Zondag 13 februari:
Piet gaat in Immouzer op brood uit. Het komt over een half uur. Als hij na een half uur teruggaat, is het er nog niet. Hij brengt dus maar twee gebakjes mee.
We eten dus ons eitje met een stukje stokbrood van gisteren. Net als we willen vertrekken om door de Honingvallei te rijden, komt een jongen op de fiets twee warme broden brengen. Waar vinden we dat nog? Hij krijgt dan ook een flinke fooi.
We genieten vandaag weer volop van de rust en het ongelooflijk mooie panorama. Om twee uur zijn we in Agadir. We vinden een plekje in de bovenstad met uitzicht op de zee.
We genieten van het mooie weer en het uitzicht.
Maandag 14 februari:
We rijden naar het strand vanTaghazoute. Naast de nieuwe camping van Atlantic Park is een heerlijk stukje klif. We zetten de camper aan de rand en genieten van de surfers, de zon en de golven. We maken een standwandeling naar de camping, 500 plaatsen en bijna vol met Fransen, Duitsers en een enkele Nederlander. Om half vijf rijden we naar de garage. Wij worden weer allervriendelijkst ontvangen. De rekening wordt gemaakt, twee jongens gooien de tank en de flessen vol met water. De patron komt me nog even een hand geven en dan gaan we naar de Marjane. Morgen komen Mary-Ann en Marieke.
Dinsdag 15 februari:
Om 11 uur komen Mary-Ann en Marieke door de douane op vliegveld El Massira. Voor het eerst is het een beetje bedompt weer. Gelukkig klaart het snel op. We rijden naar Tiznit. Onderweg stoppen we in Sidi Bibi. We drinken koffie en thee met een gebakje op een terrasje.
Om half twee zijn we in Tiznit. We gaan eerst eten bij Au bonne accueil (aanrader in de Trotter). Het eten is heerlijk, een restaurantje om te onthouden.
Daarna lopen we door de Medina. Om drie uur gaan de zilverwinkeltjes open. Ik koop een mooie zilveren hanger met een hematiet steen en een bijpassende ring. Mary-Ann ziet een zilveren spiraal als hanger. We worden het met onderhandelen niet eens over de prijs. Alleen…… we zien zo’n mooie hanger nergens meer. Dus terug en alsnog gekocht voor de bodemprijs van de verkoper.
De laatste stop vandaag is in Aglou Plage. Mary-Ann en Marieke slapen in Hotel Aglou Beach. Wij mogen met de camper op hun parkeerterrein staan. We maken nog een heerlijke avondwandeling over het strand, eten met elkaar in de camper en dan gaan de lichtjes voor de meiden bijna uit. Dat kan ook wel, want ze zijn vanmorgen om 2.30 uur opgestaan.
Woensdag 16 februari:
Ontbijt op het terras. Het heeft vannacht geregend, nu trekt de lucht open. We gaan naar Tafraoute. We rijden een van de mooiste routes van Marokko. Over 100 km doen we (met koffiestop) bijna vier uur. Dat ligt niet alleen aan de weg. We maken heel veel foto’s, want na elke bocht volgt weer een mooi panorama. We stoppen bij de blauwe rotsen. Deze zijn in 1985 door de Belgische kunstenaar Jean Verame geverfd. Hij liet met vrachtwagens 19 ton blauwe en rode waterverf aanvoeren en leefde zich uit. Vorig jaar zijn de rotsen opnieuw geverfd om toeristen te blijven trekken. Het blijft een kunstobject, maar de kleuren nu zijn hard en lelijk.
We koken in de vrije natuur en eten lekker voor de camper. In geen velden of wegen iemand te zien.
In Tafraoute zoeken we eerst een hotel voor Mary-Ann en Marieke. De keus valt op Hotel Saint Antoine. Als we inchecken komt Omar binnen met gasten, die ook daar gaan slapen. Hij gaat eerst Arie begroeten. Daarna nodigt hij ons uit naar de camping te komen als we iets nodig hebben. We kunnen alles daar pakken. Erg lief.
’s Avonds drinken we koffie in de foyer van het hotel. Op de TV wordt de wedstrijd Arsenal – Barcelona uitgezonden en de hele foyer zit vol met Marokkaanse mannen.
We liggen vroeg. De hele dag buiten in het zonnetje en de wind doen zijn werk.
Donderdag 17 februari:
We parkeren de camper bij de camping van Omar. Daarna maken we een wandeling naar Tazka. We klimmen over de rotsen en lopen naar de Palmerie. In het dorp krijgen we een rondleiding door een Berberhuis in originele staat. Na afloop drinken we thee met de gastheer.
We picknicken op de vrije plaats bij camping de Palmerie. Naast ons staat een Nederlandse camper, de mensen zitten ervoor in het zonnetje. Een blik van Piet maakt al snel duidelijk dat het gaat om de stroomdief van de camping. Als zij ons in de gaten krijgen, pakken ze de stoelen op en gaan aan de andere kant van de camper zitten. Voor ons wel zo lekker.
Om vier uur arriveren we bij de Kasbah van Tizourgan in Tioulit. We gaan ons eerst 138 trappen omhoog melden en de kamers bekijken. Dan drinken we wat in de camper beneden. Om half zeven gaan we weer naar boven. Piet en ik douchen op de kamer van Mary-Ann en Marieke. Dan gaan we naar de eetkamer. De kachel brandt. Het is hier ’s nachts ook koud. We eten harera (soep), tajine kip en fruit toe.
Als wij om half negen alle trappen weer aflopen naar de camper valt het donker mee. Het is volle maan.
Vrijdag 18 februari:
We hebben wat misverstanden met het afrekenen in de Kasbah. Om half elf gaan we richting Taroudant. We vinden chambres d’hotes voor Mary-Ann en Marieke bij een tehuis voor weeskinderen. Hier doneren wij alle balpennen. Wij parkeren op de camperplaats buiten de stadswallen. Dan gaan we de stad in. Eerst naar de Grand Souk. Al snel worden we belaagd door goedwillende verkopers. Ik koop nog een paar slippers en een cadeautje voor Kees. Marieke koopt slippers en een armband. Het afdingen gaat steeds beter. We eten in een klein tentje en daarna gaan we nog de Berber souk in.
Zaterdag 19 februari:
We rijden vandaag de Tizi-n-test pas. De overnachting is in Ouirgane. Een rit van 170 km, waar we met stops 7½ uur over doen. De klim naar boven is smal en de afgrond naast ons is steil en diep. Het is ontzettend mooi, spannend en inspannend voor Piet. We drinken koffie op de top (2100 m). Om half twee zijn we in Tinmel. Hier bezoeken wij een moskee uit de 12e eeuw. Deze moskee is ook toegankelijk voor niet-moslims. De sympathieke suppoost verzorgt de rondleiding. Daarna picknicken we weer in de zon en genieten van het prachtige uitzicht. Om half vijf zijn we in Ouirgane. Mary-Ann en Marieke slapen in een bed- en breakfasthotel en wij bivakkeren voor de ingang.
’s Avonds zitten we voor de open haard in hun kamer. De laatste fles advocaat wordt met de nodige slagroom soldaat gemaakt. Morgen Marrakesh!!
Marrakech
Zondagmiddag rond 12 uur zijn we in Marrakech. We parkeren de camper op de camperplaats achter de moskee, middenin het centrum. Dan gaan we op zoek naar een hotel.
We vinden een redelijke middenklasser dicht bij het Jemaa El Fna plein. Als we teruglopen naar de camperplaats is er een betoging. Men zegt, dat het is voor werk en eten. Zeker niet tegen de koning. Daar is iedereen tevreden over. Laat in de middag gaan we het plein op en de soek in. Het is tot nu toe de meest toeristische stad. De verkopers klampen je aan en zijn erg opdringerig. We merken wel, dat veel kraampjes gaan sluiten. Dat is ongewoon voor Marrakech. Ook staan overal groepjes mensen met elkaar te praten. We besluiten een restaurant op te zoeken en wat te gaan eten.
We vinden een restaurant met een dakterras twee straten achter het plein. We bestellen en dan horen we gejoel en geschreeuw. Er wordt met stenen gegooid. In de straat is een opstootje, dat hard uit elkaar wordt geslagen. Ik wil naar beneden en zo snel mogelijk naar de camper, maar de restauranthouder heeft de zaak goed onder controle en even later zit iedereen weer aan zijn tafel. Toch maak ik me zorgen over Koos en Arie.
Om acht uur zetten we MaryAnn en Marieke bij het hotel af en lopen naar de camperplaats. Hier is alles rustig. We horen de hele avond wel sirenes en lawaai.
Maandagmorgen om 10 uur komen MaryAnn en Marieke. We hebben afgesproken naar de Marjane (grote supermarkt)te gaan. Dan horen we, wat zij de vorige avond hebben meegemaakt. Vier panden naast het hotel is een bank. Gisteravond zijn door een stel oproerkraaiers de pinautomaat leeggeroofd, de ruiten ingegooid en de bank in brand gestoken. De eigenaren van de omliggende panden verdedigden met stokken en staven hun zaken. In het hotel werden de lichten gedoofd. De politie was snel ter plaatse en heeft hardhandig ingegrepen. Kortom: De meiden willen vannacht niet meer in het centrum slapen. Begrijpelijk.
Na de inkopen (wij kopen een wasautomaat voor in de camper) rijden we naar het vliegveld. We zoeken een hotel in de omgeving. Helaas, dat is er niet. We komen, na veel omzwervingen ruim twee uur later terecht in een buitenwijk van Marrakech. Daar checken ze in bij het Novotel. Wij mogen in de straat voor het hotel staan.
De kamer is prachtig, TV met film programma, internet, bad, douche en alles ultra modern. Wij douchen ook lekker en daarna eten we met z’n vieren op het balkon.
Toch nog een goede afsluiting van een rommelig weekend in Marrakech.
Dinsdag 22 februari:
7.30 uur. We hebben net MaryAnn en Marieke uitgezwaaid op het vliegveld. Afgelopen week hebben we een rondje van 770 km gemaakt om hun een kleine indruk van Marokko te geven.
Marrakech was achteraf toch een wat minder leuke afsluiting van een fantastische week met z’n vieren.