Week 5: Montenegro, Kroatie
Zondag 20 mei 2012:
We hebben gisteravond de fototentoonstelling van Heleen
en Dick Wesselingh
bekeken. Vanaf 1994 zetten zij zich in voor de armen in Albanië. Zij hebben al heel wat projecten begeleid. In 2011 heeft omroep MAX hun financieel gesteund met het opzetten en inrichten van een
kraamkliniek.
Wij hebben nog steeds een aantal mobieltjes, een scheerapparaat en oortjes in de
camper. We besluiten ze hier achter te laten.
De familie heeft er vast een goede bestemming voor.
Als dank bakt Dick voor ons een bruin en een wit brood. De hele morgen genieten van
de geur van vers gebakken brood in de camper.
We rijden langs de plaats Skhöder en komen dan voorbij Muriqan bij de grenspost
naar Montenegro.
Het is ruim 30°. De douaneformaliteiten duren niet lang. In 10 minuten zijn we over
beide grenzen.
Dan begint de ellende. Wij rijden vijf lange kilometers over gravel. Aan alle kanten stuiven de personenauto's ons voorbij. We happen stof. Eindelijk na een half uur komt er weer een beetje weg.
Om kwart voor twee zijn we op de camping in Ulcinj: 65 km gereden in 3½ uur.
We staan weer aan zee. Na het eten wandelen we lekker met Arie langs het strand.
Daarna luieren we de verder dag. We zijn allebei moe. Piet van het ingespannen rijden (zijn armen trillen af ten toe nog) en ik van het meekijken.
Maandag 21 mei:
We gaan op de fiets naar Ulcinj. Het is een leuke oude badplaats. De hoofdstraat loopt behoorlijk omhoog. We stallen onze fietsen bij een bloemenwinkel en lopen verder.
Piet koopt een leuke korte broek. We genieten weer van een ijsje. Dan moeten we nog
een paar boodschappen doen. De (kleine) supermarktjes hier zijn binnen allemaal
slecht verlicht.
Het fruit zouden wij in Nederland uit de winkel halen. Verlept en verkleurd.
Groente is er bijna niet. Wat wortelen en soms sla. Vlees is er vaak verpakt, dus dat is het gemakkelijkst om te kopen.
Ik doe er drie winkels over om redelijk verse sla, tomaten, komkommer en aubergines te kopen.
We fietsen een andere weg terug en komen ook op een grindweg terecht. We halen
Arie uit zijn bakje. Dat fietst beter en het beest wordt niet helemaal door elkaar geschud.
's Middags trekt de lucht helemaal dicht en 's nachts hebben we noodweer. Het stormt en onweert.
Dinsdag gaan we naar de baai van Kotor. We maken een prachtige tocht langs de kust van de Adriatische zee. We steken met de ferry het meer over naar camping Zlovoski in Belija.
Als ik een plekje zoek begint het te stortregenen. We wachten ruim een kwartier voor we weer naar buiten kunnen. Het voordeel is, dat we nu goed kunnen zien, waar we niet moeten gaan staan.
We zetten de camper gewoon op het pad. Als het droog is gaan we naar het dorp.
In de haven ligt een groot booreiland. Verder stelt het dorpje niet veel voor. We zoeken een restaurantje om vanavond iets te eten. Al snel blijkt, dat het seizoen hier pas in juni begint. Alles is nog dicht. We vinden zegge en schrijven één restaurant, dat open is. Er zitten drie mannen over een bouwtekening gebogen.
Verder is het restaurant op een hond en drie katten na leeg.
We worden zo hartelijk ontvangen, dat we toch maar de gok nemen om iets te
bestellen. Goede keus. We hebben heerlijk gegeten.
Woensdag 23 mei rijden we de andere kant van het meer naar Kotor. Het is hier overal zo mooi. We kunnen bij elke bocht wel stoppen om een foto te maken.
Kotor is een oude havenstad. De oude stad wordt omringd door een vestingmuur en staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
Het is een van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Montenegro. Er loopt een weg naar boven, de zogenoemde "ladder",
met tientallen haarspeldbochten die een duizelingwekkend uitzicht op de stad en de baai biedt.
Op deze berg is de San Giovanni-vesting.
Wij slenteren door het oude stadsgedeelte met zijn talloze kerken en paleizen. Buiten
de stadsmuren in de haven liggen drie grote cruise schepen.
Na de middag gaan we richting Dubrovnik. We stoppen bij camping Kate in Mlni. Hier
zijn we vorig jaar ook geweest. Het is een lief klein campinkje met een vriendelijke eigenaar.
De camping is vol, maar hij herkent ons en voor een nachtje mogen we vlakbij de
ingang staan.
Er is internet en zo kunnen we ook het verslag lezen van het bezoek van pa aan het
ziekenhuis.
We worden er niet veel wijzer van. De volgende afspraak is op 14 juni. Wellicht weten we dan iets meer.
Donderdag staat Split op het programma.
De weg er naar toe is prachtig. Deze kust met alle eilandjes is zo
schilderachtig. Gelukkig is het vandaag weer mooi weer. Een blauwe hemel en rond de 26°.
We rijden naar camping Split in Sobrec, 4 km van Split. Weer vinden we een plekje
aan de zee.
Stoelen en tafel naar buiten. Luifel uit en zitten. Niet voor lang, want de lucht boven ons wordt steeds zwarter. Er volgt een zware onweersbui. Daarna knapt het weer op en zitten we nog lekker buiten.
Vrijdag 25 mei:
We gaan met de camper naar Split en parkeren bij de haven. Van daar lopen we zo
naar de oude stad. Je kunt niet verkeerd lopen, want langs de weg staan de
souvenirkraampjes zij aan zij. Lavendelzakjes, voetbalshirts, petten, honing, poppetjes, sleutelhangers, maar ook kraampjes met kersen en aardbeien.
We lopen kris kras door de oude stad, bekijken een paar kerken. We merken, dat we
een beetje verzadigd zijn en weinig meer opnemen. Het wordt tijd, dat we weer eens wat anders als een stad zien.
We rijden na de middag uit Split. Om drie uur zijn we bij de watervallen in Krka.
We parkeren de auto en lopen naar de ingang. Er gaat een bus naar de watervallen. Helaas mag Arie er niet in. We lopen dus 985 meter steil naar beneden over een grindpad. Deze wandeling wordt wel
beloond, want de watervallen zijn prachtig. Niet zo spectaculair als die in Ouzoud in Marokko, maar het is heerlijk om hier te wandelen en het lawaai van het vallende water te horen.
We denken nog maar even niet aan de terugweg: weer 895 meter steil omhoog.
Als we teruglopen en bij het busstation zijn, besluiten we toch te proberen in de bus te komen.
Gelukkig is het een grote bus en gaan de deuren in het midden ook open. Ik pak Arie op en stap in.
Zo genieten we op de weg met haarspeldbochten naar boven nog even van het uitzicht op de watervallen.
Om zeven uur zitten we moe met een lekker koud biertje en wijntje in het avondzonnetje voor de camper op camping Marina in Lozovac.
Vandaag 8.30 uur: lekker ontbijtje, boterhammetje met een gekookt eitje, kopje thee en..... al buiten in het zonnetje. Bij de eerste hap.... krak. Wat een ellende, weer kapot. En dat net voor het Pinksterweekend.
Er resten ons nu nog maar twee dingen: Wat meer yoghurt inslaan en zorgen, dat we
dinsdagmorgen in Villach zijn om het daar nogmaals te laten repareren.
Fijn Pinksterweekend allemaal!