Week 4: een spannend begin en een goed uiteinde
Maandag 26 december 2011:
Tweede kerstdag kent men in Spanje niet. Alle winkels zijn vandaag gewoon open. We
slaan wat groeten en fruit bij de Lidl in voor de komende dagen en vertrekken naar Pusol Elche. Daar is een camperplaats die middenin de palmbossen ligt. Het is maar 20 km. We klimmen wel en dat
zullen we vannacht merken. Het vriest hier ’s nachts.
Er is nog maar een plaats over. Jammer genoeg ligt die gedeeltelijk in de schaduw.
Vandaag hebben we hier geen last van. De zon schijnt en het is 19⁰. De omgeving is
prachtig.
Dinsdag 27 december:
Brrr, wat was het koud vannacht. De kachel gaat aan. Het zonnetje wil vanmorgen ook
niet echt doorkomen. Vanmorgen lees ik Apres Ski van Suzanne Vermeer uit. Spannend, maar ook valt het me een beetje tegen. Vanmiddag gaan we het palmenbos in met de honden. Het is een prachtig
natuurgebied. We zien veel palmen, die in de top zijn ingekapseld met plastic. Bij navraag blijkt, dat door het opbinden de bladeren wit worden.
Bij de paasviering worden ze gebruikt om Paas stukken te maken (Semanta Sana). Het weer knapt gelukkig wat op. Deze camperplaats
verdient niet de schoonheidsprijs. Het beheerders echtpaar ligt in scheiding. De prullenbakken worden niet geleegd en
het geheel maakt een verwaarloosde indruk. Er is maar een toilet en douche.
Ik maak echter liever gebruik van onze eigen faciliteiten. Piet maakt ’s middags een
praatje met Herman, een kapper uit Strijen. Je raadt het al: Piet wordt geknipt.
We besluiten donderdag naar de camperplaats ‘de Kuil’ in La Marina te gaan.
Heerlijk aan het strand. Voor bazen en honden een heerlijk plekje. Het loopt anders. Om 18 uur belt Liset. Mijn vader ligt in het ziekenhuis. Hart en nieren werken niet goed meer en er is sprake
van vochtophoping. Liset heeft een gesprek met de behandelend arts. Er is geen direct gevaar. We besluiten toch op ons gemak morgen richting huis te gaan. We rekenen ’s avonds nog af.
Woensdag 28 december rijden we om half acht.
Het is nog donker. We rijden autobaan A7 en zijn om 12 uur in Peniscola aan de haven. We kopen een heerlijk vers broodje en gaan dan met de honden het strand op. Daarna lopen we naar de haven en kijken naar het inpakken van de verse vis en het nettenboeten door vrouwen.
We besluiten nog een stukje door te rijden naar de delta van de Ebro. Hier moet
middenin een natuurgebied een camperplaats zijn. Helaas vinden we die niet, maar we genieten wel van een prachtige rit en veel mooie en bijzondere vogels.
Uiteindelijk overnachten we in l’Ampolla op het parkeerterrein bij een kinderdagverblijf. We hebben er 450 km op zitten. Vroeg in
de avond krijgen we een telefoontje van
Liset. Ze is vanmiddag met mama bij opa op bezoek geweest. Het gaat goed met hem. Hij is al vier liter vocht kwijt. Morgen mag ze de bellen voor de laatste uitslagen. Na wat overleg
besluiten we hier te wachten op haar telefoontje morgen.
Dan besluiten we of we de vakantie voortzetten of doorrijden richting huis.
‘s Avonds storm het behoorlijk. We liggen vroeg en kijken nog even TV.
Donderdag 29 december:
We krijgen al vroeg een smsje van Liset, dat ze wacht op een telefoontje van het
ziekenhuis. We maken een lange wandeling over de boulevard. Het is een heerlijke dag. Om elf uur belt Liset. Mijn vader heeft twee lekkende hartkleppen en de nieren werken nauwelijks. De
medicijnen worden aangepast, hij krijgt een dieet en mag waarschijnlijk voor Oud- en Nieuw naar huis.
We overleggen met Liset en besluiten in Spanje te blijven. Ik bel daarna met mama.
Zij klinkt opgewekt en redt het in haar eentje goed.
Wij rijden vanmiddag 150 km terug en stoppen aan het strand van EL Grau de Castello
bij hotel Costa Azahar. Een fantastische plek. Het is inmiddels toch weer 20⁰ en we
maken een lange strandwandeling. We genieten van de vorderingen van Arie. Vorige week heb ik wat lessen van een Engelse hondentrainer gehad en de resultaten zijn verbluffend.
Arie kijkt niet meer naar andere honden en het blaffen wordt steeds minder.
Misschien wordt het toch nog een voorbeeldhond.
Vanavond steekt de wind weer op. Piet maakt een puzzel, ik ben aan een nieuw boek begonnen, op de achtergrond luisteren we naar onze usb-stick met klassieke muziek. Wat is het leven heerlijk.
Vrijdag 30 december:
We rijden om half acht weg. Het is toch al druk op de A7. Na een heerlijk ontspannen rit zijn we om half twaalf bij de camperplaats in San Fulgencio. We worden met dikke kussen onthaald door de eigenaresse. We zoeken een plekje en ik draai twee wassen. Twee uur later ligt en hangt alles schoon in de kast.
In de loop van de middag komen een aantal bekenden ook aanrijden. Alle vrije plaatsen in de omliggende dorpen worden ontruimd
voor de jaarwisseling. De politie heeft in het verleden nare ervaringen gehad met Engelse camperaars. Het wordt een
gezellig weerzien met ‘voorbijgangers’.
Zaterdag 31 december:
De laatste dag van het jaar. Gefeliciteerd Anke met je 38e verjaardag.
Samen gaan we even 38 jaar terug naar de Visserstraat, de oliecrisis, Wim Kan op TV en de onvergetelijke zuster de Kroon. Maar ook naar de kraamverpleegster, die alle nieuw gekochte kleertjes
liet verbranden op de gaskachel en voor 10 mensen eten inkocht.
Ze kwam uit een zeer gereformeerd gezin. Gelukkig was Piet vrij en kon hij alles in goede banen leiden.
Wij doen de laatste boodschappen en gaan dan op de koffie bij Suzanne en Frans.
Suzanne wordt vandaag 65 jaar.
Om een uur staat de BBQ klaar voor ruim 30 mensen. Het wordt een fantastisch
gebeuren, vlees, vis, kip, gegrilde aubergines, paprika en courgettes, sla, rode wijn, cola en water.
Als toetje verse vruchten, waar Piet de slagroom bijhaalt, die hij over heeft van de advocaat, koffie en tot slot CAVA, een Spaanse champagne. Om vier uur rollen we naar onze camper. Niet voor lang, want om vijf uur komt Harrie met echte oliebollen.
Tot half negen zitten we met een aantal mensen buiten. Dan zorgen de muggen ervoor, dat we naar binnen gaan. We kijken Yoep met Harrie en Ineke en om twaalf uur proosten we buiten met de hele groep op het nieuwe jaar.
Het vuurwerk stelt hier niets voor. Na een kwartiertje is de lucht weer gewoon donker.
Om kwart over een liggen we op bed.
Het is 2012