Maandag 2 januari 2017:
Vannacht om drie uur begint het te waaien. Piet gaat eruit en klapt de TV-schotel in. Twee uur later stormt het zo erg, dat we de stoelen buiten horen omvallen. Weer gaat Piet eruit om de tafel op zijn kop op het kleed te leggen en de stoelen onder de camper te schuiven.
Om zes uur wordt het licht. We hebben weinig geslapen. De camper lijkt af en toe een boot op volle zee.
Ik kijk naar buiten en zie bij Pieter en Greta de WIFI-versterker, een verdwaalde klomp en wat losse plankjes op de grond. Aan de overkant is een windscherm geknakt.
Ondanks de zon kunnen we vandaag niet buiten zitten. Ik verschoon het bed en bestel de wasautomaat. Binnen drie kwartier is de was droog en ligt hij in de kastjes.
Dinsdag 3 januari:
Vannacht is het weer raak. De wind stoeit met onze camper. Van links naar rechts schommelen we in bed. We hoeven er niet uit, want stoelen, kleed en andere zaken liggen in de garage. Slapen doen we weer weinig.
We besluiten vanmiddag aan onze geplande route te beginnen.
We hebben nog veertien dagen tot de meiden komen. We willen graag nog eens de route van Guelmin over Tata, Foum Zguid en de Tizi-N-Tichka naar Marrakesh rijden.
Greta en Pieter raden ons aan over Assa te rijden en daar te overnachten op het parkeerterrein van de Federale Politie.
We eten nog warm, nemen afscheid van Pieter en Greta en gaan om één uur op weg.
Via Sidi Ifni, waar de gevolgen van de overstromingen in december 2014 nog steeds te zien zijn, gaan we naar de Marjane in Guelmin. We slaan water, koffie, yoghurt en fruit in.
De zon schijnt, de wind is bijna weg als we op de Col de Amzloug (980 m hoog) stoppen. Het uitzicht is adembenemend. Haast niet vast te leggen op foto. Naast de parkeerplaats is een kleine moskee, waar Piet toch even een kijkje in neemt.
Om vier uur zijn we in Assa. Ik zie een kantoor van Maroc Telecom. Overmorgen loopt mijn maandabonnement internet af. Ik besluit om het nu te verlengen.
Er zitten binnen wat mensen te wachten, maar ik word gelijk aangesproken en zeg dat ik internet wil verlengen. Er wordt een beambte gebeld. Hij tikt het telefoonnummer in de computer en dan zie ik alle gegevens van Piet. Op zijn naam heb ik destijds de dongel met simkaart gekocht.
Dan wordt er een andere beambte geroepen. Die gaat met mijn 100 dirham en het telefoonnummer weg. Na vijf minuten is hij terug. Ik krijg mijn papieren terug en alles is geregeld, vertelt de beambte. Nu maar hopen dat ik na 5 januari nog internet heb.
Dan rijden we naar de Police Federale. We parkeren de camper en melden ons. Ik geef kopieën van ons paspoort. Ook dit wordt in de computer gecheckt. We krijgen ze al snel terug met een ‘welkom en natuurlijk mag u hier overnachten.’
We liggen om negen uur al plat en wat is het heerlijk slapen zonder wind en schudden van de camper. Coördinaten Assa: N 28.616599 W 9.44653
Woensdag 4 januari:
Vandaag rijden we van Assa naar Tata: 222 km. De eerste 80 km gaan door het woestijnachtige gebied. Sommige mensen vinden het saai. Wij genieten van aan de rechterkant zwarte rotsen en aan de linkerkant alleen steen en zand.
We komen één vrachtauto en een brommer tegen.
Overal staan waarschuwingsborden met dromedarissen. We zien verschillende
kuddes aan beide kanten van de uitstekende weg. We moeten er zelfs voor stoppen, als ze oversteken.
Wat opvalt is, dat hier nauwelijks vuil langs de weg ligt.
Voorbij Icht wordt het iets drukker. We drinken nos-nos in een restaurantje.
Tussen Akka en Tata komen we veel rally-auto’s en vrachtwagens met materiaal tegen.
In Tata willen we tanken. Ook hier lukt dat niet met de pin. Alles contant. Het is druk.
Er staan veel auto’s die bij de rally horen. Zweden, Russen, Hongaren, Tsjechen, Engelsen. Ze moeten allemaal tanken. Wij gaan door en tanken wel een andere keer.
Op één uur zijn we op camping Hayat. Coördinaten N 29.73892 W 7.97763.
De camping ligt prachtig, net buiten de stad. Er staat ’n Nederlandse en een Franse camper. Verder is het leeg. De eigenaar heeft een puppy, Jacques. Arie en Jacques zijn al snel goeie maatjes en zijn de verdere dagen onafscheidelijk.
Later maken we kennis met de Nederlandse mensen. Het zijn Rien en Janny Versluis uit Spijk. Zij kennen onze naam. We zijn verbaasd. Dan blijkt, dat ze Coen en Heleen Prenger kennen. Marokko is toch zo groot, maar op deze camping blijkt de wereld erg klein te zijn. Zie donderdag.
Donderdag 5 januari:
We fietsen naar de stad en drinken nos-nos en thee op een terrasje. We laten de fietsen hier staan en lopen naar de winkeltjes. Ik wil een kaart voor Pim’s 18e verjaardag kopen, maar dat lukt niet. We zoeken een andere kaart en kopen op het postkantoor een postzegel. Nu maar hopen, dat hij op tijd bezorgd wordt. Op de terugweg zien we dat het markt is vandaag. We kopen nog bananen en mandarijnen.
’s Middags liggen we lui in de zon. Tegen vieren komen Peter en Ria, Loes en Rob de camping oprijden. We zitten gezellig voor onze camper bij te kletsen, als Christel en Niels van Paal 12 Texel ineens voor ons staan.
Op deze kleine camping in Marokko staan nu vijf Nederlandse campers. Bijzonder!
Als Piet vanavond koffie wil zetten, blijkt ons nieuwe koffiezetapparaat kapot.
Vrijdag 6 januari:
Peter, Ria, Rob en Loes gaan vandaag naar Foum Zguid. Christel en Niels blijven nog een dagje. Ze hebben ons uitgenodigd vanavond nasi met saté bij hun te eten.
Wij gaan vanmiddag naar de stad om een nieuw vloerkleed te kopen. We willen een grijs met antraciet. We hebben er geen erg in gehad, dat het vrijdag is: Gebedsdag. Veel winkeltjes zijn dicht. Op de terugweg gaat er net een winkeltje open. De man zet vloerkleden buiten en…… onze keus zit erbij. We willen natuurlijk onderhandelen, maar daar wil de man niet van horen. Uiteindelijk kopen we 5 meter van 2.30 meter breed voor MAD 210 (ongeveer € 20,-). We zijn tevreden. Piet neemt het kleed onder zijn arm op de fiets mee.
Op de camping wordt het kleed gelijk uitgerold. Het staat prachtig. Dat vinden ook Arie en pup Jacques van de camping ook. Ze rollebollen er over heen.
Ons blauwe kleed krijgt een nieuw plekje bij Niels en Christel voor de camper.
’s Avonds eten we gezellig buiten bij hun. Om half acht wordt het echt te koud en gaan we naar onze camper. Weer een heerlijke dag gehad.
Zaterdagmorgen gaan Christel en Niels door naar Tafraoute. Wij gaan vanmiddag de stad in om een cadeautje voor Rob te kopen. Hij wordt maandag 70 jaar.