Week 9:
Zondagmorgen. Wakker worden met de zon. We gaan er aan wennen. We beginnen met een warme douche, dan het vaste zondag ritueel: Ontbijt met gekookt eitje. Kopje thee voor mij, koffie voor Piet.
Arie loopt al weer buiten met haar vriend de golden retriever.
We lopen naar het winkeltje in het dorp. We kopen brood, eieren, een stuk roomboter en vier bakjes yoghurt. Op de terugweg kijken we bij een stalletje, waar riet wordt verwerkt. Piet koopt een grote hoed tegen de zon. Kosten twintig dirham ( € 1,95)
Dan gaan we ‘anroet’. We rijden langs Ait-BenHaddou naar Télouet. De weg is de eerste veertig kilometer in goede staat. We stoppen bij de kashba van Tammdakhte. Het berglandschap is grillig, veelkleurig en we zijn steeds weer verbaasd over de grote rotsblokken. Sommige liggen zo, dat je denkt, dat ze elk moment kunnen gaan rollen.
Net voorbij de kashba van Télouet houdt de weg op. ‘Werk aan de weg’ wil hier zeggen, dat we pist moeten rijden en dat 26 km.
Om twee uur zien we Auberge Agdal op een hoogte van 1900 meter. We kunnen hier ook met de camper overnachten. Coördinaten N 31.25868, W 7.32821
We hebben over 55 km ruim drie uur gedaan. De was in de Tupperware emmer heeft genoeg geschud en wij zijn ook gaar. Dus blijven we hier vandaag.
We worden ontvangen met thee door de Marokkaanse eigenaresse.
Dan installeren we ons. Piet spoelt de was uit en hangt hem op. Ik maak het binnen gezellig. Arie huppelt weer alle kanten uit.
Nog steeds hebben we Astra3 en ook Maroc Telecom doet het prima. Deze laatste dagen appen we veel met de meiden. Het is ook zo spannend, dat ze alle drie komen.
Feijenoord wint ook vandaag van Roda JC. Ze doen het beter dan ik. Ik verlies twee spelletjes Yahtzee.
We houden vannacht de kachel aan op de hoogste stand. Ook het reserve dekbed hebben we nodig. De thermometer gaat vannacht naar – 6.
maandag 16 januari 2017:
Ondanks de vorst goed geslapen. We hebben nog 9 kilometer piste te gaan tot de N9.
Deze weg is na de Tizi-N-Tichkapas helemaal vernieuwd en is bijna overal driebaans.
Net voor Marrakech moeten we uitwijken voor een grote kudde schapen en geiten, die de weg oversteken. Het blijft een mooi om te zien hoe de mannen het vee in het gareel houden.
Maps.me navigeert ons snel en goed door de buitenwijken van Marrakech naar camping ‘Le Relais de Marrakech’ Coördinaten N 31.70676, W 7.99016
We zoeken een plekje en zitten tot half zes lekker in het zonnetje buiten.
Dinsdag worden we uitgenodigd voor de lunch vanmiddag ter gelegenheid van de 10-jarige verjaardag van de camping.
Om half een worden we verwacht bij het restaurant.
Het is druk. We vinden een plekje met onze Duitse buurman Helmuth en een Nederlands stel. Er worden grote schalen salade opgediend. Sardines van de BBQ en het klapstuk is een geroosterd lam.
Het smaakt allemaal heerlijk.
Om half drie zeggen we gedag. We gaan naar de Marjane om inkopen voor de komende week te doen.
Daarna rijden we door naar het vliegveld. We slapen hier vannacht.
Morgen is het eindelijk zover. De meiden komen.
Woensdag 18 januari 2017:
Om tien uur staan we bij de aankomsthal van het vliegveld. We mogen niet naar binnen. Alles is zo beveiligd. We moeten buiten wachten en echt warm is het niet.
Om kwart voor elf komen Carolien, Liset en Anke door de deuren.
Heerlijk om ze even weer zo dichtbij te hebben.
We beginnen met gebak in de camper en dan gaan we ‘anroet’ naar camping ‘Des Oliviers’ in Ounara. We hebben een huisje gehuurd voor de meiden en wij staan op de camping.
Later tijden we naar Sidi Kaouki. Ook hier is het druk. Er zijn nog twee plekken vrij.
We zien al snel de Concorde van Anne en Nel. Verder zijn er weinig Nederlanders.
We installeren ons. De meiden gaan met Piet en Arie naar het strand om de zonsondergang te zien.
’s Avonds hebben we geen stroom meer. De eerste gedachte is natuurlijk dat er toch wat met de stroomvoorziening aan de hand is. Het lichtje van 230 volt is uit. De koelkast staat op gas. De huishoudaccu loopt terug. Toch doen de stopcontacten met het scheerapparaat van Piet het wel.
Buurman Kees komt assisteren, maar heeft ook geen oplossing.
De TV gaat uit. De waxinelichtjes en één spotje aan. De kaarten komen op tafel en dan 31-en we.
Vrijdag komt Nel nog even gedag zeggen. Als we wegrijden, willen de meiden een Concorde wel eens van binnen zien. Dat mag bij Anne en Nel.
We gaan over de kustweg naar Smimou en nemen dan de N1 richting Agadir. Carolien wil graag een stukje rijden, dus verwisselt ze met Piet van stoel.
Onderweg in Chichaoua schrikken we, als drie jongens een steen naar de camper gooien. Later in Ounara zien we dat er een behoorlijke put in de zijkant zit.
De camping is bijna vol. Wat een verschil met vier weken geleden. Toen stonden we met drie campers. Tito ontvangt ons weer hartelijk. Alles en iedereen komt in de weer om de drie bedden op te maken. Lakens en extra dekens worden uit een ander verblijf gepakt.
Om half zes wordt ons eten gebracht. Salade marocaine, brochettes, kefta en tajine poulet. Alles smaakt prima. We liggen al vroeg op bed. Iedereen is moe.
Donderdagmorgen worden we wakker van getik op de camper. Regen!! De laatste regen hadden we ook hier op 17 december 2016. Bah. We nemen afscheid van Tito. Vandaag staat Essaouira op het programma. Volgens Liset mobiel is het om twaalf uur droog. Dus eerst naar de Carrefour om de wijnkelder aan de vullen.
Dan rijden we naar de haven. Hier mogen we parkeren en ook weer slapen. Wij parkeren vandaag alleen. Een van de gardiëns herkent Piet en vraagt gelijk om kleding. Helaas, dat doen we niet meer. Dan vraagt hij om sokken. Ik geef hem een paar van Piet’s sokken.
Later in de middag zien we dat hij de sokken ruilt voor een biertje. Daar worden wij beiden niet vrolijk van.
We gaan de medina in. Het blijft genieten, als we naar de gezichten van de meiden kijken.
We willen naar camping Atlantica Parc Imourane, aan het strand en met een goed restaurant. Coördinaten N 30.51109, W 9.68122. We zijn er om half twee. De camping is helemaal vol. We kunnen voor een nacht een provisorische plaats krijgen bij de waslijnen en wasbakken. Liset en ik gaan kijken en vinden het prima.
Als de stroom is aangesloten en Arie is uitgelaten gaan we eten in het restaurant.
We hebben gehoord, dat het eten hier erg goed is en dat kunnen we bevestigen.
We hebben heerlijk gegeten. Liset, Carolien en ik vis, Anke boeuf en Piet kerrie kip.
We sluiten af met een heerlijk dessert en voor Caro en mij een espresso.
Zaterdag 21 januari 2017:
Het heeft vannacht geregend. Om negen uur begint het weer. Volgens weeronline wordt het tegen enen droog. In Taroudant is het droog en ruim 19°. We overleggen en besluiten te gaan rijden.
Eerst naar de Marjane in Agadir. De voorraad broodbeleg, water en chips wordt aangevuld. We kopen ook alle vier slippers van Ipanema.
Als we Agadir uit zijn neemt Carolien het stuur van Piet weer over. Ze parkeert de camper netjes bij de muur in Taroudant.
Er staat een calèche op de parkeerplaats. Ik spreek een prijs van 100 dirham af voor een uur. Het wordt weer een heerlijke middag. Liset mag op de bok. Er gaat een Marokkaan mee op de treeplank. Wij zitten met zijn vieren in de calèche.
De eerste stop is al bij de muur. We gaan naar boven en nemen foto’s van elkaar en van het uitzicht.
Dan rijden we buitenom langs de nieuwe muur naar de andere kant van Taroudant. De volgende stop is bij de leerlooierij. Ook daar staat al iemand klaar om ons in het Nederlands langs alle stinkputten te gidsen.
Als we dan eindelijk oud Taroudant inrijden wil de Marokkaan ook nog stoppen bij een argan atelier. Carolien vertelt hem in rap Frans, dat we dat al drie keer hebben gezien. We willen naar de soek.
We spreken af, dat we in de Berbersoek worden afgezet. Van daar lopen we zelf naar de camper terug.
De koetsier betalen we en we geven de Marokkaan twintig dirham fooi.
Helaas, de goede man is niet weg te krijgen. Hij gaat mee de berbersoek in. Liset wil een mat voor buiten kopen. We worden het niet eens over de prijs.
Als Anke naar een djebella kijkt, neemt hij de meiden mee naar de andere soek. Zijn broer verkoopt djebella’s en is veel goedkoper. Wij blijven achter. Daar staan we dan.
Het duurt en het duurt. We spreken af, dat Piet naar het grote plein loopt en ik bij de berbersoek blijf staan. Al snel komen ze met z’n vieren terug. Gelukkig!
We eten op het grote plein couscous en brochettes. Daarna gaan we door de soek op ons gemak terug naar de camper.
We rijden naar camping du Jardin, waar we overnachten.
Coördinaten N 30.47776, W 8.84404
Vanavond moeten ze alle drie eerst een uur ‘Wie is de Mol’ uitzitten. Wij kijken het graag en ik wissel altijd net voor de test mijn verdachte mol uit met Karen en Stanley.
Daarna is het kaartavond. 31-en verveelt nooit.
Zondag 22 januari 2017:
Het heeft vannacht gevroren, maar om half negen vanmorgen schijnt de zon al flink.
We rijden naar de zondagsmarkt in Taroudant. Deze is net zo groot als in de markt in Had-draa. Het is echter allemaal wat ruimer en er zijn geen slagers.
Vandaag geen vest, maar lekker zomerse kleding. We drinken een glas citroen met rietsuiker. Liset slaagt voor haar buitenkleed. Carolien, Anke kopen nog wat cadeautjes voor de kinderen.
Vanmiddag lunchen we buiten. Als wij kijken naar het aantal schoenen en koffers, wordt het echt tijd om MobileDrome weer eens een bezoek te brengen. Om half vier vertrekken de meiden met een vriend van de campingbeheerder naar de hamam.
Morgen rijden we de Tizi-N-Testpas, één van de gevaarlijkste routes in Marokko.
Maandag. We staan op tijd op. Vandaag willen we de meiden lagen zien, waarom wij zo graag in Marokko zijn. We gaan ruim 200 km door en over de Hoge Atlas naar Marrakech.
Sneeuw op de toppen, de zon hoog aan de hemel. De eerste vijftig km over de N10 gaan prima.
Dan gaan we klimmen en met de km wordt de weg smaller en slechter. Voor sommigen onder ons is het afzien.
We stoppen vijftien km voor de top bij een restaurantje. Daar drinken we thee en koffie en maken we leuke foto’s.
In totaal klimmen en dalen we zestig km over een weg, die in West Europa afgesloten zou zijn.
Toch zijn dit de momenten, die Marokko voor ons dat speciale gevoel geven.
Rond drie uur zijn we op de camperplaats achter de Koutoubia moskee. Coördinaten N 31.62366, W 7.99605.
Later gaan we met elkaar de stad in en eten we op het plein bij Nr 32.
’s Avonds gaan de dames met z’n drieën op pad.
Daarna worden er nog twee spelletjes één-en-dertigen gespeeld. Wat een heerlijke dag weer.
Dinsdag 24 januari 2017:
De laatste dag met ons hele gezin in Marokko. Natuurlijk gaan we weer naar het El Fnaaplein en de soek in. We eten tajine op het plein.
Daarna slenteren we langs de soek. Een Marokkaan spreekt ons aan en wil ons naar de Berbersoek om de hoek brengen, die één keer per week is. We stemmen in en lopen mee. Na twintig minuten lopen zijn we er nog niet. We lopen wel echt in het oude Marrakech. Geen toeristen, dus worden we van alle kanten bekeken. Het valt me op, dat we wel veel leerlooierijen passeren.
Als we er eenmaal zijn, worden we inderdaad in een winkel geloodst, waar leer wordt verkocht.
We besluiten naar de poort even terug te lopen. We hopen daar op de rondweg te komen. Dat lukt. We nemen twee taxi’s en laten ons terug brengen naar het plein.
We drinken nog met elkaar nos-nos en thee op een terras. Dan gaan wij terug naar de camper en Arie. De meiden vermaken zich nog de hel middag en zijn pas rond zessen bij de camper. Natuurlijk met nog meer cadeaus voor thuis.
Hoe dat allemaal in die koffertjes moet passen?
Woensdag 25 januari 2017:
En dan is het weer voorbij. Om negen uur zetten we Carolien, Liset en Anke af op Marrakech Airport. We kussen, zwaaien en toeteren nog een keer en dan rijden we met zijn tweetjes en Arie. Afscheid nemen is altijd moeilijk, maar het geluksgevoel over deze heerlijke, onvergetelijke week heeft de overhand.
Klaar voor de terugreis. Kusjes Help, we gaan landen
We rijden naar de Carrefour in Marrakech. Vullen de voorraad wijn aan en doen nog wat andere boodschappen.
We zetten Tafraout in Maps.me. Ruim vierhonderd kilometer. Ik kijk Piet aan en zie al, dat we dat gaan doen vandaag.
Tot Agadir rijden we autobaan ( MAD 111,-). Onderweg zien we een vrachtauto op zijn kant in de berm. Ik maak er een foto van.
’s Avonds zie ik deze vrachtwagen weer op de website van Thole en Everdien, http://www.camperreisverslagen-thole-everdien.nl/
Het blijkt, dat we achter elkaar op de autobaan hebben gereden. Er heeft misschien een half uurtje tussen gezeten.
Vanaf Agadir gaan we over de R105 via Biougra naar Ait-Baha, een prima weg. Verderop wordt het slechter, smal, vol gaten. We komen langs Kasbah Tizourgane, waar Mary-Ann en Marieke in 2011 hebben geslapen.
Om vijf uur zijn we op camping ‘Le Granite Rose’ bij Omar. We worden hartelijk ontvangen. Omar is altijd blij bekenden te zien.
We verbazen ons over de lege camper. Er staat een Fransman en een Zwitser.
Beiden vertrekken morgenochtend.
We krijgen nog een app van de meiden. De Twingo wil niet starten op Schiphol. Gelukkig is er de ANWB.
We zetten de camper neer, stroom aansluiten, schotel opzetten. Morgen zien we wel verder.