Drie weken onderweg: Midden Griekenland Zagoria en Vikos
We genieten twee dagen van het prachtige weer. Lezen, luieren en zwemmen in de Egeïsche zee en lekker uit eten.
Dinsdag 8 mei rijden we over Karditsa en Trikala naar camping Vrachos in Kastraki.
We stoppen in Karditsa, want daar is markt.
Het is even moeilijk om de camper te parkeren, maar we vinden een plaats naast een
taxistandplaats. Een taxichauffeur gebaart, dat we daar niet mogen staan. Piet
negeert hem.
Als we de markt opgaan komt ons een politieagent tegemoet. Hij kijkt naar onze camper. Ik merk op, dat we misschien even moeten wachten om te zien wat hij wil, maar Piet wuift het weg.
We slenteren over de markt, kopen nog een roze schort (die was ik vergeten) en een
accuoplader met een usb-aansluiting. Tot slot wat pepers, paprika's en tomaten.
Als we teruglopen zien we een groen papier tussen de ruitenwissers van de auto.
Inderdaad, een bekeuring van € 40,-.
Weer geen reactie. Hij start de auto en we gaan door. Griekenland is zóóó ver weg,
zegt hij.
Ik hoop, dat hij gelijk heeft.
Om drie uur zijn we op de camping. We worden onthaald met een poster van de
Meteora kloosters en een Grieks snoepje. Dan vraagt mevrouw, of we bij de groep
horen. Groep???? Welke groep??? Nee hoor. Wij zijn onze eigen groep en die vinden we groot genoeg.
Ik ontmoet een Nederlander. Hij blijkt de reisleider te zijn van een NKC groepsreis Griekenland Turkije. In de loop van de middag zullen er 21 campers binnenrijden.
Morgen gaan ze de Meteora kloosters bezoeken met een bus. Ik vraag of er nog plaats over is in de bus. We zouden heel graag mee
willen. Hij vindt het prima en zo
stappen we woensdag 9 mei om half tien in de Griekse bus. We hebben een plekje net achter de bestuurder met prachtig uitzicht op de immense rotsblokken.
We bezoeken het Metamorfosis klooster. Dit is het grootste klooster en ligt op 534 m hoog. Het heeft een prachtige kloosterkerk met een mooie kruiskoepel.
Dan brengt de bus ons naar een nonnenklooster: de Ayou Stefanou. Het is het enige
klooster dat vanaf Kalambaka zichtbaar is. Het klooster is nog door enkele nonnen bewoond.
In totaal zijn er in de Meteora 21 kloosters, waarvan nog 6 bewoond.
Als afsluiting bezoeken we een workshop 'iconen maken'. Drie jonge mensen
schilderen de iconen met vaste hand. Dit doen ze elke dag acht uur lang.
Monnikenwerk dus.
Ik koop een boek over de Griekse mythologie in het Nederlands. Zo kan ik mijn kennis weer een beetje ophalen.
Om half twee zijn we weer op de camping. Arie is blij ons weer te zien.
's Middags krijgen we onze eerste flinke onweersbui. Daarna is het weer net zo lekker als ervoor. We eten Griekse salade met soufflaki in het restaurant.
We kletsen nog wat met de mensen van de NKC groep. Ik vertel de reisleider over het fenomeen 'groepsapp' (dank je wel, Liset) en
hij probeert dit gelijk met zijn kleinkinderen uit. Een van de deelnemers is een onderwijzeres Lia van Hal uit
Noordwijkerhout. Zij heeft Thijs de Groot in de klas gehad en kent Alida en Paul goed. Al met al vandaag veel leuke mensen ontmoet. Toch blij, dat wij morgen weer met z'n tweetjes verder
gaan.
Donderdag 10 mei vervolgen we de
binnenweg richting Ioanina. Het landschap wisselt steeds. We rijden door kleine herderdorpjes in een bergachtig en bebost landschap. Zo lijkt het Oostenrijk met glooiende heuvels, dan weer de
Auvergne in Frankrijk. Het is een rijke streek met veel akkerbouw. Overal stalletjes met sinaasappels, honing, geitenkaas. Na ruim vier uur en 135 km verder stoppen we in Metsovo. Dit kleine
stadje met nog kleinere en smalle straatjes staat bekend om zijn rookkaas, pittige wijn en beeldhouw- en weefkunst. Het is moeilijk een parkeerplek te
vinden. Ik vraag raad aan een politieagent en hij geeft ons toestemming op het plein te parkeren. Heerlijk in de schaduw en onder het toeziend oog van de politie.
We wandelen door het stadje, kopen een stuk rookkaas en eten een pannenkoek met giros, frites en Tzatzikisaus.
Na anderhalf uur rijden we naar het hoogste punt van de route vandaag, de pas van
Katara. Alom nog dikke pakken sneeuw op de bergtoppen. Een prachtig gezicht.
Het einddoel vandaag is Monodendri, een klein plaatsje in de Zagoria. Hier begint de kloof van Vikos.
Het is eind van de middag en weer krijgen we een onweersbui. 's Avonds is het droog
en lopen we naar hetAgia Paraskeviklooster. Het is een kwartiertje lopen. Het klooster ligt tegen de berg aangeplakt. Het staat al jaren leeg, maar het ziet er nog steeds bewoond uit. Het
uitzicht op de kloof is adembenemend. Het maakt ook een beetje angstig. Morgen gaan we de kloof in.
Vrijdag 11 mei rijden we met de camper
naar Kipi, een klein dorpje 17 km verder aan de kloof met de auto.
Onderweg stoppen we bij weer zo'n mooie oude brug. Bovenop de brug komen we
vier Griekse stellen tegen. Eén ervan heeft een trainingspak van Feyenoord aan.
Dat kan Piet niet zomaar voorbij laten gaan. Dus foto!!
We drinken koffie op het terras van een restaurantje en vragen naar de mogelijkheden om naar Monodendri gebracht te worden.
Vandaar uit is het 6 km
wandelen door de kloof naar Kip. Er staat twee uur voor. Wij zullen er
uiteindelijk vandaag 6 uur over doen en Kipi te voet niet bereiken.
De vriend van de serveerster brengt ons met de jeep naar Monodendri. Daar volgen
we de rode stippen door de kloof naar Kipi. Het begint zwaar met afwisselend een
steile afdaling over kleine en grote rotsblokken, dan weer omhoog over een smal
bospaadje met obstakels als boomwortels, stukken uitstekende rots. Na 1½ uur staan we in de bedding van de kloof. Er staat maar een klein beetje water in.
We rusten een kwartiertje, eten een stukje brood en een appeltje en drinken wat.
Arie drinkt van het heldere rivierwater.
Dan gaan we verder. We moeten nu klimmen over rotsblokken van 1 tot 3 meter hoog.
Piet neemt Arie onder de arm, want ze vindt het doodeng. Ik kom er achter aan.
Vroeger op school in de ringen kon ik al geen vogelnestje maken of op de brug mijn lichaam optillen en zwaaien. Je kunt je misschien voorstellen, hoe ik mijzelf heb overtroffen door deze
hindernis van ruim 10 meter lang te nemen.
Gelukkig heeft Piet het fototoestel in zijn rugzak en Arie onder zijn armen.
Geen foto dus!!
Als we aan de andere kant zijn, blijkt Piet zijn shirt en broek aan beide kanten onder het bloed te zitten. We vinden echter nergens een wondje. Pas bij de volgende rust zien we Arie aan zijn pootje likken. Er blijkt een nageltje afgescheurd te zijn. Ze heeft inderdaad een keer gegild. Inmiddels zijn we 2 uur verder. We hadden eigenlijk al Kipi moeten zien.
Piet stelt voor terug te gaan. Ik denk aan de rotsblokken en aan de lange steile afdaling in het begin.
Nee, laten we maar even doorgaan. We zullen vast dicht bij doorgang naar Kipi zijn. We lopen nog een kwartier door. Dan neemt Piet de beslissing. We gaan terug.
Weer over de rotsblokken. Wat vaker rusten. De laatste honderden meters steil omhoog. Ik ga over mijn eigen grens en Piet heeft het niet veel beter. Hij heeft echter al een tijdje twee rugzakken en Arie aan de lijn. Wat zijn we blij, als we op een terrasje in Monodendri neerploffen en wat kouds kunnen drinken.
Haha, we hadden de camper hier vanmorgen beter kunnen laten staan. Nu moeten we weer in Kipi zien te komen. We vragen naar de
bustijden. Gelukkig spreekt het meisje
Engels en lacht. De bus gaat twee maal per dag. Het is nu na zessen.
Morgenochtend komt er weer een bus.
Ze stelt voor iemand te zoeken, die ons naar kipi wil rijden. Het duurt even, dus eten we maar een bladerdeegkorst met kaas.
De eigenaresse van het naastgelegen hotel brengt ons in haar fourwheeldrive Suzuki
naar Kipi.
Als we uitstappen komt de serveerster van het restaurant naar ons toe. Ze zijn erg
bezorgd.
We knappen ons eerst even op en gaan daarna lekker bij haar op het terras een
salade en gegrilde feta eten. We mogen vannacht blijven staan en krijgen ook stroom. Weer genieten we van die Griekse gastvrijheid.
Zaterdag 12 mei:
Mijn hele lichaam doet zeer. Op mijn kuiten kun je een spijker stuk slaan. Piet is een beetje stijf en Arie is weer volop in beweging. Rustdag dus stel ik voor.
Toch maken we vanmiddag weer een wandeling naar de Plakidasbrug van rond 1700. Deze brug is gebruikt voor de Tv-commercial van Audi.
We slapen nog een nachtje in Kipi. Morgen weer verder.