Wat een mooie constructie. Op de top bij Ghimes op 1159 m eten we een boterham en genieten we van het uitzicht.
Om drie uur zijn we in Comăneşti. Hier is een Kaufland en een Penny supermarkt.
Ook op zondag zijn de winkels gewoon open. We doen wat boodschappen en rijden dan de laatste vier km naar Camping ‘Camperland’, Gps N 46.4008 E26.48127 Sitecode 11769
De camping ligt aan de DN-12a tussen Comăneşti en Onesti, niet ver van de splitsing bij Comăneşti. Het is een caravan en reparatiebedrijf. Direct daarachter is de camping met goed sanitair in twee blokhutten. Er tegenover een overdekt terras met BBQ plaats met tafels en stoelen.
De eigenaar is Nicolai. Hij is op vakantie, maar wordt prima vervangen.
We zijn de enige gasten. We zetten de camper naast het overdekte terras. Daar krijgen we een palinka, een Roemeens drankje. Heel sterk. Piet drinkt het gewoon op. Ik neem een slok en voel het branden in mijn keel. Gelukkig lust Piet er wel twee.
In de loop van de avond komt er nog een Oostenrijks camperbusje en een Engelse vouwwagen.
Maandag 10 september:
We staan voor een dilemma. Wel of niet Moldavie. De wegen zijn er heel erg slecht en we vragen ons af, of we dat er voor over hebben. De camper (en wij ook)rammelt soms hier in Roemenie al aan alle kanten. We besluiten daarom het land Moldavie te laten schieten. De provincie Moldavië is genoeg.
We hoeven de route niet echt aan te passen. We gaan morgen naar de Vulcani Noroioçi.
Vandaag lekker luieren voor en in de camper. Piet houdt de camper een beetje vliegenvrij.
Vandaag lekker luieren voor en in de camper.
Dinsdag 11 september:
We nemen afscheid van Nicolai. Deze camping kunnen wij iedereen, die naar Roemenië gaat, aanraden.
In het eerste dorp wat we inrijden is markt. We kunnen de camper goed parkeren. Aan het begin is er een groot veld met kleding. Het lijkt wel of de kledingcontainers uit Nederland hier zijn uitgestort. Een slagveld van mensen, die erin graaien. Het valt ons toch op, dat in Roemenië veel winkels zijn met tweedehands kleding. Zelfs de grote Outlets verkopen tweedehands kleding. De markt is verder niet anders als in Marokko. Veel groenten en fruit, eettentjes en keukengerei.
We rijden verder naar Oneşti. Ook hier is een Lidl. Via de E85 komen we in het beroemde wijngebied van Roemenië, Vrancea. Langs beide kanten van de weg staan stalletjes met druiven en wijn, afgewisseld met autosloperijen. Tegen vier uur zijn we in Scortoasa bij Camping Muddyland Gps: N45.346901 E26.709299
Het is een prachtige camping gelegen in de natuur, voorzien van een bar restaurant met verse lokale gerechten. Je kunt er ontbijten en er is een wasmachine aanwezig. De eigenaren zijn vriendelijk en behulpzaam. Hij ligt 500 meter van de vulkanen af.
Het is erg rustig. Er zijn nog twee Duitse campers en in de loop van de avond komen er nog twee buscampers.
Woensdag 12 september:
De zon schijnt. We gaan klimmen. Vijfhonderd meter naar de vulkanen. Voor het eerst neem ik toch maar een wandelstok mee. Dat blijkt een goed idee.
De wandeling is soms behoorlijk steil. Er liggen grote, platte keien als voetpad.
We genieten van het begin tot het eind van deze tocht. De camping en de camper worden steeds kleiner en het uitzicht verder en mooier. Arie huppelt vrolijk voor ons uit.
Bij de toegang tot de vulkanen wacht ons een teleurstelling. Er mogen geen honden mee het terrein op.
De bewaker spreekt geen woord buiten het Roemeens en lijkt onverbiddelijk. Als Piet Arie optilt mogen we toch door. Hij loopt met ons naar een bord. Hierop staat (naast allerlei andere verboden) dat we een bekeuring kunnen krijgen van 500 tot 1000 lei. Vasthouden dus.
Het is een bijzonder gezicht. Ronde plassen bruine modder, die in het midden ineens beginnen te borrelen. Wij tellen wel zes of zeven van die vulkanen. Het gebied is echter zo groot, dat er vast meer zijn.
Als we uitgekeken zijn wandelen we weer naar beneden.
Het is een mooie, warme dag vandaag. Wel een stevige wind, maar dat doet niets aan deze dag af.
Donderdag 13 september:
We rijden naar Braila. We hebben een parkeerplaats in Park4Night gevonden aan de Donau. Helaas voelen we ons allebei bij aankomst daar niet prettig. We gaan daarom door richting Donaudelta. We volgen de navigatie en staan plotseling voor het veer naar de overkant van de Donau. We gaan op de pont. De spiegels moeten in. Aan beide kanten blijven vijf centimeter over.
De overtocht duurt maar een kwartier. Aan de overkant stoppen we op een P om te lunchen. Piet laat Arie uit en komt een Roemeense man tegen, die aan de overkant woont en zijn schoenmaat heeft. Hij geeft een paar schoenen, overhemd, broek en T-shirt. Een gelukkig mens loopt even later weg. We stoppen een uurtje later bij Mãnãstirea Saon, een klooster dat in 1846 werd gesticht door monniken van het Celic-Dere klooster. Het is 1960 gesloten door de communisten. In 1990 ging het weer open. De nonnen bewerken het land, houden dieren en de tuin staat vol appel- en perenbomen. Gps N 45.216801 E 28.542601. Een aanrader.
We parkeren de camper, bezoeken de kerk en blijven hier overnachten. Vanavond genieten van het gezang van de nonnen. Daarna zien we de eerste aflevering van ‘Klem’ en het laatste deel van Expeditie Robinson.
Vrijdag 14 september:
Heerlijk geslapen. We roosteren een deel van het brood van gisteren. Wat over is brengt Piet met een beker melk bij een zwerver, die op de parkeerplaats zit.
Bijenkasten in een aanhanger Altijd een flinke hindernis om te nemen
Borden bij binnenkomst stad 'BUN VENIT!' en bij het verlaten 'DRUM BUN'
We gaan over de 22 naar Tulcea. Doen boodschappen voor een paar dagen bij de Lidl en rijden dan de Donaudelta in naar Murighiol. We hebben even getwijfeld, maar € 100,- voor een boottocht door de Delta van drie uur zien we beiden niet zitten. Piet meer om de duur van de boottocht, ik vind het gewoonte duur. Thole moet deze boottocht echt maken. Hij weet zoveel van vogels. Wij lezen dan met plezier zijn verhaal.
De dorpen in de Donaudelta doen triest aan. Veel leegstand, veel ingestorte huizen, veel zwerfhonden. Het weer vandaag doet er ook geen goed aan. Het is erg bewolkt en grauw.
We lunchen bij Enisala, een mooi uitkijkpunt en een fort. De foto’s weerspiegelen de sombere dag.
Om vier uur zijn we op camping Holiday, negen kilometer van Constanta. Gps N 44.27467 E 28.61774. Een camping aan het strand. We kunnen maar voor twee dagen boeken, want de camping gaat zondag dicht.
Zaterdag gaan we op de fiets naar Constanta.