Van Noord-Griekenland naar Igoumenitsa
Zondag 26 oktober:
Vannacht is ook in Griekenland de wintertijd ingegaan. Het is dus in Nederland nog steeds een uur vroeger.
We staan om half zeven op. Douchen, zondagsontbijt, camping betalen en dan op weg naar Vergina.
Arie speelt nog een uurtje met haar zwerfvrienden. Er is een leuke jonge reu, waar ze twee dagen lang mee heeft gespeeld en gerend. Ik zou hem graag meenemen. Ik weet echter ook, dat het dier hier thuis hoort. Toch is afscheid nemen soms moeilijk.
We nemen vandaag de autobaan. We betalen voor 373 km in totaal € 8,40 met de camper. Bij elk tolpoortje wordt een stok naast de camper gehouden voor de hoogte. Onbegrijpelijk. We kunnen gewicht nog begrijpen, maar hoogte???? In ieder geval schieten we flink op. Goede weg en bijna geen verkeer. Er staat wel heel veel wind en moet het stuur stevig vasthouden.
Om een uur zijn we in Vergina. Een verrassing, want in dit gehucht bevinden zich opgravingen en een prachtig museum met tombes van Philipos van Makedonie, vader van Alexander de
Grote.
Onder leiding van een groot archeoloog, Manolis Andronikos, zijn onder meer vier monumentale graven uit de 4e eeuw voor Christus blootgelegd. Toch werden ook in die tijd al mensen gecremeerd. De urn ging in gouden doosjes.
De entree is pittig: € 8,- p.p.. Als we hier een opmerking over maken blijkt, dat we als 65+ een korting van 50% krijgen. Toch jammer, dat men dat niet gelijk zegt. Of.... we zien er niet uit als senioren. In ieder geval is het bezoek aan het museum de moeite waard. De opgravingen van de graftombes heeft men blootgelegd en in originele staat behouden. Ook in de vitrines vergapen we ons aan gebruiksvoorwerpen, sieraden en wapentuig. Kortom, een bezoek meer dan waard. Fotograferen is verboden. Ik maak daarom uit de folder wat foto's.
We hebben de campers niet op de plek van de NKC, maar op de publieke parkeerplaats gezet. Veel ruimte, mooi uitzicht op het dal en gratis.
Coördinaten Vergina
N 40.48422
E 22.32312
Maandag 27 oktober:
Vandaag geen tolweg, maar een prachtige rit dwars door de bergen over de Chantovapas van 1360 m naar Kozani. Hier doen we de nodige boodschappen, natuurlijk bij de Lidl. Daarna gaat de rit door de bergen.
verder over Grevena naar de Meteora. Onderweg zien we steeds borden met waarschuwing voor beren. Gelukkig heb ik maar een beer
gezien en die zat in de camper aan het stuur. Wel zagen we een vosje, katten en een hond dood langs de weg liggen. Bah, het blijft een naar gezicht. Bij een etensstop kwam een geit bij de
camper kijken. Arie snuffelt nieuwsgierig aan haar.
In Meteora bezoeken Ineke en Harrie het grootste klooster, de Metamorfossis. Wij maken een wandeling en genieten van de prachtige kloosters bovenop de bergen.
Als ze terugkomen is Harrie doodop. Piet rijdt hun camper naar de camperplaats bij hotel Arsenis in Kalampakas. Ik rijd onze camper de berg af. Ineke zit bij mij. Onderweg moeten we inhouden voor een kudde koeien die ons aan twee kanten passeert.
Op de camperplaats is stroom, wifi en water. Heerlijk. Piet spit de kranten door op de tablet, ik gebruik de laptop voor de foto's, het verslag, de post en natuurlijk een spelletje Candy Crush. Natuurlijk met het kacheltje aan, want het verschil van vorige week 26° met nu 14° voelen we goed. We kunnen alvast wennen aan Nederland en de komende winter thuis.
Vanaf hier nog 200 km naar Igoumenitsa. Daar hebben we drie dagen voor.
Coördinaten Kalampakas N 39.70859 E 21.65445
Dinsdag 28 oktober 2014:
Regen en mist. We rijden om half tien van hotel Arsenis weg na betaling van € 5,- per camper. We krijgen nog een mooie kaart van de omgeving van de Meteorakloosters mee. In Kalambaka bezoeken we nog een winkel, waar iconen geschilderd en verkocht worden.
Dan gaan we op weg naar Igoumenitsa. Het eerste stuk gaat door de bergen op de N5. We rijden in de wolken met veel mist. Gelukkig wordt het voor Ioannina beter. Hier gaan we de E90 op. Een prima weg met heel veel tunnels. Ik wil ze tellen, maar bij de negende tunnel slaat in de tunnel de motor van de auto af en valt alle elektronica uit. Gelukkig daalt de weg. Piet krijgt het voor elkaar de camper aan het rollen te houden tot de afslag, die gelukkig erg dichtbij is. Onderaan de afrit stoppen we. We zijn erg geschrokken. Harrie had in de gaten, dat er iets niet klopte, omdat we in de tunnel geen lichten hadden. Na vijf minuten probeert Piet de auto te starten. Dat lukt en alles schijnt weer te werken. We rijden verder met enig voorbehoud. Gelukkig gaat alles verder goed. Als we Igoumenitsa naderen, zien we de zee weer. Om twee uur zijn we in Deprano Beach. We vinden een prima plek op het strand met uitzicht op de ferry's.
Er staan ongeveer acht campers. We zien Thole en Everdien ook weer. Zij staan hier al twee dagen en hebben prima weer gehad.
De stoelen komen tevoorschijn, we kleden ons om en dan genieten we nog de hele middag van de zon.
Coördinaten Deprano Beach N 39.51386 E 20.21648
Woensdag 29 oktober 2014:
Sanne 20 jaar. Hiephiephoera!!!
De zon schijnt al vroeg. Om half acht bel ik naar Sanne. Ik vergeet even, dat het in Holland pas half zeven is. Ik bel haar wakker, maar ze is blij me te horen. Op zulke momenten missen we beiden alle lieve familie en vrienden in Nederland. Maar goed. Wij hebben vandaag weer 25° en liggen met onze luie lichamen languit aan het strand.
(even geleend van je fb Sanne)
Maar eerst gebeurt er iets anders. Ineke en ik fotograferen een ferry van Minoan Lines, die binnen vaart in de haven van Igoumenitsa. Thole maakt dan de opmerking: 'Waarom Minoan Lines? Jullie gaan toch met Anek, want Minoan heeft geen camping aan boord meer'. Oef!!
Ik heb dus verkeerd geboekt en voor de reis van 18 uur alleen twee dekstoelen gereserveerd voor ons viertjes. Arie moet 18 uur in een kennel. Wat een ellende. Piet en ik besluiten gelijk naar de haven te rijden en te kijken of we alsnog een hut kunnen bijboeken. Om negen uur staan we voor de balie en leg ik in het Engels het probleem aan de medewerkster voor. Zij kijkt ons even aan en gaat dan bellen. In het komende kwartier zien we allerlei tickets uit de printer rollen. We begrijpen er niets van en staan er een beetje verloren bij.
Dan schuift ze twee enveloppen met de fotokopieën van ons onder het glas naar ons toe. We krijgen twee hutten voor de overtocht. Helemaal gratis. Service van Minoan Lines. Deze dame verdient echt een warme douche. We bedanken haar dan ook hartelijk en rijden opgelucht weer naar Depranobeach. Dankzij Thole kunnen we morgenavond in een bed slapen. We willen niet er niet aan denken, als we dit pas morgenavond om negen uur hadden gemerkt.
Thole en Everdien zetten vandaag ook hun ticket om naar morgennacht. Zo varen we met zijn zessen (en nog vele anderen) naar Ancona. Gezellig.
Vanmiddag zwemmen we voor de laatste keer in zee. De douches op het strand zijn lauw warm. We wassen gelijk onze haren. Om half vijf is het happy hour voor onze camper.
Vanavond zijn er veel muggen, dus we verkassen om zes uur naar binnen. We raken weer niet uitgepraat met elkaar en pas om negen uur vertrekt ieder naar zijn eigen camper. Dan kom ik tot de ontdekking, dat ik helemaal niet meer gebeld heb met Sanne. Foei.
De laatste zonsondergang op Deprano Beach
Donderdag 30 oktober:
Het wordt een prachtige laatste dag in Griekenland. We ruimen een beetje op en maken de tas klaar voor vannacht aan boord. We koken nog lekker buiten. Gehakt met köfte kruiden, gebakken aardappeltjes en sla met tomaat, komkommer en feta.
Vanmiddag werk ik het weblog nog bij. Dan rijden we naar de Lidl voor boodschappen en om 23.59 uur vanavond varen we Igoumenitsa uit.
Als alles naar wens verloopt komen we vrijdag 31 oktober om 17.00 uur Nederlandse tijd in Ancona aan.
We gaan nog naar Venetie om de glasfabriek op Murano te bezoeken en dan gaat de TomTom op favoriet Caro, Pitti, Luc, Antonie en Mara.
Voor nu voorlopig genoeg geschreven. Over tien dagen het laatste verslag van een fantastisch mooie, maar vooral ook gezellige reis samen met Harrie en Ineke