Vrijdag 1 februari 2019:
Er zijn nog te veel zwerfhonden in Marokko. Vannacht is de ijzeren vuilniston, twintig meter bij ons vandaan, omgegooid. Er is door de honden behoorlijk gevochten om de inhoud. Gejank en geblaf. Wonder boven wonder bleef Arie stil.
Het wordt vandaag een bewolkte dag. Een goede reisdag dus. We gaan naar Imsouane, of Imousane zoals het ook wordt vermeld op de kaart.
We komen door het bananendorp Tamri. Er hangen grote trossen groene bananen aan de struiken. Als we voorbij het dorp omhoog rijden heb je een prachtig gezicht op de bananenvelden aan beide kanten van de rivier Qued Tinkort.
Voor Imsouane klimmen we weer omhoog. Bijna bovenop staat een school. Een school herken je in heel Marokko aan de vrolijke kleuren en de tekeningen op de muur.
Net op dit punt gaat een man op een ezel ons voorbij. Ik zie drie vervoermiddelen naast elkaar:
- Een auto, die in Nederland de keuring niet zal doorstaan
- Een ezel, het vervoermiddel van eeuwenoud hier
- De camper van de toerist, die in grote getalen in de winter op de Marokkaanse campings, stranden en wegen te vinden zijn.
Rond de middag zijn we in Imsouane. We parkeren de camper op een leuk plekje en gaan het dorp in. Er zijn leuke winkeltjes, veel terrasjes en eettentjes. Elke dag is er verse vis te koop.
Nu de zon nog en dan redden we het hier wel weer een paar dagen.
’s Middags komen twee Marokkaanse jongens van het eettentje vlakbij ons een pot thee en brood met arganolie brengen. Zij zetten twee stoelen erbij en we proberen met handen en voeten een gesprek te voeren. De een spreekt wat gebrekkig Engels en de andere wat Frans.
Na een uurtje gaan ze weer aan het werk. Ik maak macaroni.
Vanavond kijken we ‘Flikken Maastricht’ en The Voice. Het regent en om tien uur gaat het behoorlijk waaien. Het beeld valt stil. Zo jammer, maar de schotel gaat naar beneden.
Zaterdag 2 februari 2019:
Wat een nacht. Hier zijn nog veel meer zwerfhonden. Ze slapen onder de camper en laten zich goed horen.
Piet haalt brood en laat Arie uit. We ontbijten, douchen en gaan wandelen.
Het is een dorp, waar je de camera gewoon aan kunt laten staan. Er zijn zulke leuke foto’s te maken.
Ik werk de website bij. Het waait nog steeds stevig. Piet probeert wat foto’s van de metershoge golven te maken. Dat valt niet mee. Toch maakt hij een prachtige foto.
Vanavond besluiten we te verkassen. De camper schudt echt heen en weer. Piet laat Arie uit en vindt een klein pleintje tussen huizen op hemelsbreed 200 meter.
Het blijkt een prima idee. Het waait hier veel minder. De schotel kan omhoog. We kunnen ‘Wie is de Mol’ kijken. En……. We slapen heerlijk zonder geblaf of gejank van zwerfhonden.
Zondag 3 februari:
We rijden weer terug naar het haventje. Hier maak ik ons ‘zondag ontbijt’ met ei en jus d’orange.
Vanmorgen wandelen we naar de camping van Imsouane. We waren hier in 2010 met Ria en Peter. De camping ziet er prima uit, schone toiletten en leuke huisjes in de vorm van vissersbootjes.
We wandelen terug door het oude dorp, dat tegen de rotsen ligt. Hier wonen de mensen nog in bouwsels van beton met asbest daken. Een grote container water en een schotel is vaak de enige luxe. We zien wel steeds meer bromfietsen en op de ruiten van een auto lezen we zelfs 'Bob blijft fris'
Het is vandaag ruim 25º met een strakblauwe hemel en geen zuchtje wind.
Vanmiddag drinken we een cola en een muntthee op het terras aan de haven. De meeuwen weten precies, wanneer er wat visafval in de zee belandt. Mooi om naar te kijken.
We zitten vanavond tot zeven uur buiten.
Maandag 4 februari:
Het is een heerlijk plekje hier overdag. De nacht was weer afschuwelijk. Het voelt of we omringd zijn door zwerfhonden. Ze janken en blaffen links, rechts en onder de camper. We besluiten daarom vandaag naar Sidi Kaouki te gaan. Ik verschoon hier nog de bedden, zoek de was uit en zet de lichte was in de tupperware emmer. Piet veegt en dweilt de camper.
Om twaalf uur nemen we afscheid van Abde en gaan we anroet.
We nemen de weg langs de camping richting Tamaran. Een prachtige, maar smalle weg met aan beide kanten oude, dikke arganbomen. We zien zelfs een arganbomen vol met geiten. Ze doen zich tegoed aan de grote arganvruchten.
Om twee uur zijn we op camping Soleil Kaouki. We parkeren de camper op het eerste plekje naast de receptie. Daar hebben we goed internet.
Ik breng de was weg. Er is inmiddels een regulator aan de wasautomaat gekoppeld. De waterdruk is echter drama. De was is om half zes pas klaar op 40 graden.
Vanavond krijg ik weer problemen met het starten van de laptop. Ik besluit een eerder herstelpunt te installeren. Dan gaat het fout. Het scherm blijft zwart. Zelfs bij 'De Mol' krijg je nog rood of groen.
Morgen maar aan de beheerder Ali vragen, of hij een Ict'er kent.
Dinsdag 5 februari 2019:
Wat een rustige nacht. Heerlijk geslapen. Ali kent een vriend in Essaouira, die veel verstand van computers heeft. Hij biedt aan om te rijden.
Om elf uur lopen we van de camping af richting haven. Ik vraag, waar zijn auto staat. Hij wijst naar een taxi. Oeps, dat is een verrassing. Hij onderhandelt met de chauffeur. Voor honderd dirham brengt hij ons naar Essaouira. Daar wacht ons de tweede verrassing. Het is gewoon een internetcafé. Ze hebben geen tijd. Wij kijken elkaar eens aan, maar kunnen er niets mee.
Buiten houdt Ali weer een taxi aan. Die brengt ons naar internetcafé nr 2. Deze jongen kan hem repareren. Ik geef het wachtwoord van de laptop, als hij mij heeft verzekerd dat het goed komt. Uiterlijk donderdag is hij klaar. Insj-Allah.
We lopen richting busstation. Ali wil, voor we terug gaan, iets drinken. Dat lijkt ons prima.
Hij belt ondertussen een taxi. Die kan over veertig minuten komen. OK, het zij zo. We vinden het erg vervelend, dat Arie zolang alleen in de camper is. Na ruim een uur komt de taxi voorrijden. Nu maar hopen, dat de reparatie lukt.
Om drie uur zet de taxi ons voor de camper af.
Woensdag 6 februari 2019:
Gisteren zagen we, dat de elf kilometer van Sidi Kaouki naar de N1 klaar was. Alleen de strepen ontbreken nog. Het is een prima, brede weg geworden.
We besluiten daarom vandaag met de camper naar Essaouira te rijden.
We zoeken eerst het internetcafé op. Het is vlakbij het busstation van de streekbussen. We kunnen er goed parkeren.
De laptop is gerepareerd. Er zat een virus in. Kosten 300 dirham (€ 28,-).
Ik snap het niet. Ik gebruik steeds mijn eigen mifirouter en heb een goede, betaalde virusscanner van Avast. Blijkbaar ben je dan toch nog kwetsbaar op internet.
We maken er vandaag een leuke dag van. We slenteren door de medina, lopen naar de haven. Elke keer weer word ik blij van de vislucht, de meeuwen en de drukte op de vismarkt.
Op de terugweg naar de camper kopen we groenten, fruit en eieren.
Op de camping probeer ik vanavond de laptop. Oeps, mijn office 2016 staat er niet meer op. Ik heb vorig jaar echt moeten zoeken om nog een office-programma voor een redelijke prijs te kopen. Ik probeer mijn documenten met Wordpad te openen. Dat lukt. Het werkt ook. Er zijn alleen veel minder mogelijkheden. Voorlopig doen we het er mee.
Ik ben de hele avond bezig met opnieuw installeren. Allereerst Google, de mailadressen, Avast, Facebook, enz..De favorieten weer op de balk.
Dit doe ik wel op de wifi van de camping. En dat duurt, duurt en duurt. Maar het lukt!!
Donderdag 7 februari 2019:
Rustig dagje. We lezen wat en wandelen met Arie. Onze Italiaanse buurman Alfredo komt ongenodigd zijn verhaal vertellen. Zijn vrouw is overleden in mei. Hij heeft nu een Marokkaanse vriendin van 26. Hij laat foto's van haar zien. Ik zit hier niet op te wachten en zeg er niets op. Hij blijft maar kletsen en Piet blijft gewoon lezen. Ook beheerder Ali is vandaag wel erg verlegen om een praatje. Om de haverklap staat hij bij ons en kletst maar wat. Ik probeer alles een beetje te ontlopen.
Gisteren zijn Fija en Gerrit Pronk en hun vrienden Elma en Henk aangekomen. Ze staan op camping Kaouki Beach. Aan het eind van de middag gaan we wat bij hun drinken en kletsen we lekker bij.
Vrijdag 8 februari:
Nog één nachtje slapen en dan komen Carolien en Antonie. We zien er naar uit.
Vandaag heeft Ali ons uitgenodigd tajine van hem te eten. Daarna breken we op. We gaan nog een nachtje vrij staan op de camperplaats naast de camping. Even geen geklets van Alfredo en Ali meer. Morgen naar Marrakesh.
Zaterdag 9 februari 2019:
Een spannende dag. Vandaag komen Carolien en Antonie.
We rijden om tien uur weg uit Sidi Kaouki. De zon schijnt. We rijden via de N1 naar de R207.
Onderweg zien we weer die vreselijke toeristische attraktie: geiten in een arganboom. Het is er druk. Busladingen vol staan te fotograferen.
Verder zijn er natuurlijk de grote uitstallingen van tajjnes, rieten manden en aarden potten langs de route. We stoppen nog om sinaasappels, mandarijnen, aardbeien en bananen te kopen.
Om half een stoppen we op de camperplaats in Chichaoua. Inderdaad een prachtige cp Thole, maar geen indiaan gezien😉
In Marrakesh doen we inkopen bij de Marjane. Dan rijden we richting vliegveld Menara.
Het vliegtuig vertrok om 15.10 uit Charleroi en landt om 17.45 uur.
Maar 2.35 uur vliegen? Dat kan niet. Als ik google, blijkt mijn vermoeden juist. Aankomsttijd 18.45 uur. Het vluchtschema is vast van voor de nieuwe tijd in Marokko.
Om de tijd te doden gaan we naar de markt in de wijk naast het vliegveld. We drinken een avocado smoothie en jus d'orange. Later halen we nog een portie gebakken vis bij een kraampje. Zo wordt het ook zes uur. Dan rijden we rustig naar het vliegveld.
Ik check nog eens de aankomsttijd van de FR8075. Hij blijkt om 18.24 uur geland. We zijn dus keurig op tijd.
Om zeven uur komen Antonie en Carolien door de deuren. Heerlijk om ze weer te zien.
We rijden naar het centrum. We willen de camper parkeren achter de Koutoubia Moskee.
GPS: N31.62531 W7.99462.
Het is echter zaterdag, dus druk, druk, druk. We doen er een uur over om bij de oskee te komen en dan blijkt de P vol. Carolien en Antonie stappen uit en gaan lopen naar het hotel. Wij willen naar de parkeerplaats buiten de poort rijden. Dan zegt een gardien, dat we kunnen parkeren bij de tuinen. Als er later een plek vrijkomt, kunnen we verkassen.
We gaan met z'n vieren naar het El fna plein. Antonie is voor de eerste keer in Marokko en vindt het allemaal erg overweldigend. We gaan daarom in een van de zijstraten iets eten. Even uit de drukte. Om elf uur lopen wij terug naar de camper en gaan Caro en Antonie naar hun hotel.
De route van week 7 en 8 van Sidi Rabat naar Marrakesh