Week 8: Akdeniz of Middellandse zee
Vrijdag 10 oktober 2014:
Nog een laatste kopje koffie in de haven van Antalya en dan gaan we op weg. Onderweg eten we aan het strand een boterhammetje en Piet gaat zelfs zwemmen. Het is vandaag ruim 33°. Dan gaat de reis door naar Cirali. We rijden door de vallei met laurier- en rozenstruiken. Hier vlakbij ligt Olympos. Uit de rotsen ontsnapt hier methaangas, dat spontaan ontbrandt. Het moet een mooi gezicht zijn.
De legende gaat, dat hier het vuurstelende monster Chimaera werd verslagen door de Lycische held Bellerophon op zijn vliegende
paard Pegasus. We zoeken een slaapplekje op het strand van Cirali en dan gaan we op onderzoek uit. De plek waar de brandjes zijn ligt op 300 meter hoogte. Om het te zien moet je er tegen de avond
naartoe. De klim is niet gemakkelijk en het is er glad. We beslissen met elkaar dan maar te genieten van de mooie avond aan het strand.
wakker worden in Cirali Coördinaten Cirali N 36.22393 E 29.98947
Zaterdag 11 oktober
Nog een maandje en dan zit deze mooie reis er weer op. We komen tot de ontdekking, dat we toch een beetje moeten plannen. Met name willen we naast alle mooie oudheden en opgravingen ook nog wat
rustmomenten aan de middellandse zee. Vandaag wordt het Demre en bezoeken we Myra. De weg is redelijk. De omgeving prachtig. Links de Akdeniz (Middellandse zee) en rechts een
rotslandschap.
Eenmaal in Myra maken de geplunderde rotsgraven toch weer indruk op ons. De rotsgraven die je op de wand ziet zijn nu echter omgeven door tomatenkassen, souvenirwinkeltjes en overal hekken. Jammer, eigenlijk wil je hier niemand meer naartoe sturen.
Wil de echte Sint Nicolaas De
rotsgraven
Souvenirs voor de Russen
zijn hand opheffen
We blijven hier niet lang en rijden naar Kas. Onderweg groeit de lucht en wordt het af en toe pikzwart. Het blijft echter nog droog.
We vinden een plekje op Olympos Mocamp. Een rustig campinkje aan de zee. Er is een wasautomaat en wifi en een heerlijk kiezelstrand met ligstoelen. Ook voor Arie is er vertier genoeg. Er zijn kippen en twee honden. Ze accepteert ze allemaal, totdat ze te dicht bij de camper komen. Dan worden ze met succes verjaagd.
Tegen de avond krijgen we sinds weken een behoorlijke regenbui met onweer. Daarna knapt het gelijk op en zitten we nog tot tien uur buiten.
Coördinaten Olympos Mocamp Kas N
36°12'36" E29°36´48
Zondag 12 oktober:
De luxaflex achter bij ons bed begeeft het. Gelukkig kunnen we hem dichtlaten. Als alle slechte dingen ook uit drieen bestaan hebben we nu alles gehad. Laat de goede dingen maar komen.
Broodje, eitje, sinaasappelsap. Zondag en buiten ontbijten. Vandaag wassen we en verschonen we de bedden.
De wasautomaat gewoon buiten
En zo zag de laundry er binnen uit. Een kip schrok zo van ons, dat ze een ei legde en snel wegvloog.
Daarna rusten we uit op een ligbed aan het kiezelstrand. Een heerlijk ontspannen dagje. 's Avonds bellen we met mama en Liset.
Maandag 13 oktober 2014:
We doen boodschappen in Kas en wandelen door het leuke stadje met de witte huizen en de bijzondere balkons. Hier vinden we ook nog
een cadeautje voor Mara. De Carrefour supermarkt ligt boven in het dorp. We willen de boodschappen laten staan en ze later met de camper ophalen. Een medewerker van de Carrefour loopt met de kar
echter helemaal met ons mee naar de haven, waar onze campers staan. Wat een klantvriendelijkheid.
We rijden de D400 langs Kalkan en zijn om half een bij de Saklikentkloof. Het is wat bewolkt en het rommelt wat in de lucht. Wij willen toch graag de kloof in wandelen.
Dus snel een boterham gepakt, wandelschoenen aan, rugzak met water en een marsje mee en op pad.
Ineke en Harry gaan ook mee, maar we spreken af apart de kloof in te gaan. En dat is maar goed ook.
Eerst tot onze knieën door het flink stromende water. Piet valt al gelijk en is drijfnat. Ik krijg hulp van een medewerker van de kloof. Deze loopt verder met ons mee en biedt hulp waar nodig. We modderen en glijden verder. Het is wel een mooie tocht.
De wanden om ons heen zijn 230 meter hoog en de breedte ongeveer 15 meter. Wat voelen we ons weer klein.
Als we bijna bij het kruispunt van de grote watermassa zijn, worden we geadviseerd terug te gaan. Er is regen en onweer op komst en dan kan het water heel snel een hoogte van drie meter bereiken.
Eenmaal terug bij het startpunt geef ik onze helper 10 Tl (€ 3,70) en tot mijn verbazing vraagt hij nog 40 Tl.
Jammer jongen, maar dan ken je mij niet. En ik moet ook alerter zijn. Overal wordt gewaarschuwd om geen ongevraagde hulp aan te
nemen.
We wandelen met zijn vieren terug, doen onze natte spullen uit en gaan wat drinken op het terras.
De pannenkoeken worden vers bereid.
Om vijf uur barst de bui los. Al snel staat de camper van Ineke en Harry in het water. Wij staan net iets hoger. Als het wat minder regent lopen Ineke en ik naar het restaurant. We bestellen Turkse kebab en vragen stroom voor de campers. Alles is in een mum geregeld. We eten gezellig met elkaar in onze camper.
´s Avonds maken Piet en ik nog een wandeling. Onderweg komen we weer de geweldig grote reu van vanmiddag tegen. Alle zwerfhonden in Turkije zijn bang en lopen weg, als je maar naar ze wijst. Deze hond gromt naar Arie en ons. Arie is ook niet bang en blaft terug. Piet moet hem optillen om erger te voorkomen. Een van de mannen van de stalletjes komt tussen de hond en ons in staan en begeleidt ons terug naar de camper. Eenmaal binnen zie ik dat de schone kleren van Piet ook weer de was in kunnen.
Vanavond slapen we hier.
Coördinaten Saklikent N 36.47232 E 29.40192 De kippen hebben grote voederbakken
Dinsdag 14 oktober 2014:
Gisteravond zag ik bij Minoan lines nog plaats voor de ferry van 30 oktober a.s..
Vanmorgen proberen Ineke en ik online tickets te boeken. We kunnen via Ideal of met creditcard betalen. Met Ideal lukt niet. We worden er steeds uitgegooid. Dan maar met de creditcard. Ook dat wordt geweigerd. Ik bel via Skype met de fraudeafdeling van de ING in Nederland. Zij kijken mee en regelen binnen een minuut, dat mijn betaling geregeld is en ik een bevestiging van Minoan Lines op de mail heb.
Ineke betaalt nu ook en dat gaat smetteloos. Nu moeten we alleen nog onze bevestiging ergens uit laten printen.
We rijden vandaag naar Fethiye. De weg is niet best, maar we krijgen nu toch ook het vermoeden, dat de vering van de Hymer te stug is. Toch maar eens deskundig advies vragen in Nederland.
We rijden over de D400. Aan beide kanten van de weg zijn restaurantjes met ligbanken en kussens. Overal zien we vrouwen met witte hoofddoeken. Een gebruik in deze streek.
In Fethiye vinden we een heerlijk plekje aan het strand.
Piet en ik gaan vanmiddag wandelen naar het dorp. Het is erg warm en de zon prikt. Naast ons stopt een Dolmusbusje. De chauffeur
vraagt of we naar de Bazaar willen. Ja natuurlijk, dat willen wij altijd wel. We stappen in en betalen 4 Tl (€ 1,50). We zijn de enige passagiers. De man rijdt langzaam en stopt voor iedereen,
die mee wil. Er zit een Engels stel in de Dolmus. Zij gaan ook naar de Bazaar 10 km verder. Wat een geluk, dat we zijn ingestapt. We waren nooit in het centrum van Fethiye
gekomen.
We slenteren over de Bazaar. Kopen pruimen, peren, druiven, groenten en pinda's. Een grote tas vol voor 10 Tl. Dan komen we bij de tassen, portemonnees, schoenen, heren- en dameskleding.
We kopen voor de mannen en jongens een T-shirt.
Moe van het lopen drinken we een glas verse sinaasappelsap en granaatappelsap op een terrasje op de Bazaar.
Dan vinden we al snel de dolmus naar Cales. De bus is propvol. Arie mag bij een Engelse dame op schoot. Na twintig minuten zijn wij nog de enige passagiers in de bus. De chauffeur vraagt waar we heen moeten. Mmm ... ja, alsmaar rechtdoor on the beach. Geen probleem. Hij lacht en brengt ons tot 1 km van de camper.
Het laatste stuk lopen we met plezier.
We ruimen de boodschappen op en nemen dan nog een duik in de zee. We spoelen ons af met wat water uit de jerrycan. Morgen maar weer de douchezak ophangen.
Tegen de avond steekt de wind weer op en binnen tien minuten onweert en regent het. In de camper kijken we naar het weerlichten op
het water. 's Avonds zien we de zonsondergang door de wolken. Altijd mooi om te zien.
Zonsondergang dinsdag- en woensdagavond Coördinaten Fethiye N 36.67941 E 29.09073
Woensdag 15 oktober een dagje van zwemmen, zonnen en luieren. Een dagje van ons samen. 't Heeft weinig om t lijf. Wat voelen we ons jong en uitgelaten. We douchen allemaal buiten. De douchezak werkt prima. Met 20 liter warm water is iedereen weer fris.
Donderdag:
Weer een stukje verder vandaag. De eerste stop is Köyzegiz. We parkeren de campers aan de kade.
Het is een heerlijk plekje aan het gelijknamige meer met een kraan binnen handbereik. Piet en ik gaan het stadje verkennen. Er zijn leuke straatjes met nog leukere winkeltjes. En... er zijn
kappers op elke hoek. Piet laat zich heerlijk verwennen: knippen, scheren, alle overtollige haargroei verwijderen en ik loop met Arie naar een terrasje.
Na twee uur zijn we weer terug bij de campers en Ineke en Harry.
Dan blijkt dat de politie is geweest en we hier niet mogen overnachten. Dus wordt alles weer ingepakt.
We rijden verder naar Akyaka. Onderweg overal stalletjes met granaatappels, mandarijnen, sinaasappels en limoenen. We kopen een grote zak van 5 kilo limoenen om te persen en wat granaatappels.
In Akyaka vinden we een plekje op het grote parkeerterrein aan het water voor 5 Tl. We kijken op de bootjes en de vele visrestaurantjes. 's Avonds gaan we aan het water eten. Om ons heen zitten overal katjes, klein, groot en brutaal. Gelukkig hebben we Arie op de camper laten passen.
Coördinaten Akyaka N37.05093 E 28.32746