Week 3: Marokko!
We hebben een regen weekend doorstaan. Het heeft werkelijk tot maandagmorgen aan een stuk geregend.
Zondag hebben we pizza gegeten bij de beheerder. De pizza werd netjes bij de camper bezorgd.
Maandagmorgen halen we de stroom van de camper. Het display geeft aan, dat de accu’s goed zijn. We gaan naar Algeciras. Tickets kopen, boodschappen doen en dinsdag oversteken naar Marokko.
Morgen is het in Spanje een feestdag: de 38e verjaardag van de aanname van de grondwet. Dan zijn alle winkels dicht en kunnen we geen inkopen meer doen.
Voorbij Malaga zien we overal de schade, die de hevige regen heeft aangebracht. Zelfs op de A7 is op sommige plekken nog maar één rijbaan open.
Bij Mijas rijden de auto’s naast de A7 nog door het water.
We kopen de tickets weer bij Carlos. De prijs is nog steeds € 200,- voor een open retour.
’s Nachts staan we op de P bij de Lidl. Het is een luidruchtige plek. We zijn vroeg wakker door het vrachtverkeer.
Dinsdag om acht uur staan we voor de slagboom van Balearia. Daar maak ik yoghurt en zet ik koffie.
Om tien uur moet de ferry vertrekken. Het is echter kwart voor elf als we van wal gaan.
Omdat de klok in Marokko een uur moet worden teruggezet, zijn we om kwart over elf in Tanger Med.
Over de tolweg zijn we snel in Assilah. Eerst pinnen en dan naar Maroc Telecom voor een nieuw simkaartje. Het is even wachten, want om half drie gaat het kantoor open.
De beambte herkent mij en regelt snel een maand internet 10G voor 100 Mad ( € 9,50).
Omdat de camperplaats bij het dorp gesloten is, besluiten we gelijk door te rijden naar Moulay Bousselham. Greta en Pieter staan daar op camping Flamants Loisir. Coordinaten N 34.87652, W 6.28031.
Om vier uur staan we op de camping. Blokken eronder (kost wel wat moeite deze keer, want op grind glijdt de camper snel door) en dan komen Greta en Pieter terug van een fietstocht.
We maken eerst de camper weer woonklaar en gaan dan wat drinken bij hun. We zitten binnen, want de muggen hebben me al gelijk welkom geheten.
Er staan nog vier andere campers op de camping. We proberen gelijk de schotel en we hebben nog steeds Astra 3.
Als we later de camping rondlopen, zien we toch weer veel verval vergeleken met twee jaar terug.
Woensdagmorgen lummelen we lekker bij de camper. Dan probeer ik samen met Pieter de schotel op Astra1 te krijgen. Piet verzet de kop van de schotel bovenop het dak van de camper.
Daarna douchen we. Achteraf blijkt, dat we heel veel geluk hebben, dat er warm water is. Het warm water voor de douche wordt gestookt met hout
’s Middags fietsen we met z’n vieren naar de boulevard. Ik koop op de markt een Hollands klompje en we drinken onze eerste Nos-Nos en verse jus d’orange bij restaurant Milano.
de houtketel de douches hebben geen ramen. Kunnen ze ook niet beslaan.
Donderdagmorgen vertrekken Greta en Pieter. Er is geen warm water. Piet gaat naar de receptie en tot zijn verbazing moet er eerst hout worden gesprokkeld en is er over een uur warm water.
Dat zijn toch ook de sfeermomenten in Marokko. In Europa zouden we dit niet accepteren en hier gaan we gewoon tegen de avond douchen.
Om elf uur zijn alle campers vertrokken en staan we helemaal alleen. Niet echt gezellig.
Het waait vandaag behoorlijk, Ik doe wat kleine wasjes en die zijn met de wind snel droog.
’s Middags fietsen we naar het dorp en drinken een Nos-Nos.
Dan moeten we ons haasten, want om zeven uur speelt Feijenoord en in Marokko is het een uur vroeger.
Op de camping is een Belgisch stel met caravan gekomen. Toch een fijn idee, niet helemaal alleen.
Expeditie Robinson is vanavond weer heel spannend. Zo tegen het eind vergeten veel deelnemers dat het echt gewoon een spel is.
Vrijdagmorgen word ik ziek wakker. Ik heb koorts en alles doet zeer. We besluiten om te rijden.
We nemen de autobaan naar El Jadida. Bij Rabat is de weg bijna klaar. We rijden over de nieuwe brug Mohammed VI. Ik slaap veel. We overnachten in Sidi Bouznid aan de boulevard. We hebben hier geen ontvangst van de tv meer, maar daar heb ik nu toch geen behoefte aan.
Pas zaterdagavond om vijf uur en een aantal paracetamols later ben ik weer een beetje bij de mensen. We staan in Souira Kedima en blijven hier tot woensdagmorgen.
We hebben Nederlandse buren. Het zijn Janny en Jelle, die we vorig jaar in Moulay Bousselham ontmoetten op terugweg naar huis.
Maandag en dinsdag genieten we van de zon en houden we de huishoudaccu in de gaten. We ontdekken ook dat er een stukje plastic van een kliklampje is afgebroken. Het koper maakt nu steeds contact met de rails.
We verwijderen de boosdoener. Dinsdag doet het zonnepaneel weer zijn werk zoals we gewend zijn. Tegen twaalven zet ik de schotel op, wijzig de satelliet in Astra1 en jawel, we ontvangen bvn.