Zondag 6 maart:
De camping ligt naast het voetbalstadion. ’s Middags horen we getoeter en geschreeuw. Even denk ik aan Marrakech, maar dan blijken het supporters te zijn. Er wordt een derby gespeeld: Kenitra – Fês.
Wij maken een lange wandeling. Op de terugweg lopen we recht in de armen van honderden supporters, ME, politie te paard en soldaten in busjes.
De wedstrijd is geëindigd in 0-0. De supporters zijn tevreden en de sfeer is goed. Voor het stadion maken we nog een praatje met een politieagent.
Zoveel politie en leger op de been is normaal bij een voetbalwedstrijd. Net als in Nederland. Alleen zullen deze ambtenaren iets goedkoper zijn.
Maandag 7 maart:
We rijden eerst naar Mehdia Plage. Het strand is niet aan te bevelen, zo smerig. De lagune met het natuurreservaat ernaast zijn werkelijk prachtig. Als we door Kenitra rijden vergapen we ons aan de ooievaarsnesten middenin de stad op lantarenpalen, hoogspanningsmasten en daken. En op alle nesten zitten minstens 2 ooievaars. ’s Middags rijden we naar Moulay Bousselham. In deze plaats is de lagune van Merdja Zerga. Hier overwinteren reigers, flamingo’s, smienten, grauwe ganzen etc..
Het is een gezellig plaatsje. We overnachten op de markt tegenover de restaurantjes en de souk. Vlak naast de moskee (geen wekker nodig).
We maken een lange strandwandeling. De honden vinden het geweldig en rennen recht de zee in. We waaien allemaal even lekker uit.
Dinsdag 8 maart:
Het regent. Twee maanden in Marokko en dit is de eerste dag regen overdag. Een test voor het daglichtpaneel. En dat werkt perfect. Ook de leptop kan helemaal worden opgeladen.
Soms is het even droog. Piet gaat wandelen. Hij is al twee dagen in onderhandeling over een mat voor de camper van Caro en Pitti. Deze keer komt hij lachend terug. Gelukt. We hebben een prachtige mat van vier meter breed, donkerblauw. Hij wordt naast onze mat achter op de camper vastgezet. Nu moeten we gewoon over Luxemburg terug!!!
Vroeg in de middag zien we bij de moskee een hele delegatie mannen in kafta’s. Even later komt een politie escorte. Bij navraag blijkt er een hoge geestelijk leider op bezoek te komen. Het wordt een bliksembezoek, want binnen een half uur is de goede man weer weg.
In de souk ontmoeten we een Marokkaan, die in Nederland werkt. We worden uitgenodigd thee met hem te drinken. Aan tafel zit ook de imam van Moulay Bousselham. De imam wil met ons op de foto en we moeten mee eten. Echt Marokkaans, alles op een schaal en geen bestek, alleen je vingers en stukjes brood om het vlees mee te pakken. Het wordt een gezellig uurtje en het vlees is heerlijk.
Aan het eind van de middag is het weer helemaal droog en schijnt de zon.
Wat is Marokko toch een verrukkelijk land. Zoveel contrasten, zo weinig problemen.
Het motto van de Marokkaan is terecht: Ca va bien?? Pas de problème!!!
Woensdag 9 maart:
We gaan naar Asilah. Dit was het eerste stadje, dat we vorig jaar aandeden. Op weg er naar toe komen we door Larache. Er was ons verteld, dat de camperplaats eind februari was uitgebrand bij de betogingen. Daar is nu gelukkig niets meer van te zien en er kan gewoon worden overnacht. Wij kiezen liever voor Asilah. Ook die camperplaats is er niet meer. Aan het eind van de boulevard 1½ km verder is echter een nieuwe camperplaats. We staan heerlijk aan de zee. De honden kunnen weer even lekker los. We kopen in de souk de laatste cadeautjes en drinken een cappuccino op een terrasje.
Donderdag 10 maart:
De gardiën van de parkeerplaats haalt voor ons vers stokbrood in het dorp. Wat zullen we die vriendelijkheid en behulpzaamheid missen!
Het is weer droog, maar er staat een harde wind. We willen vandaag nog de grotten van Hercules en Cap Spartal bezoeken. Dit stuk van de noordkust lijkt een beetje op Oostenrijk: groene, glooiende heuvels . We verdwalen echter en komen in Tanger uit. Dan besluiten we door te rijden langs de kust naar de camping in Ksar-es-Sehghir.
In het dorp ligt bijna de hele straat open. Van de camping staan alleen de toilethokjes er nog. Het zal zo moeten zijn. Dan toch maar naar de boot in Tanger-Med 5 km verder.
Maar vaart bij deze harde wind de boot wel??? Helaas, vandaag niet meer, misschien morgen.
We rijden terug. Piet besluit nog even naar de kapper te gaan. Daarna rijden we naar naar een groot restaurant aan zee op weg naar de boot. Daar mogen we overnachten. We krijgen stroom uit de keuken. Vanavond eten we in het restaurant. We zijn de enige gasten. Toch zijn de vis en de kip met frites en sla heerlijk vers. Al met al een goede afsluiting van 2 maanden Marokko.
Vrijdag 11 maart:
Het regent de hele nacht. We zijn om 9 uur bij de haven in Tanger-Med. Ook vandaag geen overtocht. We kunnen wel vanaf Ceuta met hetzelfde ticket. We besluiten dat te doen. Het worden 25 barre kilometers door het Rifgebergte. Inmiddels stormt het echt en rijden we middenin de wolken. Overal zijn waarschuwingslichten en borden, dat er stenen en rotsblokken op de weg liggen. Soms is een heel stuk weg gewoon verdwenen. Dit zelfde stuk hebben we vorig jaar gereden, toen we Marokko in gingen. Ook toen was het heel slecht.
We zijn om 10 uur in Ceuta. Om half elf zijn alle formaliteiten achter de rug en rijden we naar de haven. Nu begint het wachten. Er gaat misschien vanmiddag om twee uur een boot. Anders vanavond om 11 uur. Het regent nog steeds. Uiteindelijk vertrekken we……..???
Zaterdag 12 maart:
Rowan is jarig. We bellen om hem te feliciteren. We hebben aan de kade overnacht met nog ruim 50 andere camperaars. Om half tien gaat Piet nog even naar de wc op het terrein. Hij is nog niet weg, of we gaan rijden. Ik moet wel aansluiten om niet alles op te houden. Daar ga ik met Koos en Arie, alle papieren en Piet zit te poepen. Gelukkig komt alles goed. Net voor ik de boot op moet rijden komt hij aangehold.
We gaan weer met een catamaran. In 55 minuten staan we in Algeciras. Het was erg rustig op ze, dus we hebben heerlijk naar de grote vrachtboten en de Spaanse kust kunnen kijken.
Om drie uur zijn we bij camping El Torcal in Molina-Antquera, 150 km onder Cordoba. Het regent hier al acht dagen. Toch wassen we, we zien wel. Morgen gaan we naar Cordoba.