We gaan weer anroet!
Woensdag 10 januari 2018 vertrekken we voor de achtste maal naar Marokko.
De eerste stop wordt Gorinchem. Pim wordt woendag 19 jaar. Hieperdepiep Hoera.
Na koffie (met gebak natuurlijk) gaan we voor de eerste buitenlandse reis met de LMC.
We hebben ervoor gekozen in vijf of zes dagen rechtstreeks naar Algeciras te rijden. Deze keer niet over Luxemburg en Millau, maar langs de westkust van Frankrijk.
Woensdag is ons eindpunt Le Relais Bray-Caux in 76850 Grigneuseville, Frankrijk
GPS: N 49.64363, E 1.19939. Een rit van 450 km. Ook nu willen we tolwegen zoveel mogelijk vermijden.
Voor wie digitaal met ons mee wilt reizen onderstaand de link voor de komende maanden.
https://www.toesjoeranroet.nl/2018-marokko/
In de menubalk bovenin 2018 Marokko aanklikken. De nieuwste berichten staan onderaan.
De geplande route van woensdag
Om elf uur rijden we weg uit Gorinchem. Nagezwaaid door Liset, Pim en Anke.
Onderweg hebben we veel regen. Om vijf uur zijn we op de camperplaats. De kachel gaat gelijk aan. Ik heb boerenkool gemaakt voor de eerste reisdag. Heerlijk en het past precies bij dit weer.
Het wordt onze eerste nacht in deze camper. Het is koud, maar net 6 graden. De reservedekens komen al gelijk tevoorschijn. Daarna besluiten we toch een groot bed te maken en kruipen we dicht bij elkaar.
Donderdag 11 januari 2018:
We staan om zeven uur op. De weersvoorspelling is slecht. We willen vandaag een flink stuk Frankrijk rijden. Ook vandaag geen tolweg, maar dit zal voorlopig de laatste binnendoor route zijn in Frankrijk. Wat een rotondes. We stoppen pas om half zeven in Cubnezais bij Chateau Bertinerie. GPS: N45.07600 W0.41293. We hebben hier al eerder overnacht, dus in het donker aankomen is geen probleem. Piet heeft vandaag toch 623 km’s Route National achter de kiezen.
Er staan nog twee Franse campers. De kachel moet weer aan. Het wordt steeds kouder, terwijl we toch naar het zuiden rijden.
Vanavond kijken we naar Groeten uit Holland, waarin vier Marokkaanse vrouwen ons de verschillen laten zien tussen Holland en Marokko. Heel herkenbaar.
De route donderdag 11 januari van Grigneuseville naar Cubnezais
De camperplaats in Cubnezais
Vrijdag 12 januari 2018:
Piet vraagt of ik de camper van de blokken wil rijden. Natuurlijk, alleen met luchtvering heb je geen remmen en dat weet ik niet. De auto glijdt achteruit. Gelukkig is er volop ruimte, maar ik schrik behoorlijk. Ik heb ook nooit aan de handrem gedacht. Stom.
We doen rustig aan. Ontbijten uitgebreid en rijden tot de Frans-Spaanse grens tolweg. We doen onderweg boodschappen bij de Lidl.
Eenmaal in Spanje komt er een zonnetje. Maar al snel wordt het weer slechter. We rijden in regen en natte sneeuw. Kortom, weer geen nacht om zonder stroom te staan. We stoppen daarom bij ACSI camping Fuentes Blancas in Burgos. GPS N42.34153 W3.65766.
We genieten van The Voice en liggen om tien uur plat. Ieder op zijn eigen plekje.
Vrijdag 12 januari van Cubnezais naar Burgos
Zaterdag 13 januari 2018:
De camping heeft heerlijke douches. Hard en warm. We willen vanmorgen de kathedraal van Burgos bekijken. Dan horen we, dat er sneeuw voor vandaag wordt opgegeven op de route naar Sevilla. We besluiten de kerk tot later te bewaren en te vertrekken.
Als we bij Valladolid rijden valt de eerste natte sneeuw. Later gaat dit over in echte sneeuw en zien we strooiwagens en sneeuwruimers. Het dashboard geeft aan: mogelijkheid tot gladde wegen. Het is -1°. Bah
Voor Salamanca rijden we een dikke mist in. Zicht minder als 50 meter.
We besluiten naar de camping in Caceres te rijden. GPS N39.48861 W6.41278. Ook een camping waar we al eerder waren met eigen douche- en toiletgebouw.
Hier werk ik mijn weblog bij en kijken we vanavond ‘Wie is de Mol’. Wie gaat er vanavond uit? Loes? Of Jan?
Morgen gaan we verder.
De route van zaterdag 13 januari 2018
Zondag 14 januari 2018:
Vandaag nog ruim 450 km naar Algeciras. Het heeft licht gevroren, maar het zonnetje schijnt en dat maakt alles goed.
We zijn nog maar net onderweg als er een steentje van een inhalende auto op de voorruit ketst. Gelijk zien we een scheurtje en een putje. Gelukkig hebben we nog stickertjes van Carglass. We stoppen gelijk en plakken dat op het plekje.
Het landschap vandaag is afwisselend glooiend, maar overal dor en kaal. Voor Sevilla zien we grote druivenstruiken. Volgens Piet heet dat wijngaarden. Haha
Onderweg kopen we nog een fles propaan. We gaan nu met 22 kg Spaans propaangas (in totaal voor € 25,-) naar Marokko. Dat moet genoeg zijn voor ruim twee maanden.
Om half vier zijn we bij Carlos in Los Barrios. Hier kopen we al acht jaar onze tickets voor de ferry. Het is zondag, maar er staat toch een rij wachtenden.
Gelukkig gaat het snel. Voor € 200,-, weer goedkoper dan vorig jaar, hebben we een open ticket. En natuurlijk de traditionele fles rode wijn en een cake.
Morgen om 14 uur gaan we met Acciona naar Tanger Med.
We gaan vanavond naar McDonalds. Het is een gewoonte geworden om op de heen- en terugreis hier te snacken.
Onderstaand de route van zondag
Maandag 15 januari 2018:
Het was koud vannacht. We zetten de camper in de zon op het parkeerterrein en ontbijten bij McDonalds. Piet heeft een donut, ik een geroosterd broodje met jam. We bestellen er nog maar een ontbijt bij. De cappuccino is heerlijk.
We wandelen daarna door de Euroasia, een Chinese winkel, waar Piet nooit voorbij komt. En elke keer kopen we ook wat. Nu houdt het op met plakhaakjes, tubetjes sterke lijm en een goede spatel om te gebruiken in de nieuwe wokpan.
Bij de Lidl slaan we nog broodbeleg in.
Om half twaalf rijden we naar de haven. We sluiten aan in de rij.
De boot gaat om twee uur. Wachten hier is altijd leuk. Volgepakte Marokkaanse auto’s, mannen, die proberen je te ‘helpen’ met de papieren. Daar zijn we snel klaar mee. De riem van Arie wat laten vieren en we hebben van dit soort mannen geen last meer.
Onze boot heeft een uur vertraging. Om drie uur varen we de haven van Algeciras uit. Mediterranea heeft een oude boot. Vergane glorie, wel schoon.
De zon schijnt, het is windstil. We zitten bijna de hele tocht lekker buiten.
Toch doet de ouwe schuit er maar liefst twee uur over om Tanger Med te bereiken.
Het is in Marokko een uur later, dus al zes uur. We moeten alleen nog door de poortjes van de Marokkaanse douane. En daar is het complete chaos. Het staat helemaal vast. Afgeladen auto’s zijn of worden afgestapeld. Alles moet eruit. Wij staan zo vast als een huis. Kunnen er niet door.
Ik ga met de invoerbriefjes van de camper en Piets paspoort naar het kantoortje.
Het is er druk, iedereen loopt door elkaar. Toch lukt het me het briefje af te geven.
De douanier neemt echter ook het paspoort van Piet mee en dat wil ik niet uit het oog verliezen. Ik loop dus achter de man het kantoortje in. Dat schijnt niet de bedoeling te zijn. Ik blijf echter staan en zeg, dat ik zonder paspoort niet weg ga.
Het duurt nog geen tien minuten, dan heb ik de benodigde stempels, Piets paspoort en mogen we rijden.
Er wordt ruimte gemaakt en dan gaan we de autobaan A5 op.
Onderweg tanken. De diesel kost nu omgerekend € 0,95 per liter. Luxemburg is nauwelijks duurder. Bij Asilah gaan we de autobaan af. We pinnen gelijk dirhams in de stad en zijn om acht uur op camping Saada. GPS: N 35.47183, W 6.02911
De eigenaar herkent ons gelijk. Het is donker en de enige vrije plek is modderig en nat. Met hulp van de man kunnen we de camper toch nog redelijk recht en droog wegzetten.
Verder doen we niets meer. Ik bak nog wel kalkoenfilet en maak er een salade bij. Dan zijn onze lampjes echt uit.
Dinsdag 16 januari 2018:
We gaan eerst naar Maroc Telecom om ons data simkaartje op te waarderen. Eén maand 10 G internet 4G voor 100 dirham (€ 9,50). Ook hier worden we gelijk herkend en vriendelijk verwelkomd. De twee mannen werken hier ook al minstens zeven jaar.
Terug op de camping komt klus 2. De kop van de schotel bijstellen, zodat we Astra 3 kunnen ontvangen.
Piet klimt de ladder op, draait iets aan de kop en………. in een keer goed. Vastschroeven die kop en niet meer aanzitten.
Vanmiddag lopen we naar de stad. De oude camperplaats aan de boulevard staat weer vol, maar de plek waar vorig jaar Peter,Ria, Rob en Loes stonden, is nu helemaal kaal en glad gemaakt. Volgend jaar zien we wel, wat daar nu komt.
We wandelen door de nauwe straatjes. Onverwachts springt een rode kater bovenop Arie. Piet haalt uit en schopt hem er gelijk af (sorry Liset en Monique). Als we na een uurtje terug zijn op de camping zien we dat Arie toch kleine wondjes heeft. Nu maar hopen, dat het geen ontsteking wordt.
We zitten vandaag voor het eerst in een T-shirt tot vijf uur Marokkaanse tijd buiten.
Asilah blijft elk jaar mooi. Ook nu zien we weer nieuwe muurschilderingen
Woensdag blijven we in Asilah. We wandelen, lezen en genieten van de zon. We appen met Niels en Christel. Zij zijn in Fez, gaan vandaag naar Chef Chaoun en willen nog een paar dagen in Moulay Bousselham doorbrengen. We spreken af elkaar daar morgen te ontmoeten.
Donderdag 18 januari 2018:
We rijden over de N1 naar Larache. We stoppen bij de Marjane, doen boodschappen en gaan dan over de A1 naar Moulay Bousselham. Het is erg mistig en grijs.
Het is erg druk op de camping. GPS: N 34.87610, W 6.28851
Druk, niet alleen met campers, maar overal zijn katten. Zo erg hebben we het nog niet gezien. Ze zitten in de vuilnistonnen met zes tegelijk.
Als we stroom aansluiten blijft de koelkast gewoon op gas. Dat verbaast ons niet, want alle stopcontacten zijn in gebruik en we staan tussen de Fransen. Zij zijn vaak grootgebruikers met hun apparaten.
Tegen de avond komen Christel en Niels. Zij zoeken een plek aan het water. Ik zet koffie en we kletsen lekker bij. Zij hebben inkopen in Marokko voor hun strandshop ‘Paal 12’ gedaan.
Ze willen voor straks een tajine bestellen. Christel vraagt hoe laat het is. Zeven uur antwoordt Piet. En dan blijkt, dat wij de klok in plaats van vooruit, achteruit hadden moeten zetten. Dat overkomt ons dan na zoveel jaar overwinteren in Marokko.
Al met al wordt het vanavond heel gezellig tot ruim na elven echte Marokkotijd.
Vrijdag 19 januari 2018:
We nemen afscheid van Christel en Niels. Het is weer troosteloos en mistig. We nemen de autobaan tot El Jadida. Met dit weer kunnen we beter een flink stuk naar het zuiden rijden.
Vanaf El Jadida rijden we de N301 naar Oualidia. Om vier uur staan we op de Air de Campingcar in Oualidia GPS: N 32.73240, W 9.04411 met een strakblauwe lucht boven ons. ’s Avonds staan er 58 campers.
Zaterdag marktdag in Oualidia. We klimmen naar boven, drinken onze eerste nos-nos op een terrasje en struinen daarna de markt af. ’s Middags kletsen we wat met Gerrit en Feya.
Zondag 21 januari:
Zondags ontbijtje. Voor het eerst douchen we in de camper. Het is even uitproberen hoe de boiler aangaat. De ons vertrouwde draaiknop van de Truma is vervangen door een digitaal gebeuren. Ik heb dus een koude douche. Ik heb de verwarming aangezet. Piet heeft meer geluk. Een heerlijk ruime warme douche.
Na de strandwandeling zitten we buiten. Arie is druk met de buurhond en de twee zwerfhonden van de camperplaats. Geen geblaf of gepiep. Mevrouw speelt gewoon met alle honden.
Om half twee Marokkaanse tijd gaat de TV aan: Ajax – Feijenoord.
Jammer toch, dat Feijenoord verliest!
overzicht op cp Oualidia Camping Soleil Sidi Kaouki
Maandag 22 januari 2018:
We verkassen naar Sidi Kaouki. Naast Kaouki Beach is een nieuwe camping. Mooie, ruime plaatsen en een vriendelijke, behulpzame eigenaar, Rachid. GPS N 31.34788 W 9.79546
Omdat het, vergeleken met voorgaande jaren, overal kouder is in Marokko, blijven we hier een paar dagen staan. Het is overdag 20 graden, maar de nachten zijn niet koud. In Tafraoute vriest het nog ’s nachts en overdag wordt het niet warmer dan 14°.
We staan naast Fija en Gerrit Pronk. Gerrit is een rasechte Scheveninger, woonde als kind in de Koppelstokstraat. Later deze week blijkt, dat hij Klarie, een tante van mij, kent.
Bizar verhaal. Gerrit heeft een broer Mink, die wat mank is, Klarie heeft maar één oog. Als kind was het grapje: Manke Mink en schele Klaar, worden later vast een paar. Dat is niet gebeurd, maar het rijmpje is nooit vergeten.
Dinsdag is een verkoper van vloerkleden op de camping. Ons vloerkleed is 2.20 meter breed, 5 meter lang en past net niet goed in deze garage. Freya wil het graag overnemen en wij kopen bij de man een nieuwe van 5 x 2 meter voor driehonderd dirham.
Donderdag 25 januari:
We gaan met de camper naar Essaouira. Freya gaat mee en Gerrit past op Arie.
Ik voel Essaouira altijd als thuiskomen. Bij de haven ruikt het naar Scheveningen, de meeuwen vliegen scheerlings over je hoofd, nettenboeters zijn altijd druk in de weer. Kortom: genieten.
Er wordt druk overal gewerkt. Volgend jaar heeft Essaouira niet meer de uitstraling, waar wij de eerste keer zo van onder de indruk waren. Marokko ontwikkelt zich snel.
We kunnen de camper niet meer bij de haven parkeren. Overal staan verkeersborden met een parkeerverbod voor campers. Op het parkeerterrein achter de medina voor de moskee mogen we wel parkeren.
We lopen door de medina naar de haven. We eten een tajine tussen de middag, kopen fruit, groenten en gebakken vis voor Gerrit. Als laatste nog naar de Carrefour.
Op de terugweg zien we twee jongens, die een kudde geiten hoeden. Ik maak een praatje met de jongens en schiet wat foto’s. De eerste kleine presentjes uit de plastic zak zijn voor deze mannen.
Om drie uur zijn we weer terug op de camping. Arie is erg blij, maar heeft het prima gehad bij Gerrit.
We zitten nog lekker buiten, drinken met z’n vieren een wijntje en ruimen dan alle spullen naar binnen. Morgen verder.
Onze route in Marokko tot nu toe