Zondag 16 december 2018
De dag na het feest van Anke en Dave. Ze kunnen terugkijken op een prachtige avond met veel familie, vrienden en collega’s. De muziek werd verzorgd door ‘Just for Fun’, anders gezegd door hun zelf. Wij hebben genoten.
We staan op tijd op. Het heeft gesneeuwd!! Bah, niet leuk om te rijden.
Als ik wil douchen, zie ik een grote spin op de witte muur van de overloop boven het trapgat. Piet is met Arie uit. Ik blijf dus stokstijf staan, tot Piet terugkomt en het monster vermoordt. Dan pas kan ik verder.
We ontbijten bij Anke, Dave en Rowan. Sanne en Joep. Carolien, Pitti, Luc, Antonie en Mara zijn er ook.
Heerlijk ze nog even te zien.
Om elf uur nemen we van iedereen afscheid en gaan we ‘anroet’.
De wegen zijn schoon, geen vrachtverkeer en het is erg rustig. We zijn snel door Antwerpen en Brussel. Na Charleroi gaan we bij Rocroi de grens over.
Hier zien we voor het eerst de mensen in gele hesjes. De weg is versperd met pallets, autobanden en houtvuren. We kunnen langzaam gewoon passeren.
De geplande camperplaats in Charleville Meziere laten we liggen.
Het is mistig, maar goed te rijden.
We rijden ruim 150 km verder en stoppen in Sezanne in de Champagne. Het is inmiddels donker. Het stadje is helemaal in kerstsfeer en gezellig verlicht. De camperplaats is prima. Gratis met stroom, water vullen en lozen.
Maandag 17 december:
Heerlijk geslapen en niet koud gehad. Arie uitlaten, ontbijtje, koffie ook voor onderweg. Om 9.15 uur rijden we alweer. De zon schijnt. Het wordt vandaag 11º.
In Epernay zien we de gele hesjes weer. In Montlucon hebben ze een hele stellage gebouwd.
Het verkeer heeft er geen last van. We kunnen overal rustig doorrijden.
Tot Chateauroux rijden we route National. Veel rotondes, veel stadjes. Altijd leuk voor een half dagje. Daarna de A20. Een bekende en fijne weg. Om vier uur zijn we in Bessines sur Gartempe, 30 km voor Limoges. Weer een CP met stroom en….. Kerstverlichting.
’s Avonds maken we een wandeling door het dorp.
Dinsdag 18 en woensdag 19 december:
Twee dagen, waarin we veel kilometers maken. Het is droog, soms zonnig en tussen de 5 en 10º.
Dinsdagavond slapen we in Vitoria Gasteiz op een mix-parking. Tegenover de plaats is een grote Mercadona en een echter bakker. Woensdag is hier markt. We gaan daar natuurlijk naar toe. Hij valt erg tegen. Veel plekken blijven leeg.
Woensdag rijden we over de N1 naar Burgos. Vandaar rijden we de A62 tot Salamanca. Daarna wordt het A66. Het is erg rustig op de weg. We pauzeren op tijd en zijn na deze twee dagen ruim 1.200 km zuidelijker.
Woensdagavond overnachten we in Alcuéscar bij La Tiera Verde. Het is een camperplaats met drie huisjes, gelegen midden in de natuur. We zijn de enige gasten. De Nederlandse eigenaars, Jantien en Walter, wonen in het dorp. We krijgen de sleutel van een van de huisjes om gebruik te maken van de douche en toilet.
Kosten hiervoor € 7,50. Voor het overnachten mag een donatie worden gegeven.
Arie kan hier lekker vrijlopen. Na twee lange dagen in de camper vindt ze dat heerlijk.
Donderdag 20 december:
Lekker geslapen. We douchen uitgebreid in het huis, ruimen op, nemen afscheid van Jantien en Walter en gaan dan op weg. Het is mistig. Tot Sevilla hebben we daar regelmatig last van. Dan knapt het op. Het wordt snel 17º buiten en in de camper kan de verwarming uit.
We tanken nog wat gas bij in de flessen en rijden dan gelijk naar het kantoor van Carlos. We betalen deze keer € 190,- voor de open tickets. We varen morgen om 9.00 uur met FRS.
Marokko, we komen er aan!!
Vrijdag 21 december:
Om acht uur staan we in de rij van FRS. Het kantoor gaat keurig op tijd open. Er zijn maar vijf campers, die gelijk met ons inschepen. Wij zijn samen met Wim en zijn Bürstner. Wim gaat voor de eerste keer overwinteren. Het is leuk om hem een beetje wegwijs te maken.
De overtocht gaat snel. In Tanger Med is het weer erg rommelig. Personenauto’s en busjes moeten helemaal worden uitgepakt. De controle is streng. Wij moeten achteruit en de slagboom gaat voor ons dicht.
De beambten gaan in de andere rijen verder. Na een poosje ga ik maar eens poolshoogte nemen.
De slagboom gaat eindelijk open en ik duw een beambte de papieren in zijn handen. Het helpt, maar we zijn wel een uur verder.
We rijden naar camping Asaada in Asilah. Coordinaten: N35.47183 W6.02911. We worden vriendelijk ontvangen en kunnen op dezelfde plek als alle jaren staan. Wim staat naast ons.
We proberen eerst de schotel. Hij moet worden bijgesteld. Piet klimt de ladder op en in een paar tellen hebben we beeld. Vanavond dus ‘Flikken Maastricht’ en The Voices.
Vanmiddag gaan we met z’n drieën en Arie de stad in. Ik ga eerst naar Maroc Telecom om het simkaartje op te waarderen. Voor 100 dirham heb ik weer een maand 10GB data.
Bij de stadspoort staan twee campers op de parkeerplaats. De mensen zitten op straat naast hun camper. Het is erg druk met koetsjes. Wij vinden de camping in Asilah dan toch fijner.
Jammer genoeg is de toegang naar het balkon met uitzicht op zee gesloten. We zien wel overal nieuwe muurschilderingen.
We drinken een bamboe-sinaasappeldrank aan een stalletje en pinnen dirhams bij de bank.
Als we terug op de camping zijn hebben we, volgens de stappenteller van Wim, acht km gewandeld.
Later vanavond check ik de mail. Op het Camperforum en via de mail van vrienden vernemen we, dat het terrein in Tafroute voorlopig is gesloten om veiligheidsredenen. Men denkt dat het te maken heeft met de gruwelijke moord op de twee meisjes op de Toebkal. Een verschrikkelijk gebeuren.
Later deze week vernemen we via het Camperforum en het Saharaforum onderstaande berichten. Het heeft dus niets met de moorden te maken.
Bonjour mes amis
Merry Christmas to you too .
Soyez bienvenue a tafraout chez moi pas de problème mais la place libre je crois que c'est fini
Cordialement (bericht van Mohamed van de garage in Tafrout)
Op het Saharaforum staat een posting van iemand, die al jaren in Marokko woont, dat er in november een decreet is uitgevaardigd in Marokko die het vrij staan verbiedt.
Seit November diesen Jahres ist freies Campen in zahlreichen Provinzen nicht mehr erlaubt.
Freisteher werden von den Behörden angesprochen und gebeten einen Campingplatz oder andere "sichere" Orte anzufahren.
Auch wenn einige Reisende damit jetzt erst konfrontiert werden, so hat dies nichts mit den Morden bei Imlil zu tun. Vielmehr wurde das entspr. Dekret schon im November heraus gegeben.
Es ist nicht unsicherer geworden in Marokko frei zu stehen, vielmehr möchte man "besonders sicher" sein im Umgang mit Touristen. Zudem können Touristen dadurch besser registriert
werden. Laut Gesetz muß sich jeder Ausländer der in Marokko übernachtet bei der örtlichen Polizei/Gendarmerie registrieren.
In Hotels und auf Campingplätzen werden Registrierungskarten ausgegeben und abends bei der Polizei abgegeben.
Freicamper hingegen sind oft nur schwer für die Behörden zu finden und arbeitsaufwändig zu registrieren.
Vandaag is het ook de kortste dag en de langste nacht. Dat is fijn. We zijn best moe, dus een lange nacht is heerlijk.
Zaterdag 22 december:
Heerlijk verslapen. Tegen negen uur worden we wakker. Douchen, aankleden (de winterkleren gaan in de wasmand), Arie uitlaten, ontbijten, afscheid nemen van Wim en op weg naar Oualidia.
We rijden tot de afslag naar Oualidia de A5. De zon is al vroeg warm. Het wordt 22º met een strakblauwe hemel.
Het is niet druk op de weg. 495 km, 274 dirham en zeven uur later rijden we de parkeerplaats in Oualidia op. Coordinaten: N32.73232 W9.04418. Er staan maar 14 campers. We parkeren de camper aan de kant van het plein. Piet kan ’s nachts niet slapen van het gekwaak van de kikkers.
De gardiën komt ons de hand schudden. We bestellen gelijk voor morgen tajine poulet.
Naast de gardiën is er nu ook bewaking van een politieagent en iemand uit het leger.
We moeten de schotel weer bijstellen. Daarna wandelen we naar de zee. Later gaan de beentjes omhoog. Genoeg voor vandaag.
Zondag 23 december 2018:
Zondags ontbijtje met gekookt eitje. De deur staat al open. De zon kijkt al voorzichtig binnen.
De stoelen gaan naar buiten. Ik lees mijn boek vanmorgen uit. Piet maakt een puzzeltje. Arie loopt lekker los.
Naast ons zijn gisteravond Fransen gekomen. Ze zijn voor de eerste keer in Marokko. Vinden alle aandacht van de verkopers prachtig. Jammer, dat ze zo luidruchtig zijn.
Om twaalf uur komt de tajine poulet. We eten binnen, Er zijn veel vliegen, die een hapje mee willen eten.
Vanmiddag lopen we naar de zee. De Marokkanen zijn vrij en dat is goed te zien. Het is druk op het strand. Er zijn stalletjes met vis, snoep en drankjes. Leuk om een poosje gewoon naar alle bedrijvigheid te kijken. We lopen later over het strand terug naar de camperplaats.
Maandag 24 december:
We gaan vandaag naar Sidi Kaouki, camping Soleil. Coordinaten: N31.34980 W9.79470. Vorig jaar hebben we hier ook gestaan. Rachid heeft vroeger bij camping Kaouki Beach gewerkt en is twee jaar geleden voor zichzelf begonnen. Een leuke kleine camping.
Eerst doen we boodschappen in Oualidia. Tomaten, aubergines, courgettes, uien en paprika. Onderweg kopen we nog een stokbrood.
We rijden de 301 naar Safi en gaan dan over de N1 naar Essaouira. Het is een mooie route en de N1 is prima om te rijden.
In Essaouira tanken we. We kunnen hier ook pinnen. Het is nog niet mogelijk overal te pinnen bij de tankstations.
Bij de Carrefour slaan we water, yoghurt en natuurlijk vijgenjam in. Als we langs de camperplaats in Essaouira rijden, zien we dat deze helemaal leeg is. Jammer!
Dan gaan we het laatste stukje naar Sidi Kaouki.
Na de afslag Sidi Kaouki ligt de weg van 11 km naar Sidi Kaouki er helemaal uit. We moeten over het grind. Gelukkig valt het allemaal mee. Zonder steenslag bereiken we de camping.
Het is niet druk. Er staan tegen de avond 12 campers op de camping.
Rachid is met vakantie wandelen in Dachla. We parkeren vlakbij de receptie. Internet is hier nog niet echt in orde. Dat geldt nog steeds voor de stroom. De koelkast blijft op gas. Deze week toch maar eens kijken naar een stabilisator. Ook de schotel moet weer een stukje worden verzet.
We settelen ons en Piet gaat met Arie wandelen. Naast de camping hebben we op de vrije plaats campers gezien. Deze plek is redelijk druk bezet. Er is water en een toilet. Kosten DH 30 per dag. Wij besluiten toch op de camping te blijven.
Het is vanmiddag bewolkt, maar wel warm. Piet wast de camper, die echt vies is.
Ik maak vanavond nasi buiten op de Marokkaanse brander. Daarna Kerstavond!
Dinsdag 25 december:
Eerste Kerstdag. We hebben er niets mee. In Marokko is het ook een gewone dag.
Voor mij niet. Na het douchen maak ik mijn bril schoon en houd twee stukken in mijn handen. Jeetje, de bril is nog geen veertien dagen oud.
Er zit niets anders op, dan mijn reservebril met verkeerde glazen te dragen.
Het is een echte zomerdag vandaag. Het wordt 23 graden met een strakblauwe hemel.
We maken vandaag een lange strandwandeling en drinken een jus d’orange in het dorpje. Ik ben blij dat mijn sandalen even uit kunnen.
Woensdag en donderdag 26 en 27 december:
Heerlijke dagen. ’s Morgens vroeg gaat de Top 2000 op. Het is niet druk op de camping. Donderdag staan we maar met zeven campers. De hele dag komen er verkopers met vis, groenten en fruit. Er wordt toch ook weer een zonnepaneel geleverd door JOUI Mohamed.
De monteurs vertellen, dat men in Tafraout weer gewoon vrij kan kamperen. Op het Camperforum lees ik dat nog niet. Even afwachten dus!
Donderdag is ook wasdag. Alles weer lekker schoon. De dekbedden naar buiten en de vloer geveegd. Vanmiddag een wandeling naar het dorp.
De route van de eerste week in Marokko
Vrijdag 28 december:
We nemen afscheid van Ali, de beheerder van camping Soleil. Het was heerlijk hier vier dagen te zijn.
We rijden over de mooie route via Smimou naar de camping in Aourir. GPS: N 30.49475, W 9.62374. Onderweg veel herders met kuddes geiten, schapen en koeien. We passeren ook een kudde dromedarissen. We beseffen, dat we dit alles heel gewoon vinden. Zolang komen we hier al. We zien ook veel verbetering en modernisering in Marokko. Betere wegen, veel nieuwbouw, goede trottoirs. Vlak voor Tamri vinden wij het mooiste stuk van de N1. Een weidse blik over het landschap met de zee op de achtergrond en daarna de afdaling. Elk jaar rijden we dit stuk en nog steeds blijft het schitterend.
Rond een uur zijn we in Aourir. Het is druk. Opeens zien we rook en schieten van overal mannen met blikken en emmers water naar het midden van de straat. Er staat vlak voor ons een auto in brand. We kunnen gelukkig een stukje terug. Ongelooflijk hoe snel deze brand geblust is. Zeker als je ziet hoe de auto er nu uitziet.
De camping is redelijk vol. Het is heerlijk om Greta en Pieter weer te zien. We zetten de camper op de plek achter hun. Dan heeft Greta de koffie klaar en kunnen we bijpraten.
Weer een stralende, zonnige dag vandaag 21º.
Zaterdag en zondag 29 en 30 december 2018:
Rustige dagen. Prachtig weer, wat te veel wind. De douche is een verademing. Zo warm en zo hard. Beter als thuis. Ik wil er bijna niet onderuit.
We ruimen wat op. ’s Middags komen Ria en Peter uit Sidi Wassai hierheen. We staan naast elkaar. We verheugen ons op een gezellige oudejaarsdag.
Zondag gaan de drie P’s wandelen. De wederhelften genieten dan van een manloze morgen. Ieder op haar eigen manier.
De hondjes moeten ook weer even aan elkaar wennen. Al snel vliegen ze elkaar in de haren. De een gromt nog harder als de ander. Arie gaat eerst een poosje in quarantaine in de camper. Daarna Rexa.
’s Middags fietsen we met Greta en Pieter naar Aourir. We eten lamskoteletten met salade en frites. Daarna fietsen we naar Imourane. Ook hier is de (te snelle?) vooruitgang zichtbaar. Appartementen, hotels en eethuisjes worden uit de grond gestampt. Waarschijnlijk goed voor Marokko, maar voor ons verliest het land aan charme.
’s Middags krijg ik een app van Willem. Hij is alleen voor de eerste keer in Marokko. Ook hij komt naar Aourir. Plaats genoeg.
Zondagavond klaverjassen we bij Ria en Peter.
Oudejaarsdag:
Anke 45 jaar. Onze benjamin! Waar blijft de tijd.
Rond tien uur komt de Arganman, die ook in Tafraout komt. Ik koop een halve liter arganolie voor mij en drie potjes argancreme voor de schoondochters van onze meiden.
De mannen gaan wandelen. Ik ruim op, Greta en ik maken alvast van het ronde brood van gisteren een pizza voor ’s middags. Daarna worden de rozijnen geweekt en het beslag voor de oliebollen klaargezet.
Even denken we dat de wind een spelbreker gaat worden, maar rond tweeën gaan de eerste lepels beslag toch de hete olie in.
Wij bellen nog met alle meiden. Zo heerlijk om zo ver even heel dichtbij elkaar te zijn.
Het is een middag van heerlijke hapjes tomaat met ansjovis en balsamicoparels en/of truffelmayonaise, tonijnslade, fruitsalade, oliebollen van Pieter en Elly, koffie, champagne, cava en witte wijn. Mooie Marokko herinneringen worden opgehaald.
Rond zessen wordt het fris en breken we op. Ria en Peter blijven voor een revanche klaverjassen.
Vanavond zijn we samen. We zijn in gedachten bij Ton en Saskia, die een moeilijke tijd tegemoet gaan. Zijn daarnaast ook trots op onze meiden en Jacolien, die daar zo mee bezig zijn en zoveel voor elkaar betekenen. Maar ook op Carolien en Ans, die verder weg wonen, maar ook zo betrokken zijn. Het leven kan soms zo hard zijn.
Een keer poetsen kan geen kwaad Heerlijk plekje Sidi R'bat
Dinsdag 1 januari 2019:
De dag na. Het is even nadenken, waar we zijn. Mijn hoofd wordt iets later wakker vandaag. Een nieuw jaar. Nieuwe kansen, nieuwe reizen, gezondheid behouden.
We ontbijten, de drie mannen maken nog een wandeling en dan breken we op. We gaan naar Sidi R’bat. Even vrijstaan aan de zee. Peter en Ria trekken ook verder. Zij gaan langzaam noordwaarts. Pieter en Greta gaan morgen richting Sidi Ifni. Wim blijft nog een paar dagen in de buurt van Agadir.
We nemen de rondweg om Agadir en zijn om twee uur in Sidi R’bat. Het is vol. Bovenop staan acht woestijnratten (4Wdrives). Wij zoeken op het terras eronder een plekje.
Woensdag t/m vrijdag 4 januari 2019:
Genieten van de zon. We maken een strandwandeling en fietsen naar Massa. We drinken Nos-Nos op een terras. Natuurlijk krijgen we er ook een flesje water bij. Op de terugweg weigert de accu van Piets fiets. Juist als we moeten klimmen. Ik had dat in Aourir al. Piet heeft daarna de accu in zijn fiets geplaatst. Gelukkig doet hij het na een pauze weer en kunnen we rustig naar Sidi R’bat terugrijden.
Met de Duitse buren ga ik naar Fatima. Zij woont naast het hotel en wast voor toeristen.
Ik breng woensdag een tas vol. Vrijdag kan ik hem ophalen.
Woensdag staan er twee busjes met Duitse jongeren boven ons. In de loop van de middag komen en Marokkaanse jongeren, die tentjes opzetten. Ze zitten gezellig bij elkaar. Er wordt wat zoetigs gerookt en een van hen tokkelt wat op een gitaar.
’s Avonds wordt er vlak boven ons een kampvuur aangestoken. Gelukkig staat de wind de goede kant uit. Toch gaat Piet erheen om te vragen, of ze het klein willen houden. Dat gebeurt ook.
Zaterdag 5 januari:
Morgen is er markt in Sidi Ifni. Een grote, gezellige markt.
We nemen afscheid van de Duitse buren en rijden om half tien het dorp uit. We rijden over de N1 naar Tiznit. De weg is een paar jaar geleden helemaal vernieuwd en grotendeels 4-baans. In Tiznit koop ik melk, yoghurt en limonade bij de supermarkt. Er is zelfs Griekse yoghurt.
Dan gaan we over de R104 naar Mirleft. Halverwege geeft Maps.me een afslag naar Mirleft. De weg lijkt prima, pas klaar en de eerste tien kilometers rijden prima. Dan houdt de weg op. We rijden omhoog een klein, smal dorp in. Er moet een bestelbus worden weggehaald, zodat we verder kunnen. Dan moeten we ruim vier kilometer stapvoets verder. Een weg kun je het niet meer noemen. De camper schudt zelfs stapvoets heen en weer.
Ver onder ons zien we Sidi Boufdail. Daar moeten we weer op de R104 komen.
We doen een uur over dit stuk. Dan voelen we weer en weg onder de wielen.
Voor Mirleft kijken we nog even op Plage Imi Ntarga. Hier staan een aantal campers, omgebouwde vrachtwagens en 4 W-drives. Overnachten mag hier weer.
Om één uur parkeren we op de markt in Sidi Ifni. We lopen over de markt, maar die is nog niet voor de helft opgebouwd. We kopen een stokbrood en besluiten eerst naar de camping te gaan.
We kiezen deze keer voor camping ‘Cran Canaria’, (Gps: N29.38311 W10.17135), omdat we de accu van de fiets niet vertrouwen. Camping Tamhroucht ligt drie km voor Sidi Ifni. De weg ernaartoe kent echter twee grote klimmen en afdalingen.
Deze camping is nieuw en staat op de plaats van camping ‘Solmar’, die een paar jaar terug is weggespoeld. Het ziet er netje uit. De beheerder is een vriendelijke man. We vinden een goede plek. Vandaag gaat voor het eerst de sunblocker aan de luifel. De zon is erg heet.
Om vier uur fietsen we naar de markt. De fiets slaat de weg omhoog weer een keer af. We zetten de fiets op het parkeerterrein. Daar is een gardiën. Een prettig gevoel om de fiets daar achter te laten.
Op de markt komen we Pieter en Greta tegen. We gaan gezellig met elkaar een bolus eten met een Nos-Nos. Voor Pieter een espresso.
Om zes uur fietsen we terug naar de camper.
Vanavond de eerste aflevering van ‘De Mol’.
Zondag 6 januari 2019:
Slecht geslapen. Vannacht hebben we tot vijf uur kunnen meegenieten van muziek van disco of bruiloft. We breken vanmorgen op en rijden met de camper naar de markt.
We hebben om één uur afgesproken met Pieter en Greta om vis te eten in het restaurant.
Piet eet tajine boeuf en wij drieën een mix grill van vis.
Daarna drinken we een nos-nos en lopen we de markt over. We kopen nog aardbeien en dadels en rijden dan naar camping Tamhroucht. GPS: N 29.39725, W 10.14932
Er is nog veel ruimte op de camping. We zoeken een leuke plek en installeren ons weer voor een paar dagen.
Aan het eind van de middag krijgen we een appje van Christel en Niels uit Texel. Ze vragen of we nog in Sidi Ifni staan. Nog geen uur later rijden ze hun bus op de plek naast ons.
Het is leuk elkaar weer te zien.
We kletsen bij over het wel en wee van hun (ex) winkel Paal 12.
Vanavond kijken we het eerste deel van ‘Judas’. Wat zal deze serie weer teweegbrengen. Hij is in ieder geval spannend.
Maandag:
Markt bij de moskee. Een wandeling van ruim drie km heen en terug. De markt is kleiner als in de stad, maar toch vind ik er weer wat. Een schep om de oliebollen volgend jaar uit de pan te tillen. We kopen er gelijk twee, ook een voor Pieter en Greta.
We drinken nos-nos en jus d’orange tegenover de markt met Christel en Niels.
Vanavond eten we bij Christel en Niels. Kalkoensaté met pindasaus, tzatziki en couscous-salade. Tegen achten wordt het fris en gaan we naar binnen.
Morgen gaan zij verder naar Assa en Icht.
Dinsdag 8 januari 2019:
De gardiën van de camping heeft baguettes voor ons gehaald. Om half tien zwaaien we onze buurtjes uit. We krijgen een wit en een zwart Texels schaapje als aandenken. Pieter en Piet maken hun dagelijkse wandeling.
Daarna drinken we koffie met Marokkaans gebak bij Pieter en Greta. Altijd gezellig.
Vanmiddag wandelen we naar de wijk aan de overkant van de camping. Alleen nieuwbouw, hoge blokkendozen. Trottoirs in aanleg, veel stenen en grote zandhopen, maar er wordt niet gewerkt.
Woensdag 9 januari 2019:
Vandaag fietsen we naar de haven van Sidi Ifni. Er zitten weer een paar stevige klimmen in. De accu van Piets fiets kan het weer niet aan en valt verschillende malen uit. Natuurlijk bij het klimmen.
We fietsen langs de zee terug. Ook hier wordt een nieuwe boulevard gemaakt. Er staan al prachtige granieten banken. Het plastic zit er nog omheen.
Als ik een foto maak word ik aangesproken door een mevrouw, die met haar man op een muurtje zit.
Als ik vertel, dat ik uit Nederland kom, schakelt ze over op Nederlands. Ze heeft jaren in Amsterdam gewoond.
Het uitzicht op zee blijft altijd trekken. De vissersbootjes, de voetballende jeugd en….. de verschrikkelijke rotzooi op het strand.
We besluiten de dag met nos-nos op het terras van ‘ons’ café. Piet haalt bolussen, maar het is nog te vroeg. Hij komt met kleintjes terug. Gelukkig krijgen we daarna ook nog de echte.
Donderdag 10 januari 2019:
Hieperdepiep Pim 20 Jaar!!! Wat een volwassen kleinzoons hebben wij toch al. Helaas geen recente foto van je Pim, dus moet je het met deze doen. Toen kon je al goed autorijden.
We nemen (weer) afscheid van Pieter en Greta. We hebben heerlijke dagen gehad. De mannen hebben veel gewandeld. Greta en ik zijn meer op ons zelf. Lekker even je eigen ding, als de mannen van huis zijn. Met zijn vieren lekker gefietst, gegeten en de markt bezocht.
Maar tegelijk waren het ook heel verdrietige dagen. Saskia kreeg drie weken geleden het bericht, dat ze nog maar even te leven had. Deze week ging het heel snel bergafwaarts. Het was heel fijn, dat we ons verdriet ook bij Pieter en Greta kwijt konden. Zij hebben steeds een luisterend oor gehad.
De weg naar Guelmin wordt opgeknapt. Er zijn steeds kleine omleidingen met grind en stenen.
We doen het dus rustig aan. We doen boodschappen bij de Marjane in Guelmin.
Om drie uur zijn we op camping Camping Aain Nakhla, sitecode 53863
GPS: N 28.94090, W 9.93336
In de loop van de middag krijgen we hier het telefoontje, dat Saskia is overleden.
Vrijdag 11 januari:
Vannacht beter geslapen. Vanmorgen hebben we Joop gebeld om hem te condoleren met het overlijden van Saskia. We hebben lekker met elkaar gekletst. Zo fijn, dat dat met elkaar kan.
Van Greta heb ik een condoleancekaartje gekregen. Ik schrijf het en we rijden naar Fask om op het postkantoor een postzegel te kopen en hem te versturen.
Helaas. Het is vandaag 11 januari Nationale feestdag in Marokko.
Dag van het Onafhankelijkheidsmanifest. Alle officiële instanties zijn gesloten. De kaart moet tot morgen wachten.
We rijden verder. In Assa stoppen we en doen boodschappen. Er is een overdekte markt. Er hangen vers geslachte geiten. Het blijft toch een naar gezicht.
We gaan vandaag over de N12 naar camping Ammerdoul in Icht, Sitecode 19997
GPS: N 29.04699, W 8.84605.
Het is een prachtige route. Het begin van de Westelijke Sahara, een echt woestijnlandschap.
We komen weinig of geen auto’s tegen.
We stoppen rond de middag om te eten. Ik bak buiten pannenkoeken. Arie kan lekker even rennen.
Als we opgeruimd hebben en verder rijden, kom ik tot de ontdekking dat we de verkeerde kant opgaan. De zon tegemoet, richting zuiden. We kijken op de kaart en het klopt. We zijn bijna in Zag. Deze plaats ligt vlakbij de Algerijns en Mauritaanse grens.
We draaien en gaan terug naar Assa. Daar vervolgen we de N12 naar Icht.
Om drie uur zijn we op de camping. Hij is helemaal leeg. De eigenaar is er wel. We kijken eens rond en besluiten toch te blijven. We hebben een heel groot terrein voor ons alleen.
Later lopen we het terrein rond. Camping Ammerdoul is het niet (meer?). Het is slecht onderhouden, overal ligt rommel. Het sanitair is achterhaald. De omschrijving in Campercontact is, waarschijnlijk van jaren geleden.
Morgen, eerder dan gepland, naar Tafraout. Vandaag genieten we van de rust hier en kijken we nog eens terug naar de voorgaande, droevige dagen.
Route van Aourir tot en met Icht