Maandag 7 oktober 2019:
Het weer is omgeslagen. Het wordt vandaag 16º. Het plan is om vandaag naar Evia te rijden. Overvaren bij Glifa.
Als we net op weg zijn begint het lichtje van de olie weer te knipperen. Nu staat er ook een rood oliekannetje irritant te knipperen. En het is behoorlijk gaan regenen.
We besluiten de route aan te passen en een FIAT-garage te zoeken. Op google vind ik een
garage in Lamia.
We zijn om drie uur in Lamia. Het is een grote, moderne garage. We treffen het, een baliemedewerkster spreekt Engels. En…. ze hebben tijd.
De olie wordt verwisseld en een nieuw filter geplaatst. We mogen er gewoon bijblijven. Kosten € 120,-. Drie kwartier later rijden we weer. Het regent nog steeds.
We zetten de navigatie op Molos. Sitecode 66878, Gps: N38.83363 E22.65259.
Het lijkt verlaten en stil. Dat verandert snel, als we uitstappen. Vier grote honden en vier puppy’s staan om ons heen. Gelukkig heb ik nog voer van Arie over. We zijn al snel vrienden.
De eigenaar gaat net weg. We kunnen rustig blijven. Het is veilig.
De hele avond regent en waait het nog. We kijken naar Chateau Meiland en liggen vroeg.
Dinsdag 8 oktober:
Heerlijk geslapen. Geen zwerfhond gehoord. Het is nog steeds miezerig. Ik geef de honden nog een keer wat voer. De reu eet gewoon uit de bak.
We gaan vandaag naar het klooster van Osios Loukas.
Dit Byzantijnse klooster is in 946 gesticht door monnik Loukas. Deze monnik kon wonderen verrichten en was ook helderziend. Hij stierf in 953 en werd later heiligverklaard. Het huidige klooster is later op zijn begraafplaats gebouwd.
Het staat nu op de Unesco lijst.
Zo schattig samen
We rijden de route nationaal. Het is een glooiend landschap. Veel agrarische bedrijven, maar ook nog steeds katoenvelden. We komen langs een katoenfabriek. Vrachtwagens vol katoen, ook de bermen zijn wit van katoen. Later op de route gaan we door de bergen. Smalle straatjes in kleine bergdorpjes. Een keer staan we tegenover een grote tankwagen. De chauffeur gaat gelukkig achteruit.
Om twee uur lopen we de trappen af naar het klooster. Het uitzicht over de vallei zal prachtig zijn als de zon schijnt. Vandaag doet het wat troosteloos aan.
De legende gaat, dat in deze vallei Oedipus per ongeluk zijn vader doodde.
De bezichtiging is echt de moeite waard. Het klooster is goed onderhouden. Aan de muren mooie mozaïeken en fresco’s. Voor de toegang hoef je het niet te laten. Pensionado’s € 2,-.
Aan het eind van de middag gaat de zon een beetje schijnen. We overnachten met vier campers op de parkeerplaats. Gps: N38.39537 E22.74588
Woensdag 9 oktober:
De zon schijnt. De vooruitzichten zijn ook prima.
We gaan naar het schiereiland Evia. Via weg 48 en 3 komen we via de nieuwe brug op Evia.
We rijden naar het strand van Eretria. Gps: N 38.39038 E23.80228
Een bekend plekje voor veel bekenden.
We krijgen bezoek van een Nederlander, die hier woont en ons informeert over een aantal zaken. Zo weten we waar de beste bakker is, maar ook krijgen we het adres van een wasserette.
En zaterdag is er markt in Oropou aan de overkant. Er vaart een pont, zodat we op de fiets kunnen. Zondag is er markt in Eretria. Genoeg te doen dus.
Vrijdag 11 oktober 2019:
Na een heerlijke rustdag gisteren gaan we vandaag een ritje over het eiland maken.
Evia is na Kreta het grootste eiland van Griekenland. Van noord naar zuid is het 175 km langs de oostkust. Wij rijden richting Karistos langs het Euriposkanaal. Het eiland heeft veel windmolens en zonnepanelen. Er is veel landbouw. Het is bergachtig met kleine dorpjes en nog kleinere straatjes.
We willen ergens wat eten, maar het seizoen is duidelijk voorbij en in de kleine dorpjes kunnen we alleen wat drinken.
Op de terugweg rijden we Stira in. Daar ligt de ferry naar Agia Marina.
Onderweg
Hier zijn nog veel restaurants open. We parkeren de camper bij de ferry en gaan zitten op het dichtstbijzijnde terras. We hebben trek. Het is rond half drie.
We bestellen kipsouflaki met een salade. Een goede keus. We krijgen echter zoveel kip, dat we na afloop de rest in een bakje meenemen en er ’s avonds satésaus bij maken.
Zaterdag gaan we om elf uur op de fiets met de ferry naar Oropou op het vasteland.
We fietsen een eind langs de kust. Het is een aaneenschakeling van hotels met privéstrandjes, maar er zijn ook veel mooie plekjes om met de camper te staan.
We lunchen en bestellen er koffie bij. We krijgen koffie met drap onderin. Voorzichtig drinken!
Om vier uur zijn we terug in Eretria. De plek, waar we nu vier dagen samen met een Duitse camper staan, is veranderd in een Nederlandse camperplaats. Er zijn vier Nederlandse campers bijgekomen. We gaan nog zwemmen en zitten tot zeven uur buiten. De maan is vroeg op vanavond.
Daarna genieten we van Henk Poort en Samantha Steenwijk in ‘De Beste Zangers’ en verbazen ons daarna over het feit, dat Tooske Ragas bij ‘Dansing with the Stars’ eruit ligt.
Zondag 13 oktober 2019:
Markt in Eretria. Een grote groenten- en fruitmarkt. We kopen voor heel weinig veel.
Daarna drinken we ijscafé en koffie op een terras aan de boulevard.
Vanmiddag luieren en zwemmen en de website bijwerken en versturen.
Maandag 14 oktober:
Vanmorgen brengen we een bezoekje aan de plaatselijke arts. Ik heb al een week een dikke linkervoet. ’s Nachts veel kramp en pijn. In eerste instantie denk ik weer aan jicht, maar de pijn is anders. Het is na een week nog steeds niet over of minder.
In de wachtkamer zit een patiënt. We zijn snel aan de beurt. De dokter spreekt gelukkig goed Engels.
Ik vertel mijn klacht. Hij drukt op een plek op mijn voet. Auw. ‘Ik weet het al’ zegt hij. Het is niets ernstigs. Artritis. Ik geef u een medicijn en over zeven dagen heeft u nergens meer last van.
Daarna laat hij ons op zijn laptop alle mooie plekjes van Evia zien. Hij heeft alle tijd.
Als we weggaan krijgen we allebei twee appeltjes mee uit eigen tuin. Ik kan het niet nalaten om te zeggen: ‘An apple a day keeps the doctor away’.
We fietsen naar de apotheek voor de medicijnen en drinken we koffie op de boulevard.
Vanaf het kleine eiland tegenover ons maak ik een foto van onze camper. We zien, dat de Nederlandse buren al vertrokken zijn.
drie campers aan het strand. Links is onze camper
Ik was vanmiddag wat kleine dingetjes en we zwemmen weer. De temperatuur van het water is nog heerlijk. Vanavond wandelen we over de boulevard. Toch raar een wandeling zonder Arie.
Dinsdag 15 oktober:
Mijn voet gaat beter. Eindelijk een nacht doorgeslapen. De weersvooruitzichten blijven ook prima.
Evia is prachtig en we besluiten naar het noorden van het eiland te gaan.
We nemen afscheid van Ellen en Tom, waar we kennis mee hebben gemaakt. Zij wonen sinds mei dit jaar in Eretria.
We nemen weg 77 naar Pliki (Pefki). Het eerste stuk is saai, maar na Nea Artika gaan we Klimmen naar de pas van het Dhirvikgebergte via de Dhervenikloof. De uitzichten zijn prachtig.
Door de bossen met op bijna alle open plekken veel bijenkisten. De imkers zijn bezig de kisten te legen. Helemaal ingepakt en met gezichtsbeschermers op.
We stoppen in Prokopi, de bedevaarsplaats van Evia. Het stadje van de vluchtelingen uit Cappadocië in Turkije. De vluchtelingen brachten de relikwieën mee van de heilige Johannes de Rus. Elk jaar op 27 mei stromen vele pelgrims naar de kapel in Prokovi.
Onze navigatie beslist verderop een stuk af te slaan. Via een smalle weg met behoorlijke klimmen en afdalingen komen we later weer op de 77. Een keer moesten we toeteren, zodat een geparkeerde auto verplaatst kon worden. Gelukkig was de eigenaar aanwezig.
Het is ons opgevallen, dat veel dennenbomen een inkerving hebben, waar een plastic tas onder is vast gemaakt. Kilometers lang zien we dit.
Dan staat er op de weg een tractor volgeladen met die plastic tassen vol geelbruine vloeistof.
Ik stap uit en vraag de man met handen en voeten wat het is.
Ik ben helemaal verbaasd over het antwoord. Het zijn Aleppobomen. De hars hiervan wordt gebruikt om Retsina (Grieks voor hars) zijn typische smaak te geven.
Later zoek ik het op in Google. Leuk om te lezen en er meer van te weten.
Om half vier zijn we in Pefki. Het plekje van NKC ligt aan de buitenkant van het dorp. Nu, na het seizoen kunnen we midden in het dorp bij de haven staan met gratis wifi van de crêperie.
Coördinaten N39.00634 E23.20883
We zetten de stoelen buiten en genieten van het uitzicht over de haven en de bergen aan de overkant.
Vanavond eten we in een klein restaurantje aan het strand. We zijn de enige gasten. Daarna cappuccino bij de eigenaar van het terras, waar we met de camper op staan.
Woensdag rustdag. We hebben de hele dag bezoek van een zwerfhond en een kat/poes. Ik heb
Vanmorgen wat eten van Arie neergezet. Nu hebben we dus twee vrienden erbij.
Donderdag 17 oktober 209:
Als we de deur opendoen staat de poes al voor de deur. We ontbijten, ruimen op en dan komt de poes door het gordijn mauwen. Ik geef ze nog een keer eten. Dan gaan we rijden.
Vandaag staat Kanatadika geprogrammeerd in de navigatie. Een plek van Peter en Ria. Het is maar 20 km. Als we er zijn treffen we een verlaten plek. Ongezellig.
We rijden door naar Oreio, 12 km verder.
Een havenstadje, dat lang voor Christus al bestond. Op het dorpsplein bij de kerk staat een stier, die in de 4e eeuw voor Christus als graftombe werd gebruikt. Vlakbij is een zaaltje, waar we veel opgegraven voorwerpen kunnen bekijken. Helaas is de tekst erbij alleen in het Grieks.
We vinden een prima plekje aan de rand van het dorp. Een bank, een strandje en een douche voor ons alleen. Coordinaten N37.40068 E23.08742
We wandelen naar het dorp. Vanmiddag zwemmen we in zee en luieren we op het strand.
Vrijdag 18 oktober:
Luc 21 jaar. Van harte gefeliciteerd!
Het is ’s morgens wat mistig en de camper is nat. De herfst kom eraan. We gaan vandaag de omgeving per fiets verkennen. We fietsen eerst een stuk zuidwaarts. Dat houdt al na 5 km op. De weg gaat behoorlijk omhoog en op de navigatie zie ik alleen de N77.
We gaan terug en rijden daarna richting Kanatadika. We kunnen een heel stuk langs de zee rijden. Er is veel landbouw. Velden vol meloenen, boomgaarden met perziken, olijven, citroenen en prachtige villa’s. Ze zijn bijna allemaal gesloten en verlaten. Waarschijnlijk vakantiehuizen van rijke Grieken.
Om één uur zijn we terug in Oreio. We eten in een klein restaurantje bij de haven.
Vanmiddag luieren en zwemmen. Het is nog steeds 25º.
Zaterdag 19 oktober 2019:
Gwen is jarig. Van harte gefeliciteerd.
Het wordt tijd om verder te trekken. We rijden vandaag een prachtige rit hoog boven de zee door de bergen. Het stadje Milni aan de westkust van Evia is een leuke plaats met veel winkeltjes en een haven. We gaan daar dus een kijkje nemen. De afdaling naar Milni is steil en smal. Eenmaal op de boulevard is het een grote parkeerplaats van auto’s tussen de terrasjes. Ook in de haven geen plaats. We klimmen Milni dus weer uit naar de hoofdweg (77).
De westkust van Evia heeft een hoofdweg. De zijwegen zijn of onverhard of te smal en te steil voor onze camper. We zijn van diverse kanten hiervoor gewaarschuwd. We nemen geen risico.
Politika is volgens de navigatie wel goed bereikbaar. Het ligt dertig kilometer boven de hoofdstad Chaldika aan de Golf van Euripos.
Ook deze afdaling is smal en erg steil. Eenmaal beneden worden we beloond met een lang kiezelstrand. Er zijn nog twee strandbars en een camping open.
We zoeken een plekje in de schaduw tussen twee bomen.
Coördinaten N38.57760 E23.52962. Stoelen en tafel eruit, zwemkleding aan en genieten.
Het water is nog steeds goed te doen. De douche is weer vlakbij.
Om zes uur wandelen we naar het eind van de boulevard om de zonsondergang beter te zien.
Het strandterras is nog goed bezet. Om zeven uur (zes uur in Nederland) is het donker.
Als we om half twaalf nog een stukje wandelen zijn we echt alleen hier.
De route op Evia van 7 tot en met 20 oktober 2019