Week 8: Een stukje Marokko met Liset en Bram
Vrijdag 2 maart 2018:
Antonie is jarig, 13 jaar. Dubbel feest, want ik rook al 13 jaar niet meer. Gestopt toen Antonie is geboren.
Lekker geslapen. Liset en Bram worden tegen zessen wakker van de luidspreker van de moskee. We staan op ons gemak op. Bakker Achmed komt aan de deur en is blij ons weer te zien.
Later komen Wim en Wobbie nog langs. Ook Lia de Keizer ontmoeten we voor het eerst. Erg leuk om kennis te maken na alle verhalen, die we over hun reizen hebben gelezen.
We rijden om tien uur naar het Berberhuis in het dorp naast de Palmerie.
foto's van de wandeling naar het Berberhuis. LB uitzicht op het Keteldal. LO Dit gebeurt als je het huis niet jaarlijks bijhoudt. RO De rollen en arganplanken met de officiele aktes van 500 jaar geleden.
We worden door de beheerder herkend. Vorig jaar was hij met zijn vrouw in het Keteldal. Zijn vrouw was zwanger. Nu ging hij voor ons zijn prachtige dochter van vijf maanden halen.
De rondleiding is, zoals altijd, interessant en leuk. Tot slot krijgen we thee aangeboden. Deze keer zijn er Marokkaanse koekjes bij en komt zijn vrouw er ook bij zitten. Het is een internationaal gezelschap: ‘n Hongaars, ’n Engels, ’n Frans stel en vier Nederlanders. Pas om twaalf uur nemen we afscheid.
We rijden naar de Blauwe Rotsen. Onderweg passeren we couscousier Ibrahim. Hij staat buiten en wil dat we koffie of thee komen drinken. Dat lukt ons vandaag echt niet. We lunchen in de zon bij de Blauwe Rotsen.
Dan rijden we naar Tiznit over de Col du Kerdous. Een prachtige route, maar wel tijdrovend.
Om half vier zijn we op de camping Municipal in Tiznit. Coördinaten N 29.69470, W 9.72681. Een altijd overvolle, ongezellige camping. Voor een stadsbezoek echter prima.
We vinden een plek, helemaal achterin bij de toiletten en douches. Die blijken helaas niet te werken. Ze worden maandag pas gemaakt. Ja, daar kunnen wij niet op wachten.
We zetten de camper neer, stoelen naar buiten en de zon in. Een glas limonade erbij en genieten.
Rond vijven gaan we naar de stad. We slenteren door de soek, kopen een zak sfunhs en gaan buiten de poort eten in een lokaal restaurant.
’s Avonds yahtzeeën en één-en-dertigen we met z’n vieren.
Zaterdag 3 maart 2018:
Het is droog!!! Na het ontbijt lopen Bram en Liset naar de douches bij de ingang. Piet en ik ruimen op en rijden daar dan ook heen. Onderweg komen we Bram en Liset al tegen. Helaas, ook in de douches hier is geen warm water.
Bah. Piet en ik gaan toch maar. We zetten de camper langs de kant en pakken de douches aan de andere kant. Drie douches, één bezet, één met afgebroken douchekop en de laatste staat open. Eerst de kraan laten lopen. Dan krijg ik echt warm water. Snel haren wassen, dan kan mij niets meer gebeuren. Het blijft goed gaan. Ook voor Piet. Na hem staat een wachtrij voor de douche. Wat wil je ook met 160 plaatsen.
Snel afscheid nemen van deze camping.
We gaan vandaag naar Essaouira. We rijden via de kust de N1 omhoog. Al snel slaat het weer om. Regen, regen. En dat zal de hele dag tot zes uur duren.
In Essaouira tanken we diesel. We overleggen wat nu te doen. Het regent nog steeds. In de straten staat soms wel twintig a dertig centimeter water.
Naar de soek in Essaouira is nu geen optie. Op de camperplaats zien we nog net de laatste drie campers vertrekken. Er staan nu alleen nog personenauto’s.
We gaan naar Ounagha. Camping Les Oliviers. Coördinaten N 31.53274, W 9.54705. Er is een nieuwe eigenaar sinds vorig jaar april.
Ook hier is het erg nat, maar we vinden een redelijke plek achterin.
We gaan vandaag niet uit eten. Liset bakt pannenkoeken. Het moet binnen, want het regent nog behoorlijk.
Als de eerste pannenkoek lekker ligt te bruinen, horen we een verschrikkelijk hoog piepgeluid. Het brandalarm bij de deur gaat af.
We verwijderen de batterij. Dan kunnen we genieten van pannenkoeken met spek, kaas, stroop en nutella. Oh, wat een verwennerij.
Vanavond spelletjesavond na ‘de Mol’. Piet en ik gaan nog steeds voor Olcay.
Het regent met tussenpozen tot vroeg in de zondag.
Zondag 4 maart 2018:
Het is goed te merken, dat er een nieuwe wind waait op de camping. Er is warm water om af te wassen en alles ziet er beter onderhouden uit.
Na ons traditioneel zondagsontbijt met ei, beschuit en roggebrood douchen we en ruimen de camper op.
De planning is om naar de markt in Had-draa te gaan. Natuurlijk weten we, dat er vandaag niet te lopen is. Toch willen we dit gebeuren niet overslaan. En Liset wil al vier dagen kijken naar een vloerkleed voor in de nieuwe tent.
Dus rijden we met de camper naar Had-draa. Parkeren de camper en gaan de markt op.
Aan het begin van de markt staat een koopman met laarzen. Dat is nog eens inspelen op de situatie. Wij gaan het op onze eigen crocs en gympen proberen. Het is nog erger dan verwacht.
Al snel besluiten we het voor gezien te houden. Als we naar de uitgang lopen, komen we toch nog langs een stand met allemaal matten. Liset ziet, dingt af en heeft voor een prikkie een prachtige mat. De verkoper knoopt hem ook nog voor tien dirham extra.
We rijden van Had-draa naar Marrakech. Bij de Marjane stoppen we om wat boodschappen te doen. De mannen kopen een panini met ham en kaas. Liset en ik doen het met kleine pain chocola en croissants.
Daarna gaat de navigatie op het grote terrein bij de rotonde naar het centrum. Een goede plaats om te overnachten. Coördinaten N 31.619901 W8.000290. Drie jaar geleden stonden we hier met Liset en Pim ook. Je loopt in tien minuten naar het Djemaa el Fna plein.
Bram en Liset laten Arie uit en daarna worden we met ons vieren opgenomen in de drukte van Marrakech.
We gaan eerst de soek in. Dan zigzaggen we op het plein langs de slangen, apen en mannen met grote hoeden, die allemaal met je op de foto willen voor geld. Bram vindt het maar niets.
Liset koopt gebaksbordjes en een rieten tas. Afdingen heeft zij echt van haar papa.
We willen eten op het plein, maar de runners voor de eettentjes zijn zo agressief, dat ik er bijna slaags mee raak.
We verlaten het plein en eten in de Passage Prince Moulay Rachid in een klein restaurantje, waar alleen lokale bevolking zit.
Daar merken we, dat Liset, Bram en ik gebeld zijn door Arjan, Pim en Bram. Er moet iets zijn, want bellen naar Marokko doen we alleen als het echt nodig is.
Dan blijkt, dat op de Donk de warmwaterleiding van de CV is gesprongen. Het warme water druipt van de zolder tot de voordeur langs de muren. Arjan heeft nu het water en de elektra afgesloten.
Verder kunnen ze nu even niets doen. Door mijn hoofd gaan allerlei scenario, maar ook wij in Marrakech kunnen nu alleen maar afwachten.
Het eten is heerlijk en stof tot praten is er anders ook genoeg, maar nu te over.
Later lopen we door het park achter de moskee terug naar de camper.
Dan krijgen we foto’s van Arjan van de situatie in ons huis. Niet te bevatten.
Maandag 5 maart 2018:
Natuurlijk hebben we allemaal een beetje onrustig geslapen. Gelukkig is er genoeg om ons heen om dat snel te vergeten. Liset pakt de koffers in.
Maar de ellende op de Donk blijft ons toch bezighouden. Wij besluiten daarom, als Liset en bram naar Nederland vliegen, ook rustig naar huis te rijden.
Het is druk op de parkeerplaats. Overal staan koetsjes met paarden. Er is een keuring van de paarden en de koetsjes. Er worden tuigen, hoeven, wagens en nog veel meer gecontroleerd. Na goedkeuring worden de gele bandjes om de enkels van de paarden verwisseld voor rode bandjes.
Af en toe wordt een paard onrustig en heeft de begeleider moeite het in bedwang te houden.
Bij de gardiën ligt een nestje puppy’s. Ook dat is natuurlijk het bekijken waard. Wij hebben eten genoeg voor Arie, dus Liset en Bram gaan de puppy’s voeren. Het restant geven we aan de gardiën.
Dan gaan we voor de laatste keer de soek in. We vinden het pleintje van vorig jaar met schildpadjes en gekko’s.
Verderop in de soek koopt Liset presentjes voor Pim, Danique en Arjan. Natuurlijk vergeten we Anke niet. Zij spaart dromedarissen en kamelen. Wie dit leest en nog zo’n lief diertje over heeft, Anke is er blij mee.
We eten nog shoarma kip met sla en frites en gaan dan terug naar de camper.
Rond drie uur rijden we richting vliegveld. Het zit er bijna op. Wat hebben wij genoten van Liset en Bram en wat hebben zij genoten van Marokko en (hopen we) van ons.
Voor de drie ingangen van de vertrekhal staat een file om binnen te komen. De eerste check is al bij de entree. Wij nemen afscheid van Liset en Bram. Hier wachten heeft geen zin.
Dan lopen wij terug naar de camper. Ik kijk maar één keer om. Wat is het leeg nu hier.
We rijden vandaag 20 km door naar Saada. Hier is de camperplaats van Reinhard & Aicha Schatz. Coördinaten N31.69445 W8.1322. Er is maar één recensie op Campercontact. Een goede en dat klopt ook.
Het is een prachtige plaats voor acht campers / caravans achter een mooie toegangspoort.
Stroom, warme douches voor DH 100 per nacht.
We zetten de camper neer. Arie speelt al buiten met de pup van de buurman. Al heel snel lopen er vier hondjes te snuffelen aan elkaar. Vrienden gemaakt Arie? Jazeker. Het gaat prima.
We ruimen de camper een beetje op, eten wat, kijken even TV en liggen dan vroeg.
Dinsdag 6 maart 2018:
Wat een verrassing. Om half negen wordt aan de deur geklopt. We krijgen een zak met twee broden en twee koffiekoeken van mevrouw Schatz. Welkom bij ons.
We douchen, ontbijten, maken een praatje met de Duitse buren (er staan alleen Duitsers hier) en rijden dan om tien uur de grote poort uit.
Vandaag staat Camping Laguna Park in Oualidia gepland. Ik wil de bedden verschonen en wassen.
We rijden over de N7 richting Sidi Bennour. Dan geeft Maps.me aan de afslag te nemen naar Arba-Amrane. Dan begint de ellende. We rijden ruim 35 km over een weg, die geen weg mag heten.
Het laatste stuk naar Oualidia is pas goed. Om drie uur zijn we op de camping.
Coördinaten N 32.72566, W 9.04137.
Vijf uur gereden over 180 km. En de camper? Die is bruin geworden. Het regent nog steeds en de wind is hard.
We checken in en ik geef gelijk een grote tas wasgoed af. Helaas krijgen we die niet meer droog vandaag, maar morgen blijven we nog hier om nog een was te doen.
Woensdag 7 maart:
Het wordt eentonig, maar het heeft vannacht weer geregend en het regent nog steeds. We besluiten vandaag toch naar Asilah te rijden. De was wordt hier vandaag ook niet droog. Ik ga naar de receptie en zeg dat ik de was nat wil meenemen. Het meisje schrikt en denkt dat ze iets niet goed heeft gedaan. Ik stel haar gerust en zeg, dat het prima is, maar wij willen niet nog een dag met regen niets doen.
We krijgen onderweg apps van Liset. Verzekering en Kleurrijk Wonen zijn ingeschakeld. Liset heeft gesprekken met allebei gehad.
Het definitieve rapport is erger dan we hadden verwacht.
Op de eerste verdieping moeten alle plafonds worden vervangen, de uren opnieuw geverfd. Vloerbedekking op de zolder gaat eruit. De vloerbedekking op de eerste verdieping wachten we nog even af.
De trap is nat. Er staat water in de kast in de kamer. De stofzuiger staat hierin en wordt afgeschreven. De houten vloer in de gang en meterkast is nat.
Verwachting is, dat we de eerste drie weken zeker niet in huis kunnen wonen. We hopen, dat we dan wel naast het huis kunnen kamperen.
R en L Mooie plekjes op Camping Laguna in Oualidia
Ondertussen zetten we koers naar El Jadida. Deze 35 km zijn ook op sommige stukken slecht. Door de grote plassen zien we nu ook de gaten in de weg niet. We gaan dus net voor El Jadida de tolweg op.
Op een van de parkeerplaatsen langs de tolweg kopen we frites bij MacDonald. Wat kan een frietje af en toe toch lekker zijn.
In ruim vier uur rijden we 480 km naar camping Asaada in Asilah.
Coordinaten N 35.47183, W 6.02911.
De eigenaar verwelkomt ons als goede vrienden. De camping ligt er slecht bij. Het middenterrein staat helemaal onder water. We krijgen een plek achterin op een redelijk droog stuk grond.
’s Avonds valt er nog veel regen. ’s Nachts worden we ook regelmatig wakker van het getik op de camper.
Donderdag 8 maart 2018:
We worden wakker met regen, maar rond negen uur is het droog. We verplaatsen de camper naar het voorterrein. Daar is de wifi beter en ik denk dat mijn 10G ver heen op is.
De was gaat naar buiten. In een paar uur is hij droog. Het bed verschonen doen we in Spanje. Daar zijn weer lavamatics, waar we kunnen wachten op wassen en drogen.
Vandaag poetsen we het huis. Piet buiten, ik binnen. Per slot van rekening moeten we er nog een aantal weken in bivakkeren. Piet doucht daarna en gaat voor de laatste keer naar de kapper in Marokko. Ook wordt het kleine gasflesje omgeruild voor een volle.
Verder genieten we vandaag van de zon. Morgen vroeg op naar Tanger Med en dan met Mediterranea naar Algeciras.
Vaarwel Marokko, het was weer bijzonder. Jammer van het weer, maar we hebben volop genoten van het land, de vrienden, Liset en Bram. We zijn klaar voor de klus thuis.